Woensdag 27 april 2016 - Koningsdag 2016.
Het blijft een apart fenomeen: het hele land gaat plat op de verjaardag van ons staatshoofd of anders op de dag dat we het vieren. Jaren viel dat op 30 april, maar nu Willem Alexander koning is en zijn verjaardag op 27 april valt is dat een paar dagen naar voren gehaald. Voor ons leuk, want het is natuurlijk een vrije dag maar voor de omringende landen internationaal met elkaar te maken hebben is er op zo'n dag niemand te bereiken, terwijl omringende landen als Duitsland en België een paar dagen later hun deuren op slot gooien om op 1 mei de dag van de arbeid te gaan vieren, waarbij ik het dan vreemd blijf vinden dat je vrij bent op zo'n dag.
Maar goed, vanmorgen kreeg ik op Facebook van deze organisatie een gepersonaliseerde afbeelding te zien met daarop de tekst:
Gerrit, ik wens je een gezellige Koningsdag.
Het is de perfecte dag om te vieren dat je Nederlander bent.
Waarbij me eigenlijk dat laatste aan het denken zette. We vieren met z'n allen de verjaardag van Willem Alexander, iets waar ik me dan heel in de verte iets bij voor kan stellen omdat hij nu eenmaal ons staatshoofd is maar om nou te gaan vieren dat ik Nederlander ben gaat me al denkend dan toch echt veel te ver. Ik bedoel, bedenk jezelf maar eens waarom je als Nederlander zo trots op je afkomst zou moeten zijn dat een dag per jaar het hele land plat gaat en dan gaan we dat met z'n allen vieren.
Het land waar hele rellen ontstaan als het gaat om een kinderfeestje wat we 'Sinterklaas' noemen, het land waar mensen achter je rug om zitten te zeuren als een container een dag te vroeg of nog een dag te lang aan de straat staat, het land waar mensen aan de hand van wat virtuele lijntjes op een kaart zeggen dat het betreffende stukje hun eigendom is en waar niemand van buitenaf per definitie welkom is, het land waar bepaalde politici misbruik maken van mensen en ze tegen elkaar opzetten om iets te kunnen bereiken en zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan.
Om eerlijk te zijn kan ik me geen enkele reden bedenken dat ik met recht trots zou kunnen zijn om mezelf Nederlander te noemen en wellicht zit daar het probleem met die zin. Dankbaar, dat dan wel... We leven immers op een stukje aardkloot waar we in praktische zin niks tekort komen, of om het anders te zeggen leven we misschien wel op een stukje aardkloot waar we veel te veel hebben en wellicht dat we daardoor de kern missen waar het in het leven eigenlijk om zou moeten draaien. Een kern waarbij mensen zich druk maken om dingen die er daadwerkelijk toe doen, in plaats van zich druk te maken om futiliteiten.
Maar goed, ik droom nog even verder tot volgend jaar. Wellicht dat we dan wel iets te vieren hebben...
Maandag 25 april 2016 - Ken Hensley.
Deze man was ooit wereldberoemd toen hij nog in Uriah Heep zat: hij is zanger en gitarist, maar is eigenlijk écht bekend vanwege zijn keyboards want in die hoedanigheid wordt hij vaak in één adem genoemd met (andere) grootheden als bijvoorbeeld Keith Emerson en Rick Wakeman. Na de periode bij Uriah Heep heb ik echter weinig van hem vernomen, tot ik onlangs het nummer Brown eyed boy tegen kwam.
Op zich een heel lekker nummer, maar wat mij persoonlijk tegen valt is de productie. Het klinkt allemaal zo vlak en klinisch dat de passie die bij een band als Uriah Heep te horen was in mijn beleving compleet verdwenen is. Misschien is het omdat ik drummer ben, maar de drums lijken afkomstig van een goedkope drumcomputer als het gaat om de sound, of de opnames zijn achteraf zo bewerkt dat ze zo zijn gaan klinken maar mijn smaak is het gewoon niet. Om het te vergelijken: hier een vrij recente live opname van Uriah Heep, waar rock klinkt zoals rock hoort te klinken en deze editie van Muzikale Maandag eigenlijk een dubbele wordt :)
Dinsdag 19 april 2016 - Belgische tol?
