Woensdag 31 december 2008.
Gisteren stonden we met Rockband Kalamazoo voor de laatste keer in de oude samenstelling op het podium en wel bij café Halosta in Aalst. Aart stopt na dit optreden en Leo zal als zanger en toetsenman het spreekwoordelijke stokje van hem binnen de band overnemen. Een optreden wat wel aardig liep, maar toch rammelde er wel het één en ander aan de nummers. Men zegt wel eens dat een goede generale repetitie een slecht optreden betekent, maar volgens mij is dat ook echt zo. Niet dat het nou gisteren super slecht ging, maar de laatste repetitie die we met Aart deden liep zo fantastisch lekker...
Maargoed, al met al hebben we er toch een geslaagde avond van kunnen maken. Het publiek vond het gezellig, André (de eigenaar van Halosta) was weer super enthousiast en wij hadden het ook naar ons zin gehad. Dus tja, wat wil je dan eigenlijk nog meer? Ohja, misschien een paar foto's van het optreden... Dat kan via het menu Xtra en via deze directe link die in een nieuw scherm zal openen.
Nu ik toch achter de pc zit...
Jaaroverzicht 2008
Uiteraard waren er wat mindere momenten, maar over het algemeen was het een goed jaar en ik zal hier even wat dingetjes op een rij zetten:
Mountainbiken:
Nog steeds vind ik het heerlijk om af en toe eens op de fiets te stappen, maar afgelopen jaar is het daar eigenlijk totaal niet van gekomen. Ik had al een tijd last van een ontsteking aan m'n been en omdat ik altijd het idee heb dat dingen die spontaan komen ook wel weer spontaan weg zullen gaan besloot ik maar een tijdje rust te pakken. Dat pakte goed uit en aan het begin van het jaar kon ik weer wat regelmatiger op de fiets stappen. Omdat het allemaal goed ging had ik er goede hoop op dat ik met de trainingen voor de Hondsrug Classic mooi uit zou kunnen komen en daar een voor mij persoonlijk goed resultaat neer zou kunnen zetten.
Dat was tot zo'n beetje eind juni, want toen moest ik met m'n been toch naar de dokter omdat het gezwel gewoon te groot en te pijnlijk geworden was. De beste man besloot het maar gewoon open te snijden om de troep eruit te kunnen laten gaan en dat betekende dus gelijk dat ik weer een aantal weken niet op de fiets zou kunnen zitten. In de zomervakantie was alles weer helemaal top en begon ik weer enthousiast als altijd met trainen, maar na twee weken intensief fietsen speelde hetzelfde probleem weer op. Ook deze keer werd het door de dokter opgelost, maar sinds dien ben ik op één of andere manier bang om hetzelfde weer terug te krijgen en dat kan me niet echt motiveren om weer echt te gaan trainen. De Hondsrug Classic heb ik dit jaar uiteindelijk niet mee gedaan omdat ik dus totaal geen uren in de benen had en daarnaast vanwege het niet fietsen druk was met andere dingen.
Een voornemen voor 2009 is wel om het fietsen weer wat op te gaan pikken, maar dan minder intensief. Gewoon lekker aanklooien: hier en daar een ritje op de weg meepikken als m'n werktijden het toelaten en in de weekenden wat toertochtjes gaan rijden of wat vaste routes gaan rijden om op deze manier toch lekker in beweging te blijven. Het doel zal dus moeten veranderen en door op deze manier minder intensief te fietsen hoop ik dat m'n been zich het komende jaar goed zal houden.
Werk:
Binnen m'n werk zijn veel dingen positief veranderd het afgelopen jaar en dan doel ik natuurlijk met name op de komst van m'n nieuwe vrachtwagen. Ik heb het met de vorige Scania altijd erg naar m'n zin gehad, maar met deze is er toch weer een andere wereld open gegaan. Goed, er zit bijna 10 jaar tussen dus je mag ook wel verwachten dat er het één en ander aan verbeteringen is doorgevoerd. Het comfort voor de chauffeur is in ieder geval een stuk groter door allerlei extra's die in de auto zitten en daarnaast gaat het natuurlijk om een motorwagen die bijna 12 meter lang is, 4 assen heeft waarvan er 3 gestuurd zijn en die in de breedte versteld kan worden om breedtetransporten droog uit te kunnen voeren. Een unieke auto waar ik elke dag weer van geniet als ik er mee onderweg ben.
