Woensdag 27 augustus 2025 - Update zaagklus.
Ik was nog wat foto's tegen gekomen van de snoeiklus van afgelopen zaterdag en die wil ik je eigenlijk niet onthouden. Niet dat ze heel spectaculair zijn, maar zo'n snoeiklus is voor mij een zeldzaamheid omdat ik in de meeste gevallen simpelweg niet ver genoeg in de boom kan komen zonder die te beschadigen. Hier lukte dat wel omdat hij maar deels ingenomen hoefde te worden en ik er ouderwets klimmend in kon komen om vervolgens m'n klimlijn vast te maken en de takken kon bereiken die er uit cq ingekort moesten worden.
Soms zeggen mensen dat een boom gesnoeid MOET worden en ik ben het daar eigenlijk per definitie niet mee eens. Een boom die op een goede plaats geplant wordt en op een natuurlijke manier kan groeien hoeft feitelijk nooit gesnoeid te worden, nog sterker: het is niet goed voor een boom om er allerlei takken uit te verwijderen. Bomen moeten dus eigenlijk alleen gesnoeid worden als er gevaarlijke dode takken in hangen of als hij simpelweg te groot is geworden voor z'n omgeving.
Dan is het nog steeds niet goed voor de boom om te snoeien, maar dan heb je in ieder geval nog wel een boom staan want de andere optie is simpelweg de hele boom verwijderen en dat is in veel gevallen gewoon zonde. Deze kan op de plek waar hij nu staat er weer heel lang tegen en hij zorgt niet meer voor overlast voor z'n omgeving. Ik denk dat het zonde is voor het aangezicht van het huis als je deze boom zou verwijderen, tenzij er natuurlijk een andere voor in de plaats komt maar dan duurt het letterlijk tientallen jaren voor er weer iets staat van hetzelfde formaat. Hier het verschil voor en na:
De buurman kan weer van z'n pad gebruik maken zonder dat de takken in z'n voertuig hangen, het vrachtverkeer kan weer over de weg zonder dat de takken er langs schrapen en de eigenaar heeft weer ruimte om de auto te parkeren zonder dat daar van alles op valt. En in dit geval zou verwijderen in mijn beleving echt zonde zijn, dus in alle gevallen een goede keus van de eigenaar om het probleem op deze manier op te lossen.
Maandag 25 augustus 2025 - Warren Zeiders.
Zo'n artiest is waar Muzikale Maandag om draait. Zo'n nummer (en dan met name deze versie) is waar Muzikale Maandag om draait. Als één en één twee is krijg je dit en meer heb ik er eigenlijk niet over te vertellen omdat in mijn beleving alles voor zichzelf spreekt: Ride the lightning.
Zaterdag 23 augustus 2025 - Zaagklusje.
Tussen de jacht op de Amerikaanse Vogelkers door moet er natuurlijk ook af en toe even echt gewerkt worden en vandaag was zo'n dag. Er stond een kleine maar leuke klus op de agenda en dat was iets wat ik eigenlijk zelden of nooit doe: het snoeien van een boom. De reden dat ik dat niet doe is simpel: ik heb de spullen er niet voor. Door de klimmen met klimsporen prik je honderden gaatjes in een boom en die kan daar behoorlijk onder lijden, zelfs zo erg dat hij er dood aan kan gaan als er bijvoorbeeld schimmels binnen dringen. Dat risico wil ik niet lopen, want ik ben immers op pad om mensen van een probleem af te helpen. Niet om een probleem te veroorzaken.
In dit specifieke geval was alles zonder klimsporen te bereiken en dus kon ik mooi bovenin een anker maken voor m'n klimlijn waardoor je eigenlijk al hangend door bijna de hele boom kunt komen om dingen te verwijderen. Er moest hier een grote tak uit en daarnaast was het een kwestie van wat uitdunnen door dood hout en takken te verwijderen. Het dikkere hout bleef achter om als stookhout te dienen en de kleinere takken werden inclusief het blad afgevoerd, waarbij ik vanwege het volume er voor gekozen had de versnipperaar mee te nemen omdat je dan van een niet te laden volume terug gaat naar in dit geval een derde van de aanhanger.