Eerder schreef ik al over de problemen met de tol die men in België tegenwoordig heft voor met name het gebruik van de snelwegen en vandaag was ik zelf aan de beurt. Niet eens dat het systeem niet werkte of wat dan ook, het deed het misschien zelfs iets té goed. Vanmorgen reed ik over de A73 vanaf Echt richting het noorden en ineens zag ik op de OBU (On Board Unit) dat er 21 cent aan tol betaald moest worden. Op zich niet zo erg, maar ik was tot die tijd de grens met België niet over geweest en al helemaal niet in de buurt geweest van een tolweg.
Na contact gehad te hebben met m'n werkgever heb ik de gegevens opgestuurd en iemand gaat daar achteraan, want betalen? Vooruit, als het moet dan moet het... maar als het door één van de vele fouten in het systeem van Satellic moet lijkt het me niet de bedoeling. Navraag leerde overigens dat dit soort problemen vaker voorkomen en het zal volgens mij nog wel een tijdje een puinhoop blijven met het eerder genoemde systeem. Daarom blijft het ook een probleem dat de Belgische autoriteiten gewoon volhouden met de handhaving, want zolang het systeem niet voldoet zouden ze eigenlijk een soort opstartperiode moeten hebben. Maar goed, we gaan het wel beleven hoe dit afloopt...
Maandag 18 april 2016 - Damien Saez.
Als je ooit van deze Fransman gehoord hebt is dat wat mij betreft bijzonder. Ik kende hem in ieder geval niet en voor zover ik weet is hij buiten Frankrijk ook nooit echt doorgebroken, maar in dat land staat hij dan weer wel bekend om zijn dubbelzinnige cq grove teksten waarin hij duidelijk een boodschap mee wil geven. Het doet me denken aan de periode van half jaren '60 tot half jaren '70 toen hier in Nederland nog echte protestliederen gemaakt werden.
Een bekend voorbeeld daarvan is 'Weltrusten, meneer de president' van Boudewijn de Groot en in dat rijtje hoort dit nummer van Damien wat mij betreft thuis, met dit verschil dat het hier om een modern nummer gaat in een muzikale richting die in mijn beleving behoorlijk vergeten is. Het nummer gaat overigens over wat we vanuit de overheid allemaal moeten en wat we allemaal absoluut niet mogen in deze maatschappij en het is natuurlijk persoonlijk, maar muzikaal is het geen geweldig of super ingewikkeld nummer maar de passie komt er in mijn beleving wel in naar voren. Check J'accuse.
Zaterdag 16 april 2016 - Veiligheid.
Het is ook deze week weer gelukt om gezond en wel het weekend in te gaan, maar (helaas) zoals altijd zijn er in deze week ook weer de nodige ongevallen geweest onderweg waarbij mensen overleden zijn. Als verkeersdeelnemers onderling heeft dat met een stukje oplettendheid te maken denk ik, want hoe vaak zie je mensen niet op een telefoon kijken of zelfs rommelen op een laptop die naast hen op de stoel ligt? Goed, de kans is groot dat je het er levend vanaf brengt als het mis gaat maar aan de andere kant is het simpelweg niet nodig om door deze oorzaak een ongeval te veroorzaken.
Dezelfde onoplettendheid kom je tegen bij afzettingen waarbij mensen soms massaal het rode kruis negeren, al zijn er ook situaties die ik onderweg zie waarbij mensen BEWUST die afzetting negeren en maar gewoon door denderen om nog even wat verder in de file aan te sluiten. In allebei de gevallen belachelijk, want het gaat hier om een stukje veiligheid voor de mensen die verderop VOOR JOU aan het werk zijn. Zij zorgen er immers voor dat die weg weer zo snel mogelijk vrij komt en het is de bedoeling dat ook die mannen en vrouwen 's avonds weer gezond en wel thuis komen. Er worden om die veiligheid te handhaven boetes uitgeschreven voor het negeren van een rood kruis boven een snelweg en die boete staat op dit moment meen ik op 237 euro. Bij herhaling komt dat bedrag vanzelf hoger uit én kan het gevolgen hebben voor je rijbewijs.