Een leuke auto onder je kont is als chauffeur natuurlijk belangrijk, maar voor mij zijn de mensen waar ik tijdens het werk mee om ga eigenlijk net zo belangrijk. Een werkgever die weet waar hij mee bezig is, eerlijk en duidelijk is... daar begint het eigenlijk allemaal mee en dan kun je nog zo'n mooie auto krijgen, maar als je als mens niet normaal behandeld wordt heb je daar eigenlijk niks aan. Kijk, overal moet gewerkt worden en dat is bij ons niet anders maar er zijn in de transportwereld heel veel bedrijven te vinden die dingen (laat ik het kort samenvatten) 'anders' aanpakken. Bij Ancofer zit een leuke ploeg met mensen waar goed mee gewerkt kan worden en ook binnen de klantenkring van het bedrijf zijn er veel bedrijven waar ik echt heel graag kom. Kortom, ik durf het hardop te zeggen: het is af en toe echt hard werken, de werktijden zijn voor veel mensen absurd maar toch hou ik van deze baan en ik hoop het nog heel lang vol te kunnen houden.
Het enige nadeel zou hier de kredietcrisis kunnen zijn die eind dit jaar de wereld schokte. Er zijn veel bedrijven waar het slecht mee gaat en binnen de metaal is dat niet anders. Ik kan het bij de klantenkring in ieder geval goed merken dat er het één en ander aan de hand is, al mogen ze bij Anfofer op dit moment nog niet klagen. Ik hoop natuurlijk dat de boel in de komende tijd weer wat aantrekt, want op die manier zijn er voor mij wat mooiere en zwaardere vrachten te vervoeren en dat is nou net hetgeen waarvoor deze auto is aangeschaft.
Muziek:
Muzikaal gezien was 2008 een bewogen jaar en het zal het komende jaar nog best druk worden verwacht ik. Vorig jaar stopte Arie met Kalamazoo en Gijs nam zijn plaats in. We hebben er inmiddels een paar optredens op zitten met Gijs en het is leuk om te merken hoe je als band steeds meer op elkaar raakt ingespeeld. Halverwege dit jaar kwam Aart met de mededeling dat hij ook ging stoppen en hij heeft dus tijdens het laatste optreden bij Halosta in Aalst na bijna 13 jaar afscheid genomen van Rockband Kalamazoo. Stefan, Gijs en ik besloten echter om toch door te gaan en we zijn op zoek gegaan naar een toetsenist(e) die we uiteindelijk vonden in Leo. Een man die niet alleen verdienstelijk met zijn toetsen om kan gaan, maar daarnaast ook nog kan zingen en op deze manier echt wel een aanwinst is binnen de band naar mijn idee. Het zal best nog wel een paar maanden kosten van het nieuwe jaar om hem helemaal in te werken, maar we doen ons best dit zo snel mogelijk voor elkaar te krijgen zodat we snel in de nieuwe samenstelling op pad kunnen.
Naast wat kleine inval klusjes bij repetities en wat studiowerk diende zich in 2008 een nieuw project aan: Behind d'n Dike. Een project waar Arie, Aart en ik op dit moment nog met z'n drieën in zitten, maar waar niet is uitgesloten dat er ook nog andere muzikanten bij betrokken worden. Het geinige van dit project is dat we niet bij elkaar komen om te repeteren en nummers uit te werken, want dat wordt allemaal via het internet gedaan. De muzikanten nemen thuis diverse partijen op, plaatsen die vervolgens online zodat de andere bandleden er ook mee aan de slag kunnen en op die manier is alles binnen een programma als bijvoorbeeld Cool Edit af te mixen tot één geheel. Er staan op dit moment wel een paar ideeën online waar we mee aan de slag kunnen, maar veel wordt er op dit moment niet aan gedaan. Op zich is dat ook niet erg, want het is een project waarbij het juist de bedoeling is dat er geen tijdsdruk achter zit zodat iedereen op z'n dooie gemakje aan de slag kan wanneer het hem/haar uit komt.
Waar wel tijdsdruk achter zit is de 1605Band, waar ik de afgelopen maand al veel tijd in gestoken heb maar waarmee ik vanaf januari veel mee aan de slag zal zijn. Het gaat om een project waarbij we met een aantal mensen 60 nummers instuderen en die uiteindelijk ergens een paar keer gaan spelen tijdens wat optredens. Er zijn hier nogal wat mensen bij betrokken, want zo doet er een blazersectie mee en zijn er verschillende zangers en zangeressen die nummers gaan doen. Die hoeven dus niet altijd aanwezig te zijn, behalve als er een repetitie gepland staat waarbij hun nummers staan ingedeeld. Maarja, als drummer zit je in de basis van de band en het zal er dus op neer komen dat ik (bijna) wekelijks hier mee bezig zal zijn. Meer info over de vorderingen en de plannen volgt natuurlijk volgend jaar in het Breaking News.
Het Parkfeest in Oosterhout was ook dit jaar weer geweldig om mee te maken en terwijl er allerlei vrijwilligers nu al bezig zijn met de voorbereidingen voor 2009 hoeven wij als backstage crew natuurlijk nog niets te doen. Ik hoop in ieder geval het komende jaar ook hier weer aanwezig te zijn, maar daarover zal ook later in 2009 nog wel het één en ander te vinden zijn in het Breaking News.