Alles verliep in dit geval super: de doorgang is weer mooi vrij, vrachtwagens kunnen op de dijk ook weer gewoon passeren zonder dat ze tegen de boom aan zitten en al het dode hout is er uit waardoor er sowieso al een heel ander beeld ontstaat. Dat dode hout valt er uiteraard ook wel een keer vanzelf uit, maar aangezien de enige parkeerplaats voor de klant precies onder de boom is was het best slim om het dode hout er direct uit te halen als je er toch bij kunt. Het gaat dan uiteraard niet om zwaar spul, maar het is toch niet handig als het op je auto valt en voorkomen is simpelweg beter dan genezen.
De snippers zijn afgevoerd en doen nu dienst als bodembedekker in een tuin bij een buitentoilet. Op die manier wordt het er niet zo modderig bij nat weer en ook al zit er in dit geval heel veel blad tussen wat redelijk snel vergaat: als we dat later nog een keer aanvullen met wat betere snippers ontstaat er een pracht van een 'vloertje' wat de bereikbaarheid best vergroot. Eenmaal thuis was het een kwestie van wat onderhoud en de papierwinkel en is er weer een klusje klaar. Volgende keer gaat het waarschijnlijk weer om het aanvullen van de lange voorraad, maar ik hou je op de hoogte :)
Dinsdag 19 augustus 2025 - Wilde braam.
Gisteren vroeg klaar en m'n wilde braam gesloopt om de simpele reden dat ik hem helemaal zat was. Hij groeit echt méga hard en wat ik er ook af knip: met een week zit hij weer ruim bij de buren in de tuin. Die klagen daar niet over, maar ik vind het vervelend en omdat er dit jaar totaal geen vruchten aan hingen heb ik besloten hem volledig te verwijderen. Dan hoef ik me over de buren in ieder geval voorlopig geen zorgen te maken :)
Maar serieus: bramen groeien blijkbaar alleen aan 2-jarig hout en als er eenmaal vruchten aan gehangen hebben groeien ze daar niet voor een 2e keer. Je moet die takken dan eigenlijk ook gewoon weg snoeien en misschien neem ik dat wel mee in het plan voor de nieuwe tuin, maar het kan ook zijn dat ik hem om de 2 jaar gewoon weer helemaal plat leg zoals hij er nu bij ligt en ter verduidelijking: hij stond over de hele lengte boven de muur uit.
De restanten blijven zo liggen zodat ze als schuilplaats dienen als de plant weer gaat groeien en uiteindelijk verteert het waardoor de cirkel in principe rond is. Ik hoop op deze manier het liefst jaarlijks, maar anders om de 2 jaar een hele grote volle struik bramen te hebben zoals eerdere jaren het geval was. Dan heeft hij tenminste ook nut in plaats van dat hij er alleen maar staat om me te prikken als ik er mee bezig moet.
Maandag 18 augustus 2025 - Sully Erna.
Veel nummers plaats ik op Muzikale Maandag en doe er verder weinig mee, bij anderen ga ik eens rond neuzen of er misschien meer leuk cq mooi werk is van dezelfde artiest of band en in een klein aantal gevallen bewaar ik het nummer voor m'n eigen collectie. Die van vandaag valt in die laatste categorie, want het is echt een juweeltje. Het gaat om de Amerikaan Sully Erna, het komt van het album Hometown life wat in 2016 werd uitgebracht en op het nummer wat over de opbouw van een muzikaal nummer gaat speelt zijn vader de trompet. Check: Turn it up!
Zondag 17 augustus 2025 - Even niks.
Even niks? Nou ja, even niks qua vroeg opstaan en vervolgens allerlei activiteiten hebben waar zwaar lichamelijk werk bij komt kijken. Echt helemaal niks doen kan in mijn geval niet maar het werd wel tijd mezelf even te resetten, dus plande ik het weekend voor mezelf. Zo'n weekend waar dan geen wekker staat, er niks moet en waar al helemaal niks van afspraken op een bepaalde tijd bij komt kijken en dat voelt echt enórm goed. Het is uiteindelijk toch de temperatuur die me parten gaat spelen, denk ik. Afgelopen week was het weer enorm warm en met 32/33 graden op de slaapkamer slaap ik wel, maar toch minder goed dan normaal en dat komt er een keer uit.