Wat mij betreft meer dan terecht en eigenlijk zouden achter alle matrixborden standaard een soort roodlichtcamera moeten zitten die automatisch ingeschakeld wordt als de rijstrook afgesloten is. Negeren rood kruis = dikke boete thuis, punt. Vorig jaar werd er nog een wegwerker dood gereden door iemand die zo'n rood kruis negeerde en de weginspecteurs van Rijkswaterstaat zijn hun leven ook vaak niet zeker. Zij zijn vaak als eerste ter plaatse bij bijvoorbeeld een ongeval en zorgen dan voor een afzetting als die nodig is, waarbij dan ook nog de hulp in wordt geroepen van de centrale die dan de betreffende rijstroken uiteindelijk afsluit door middel van de matrixborden. Na een aantal pijlen kom je dus een rood kruis tegen en daarna pas dit:
En ondanks dat alles ruim van te voren aangegeven staat en iedereen dus ruim van te voren de gelegenheid krijgt om één of meerdere baantjes op te schuiven zijn de onderstaande foto's helaas geen uitzondering:
Stuk voor stuk mannen en vrouwen die aan het einde van hun dienst ook gewoon het liefst veilig thuis komen, alleen zetten ze daarbij regelmatig hun eigen leven op het spel. Onnodig, als alle overige weggebruikers even een klein beetje geduld hebben en gewoon opletten. Vandaar dat in mijn beleving het boetebedrag wat er op het negeren van een afgesloten rijstrook staat gewoon terecht is en eigenlijk zou het nog wel een stuk hoger mogen zijn. Overigens mogen niet alleen politiemensen maar ook de mensen van Rijkswaterstaat deze boete uitschrijven en je hoeft er niet voor staande gehouden te worden. Gewoon even opletten dus en het wordt er daardoor niet alleen veiliger door, maar het kan je ook zomaar heel veel geld schelen en onze zuiderburen hebben daar ik meen vorig jaar een goede camagne voor opgezet:
Zo simpel is het eigenlijk, al vind ik "Negeren rood kruis = dikke boete thuis." van mezelf ook nog wel aardig gevonden :-)
Maandag 11 april 2016 - Kygo.
Het nummer werd in eerste instantie uitgebracht als onderdeel van de soundtrack in het spel FIFA 16, een voetbalspel voor op de PC, Playstation en Xbox. Nu heb ik met spelcomputers eigenlijk helemaal niks en speel nog steeds alleen World of Warcraft op de PC, maar dit nummer heeft iets. Je moet het eigenlijk horen over een paar goede speakers en dan hard, maar ook weer niet te hard zetten en dan is het vreselijk chill. Luister naar ID.
Zondag 10 april 2016 - Terugblik.
Afgelopen week was er niet zo veel bijzonders te melden, behalve dat het in zijn geheel gewoon een apart weekje was. Qua werk niet eens zo heel druk als het gaat over lange dagen, maar binnen de gewerkte uren was het hier en daar een heel gedoe om alles klaar te krijgen. Uiteindelijk allemaal wel gelukt, maar dat soort dagen gaan je niet in de koude kleren zitten. Gisteren weer eens een ouderwetse repetitie met Hello George gehad en met ouderwets bedoel ik in dit geval dan in de originele samenstelling. We hebben een aantal sets doorgenomen en ondanks dat de repetitie wat korter was dan anders hebben we best wel het één en ander door kunnen nemen en dat allemaal nog op een ontspannen manier ook. Maar ja, hoe kan het ook anders en om het in Hello George termen te houden: what else? :-)
Vandaag kwam ik de onderstaande afbeelding tegen en zoals vermeld gaat het om een uitspraak van de Amerikaan Norman Cousins. Geboren in 1915, overleden in 1990 en tijdens zijn leven actief als politiek journalist, schrijver en iemand die zich ingezet heeft voor wereldvrede.
