Voor de geďnteresseerden... De shell set:
Gretsch Renown
- Bassdrum 24" x 16".
- Rack tom 13" x 9".
- Floor tom 16" x 16".
Snaredrums:
- Houten (esdoorn) Gretsch 14" x 6.5".
De SoundFormula bekkenset van Paiste bestaat uit:
- Heavy hi-hat 14".
- Thin crash 14".
- Full crash 17".
- Full crash 20".
- Heavy ride 20".
Aangevuld met een Sabian AAXtreme Chinese van 17".
Stokken:
- Balbex G5A, hornbeam met houten tip.
Vellen:
- Bassdrum: Remo Powerstroke 3.
- Snare: Remo Coated Ambassador.
- Toms top: Remo clear Emperor.
- Toms bottom: Remo clear Ambassador.
Hardware:
- Tama Iron Cobra twin bassdrum pedaal.
- De stands zijn een miz van Pearl, Big Dog en Tama.
Hoezen:
- Bassdrum en toms: Protection Racket tassen.
- Hardware: Ahead Armor Case tas.
- Snaredrum: Stagg koffer.
- Bekkens: Humes & Berg.
De Gretsch stond er op deze manier bij toen ik hem net had opgehaald, maar daar is inmiddels het eea van vervangen:
Maar hoe werk je hier uiteindelijk naar toe? Vanaf wanneer is de liefde voor het drumstel eigenlijk begonnen? Misschien is het beter mezelf af te vragen of die er ooit niet geweest is. Voor zover ik me kan herinneren stond er altijd al een drumstel bovenaan het verlanglijstje voor m'n verjaardag, maar uiteindelijk heb ik die (natuurlijk) niet gekregen. Om toch op mijn manier herrie te kunnen maken maakte ik toen zelf maar een drumstel van emmers, lege waspoedertonnen en deksels van pannen. Om de keuken van m'n moeder nog wat leger te maken werden de houten lepels ook maar meegenomen om die als drumstokken te laten dienen.
Uiteindelijk kon ik op de MAVO zelf m'n eerste drumstel kopen. Deze kocht ik voor 300 ouderwetse guldens van een jongen uit de klas die geld nodig had voor zijn computer. Het ging in dit geval om een vijfdelige set met daarbij een hi-hat en één bekken. Het ging om een goedkoop Thunder setje, maar met een paar nieuwe vellen erop was ik de koning te rijk met m'n eigen drumkit!! M'n ouders en zus moeten daar op zich minder blij mee geweest zijn want ik speelde echt uren per dag, maar achteraf bekeken ben ik echt heel blij met de vrijheid die ik toen van hun gekregen heb.
Na een tijdje op deze set gespeeld te hebben kwam er een uitbreiding en kwam ik voor het eerst met Pearl drums in aanraking. Het ging hier om een zeven-delige set, maar in dit geval zaten er ook nog vijf bekkens (waarvan twee China bekkens) bij en natuurlijk een hi-hat. Om m'n eerste set te verkopen ging me toen te ver want het moest toch een wereldgezicht zijn om die twee sets in elkaar te bouwen tot een dubbel-base set met acht toms, zes bekkens, een dubbele hi-hat en natuurlijk een snare. Dus zo gezegd, zo gedaan en een paar foto's van het resultaat staan hier onder.
Een heel vet gezicht, maar of het nou allemaal zo bijzonder praktisch was met het vervoer? Nou, niet echt natuurlijk en daarbij kwam ook nog eens dat het eigenlijk voor geen meter klonk omdat de eerste twee (of eigenlijk de eerste vier) toms natuurlijk veel te hoog gestemd stonden. Maargoed, je bent jong en je wilt wat en dit was het resultaat.
