Vakantie 2024. De reis ging weer naar dat kleine dorpje in Noord Italië tussen Alessandria en Genua. Normaal zo'n 1300 km met de auto en dat is dan via Frankrijk, maar dit keer was het wat langer omdat de Mont Blanctunnel afgesloten was en ik via de Frejus moest reizen. De reis is via Zwitserland best een stuk korter, maar Zwitserland is geen onderdeel van de EU en heeft daarom geen vrij verkeer van goederen en personen. Dat heeft als gevolg dat als m'n zaagspullen mee moeten ik de keus heb om een hele regelgeving te volgen van douane-formaliteiten of om simpelweg het land te vermijden. Aangezien een klein foutje bij de Zwitserse douane grote gevolgen kan hebben kies ik voor het laatste, want het gaat immers om vakantie. De reis hoort daar wat mij betreft ook bij en stress tijdens de reis heb ik totaal niet nodig.
Kortom, het is voor mij een kwestie van m'n huis klaar maken voor degene die op het huis en m'n kat komt passen en in de loop van de middag ben ik die kant op gegaan om ongeveer halverwege de route in Frankrijk te stoppen bij een hotel. Ik kies dan bewust voor een relatief goedkope overnachting en dat werd een vestiging van Campanile. Bijkomend voordeel is de enorm goede bereikbaarheid van deze vestiging en ik kom er immers alleen maar om een hapje te eten en even te slapen om vervolgens de 2e helft te gaan doen. Ik zet voor zoiets geen wekker, maar ga gewoon rijden als ik wakker ben. Dat kan betekenen dat ik bij wijze van spreken om 02.00 uur in de auto zit, maar het kan net zo goed 08.00 uur worden en wat het is maakt feitelijk niet uit. Want ja... vakantie, toch? Daarnaast maakt het niet uit hoe laat ik aan kom op plaats van bestemming omdat ik bij vrienden zit en daarom niet gebonden ben aan tijden die een hotel hanteert.
De enige vertraging die ik dit jaar had was bij de Franse douane en dan niet 1, maar gelijk 2 keer. De eerste keer werd ik door een mobiele brigade op het stuk tussen Chambéry en de tunnel aan de kant gezet en de tweede keer was een half uurtje later bij de tunnel en dus bij de grens zelf. De laatste was de meest uitgebreide controle en hoewel ik totaal niks te verbergen heb voelde ik me met name in het laatste geval best weggezet als verdachte. Achterin werd het één en ander geïnspecteerd en er werden wat standaard vragen gesteld als waar vandaan, waarheen, waarom en dat soort dingen maar voorin ging echt álles op de schop en zat er aan elke kant een man op z'n knietjes met een zaklamp in alle hoekjes en gaatjes te schijnen of ik misschien toch iets te verbergen zou hebben. Dat laatste veroorzaakte dat gevoel van verdachte, maar aan de andere kant waren ze ook wel weer vriendelijk en het belangrijkste: ze deden natuurlijk gewoon hun werk. Uiteraard kon ik in beide gevallen zonder enige problemen m'n reis vervolgen en zo kwam ik uiteindelijk hier aan:
Eenmaal een paar kilometer vanaf de eindbestemmning zit ik dan bij het bovenstaande uitzicht écht in de vakantiemodus. Afgelegen en daarom is er zoals ik er tegenaan kijk in het meest ruime begrip van het woord echt rust. Er komen geen auto's langs, geen mensen die praten of roepen... Rust en stilte, al wordt die af en toe verstoort door een boer die met z'n werk bezig is maar daar houdt het dan zo'n beetje wel op. De enige uitzondering qua herrie ben ik in principe zelf omdat ik hier met wat kettingzagen aan de gang ga, maar die hoor je hier blijkbaar in de winter volop en tja... dan ben ik er niet. Ook dit jaar ben ik er niet alleen voor de gezelligheid. Stil zitten kan ik slecht en wat is er mooier aan een vakantie dan alleen maar leuke dingen doen? In mijn geval betekent dat hier als een soort Mozes de berg op gaan om vervolgens met een wintervoorraad hout weer naar beneden te komen. Die moeten ze dan nog wel zelf kloven en opstapelen om te laten drogen, maar dat levert een besparing op van rond de €3500,- en dat is dus best de moeite.