Deze zin deed me iets omdat hij je in eerste instantie stil laat staan bij de dood. Iets wat in de ogen van veel mensen (heel) negatief is, maar wat in mijn beleving... ehm... tja, nogal meevalt. Het leven hier op aarde stopt, dat klopt. Dat je een persoon dan kunt missen, dat kan ook kloppen. Dat het dan vervelend is, ja... dat snap ik. Punt is alleen dat in mijn beleving de wereld niet ophoudt te bestaan bij wat de gemiddelde mens kan zien. Er is veel meer om ons heen en iemand die in de ogen van de wereld dood gaat, begint voor mij eigenlijk aan een nieuwe reis. In een andere vorm welliswaar en niet zichtbaar voor iedereen, maar moet je dan verdrietig zijn? Dat is de vraag die ik mezelf regelmatig stel en telkens weer tot de conclusie kom dat het heel dubbel is.
Als je het puur als mens bekijkt die leeft op deze wereld, dan is de dood wellicht één doffe ellende. Kun je het zien vanuit iemand die ook de wereld om ons heen kan zien, dan is het een heel ander verhaal alleen is dat laatste gewoonweg niet te bewijzen of in sommige gevallen zelfs maar aan anderen uit te leggen. Iemand zei ooit letterlijk tegen me: "Ik kan het niet zien, dus geloof ik het niet." en op zich is dat natuurlijk zijn goed recht, alleen krijg ik op die manier nooit de kans om ook een andere kant te laten zien.
Om op de bovenstaande afbeelding terug te komen: het tweede deel van de zin raakte me ook, omdat in de meeste gevallen opgeven voor mij geen optie is. Als voorbeeld kon dat zich fysiek uiten tijdens een mountainbike wedstrijd, waar je op een gegeven moment helemaal stuk zit en toch door blijft trappen omdat je voor jezelf een zo goed mogelijk resultaat wilt behalen. Dat ik daarmee nog niet eens in de buurt van de top kwam deed er niet toe... Mentaal gezien heb ik door de jaren heen ook wel het één en ander voor m'n kiezen gehad en ook daarbij heb ik nog nooit de gedachte gehad de handdoek in de ring te gooien, hoe makkelijk dat soms ook leek. Het brengt je namelijk vanaf dat moment letterlijk nergens en ik heb geen idee waar de uitspraak vandaan komt, maar "Zij die opgeven zullen nooit weten hoe dicht ze bij hun doel waren." is wat mij betreft de spijker op z'n kop.
Hoe zonde is het dan als je iets in jezelf laat sterven? Hoe zonde is het om een idee of doel op te geven, zonder dat je eigenlijk weet hoe ver je al bent? Hoe zonde is het om de wereld als zwart te zien en op alles en iedereen af te geven, terwijl de zon op het punt staat door de wolken te breken? Dat het leven soms niet meevalt en soms zelfs zwaar tegen valt weet ik als geen ander, maar dat er ook altijd lichtpuntjes zijn... dáár ben ik van overtuigd. In mijn geval (en dat kan voor iedereen natuurlijk anders zijn) zijn die lichtpuntjes dingen die me overkomen, maar ook net zo goed de mensen die ik om me heen heb. Iedereen heeft een eigen verhaal, iedereen heeft zijn of haar mindere momenten gehad, maar ook zij hebben het leven en de positiviteit niet opgegeven waardoor ze niet alleen voor zichzelf maar ook voor een ander van meerwaarde kunnen zijn. Wellicht zonder het zelf te beseffen en dat is dan eigenlijk nog het mooiste.
Maandag 4 april 2016 - Robin Beck.
Als je niet weet wie deze dame is, dan zit er voor mij niks anders op dan deze link te plaatsen. Maar goed, dat is nou net een nummer waar ik het niet over wil hebben en ook een muziekrichting die ik totaal niet op wil op muzikale maandag. Het is alleen voor haar jammer dat het in 1989 haar enige nummer 1 hit was en die werd dan ook nog eens bekend door de reclame van een cola merk.