Qua weer is het overigens ineens een beetje najaar geworden, zo lijkt het. 's Nachts rond de 15 graden en overdag nog wel zomers boven de 20, maar er zit ook al meer vocht in de lucht en dat geeft denk ik dat najaarsgevoel. Hoe dan ook: ik stond gisterenochtend na een hele goede nachtrust mooi fris op, kon op m'n gemakje een bakkie en broodje pakken om dan vervolgens toch maar wat te gaan doen. Het gras en riet langs de lange voorraad werd namelijk weer best lang omdat je daar niet met een maaimachine bij kunt komen en daarom ben ik er even met de bosmaaier langs gelopen. Omdat ik er toch was heb ik de bevestiging van het zeil bovenop de lange voorraad een stuk hoger gezet omdat ik op deze manier niet meer aan de onderkant tussen het gras en de brandnetels zit te frommelen met het elastiek, maar ook omdat er dan minder lengte van het elastiek nodig is.
Het eerste deel van de lange voorraad zit inmiddels vol en is dus ook gelijk mooi ingepakt. De rest volgt dan wel als die ook vol zit, want het heeft nu nog niet zo heel veel zin die volledig in te pakken aan de bovenkant. Het gaat immers om hout wat komende winter de drooghokken in gaat als die leeg zijn en daar blijft het vervolgens nog 3 jaar liggen. Die hooguit paar maanden onafgedekt maakt dan niet het verschil. In die lange voorraad zit zoals je kunt zien dit jaar ook balkenhout. Adrie had nog een vrachtje liggen, maar ik kon het thuis niet meer kwijt en omdat ik nog geen bomenhout had besloot ik dat hout op deze manier maar op te slaan. Nu er vanwege de Amerikaanse Vogelkers ineens toch bomenhout komt is dat overigens meer dan welkom, want ik heb de lange voorraad het liefst zo snel mogelijk vol zitten om op die manier geen tekort te hebben in de winter.
Aansluitend de schuur waar de aanhanger staat even opgeruimd in de zin van dingen die aan de zijkant staan geordend en met de bladblazer de vloer even aangeblazen. Dat geeft gelijk een heel ander gezicht en je kunt nu bij wijze van spreken weer met 50 km/u achteruit de schuur in met de aanhanger. Wat met de versnipperaar gerommeld, thuis de wilde braam in m'n tuin een heel eind terug gesnoeid omdat die weer driftig naar de buren ging en toen was het avond. Al rommelend in de tuin liep ik me nog te bedenken wat ik met die braam moet, want daar kwamen die jaar eigenlijk totaal geen vruchten aan en omdat bramen alleen aan 2-jarig hout groeien is dat misschien ook niet zo gek.
Omdat de struik zo enorm hard groeit moet ik hem blijven snoeien en ontstaat er vrijwel geen 2-jarig hout waar vruchten aan zouden kunnen gaan groeien. De oplossing lijkt me hetgeen wat ik jaren terug ook eens gedaan heb en dat is het volledig verwijderen van de struik om die vervolgens opnieuw te laten groeien. In mijn beleving zou hij dan wel de gelegenheid krijgen om vruchten te produceren en als dat het geval is heb ik gelijk een plan voor de rest van de tijd: volledig terug snoeien, 2 jaar laten groeien waarvan er dus het laatste jaar als het goed is enorm veel vruchten aan hangen en dan gelijk weer helemaal terug snoeien. Maar goed, ik kwam al kijkend nog wat andere takken tegen van een boom die hier al vanaf het begin staat en die moet ook gesnoeid worden, dus het kan best zo zijn dat ik in het najaar een dagje thuis ga rommelen en op die manier ook gelijk het bloembed van dit jaar weg werk en daarmee een nieuwe start maak voor volgend jaar.
Op deze manier rommelde ik gisteren de dag vol met dingen die wel gedaan moesten worden, maar waar niet persé een moment voor stond en die vrijheid zorgt er dan voor dat ik ondanks het beetje lichamelijke inspanning wat er dan toch bij komt kijken wel echt bij kom. "Ontspanning door inspanning." zei een instructeur tijdens een paardrijles een keer en ik heb die zin altijd nog onthouden omdat hij feitelijk 100% klopt. Nog sterker: het is een persoonlijk ding, maar van echt niks doen krijg ik geen ontspannen gevoel. 's Morgens naar beneden wandelen en dan de hele dag op de bank is iets waar ik niet voor in de wieg ben gelegd. Niks gedaan met tijdsdruk, de hele dag heerlijk gerommeld en 's avonds moe maar héél voldaan naar m'n mandje. Dat voelde eigenlijk best wel heel prettig.
Maandag 11 augustus 2025 - Bywater Call.
Ik kan vandaag voor Muzikale Maandag een heel verhaal ophangen, maar ga dat niet doen. De band is super, de productie te gek en de stem van Meghan buitenaards. Het nummer bouwt op, dus geef het een paar minuten al wil ik er dan aan toevoegen: het liefst tot het einde. Check Falls away live.