Het praktische punt van het vervoer begon me naast de klank van de set op een gegeven moment toch parten te spelen en in die tijd kwam ik in aanraking met een wel hele praktische oplossing: Een electronisch drumstel in de vorm van de Roland TD7. Wat moet je jezelf hier bij voorstellen? Nou, het ging hier om een rek met daarop een soort keramische kookplaten (alleen dan van kunststof natuurlijk) en die waren gekoppeld aan een computer die zowel het vlakke gedeelte als de rand aan kon sturen. De voordelen van zoiets zijn natuurlijk makkelijk: Het is makkelijk te sjouwen en het klinkt altijd super. Het enige wat je immers hoeft te doen is twee kabels aan te sluiten tijdens een optreden en de hele set kan zo rechtstreeks het stageblok in. Het enige wat je als drummer nog hoefde te doen is voor wat monitor geluid te zorgen omdat het ook wel handig is als je jezelf hoort spelen. Dat monitor geluid verzorgde ik meestal zelf door de koptelefoon uitgang aan te sluiten op een klein mengpaneeltje en dat vervolgens te koppelen aan een versterker met twee speakers. In het geval van een grote PA met een goed monitor systeem kon de set eventueel ook via de normale monitor kanalen worden terug gekoppeld. Maargoed, we hebben alleen nog maar de voordelen gehad want nadelen waren er zeker ook. In eerste instantie is het natuurlijk het aangezicht. Zo'n simpel klein rekje met wat van die zwarte plaatjes erop is nou niet echt iets wat bij een rockband past. Het tweede nadeel aan de TD7 vond ik persoonlijk dat de aanslag gevoeligheid heel moeilijk in te stellen was. Qua gebruik vond ik dat echt het enige nadeel, want verder was hij heel makkelijk te programmeren en te bedienen tijdens een optreden.
Met name het 'zien' van de set brak met toch op een gegeven moment toch op en toen ben ik naar de (voor mij) ultieme set op zoek gegaan. Na een hele avond praten en informeren viel de keus ergens in 1994 op een Pearl MMX set, oftewel de Masters Custom. Geheel samengesteld zoals ik hem wilde hebben met een base, vier toms, vier bekkens, een snare en een hi-hat en dat allemaal gemonteerd op een rek zodat je niet op de vloer een oorlog krijgt van allerlei statieven. De drums zijn van Pearl en de bekkens en hi-hat zijn van Paiste (SoundFormula serie), wat in die tijd allemaal best wel in orde was en waar ik tot op de dag van vandaag nog steeds met heel veel plezier op speel. Qua vervoer heb ik het toen ook gelijk maar goed aangepakt en alles verpakt in SKB kisten zodat er niets kan beschadigen. Alleen voor de bassdrum was er van SKB geen case te krijgen in verband met de grootte en daarvoor heb ik dus een andere. Tijdens optredens maak ik nog gebruik van een eigen set Sennheiser microfoons en eventueel een Studiomaster Club 2000-182 mengtafel om een complete mix naar de techneut in de zaal te sturen. Voor mij is dit echt de ultieme set. Makkelijk te vervoeren, het klinkt super zowel tijdens repetities, als optredens en studio-werk en daarnaast ziet het er nog goed uit ook. Wat wil je als drummer nog meer?
Nou, wat je nog meer wilt als drummer werd in de zomer van 2006 duidelijk: een echte custom set, gespoten door HZPaint in Sleeuwijk. Het gaat nog steeds om dezelfde MMX set alleen dus nu in deze kleurstelling:
De complete transformering is eventueel hier na te kijken.