Kortom, laat ik eens iets anders noemen wat deze dame gezongen heeft. Ze heeft namelijk in 2007 meegedaan aan een project met Chris Lausmann en Michael Voss wat de titel 'Voices of Rock' kreeg. Deze twee heren schreven niet alleen alle nummers voor het album, maar speelden de nummers ook in en waren aan het eind van de rit ook nog de producers. Talentvolle gastjes dus *grin* Van dat album wil ik vandaag Underloved onder de aandacht brengen.
Zaterdag 2 april 2016 - Kunst.
Over kunst kun je van alles zeggen en op die manier hele discussie op gang brengen. De één ziet er van alles in en is van mening dat het om een prachtig stukje werk gaat, terwijl de ander er juist helemaal niks in ziet en misschien zelfs van mening is dat het compleet lelijk is. In militaire dienst zat ik met een kerel die van de kunstacademie kwam en die stelde letterlijk: "Je mag het geheel lelijk vinden, maar alle kunst heeft iets moois." en als je daar over nadenkt en neutraal ergens naar kijkt, dan klopt dat in mijn beleving ook wel omdat er altijd details zijn die het gevoel of de gedachte van iemand kan triggeren.
Zo is het in mijn geval met de onderstaande foto. Hij is gemaakt door fotograaf Rob van Dalen uit Culemborg (link naar zijn website) en het gaat hier zoals op de deur staat om de Basilica San Giacomo in Rome met op de stoep iemand die vermoedelijk geen vaste woon,- en verblijfplaats heeft, kortom: een zwerver. Een wat mij betreft trieste aanblik, sowieso omdat iemand op straat ligt te slapen maar des te meer omdat het voor een kerk is. Een kerk die voor iedereen open zou moeten zijn en waar altijd heel hard geroepen wordt dat je voor elkaar moet zorgen. Hoe ironisch is deze foto dan?
Klik op de afbeelding voor een grotere versie in een nieuw scherm.
Voor mij illustreert deze foto dat de kerk zoals die nu is de weg in onze wereld volledig kwijt is. Met deze opmerking wil ik absoluut niemand op wat voor manier dan ook kwetsen, maar we hebben als mens zoveel regeltjes bedacht dat een geloof in mijn beleving weinig meer meer met de kern te maken heeft. Er zijn talloze voorbeelden te noemen van dingen die volgens de kerk MOETEN en dingen die je volgens de kerk NIET MAG, terwijl diezelfde dingen nergens in de Bijbel of wat dan ook terug te vinden zijn en dus is er een behoorlijk verschil tussen de kerk hier op aarde en het geloof waar het uiteindelijk om draait.
Een mooi voorbeeld van mensen die het zichzelf niet zo moeilijk maakten als het om geloven gaat zijn de opa en oma van mijn moeders kant, om de eenvoudige reden dat ze geloofden in de kern en niet om alle bende die daar omheen hangt. "Geloven als kinderen" is wat ze deden, maar toch waren ze kritisch en geloofden niet volgens de letter van de Bijbel. Het draaide bij hen om de kern van onvoorwaardelijke liefde, iets wat nog maar weinig mensen zich volgens mij voor kunnen stellen wat dat daadwerkelijk betekent en niet om de discussie of Jezus nou wel of niet over water kon lopen. Mooie mensjes waren het als ik aan hen terug denk: eenvoudig, ze hadden financieel en qua bezittingen niks bijzonders en toch zouden ze alles weg geven als een ander het nodig had. Zij snapten in mijn beleving waar het om draaide en daar hoort dan alleen maar respect bij.