Dit jaar moest er ook even toeristisch gedaan worden en kwam ik terecht in Ponti. Een gemeente met rond de 500 inwoners en daar kun je uit opmaken dat het systeem in Italië nog is zoals het hier vroeger was: een overheid die bekend is met de inwoners en zich daar ook daadwerkelijk voor inzet. Dit in schril contrast tot de mega gemeentes in Nederland die allemaal steeds groter worden en waar de overheid totaal geen feeling meer heeft met wat de burger bezig houdt. Een mooi voorbeeld: hier app je gewoon de burgemeester even als je twijfelt of een boom weg mag en die komt dan binnen een half uurtje met een antwoord. Zo makkelijk kan het dus blijkbaar wel, maar goed... Laat ik het niet over politiek gaan hebben. Ik trof in Ponti een plein met het onderstaande bordje en vroeg me af wat het te vertellen heeft.
De vertaling is hier Een boom voor elke pasgeborene en ook dit soort prachtige initiatieven tref je volgens mij alleen aan in de kleinere gemeenschappen. Al was het enkel maar uit praktisch oogpunt natuurlijk, want neem een mega stad als Rome met ronde de 3 miljoen inwoners. Dan valt het niet mee om voor elke pasgeborene een boom te planten in de openbare ruimte, want dan is die laatste al snel enkel gevuld met bomen. Maar in een kleine gemeenschap kan dat dus prima en om de naam van het kind aan een boom te koppelen vind ik persoonlijk echt prachtig. Voor zover ik begreep gaat het hier om een Japanse sierkers die natuurlijk prachtig bloeit en daarmee best een aanwinst is.
Verder staat er in het dorp een oorlogsmonument en die dingen doen me op één of andere manier altijd iets. In dit geval staat er op het plakkaat wat er bij hoort een lijstje met 17 mensen en daarbij de tekst Degenen die nooit meer terug kwamen en dan zou je kunnen denken dat een monument voor 17 mensen misschien wat overdreven is. Het punt is natuurlijk dat elk slachtoffer door een oorlog er 1 te veel is, maar als er 17 mensen verdwijnen uit een gemeenschap van indertijd 6 à 700 mensen heeft dat een impact op vrijwel iedereen en ik sta dan net als bij de dodenherdenking hier in Nederland ook bij zo'n monument letterlijk even stil. Ik zou persoonlijk alleen de rozen wat meer bijhouden zodat het geheel beter zichtbaar is, maar ja... wie ben ik?
Verder was het een kwestie van zagen en waar ik de afgelopen jaren nog best hoge temperaturen had om mee om te gaan viel dat dit jaar mee. Of tegen, net van welke kant je het bekijkt natuurlijk. De 20 tot 25 graden hier is door het ontbreken van wind vaak best warm te noemen en als je dan ook nog aan het werk moet is een koelvest geen overbodig luxe. Dit jaar had ik de eerste paar dagen dergelijke omstandigheden, maar halverwege de week begon het te betrekken met ook een volledige regendag er tussen. Bij de onderstaande foto zijn het enkel de sporen nog die verraden dat er op de wand een paar enórme kersenbomen hebben gestaan.
Met op dat moment nog stralend weer was deze aan de beurt. Een enorme joekel die aan de rand van een veld staat en waar je als zager maar lastig bij komt. Overigens is dat hier bij zo'n beetje driekwart van alle bomen het geval, want de meesten staan op een rand waardoor het vaak best lastig is om de boel (goed) in te zagen. Maar goed, als het érg lastig wordt gooi ik gewoon m'n klimlijn even over een tak en ga ik er simpelweg voor hangen als er voor staan niet lukt of te gevaarlijk is in verband met weg glijden.