Zondag 10 augustus 2025 - Vogelkersenjacht.
Een paar weken geleden heb ik de jacht op de Amerikaanse Vogelkers geopend. Qua zaailingen werd dat in eerste instantie plukken, maar dat heb ik toch maar weer terug gebracht naar maaien aangezien er simpelweg te veel tijd gaat zitten in het plukken van letterlijk duizenden vogelkersjes op een perceel van 6500 vierkante meter. Het is niet onmogelijk, maar fysiek is het plukken maximaal 4 tot 6 uur vol te houden en dat zou (gezien wat ik gedaan heb in een bepaalde tijd) betekenen dat ik 8 tot 10 keer heen en weer zou moeten rijden om alles schoon te krijgen. Dat houdt dan op zijn beurt weer in dat er ergens tussen de 13 en 14 uur aan reistijd in gaat zitten en om dat in afstand uit te drukken komt het neer op rond de 900 km.
In mijn beleving schiet je dan je doel voorbij, zelfs als het zoals hier om een hobby project gaat. Alles zou een stuk eenvoudiger zijn als het perceel meer in de buurt zou liggen, maar dat is nu eenmaal niet het geval dus is het een kwestie van kiezen. Ik zou anders als voorbeeld 'even tussendoor' kunnen gaan plukken als ik een half uurtje of een uurtje over heb, maar dat is dus simpelweg onmogelijk omdat ik nu al anderhalf uur aan reistijd heb om heen en weer te komen. Ik heb m'n agenda en kan die maar met 1 ding tegelijk vullen, dus is de prioriteit op dit moment letterlijk het beheersbaar houden van de verspreiding van de Amerikaanse Vogelkers. Dat hij daarmee niet verdwijnt is ecologisch misschien jammer aangezien het natuurlijk om een exoot gaat die hier in Nederland helemaal niet thuis hoort, maar aan de andere kant: als ik de verspreiding tegen kan gaan komt het verwijderen ook wel een keer aan de beurt.
Dat wordt alleen wat meer uitgesmeerd en is dan een kwestie van 5 tot 10 jaar in plaats van de 2 waarin je het in principe zou kunnen doen als je daar de tijd en mensen voor over hebt. Het is bos en voor het grootste deel echt natuur in de zin van dat er mag groeien wat er groeit. Daar is het beheer dan ook op gericht en het resultaat daarvan komt zoals ik eerder al schreef nu tot uiting omdat er allerlei jonge boompjes gaan groeien die eerder de kans niet kregen. Dat is heel erg mooi om te zien, alleen moet het jonge spul natuurlijk niet overwoekerd worden door de Amerikaanse Vogelkers en dat is wel wat er gebeurt als je er niks aan doet. Kortom, het is (zeker voorlopig, maar misschien ook wel op de lange termijn) een kwestie van leven met de Amerikaanse Vogelkers in plaats van die met alle macht te gaan bestrijden en ik denk dat je dan voor zowel het bos als voor jezelf een goede balans hebt.
Maar goed, terug naar de orde van de dag: na het maaien zijn we begonnen met het verwijderen van de volwassen exemplaren en daar staan er nog best wel een aantal van in. In totaal gaat het om 2 echt héle grote exemplaren, een stuk of 5 kleinere van een meter of 8 hoog of zo en daarnaast tientallen kleinere die de struikvorm net voorbij zijn, om het zo maar te zeggen. Die hebben dikke takken die net te gebruiken zijn als stookhout of soms dunne stammetjes van een centimeter of 10 en ook die zijn prima bruikbaar als kachelhout dus al dat hout gaat mee naar huis en verdwijnt voorlopig in de lange voorraad. Het voordeel als kachelhout is dat de Amerikaanse Vogelkers best zwaar is. Het brandt langzaam mooi op, maar dat gewicht is qua transport weer een nadeel.