Misschien ben ik zelf wel die zwerver buiten de kerk zoals hij op de foto staat. Het Christelijk geloof heb ik bij m'n opvoeding meegekregen, maar zoals ik eerder al aangaf is in mijn beleving de kerk het spoor hier en daar behoorlijk bijster. Wil dat zeggen dat ik dan niet geloof in hetgeen ik van huis uit heb meegekregen? Ja en nee, want ja... het is niet eens een kwestie van geloven maar ik wéét dat er iets Goeds bestaat en ook dat er een tegenstander is die er alles aan zal doen om mensen tegen elkaar op te zetten. M'n wereld is (soms helaas) wat dat betreft groter dan wat de gemiddelde mens kan zien en dan geef ik op de eerder gestelde vraag dus ook 'nee' als antwoord, want geloven op de manier zoals een kerk van me verwacht kan ik niet om de eenvoudig reden dat ik niet geloof dat dit de juiste manier is om in de wereld te staan. In oktober vorig jaar schreef ik de onderstaande punten:
Bij familie, vrienden, op je werk, bij een organisatie waar je vrijwillig werkt... overal waar je iets verteld krijgen mensen een beeld van jouw wereld en hoe die in elkaar zit. Kies je woorden daarom zorgvuldig, want je kunt een paradijs voor jezelf creëren maar ook een hel op aarde.
Vat niets persoonlijk op. Op het moment dat je dingen (wat dan ook) persoonlijk opvat kun je jezelf aangevallen voelen, schiet je in de verdediging en per definitie is dat een toestand waarin je mentaal niet wilt zijn. De gelegenheid om te horen wat er daadwerkelijk gezegd wordt ontbreekt dan namelijk en het is de bedoeling om opbouwend bezig te zijn in plaats van af te breken.
"Ja, maar als..." Het begin van een zin met daarin een veronderstelling en de kunst is om nooit van veronderstellingen uit te gaan om de eenvoudige reden dat die niet de waarheid zijn. Je kunt namelijk bij alles wat er op de puntjes wordt ingevuld iets bedenken wat als tegenhanger kan dienen en dat is verloren energie. Ga uit van feiten en waarheden.
Geef altijd 100%, of anders gezegd: doe je best. De kans op het bereiken van een doel is dan namelijk zoveel groter en ook als je het doel uiteindelijk niet kunt bereiken ben je toch een ervaring rijker en zijn er leermomenten voorbij gekomen die verderop in je leven altijd wel een keer van pas komen.
Wees kritisch, maar leer ook te luisteren. Het is namelijk niet per definitie zo dat jij het bij het rechte eind hebt.
Dit zijn zo'n beetje de regeltjes waar ik naar leef, of in iedergeval... naar probeer te leven. Als mens heb je altijd je beperkingen, maar in mijn beleving moet het op deze manier mogelijk zijn een betere wereld te creëren. Een wereld waar religie er dan eigenlijk niet eens meer toe doet, maar waar het draait om een kern die ons als mensen respect naar elkaar leert en daardoor dichter bij elkaar brengt. Niet omdat het zo moet, maar omdat het zo kan en omdat je dan niet eenzaam voor de deur van een kerk hoeft te slapen.
Vrijdag 1 april 2016 - Kilometerheffing.
Vanaf vandaag hebben we er iets nieuws bij: een kilometerheffing voor vrachtverkeer in België. Die hadden we al in de vorm van een Eurovignet, maar blijkbaar vonden de Belgen dat een vreemd systeem en hebben ze een vergelijkbaar systeem ingevoerd als bij de Duitse Maut waar je met een kastje voor de voorruit rond moet rijden en wat de gereden kilometers op een bepaald traject registreert. Aan de hand van die gegevens wordt de tol berekend en krijgt de betreffende transporteur daar een rekening van.
Op zich niet zo veel mis mee zou je in eerste instantie zeggen als je er vanuit gaat dat de gebruiker van de weg daar dan ook maar voor moet betalen, maar als er al een slecht wegennet is met gaten, kuilen en weet ik wat nog meer voor ongein dan is het wel in België. Heel dapper roepen dat ze daar dat ze met het geld de wegen willen onderhouden, maar... dat hebben ze eerder met het Eurovignet ook geroepen en er zijn maar heel weinig verbeteringen doorgevoerd. Kortom: de transportsector is gewoon weer een melkkoe. Hoe werkgevers deze extra kosten op gaan vangen laat zich raden, want die worden gewoon doorberekend naar de klant en op die manier wordt alles alleen maar duurder terwijl je er dus weinig of niks voor terug krijgt.