Omdat hij op de dikke takken viel in combinatie met het hoogteverschil van een meter of 3 leek het in mijn beleving wel op een spin die met alle geweld omhoog wilde kruipen, maar anderen vonden het meer op een XXXXL wandelende tak lijken. En goed, daar heeft hij inderdaad meer van weg :)
Nadat dan alle takken op de maat van kachelhout zijn gezaagd en ook de stamdelen verwerkt zijn blijft er geschat effectief zo'n 3 tot 4 kuub gekloofd en gestapeld kachelhout over. Het enige nadeel voor mezelf was wel dat het allemaal in de regen gebeurde, maar gezien de verwachting zou dat niet de enige dag zijn. Deze Acacia werd overigens verwijderd omdat hij behoorlijk slecht werd en dat bleek ook met name in het bovenste deel van de boom waar takken niet alleen droog, maar ook daadwerkelijk rot waren.
En omdat dierendag tussendoor viel en met name gewoon omdat het kan:
Qua hoogte valt het hier eigenlijk nog wel mee. Ergens tussen de 450 en 500 meter, afhankelijk van waar je op het perceel staat en daar houdt het dan zo'n beetje wel op, maar het uitzicht is echt fantastisch. Het verveelt werkelijk nooit en om daar een voorbeeld van te geven: de onderstaande foto's zijn een paar uur na elkaar vanaf dezelfde plek genomen. Het zou overigens later op de dag nog helemaal open trekken, maar daar heb ik helaas geen foto van genomen:
Qua aantal waren ze in de minderheid, maar qua hoeveelheid is het meeste hout wat tevoorschijn kwam eikenhout. Dat is natuurlijk geweldig hout om te stoken, maar misschien best wel zonde als je ziet hoe prachtig de structuur is:
Er waren deze keer 2 dingen echt bijzonder en het eerste is wat mij betreft het weer. De keren dat ik hier tot nu toe geweest ben was het zeker in vergelijking met Nederland nog best wel erg aangenaam: een graad of 19 tot 21 en aangezien hier altijd maar weinig wind staat voelt dat direct erg comfortabel aan. Dit jaar was in Nederland een nat jaar, maar hier in Italië was het eigenlijk niet veel anders en laat zich dat nu uiten in de periode dat ik hier was. De eerste week was nog prachtig, maar al snel kwam de regen en waarschijnlijk door het ontbreken van wind regent het hier dan niet even een uurtje of een halve dag, maar direct dagen achter elkaar.
De opa van m'n moeders kant zei altijd bij dit soort omstandigheden: "Zorg dat je droog en warm blijft, dan is er niks aan de hand." Daar had hij op zich natuurlijk 100% gelijk in, maar er kwam in deze periode een dag dat me dat allebei niet meer lukte en toen ben ik maar gestopt. Wat dat betreft heb ik me voorgenomen om thuis eens te gaan zoeken naar wat goede regenkleding. Ik heb een héle goede jas als het gaat om warm en droog blijven, maar dat is direct ook een hele dikke jas die al snel te warm is. Hier is het ondanks de neerslag toch nog 15 graden en dan is zo'n dikke jas simpelweg te warm. Maar goed, ik had 2 bijzondere dingen en het tweede is inoculatie. Ik had er nog nooit van gehoord, maar werd er op gewezen via Facebook dus wat was weer een mooi leermomentje. Inoculatie is het volgende:
Inoculatie is de term voor een verschijnsel waarbij de takken van bomen samengroeien als ze langdurig met elkaar in aanraking komen. Het kan gezien worden als een natuurlijke wijze van enten en oculeren.
Bovengronds schuren takken onder de invloed van wind tegen elkaar waardoor de bast beschadigd raakt. Na verloop van tijd is al het schors weg en raakt het cambium van de takken elkaar waardoor de takken kunnen samengroeien. Dit verschijnsel kan ook ondergronds optreden in het wortelstelsel zodat de bomen water en nutriënten kunnen delen.
Natuurlijk enten komt vaak voor bij bomen van dezelfde soort. Tussen verschillende soorten is het minder gebruikelijk.