Op deze aanhanger kan normaal gesproken wel een kop op qua volume, maar vanwege het gewicht van het hout doe ik dat toch maar niet. Hij wordt dan simpelweg te zwaar en nu kan een overbelasting op zich niet zo'n kwaad als die binnen de perken blijft maar buiten dat het er niet veiliger van wordt hobbel je ook de hele bende gewoon kapot omdat het er niet voor gemaakt is en dat is gewoon zonde. Je kunt op je gemak 1000 kilo of misschien wel meer kwijt op zo'n aanhanger, maar je moet er dan ook nog fatsoenlijk mee kunnen rijden en (best belangrijk) goed mee kunnen remmen als dat onverhoopt nodig mocht zijn, dus tja... Aangezien de aanhanger qua capaciteit ongeveer wel vol zit en er toch nog een paar stukken lagen, dan los ik het maar zo op:
Het gaat hier geschat om zo'n 90 kilo en de auto heeft nog capaciteit voor veel meer, maar die wil ik daar eigenlijk niet telkens weer voor inzetten omdat het eigenlijk best een troep geeft aan de binnenkant als je er stamhout mee gaat vervoeren. En ja, het is een bedrijfsauto en daar kan dat soort spul gewoon in maar dan nog hou ik het graag een beetje fatsoenlijk. Zolang het allemaal om een beetje stof en droog vuil gaat is het nog prima te doen, maar nattigheid of (nog erger) hars van het naaldhout geeft gewoon troep in een auto die ik niet wil. Daar is immers de aanhanger voor uitgevonden, tenminste... in mijn beleving dan :) Al met al was het een mooie dag en de lange voorraad zit inmiddels half vol.
Maandag 4 augustus 2025 - Greatdane.
Greatdane. Het klopt en is geen schrijffout in de zin van dat het Great Dane zou moeten zijn. Hoe, wat waar en waarom is me onduidelijk maar het gaat niet om het grote hondenras maar om een bandje en dan zijn er gewoon dingen die je jezelf niet af moet vragen. Tot nu toe is dit de enige band uit Zwitserland die ik ken en als ze daar meer van dat soort dingen hebben is dat eigenlijk best jammer te noemen. Het feit dat ze al eerder voorbij kwamen bewijst dat en ook vandaag op Muzikale Maandag wil ik ze weer onder de aandacht brengen. Genoeg gebabbeld: check Can't make a livin'.
Zondag 3 augustus 2025 - Brabants Bosje en SSVD.
Het hobbywerk in het Brabants Bosje heeft op dit moment een soort van dubbele functie: het is een kwestie van het gevecht aangaan met de Amerikaanse Vogelkers en tegelijk een beetje kachelhout veroveren, want het kleine 1 en 2-jarig opschot doet in de kachel natuurlijk niks maar er staan ook nog een paar hele grote bomen en die leveren best een dotje kachelhout op. Naast allerlei klein spul van een centimeter of 10 dik komen er ook drie (voor Nederlandse begrippen) echt hele grote Amerikaanse Vogelkersen uit en die zitten alle drie zo'n beetje rond de 45 cm diameter.
Dat is voor mij als zager niet heel spectaculair, maar voor een boom die in ons land vaker in struikvorm groeit dan als boom zijn deze best redelijk uniek. Het verwijderen van deze verspreiders is een deel van de basis waar we in dit perceel mee verder gaan, want zoals ik eerder al schreef is een totale verwijdering van deze exoot daar een utopie. Het kan wel, maar dan gaat er zo'n beetje 40 uur aan handmatig verwijderen in zitten en dat is op zich geen probleem als je het perceel naast de deur hebt liggen. In mijn geval betekent het zo'n 700 km rijden en dan schiet het in mijn beleving zijn doel en de hobby al voorbij. Vandaar de keus: de grote verspreiders verwijderen en de kleine met regelmaat gaan maaien. Dat laatste geeft dit verschil:
De eerste foto is van 28 juni, het perceel is gemaaid op 19 juli en de tweede foto is van 2 augustus waarop te zien is dat het eigenlijk best goed werkt om de Amerikaanse Vogelkers te maaien met de bosmaaier. Het is nu alleen wel een kwestie van bijhouden en hoewel de varens prima te herkennen zijn geldt dat niet voor de piepkleine dennetjes en eikjes die als jong opschot uit zichzelf tussen de Vogelkers opkomen. Die moeten natuurlijk blijven staan, want het is hun natuurlijke omgeving en zij zorgen uiteindelijk voor de natuurlijke aanwas en daarmee voor het voortbestaan van dit stukje bos. Als je de Amerikaanse Vogelkers zijn gang laat gaan overgroeit die dit soort plantjes volledig en zullen die zelden tot nooit de kans krijgen zich te ontwikkelen tot volwassen bomen.