Maar goed, laten we het eens positief bekijken en dat er bij onze Zuiderburen de komende jaren een prachtig wegennet verschijnt waar wij als vrachtwagenchauffeurs gewoon gruwelijk veel aan mee betaald hebben. Stel dat het al zo is, dan moeten er nog heel veel problemen worden opgelost. De Nederlandse transportorganisatie TLN heeft meerdere malen aangedrongen om de datum van invoeren op te schorten, maar de Belgen hebben voet bij stuk gehouden en om te voorkomen dat transporteurs zonder een OBU (On Board Unit) toch gaan rijden hebben ze direct maar een regeling ingevoerd dat je een boeten krijgt van 1000 euro per periode van drie uur dat de OBU niet aanwezig is of gewoon niet werkt.
Nu zijn er veel transporteurs die tijdig zijn begonnen met de aanschaf van die kastjes, maar veel hebben het uitgesteld en die zitten nu in de problemen omdat de kastjes gewoon niet op tijd geleverd kunnen worden. Er zijn voorbeelden bekend waar transporteurs al meer dan drie weken op de OBU zitten te wachten en aangezien die kenteken gebonden is kun je het met een hele berg auto's zoals bij m'n werkgever (bijna 100) niet met een paar van die kastjes af. Maar dan heb je zo'n kastje en dan ben je er nog niet, want zoals ik net bij het boetebedrag al aangaf dient het ding niet alleen aanwezig te zijn maar ook te werken. Logisch, zou je zeggen... en dat is het ook wel maar veel van die kastjes werken gewoon helemaal niet of vallen tijdens het gebruik uit waardoor er dus geen tol geregistreerd wordt en de Belgische regering geeft nog steeds te kennen gewoon te handhaven. Een probleem wat veroorzaakt wordt door het systeem wat ingevoerd is, een systeem wat gewoon (nog) niet goed werkt en toch staat er een torenhoge boete tegenover als je als welwillende transporteur in dat landje wilt zijn.
Volledig belachelijk naar mijn idee, om dan nog maar niet te spreken van het bericht wat ik vandaag las dat het allemaal wel meeviel met de problemen. Die zijn er namelijk daadwerkelijk wél als je al zo'n ding in de auto hebt, maar je kunt er ook voor kiezen om tegen een bepaald bedrag zo'n ding aan de grens op te halen, die aan te melden en dan verder te rijden. Je levert die dan weer in als je het land uit gaat en op die manier kun je toch aan de verplichting voldoen, alleen... de OBU's zijn niet voldoende verkrijgbaar en daarnaast is de organisatie die verantwoordelijk is voor die dingen (Satellic) volledig onbereikbaar. Je kunt je probleem dus niet eens melden, al zou je willen en nogmaals: toch staat je die boete van 1000 euro per periode van drie uur te wachten als je zonder of met een niet goed functionerende OBU aan het rijden bent. Nog sterker: volgens deze organisatie valt het allemaal wel mee met de problemen.
Dit was vanmorgen op de A16 aan de grensovergang Meer (Breda richting Antwerpen) en dat valt dan allemaal wel mee? Nu lijkt dit misschien gewoon een rijtje vrachtwagens die voor de grens staan te wachten, maar de hele transportzone Meer stond op dit moment vast en niemand kon een kant op. Natuurlijk, als je je kop in het zand steekt en dingen gewoon blind afdwingt zonder daarna maar ergens naar te kijken valt alles best mee. Punt is alleen dat het op dit moment nog helemaal niet meevalt en het is maar de vraag hoe lang het duurt voor alle problemen opgelost zijn. Bij de invoering van de Duitse Maut liep het systeem zo'n anderhalf jaar vertraging op, maar daar stelde de regering de invoering tenminste nog uit tot het systeem praktisch goed werkte. Ik hoop dat de Belgische regering dat ook doet en geen mensen dwars gaat zitten die in alle eerlijkheid een snee brood willen verdienen. We gaan het meemaken de komende periode...
|
|
|
| 