De bovenstaande tekst is overigens afkomstig van Wikipedia omdat deze de lading kort en bondig dekt. Ik kwam er op aan de hand van deze video die ik als titel Een tweeling in Italië mee gaf, waarin ik op de berg 2 bomen tegen kom die letterlijk aan elkaar gegroeid zijn. Ik kende het verschijnsel niet en vind het nog steeds bijzonder.
Een boom omzagen. Als je de 3 woorden zo ziet stelt het niks voor en toegegeven: als je een kaarsrechte rechtopstaande spar met alle ruimte er omheen moet laten vallen dan is het ook prima te doen. Het wordt wat anders als er hindernissen aan worden toegevoegd zoals een hellingshoek die anders is dan waar je de boom moet laten vallen, een helling van een heuvel of berg waar de boom op staat, takken die (mogelijk) in andere bomen kunnen blijven hangen en natuurlijk krijg je te maken met een beschikbare ruimte die er niet is en toch moet de betreffende boom weg. Het is op dat soort momenten dat een certificering erg handig is. Niet dat je met dat certificaat op zak direct alle kennis in huis hebt, maar je weet in ieder geval de basisregels om een bepaald probleem niet alleen te herkennen, maar ook hoe er mee om te gaan.
En dan nog is er maar één regel: "Je moet altijd..." en "Je mag nooit..." bestaan niet. Je komt soms dingen tegen waar de basiskennis niet voldoende is, maar je ervaring mee gaat tellen waardoor je weet wat er gaat gebeuren, of dat in ieder geval voor het grootste deel kunt voorspellen. Geen enkele boom is hetzelfde en daarom heeft elke boom ook zijn eigen aanpak en ook de meest ervaren zager zal bij bepaalde zaagtechnieken de mist in kunnen gaan. Ze werken simpelweg niet altijd en dat is ook de reden waarom je ze niet aangeleerd krijgt tijdens een cursus.
Toch zijn ze erg handig om te kennen en uit te proberen in een omgeving waar er geen risico's zijn. Op die manier leer je wat je kunt verwachten en daarmee of je een bepaalde techniek wel of niet toe moet passen. Kennis is in die zin iets heel anders dan kunde, maar die 2 bij elkaar maken wel de vakman. Het eerste is in theorie te leren, het tweede enkel in de praktijk en ik kan er dan enórm van genieten als je aan het werk bent en niet alleen de goede techniek kiest maar die ook goed uit kunt voeren waardoor de betreffende boom zonder schaden op de geplande plek valt. Deze boom stond op een helling, hangend richting het onderliggende veld met daar omheen een omheining maar er was ruimte om de boom naast de omheining te laten vallen. Hij moest dan alleen even tegen z'n valrichting in geveld worden en dat is hier perfect gelukt.
In mijn beleving is het ook super gaaf dat het er daar elk moment anders uit kan zien. Met name als er mist hangt verandert het uitzicht soms in een paar seconden waar dan een prachtig detail zichtbaar is en dan is het ineens verdwenen om vervolgens ook nooit meer tevoorschijn te komen. Zo maakte ik op een dag de onderstaande 2 foto's vanaf ongeveer hetzelfde punt als een paar afbeeldingen terug, alleen is in dit geval de vallei in de mist gehuld en lijken er een soort eilandjes te drijven. Dat zijn natuurlijk gewoon de toppen van de bergen aan de andere kant, maar ook hier gold dat het moment waarop deze foto gemaakt is geen halve minuut later had moeten zijn. Ik vond Islands in the stream (ja, naar het nummer van Dolly Parton en Kenny Rogers) wel een geinige titel.
Naast een hoop gezelligheid en toeristisch gedoe leverde deze vakantie ook 3 stapels hout op waarvan er 1 hier onder staat. Alles bij elkaar zou dat voldoende moeten zijn om de winter daar door te komen, al moet het natuurlijk nog wel 'even' gekloofd en gestapeld worden om goed te kunnen drogen. Ik heb me deze vakantie weer bijzonder goed vermaakt :)
|
|
|
| 