Gisteren ben ik dus weer bezig geweest met het verwijderen van de grotere exemplaren en op zich verliep dat prima, alleen werkte het weer hier en daar niet zo mee zoals te zien is in deze video. De regen kwam echt met bakken uit de lucht en ik heb op zich een hele goede regenjas, maar besloot op een gegeven moment toch maar even te stoppen toen ik op Buienradar een rood puntje aan zag komen wat exact over me heen zou trekken. Even een bakkie doen en wat eten om vervolgens gewoon weer verder te gaan. Toen regende het ook nog wel, maar die zou uiteindelijk verder trekken en daarna was het opnieuw heerlijk weer om te werken. Kortom, een mooie en nuttige dag.
Vandaag was het dan ook nog even tijd voor een rondje Sterk voor Dieren en ik blijf het echt geweldig vinden wat deze stichting voor dieren doet. Het gaat er uiteindelijk om dat de dieren geholpen worden en niet (meer) hoeven te lijden onder de financiële situatie van hun baasje en als tweede in de lijn is het baasje daar zelf natuurlijk ook enorm mee geholpen. De hulp kan uit van alles bestaan: van het betalen van rekeningen bij een dierenarts tot het brengen van voer en zelfs als een dier ergens anders geplaatst moet worden kan Wilma als herplaatsingscoach met haar stichting hierbij helpen. Mooi werk om te doen en ik zet me dan ook telkens weer graag als vrijwilliger hiervoor in.
Het schrijnende is eigenlijk dat dit soort stichtingen in een land als Nederland nodig zijn. Een welvarend land zou je zeggen, maar er zijn onderhuids zoveel initiatieven actief waar een overheid feitelijk tekort schiet dat de maatschappij misschien zelfs niet eens zonder die initiatieven kan. De Stichting draait voor de volle 100% op giften in de vorm van goederen en uiteraard ook financiële middelen, want zonder die 2 kunnen ze helaas niks. Mocht je deze stichting willen ondersteunen dan kan dat uiteraard. De gegevens daarvoor zijn te vinden op de website.
Vrijdag 1 augustus 2025 - Einde bloembed.
Het is 1 augustus en er staan nog wat bloemen in, maar helaas is het eigenlijk al klaar met het bloembed voor dit jaar. Er staat nog wat korenbloem in en hier en daar een slaapmutsje, maar dat is het dan wel zo'n beetje. Uiteraard blijft alles staan tot zo'n beetje de laatste bloem is uitgebloeid en dan gaat de bosmaaier er overheen. Voor volgend jaar wil ik wat meer gaan zoeken op spreiding in de bloeitijd om op die manier meer diversiteit te hebben en ook langer bloemen te hebben staan voor de vlinders, hommels en bijen.
De witte vlinderstruik is wat dat betreft een mooi voorbeeld, want de paarse (officieel 'royal red') bloeide al maar na een érg slechte start staat de witte nu pas echt vol in bloei en is een ware gastvrouw voor insecten:
Naast wat meer spreiding en diversiteit wordt volgend jaar de oppervlakte van het bloembed ook groter en komt er een gedeelte gras met bloemen wat een stuk minder gemaaid zal worden dan gewoonlijk. Het schijnt zo te zijn dat als je wilde bloemen in het gras wil, dat je dan zo min mogelijk moet maaien, waarbij de regel is: hoe meer gras, hoe vaker je moet maaien. Misschien is 4 of 5 keer per jaar daarom op dit moment beter, maar het schema staat op dit moment op 3 keer. Of dat volgend jaar een praktisch aantal is gaan we dan wel beleven :)
Wat qua tuin echt finaal mislukt is: het opkweken van de Japanse mispelboom die ik eind april als klein stekje kreeg. Hij begon met volle moed, maar waar ik hem in het begin net te veel water gaf werd het pas écht een probleem bij de hitte die we een paar dagen gehad hebben. Daarna kwam er iets in en ik weet nog steeds niet wat het geweest is, maar feit is wel dat het plantje nu daadwerkelijk ter ziele is gegaan. De foto's hieronder zijn respectievelijk van 28 april, 6 juli, 23 juli en 29 juli:
De strijd die dit plantje heeft geleverd is enorm, maar helaas was het niet voldoende. Toch ben ik eigenwijs genoeg om hem nog te laten staan, want er zit (hoe minimaal ook) nog groen in en zolang dat het geval is zou er leven in moeten kunnen zitten. "Hope dies last of all." zei Kajsa ooit en ik volg haar hier mee, ook al heeft het plantje voorlopig alle schijn tegen.
|
|
|
| 