Ongeveer een jaar na het spuiten van de set (zomer 2007 dus) vond ik het tijd om nog wat dingen te gaan veranderen en in eerste instantie heb ik het zwarte rack met rechte buizen vervangen door een licht grijs wat iets gebogen is. Het gaat in dit geval om de DR-501C met twee maal de DR-501CE van Pearl:
Na een paar keer op de Iron Cobra pedalen van Tama gespeeld te hebben besloot ik de overstap te maken van de Pearl pedalen naar de Iron Cobra Twin van Tama. Een pedaal wat soepeler is en veel mee afstelmogelijkheden heeft, maarja... Die Pearl twin was inmiddels ook al bijna 12 jaar oud en de techniek staat natuurlijk ook niet stil. Tot nu toe heb ik in ieder geval geen spijt van de overstap en bij toeval kon ik als klap op de vuurpijl nog voor een leuke prijs aan een verchroomde set komen ook, inclusief een goede koffer erbij :-)
Eind 2007 kocht hakte ik de knoop door voor een andere snare omdat ik op zoek was naar een wat warmer geluid. Ik had bij de aanschaf van een nieuwe snare eigenlijk al wel wat dingen in m'n hoofd. Zo moest het bijvoorbeeld om een 14" snaredrum gaan met zogenaamde 'die cast hoops'. Dit zijn de hoepels waarmee de vellen vast gezet worden en de die cast hoops halen wat boventonen weg en ze maken de drum wat makkelijker te stemmen omdat ze dikker zijn dan de standaard hoops. Maargoed, eigenlijk was het verbazingwekkend toen ik in de winkel stond want de klank die ik zocht zat niet in de houten snaredrums die daar aanwezig waren. Nog sterker, er stond een koperen Black Panther (Mapex) in de gehamerde versie en dat ding zag er niet alleen vreselijk gelikt uit, maar klonk ook nog zo (afbeelding).
Uiteindelijk is m'n keus op een Remo snare gevallen. Een keus die niet iedereen zomaar zou maken omdat het in dit geval om een Acousticon snaredrum gaat. Die is niet gemaakt van een metaal als staal, brons of aluminium maar ook niet van hout. Het is een soort houtpulp die gemengd wordt met een soort hars en daardoor krijgt de drum in combinatie met een coated Ambassador vel van Remo een warme klank, maar tegelijkertijd ook wel iets scherps van een metalen drum. Hij klinkt naar mijn idee in ieder geval fantastisch en het gaat ook nog eens om een echte Limited Edition. Van de Louie Bellson Custom 14 x 5.5 inch snaredrum met die cast hoops zijn er maar 1000 wereldwijd gemaakt en ik heb nummertje 26 uit die serie:
Eind juli 2008 heb ik de ISS ophanging vervangen door Optimounts en ook gelijk een nieuwe kofferset van Stagg gekocht omdat de toms door de nieuwe ophanging niet meer in de oude SKB kofferset kon.
In juni 2009 stopte ik als drummer bij Rockband Kalamazoo en toen voldeed het bassdrum vel wat ik had laten maken natuurlijk niet meer. Na veel zoeken omdat ik toch iets aparts wilde is deze daar uiteindelijk op gekomen:
Eind september 2009 kwam er een droom uit toen ik bij toeval weer de eerder genoemde Black Panther snaredrum tegen het lijf liep en om diverse redenen kón ik die gewoon niet laten liggen. Het gaat in dit geval bijvoorbeeld om een Limited Edition in de uitvoering Hand Hammered Brass waar er wereldwijd maar 100 van gemaakt zijn en dat ding klinkt gewoon net zo vet als hij er uit ziet...
Eind 2009 ging Conductive Matter definitief van start en na heel veel heen en weer mailen met Tom van Neckbone Graphics kwam daar een mooi ontwerp uit. De reden om voor Neckbone te kiezen was dat Tom de vorige keer ook een goed product af wist te leveren en daarnaast niet bizar duur is. Vanaf eind december zit dit vel op m'n bassdrum, alleen zit de bassdrum O (een kunststof ring die moet voorkomen dat het gat uit zal scheuren) er nog niet in:
De Gretsch Renown Maple kocht ik in oktober 2011 tweedehands via een drummersforum. De kit had eigenlijk alleen in een studio gestaan en zag er daarom nog geweldig uit. Verder is het gewoon een standaard setje, zonder allerlei poespas als bij de MMX maar wel met het voor velen bekende Gretsch geluid. De onderstaande foto's zijn gemaakt tijdens een opname met Hello George in de studio:
In juni 2023 besloot ik zo'n beetje alles te verkopen dan de basis die in de praktijk het beste en makkelijkste werkt, dus ging op de complete Gretsch kit na zo'n beetje alles in de verkoop. Ik vond het op dat moment gewoon zonde dat spullen ongebruikt in een opslag blijven staan en toen de kogel eenmaal door de kerk was heeft Léon Keppels van De Tunnel Music in Arnhem alles perfect voor me weten te regelen.
|
|
|
| 