Fotografie:
Iets waar ik me het laatste jaar ook steeds meer mee bezig ben gaan houden is fotografie en ik geef gelijk toe dat dit een beetje samen hangt met de onmogelijkheid om te gaan fietsen, want ik heb er dus gewoon ook de tijd voor. Hier en daar wat foto's gemaakt bij optredens van bandjes, foto's van gebouwen en objecten in en rond Zaltbommel, foto's van de natuur en noem het maar op. Stuk voor stuk leermomenten omdat een foto eigenlijk altijd wel mooier kan en ik probeer mezelf te ontwikkelen in het maken van foto's die een bepaalde sfeer weergeven. Dat is soms lastig als het gaat om de instellingen van een fotocamera waardoor het idee er wel is maar het er dus (net) niet helemaal uit komt op de genomen foto. Aan het einde van dit jaar ben ik begonnen met HDR fotografie en dat staat dan voor High Dynamic Range. Hierdoor kun je foto's veel beter tot hun recht laten komen, of ze in bepaalde gevallen een soort surrealistische aanblik geven waardoor de sfeer intenser wordt. Er worden bij deze techniek drie foto's gemaakt die uiteindelijk worden samengevoegd. Dat is op zich geen kunst, want er zijn programma's genoeg te vinden die dat op de pc voor je doen maar daarna begint het eigenlijk pas. De samengevoegde foto's vormen dan één afbeelding die nog bewerkt moet worden en daar zit dan ook gelijk de moeilijkheid omdat het qua afstelling best wel nauw komt. Maargoed, zoals ik al aangaf zie ik het als leermomenten en aangezien ik er plezier in heb zal ik ook het komende jaar me daar af en toe wel mee bezig gaan houden.
Virushelp:
Tot wat jaren geleden waren er virussen die zich massaal via e-mail verspreidden, maar dat soort virussen zijn er eigenlijk totaal niet meer. De nadruk van virusschrijvers richt zich de laatste jaren steeds meer op verspreidingen via internetpagina's waarbij een bezoeker van een pagina automatisch een virus op het systeem krijgt. Tenminste, als het betreffende lek in de beveiliging van het systeem misbruikt kan worden dan natuurlijk... De besmettingen zijn minder snel merkbaar en degenen die het wel merken moeten meer moeite doen om het systeem weer helemaal schoon te krijgen. Nog sterker: omdat sommige virussen allerlei troep gaan downloaden en uitvoeren is het soms niet na te gaan wat er allemaal met een systeem aan de hand is en is het gewoon de veiligste manier om de partities te verwijderen, deze opnieuw aan te maken, te formatteren en daarna alles opnieuw te installeren. Misschien is het veel werk, maar je weet dan zeker dat je met een schoon systeem te maken hebt.
Maargoed, al met al zijn de meldingen bij Virushelp dus een stuk minder geworden maar aan de andere kant zijn de problemen die wel binnen komen gelijk een stuk lastiger om op te lossen. Echte uitschieters zitten er qua verspreiding niet tussen, dus we gaan gewoon rustig verder met Virushelp en proberen voor iedereen een passende oplossing te vinden. Wim en ik hebben er nog steeds lol in en buiten dat hebben we een goede onderlinge band opgebouwd en dat is eigenlijk ook erg veel waard.
Persoonlijk:
Ik geniet extreem van het leven zoals het loopt, probeer zo weinig mogelijk te plannen en juist de dingen te doen die op wat voor manier dan ook op m'n pad komen. M'n leven uitstippelen is iets wat ik nog nooit gedaan heb en voorlopig ook nog niet wil doen. Het voordeel hiervan is dat je op elke situatie in kunt springen zoals die zich voor doet, waardoor je dingen ook echt voor 100% kunt doen en er ook echt van kunt genieten. Eigenlijk zou dat verplicht moeten zijn, zou ik bijna willen zeggen... Hoeveel mensen ik in de loop van de tijd niet tegen ben gekomen die hun leven 'wel best' vinden op de manier zoals ze het op dat moment leven... Ergens moet er dan toch een soort van onvrede zitten lijkt me, maarja... dat is maar mijn persoonlijke gedachte en die hoeft natuurlijk niet de waarheid te zijn.
Is het leven dan alleen maar lol en verder niks? Nee, natuurlijk niet en ook daar heb ik genoeg voorbeelden van bij de hand. Gisteren was het bijvoorbeeld op de kop af 20 jaar geleden dat mijn moeder overleed. Ik was net een paar weken 18 jaar en stond nog letterlijk en figuurlijk aan het begin van m'n leven. Moeilijk? Ja, extreem... Maar aan de andere kant was ze natuurlijk net als elke moeder de liefste vrouw van de hele wereld voor ons en heeft ze ons de basis van het leven bij gebracht. Normen, waarden enzovoort... Dingen waar ik haar tot op de dag van vandaag nog dankbaar voor kan zijn en waar ik achteraf van kan zeggen dat ze het gewoon super gedaan heeft, ook al wilde ik sommige dingen in m'n jonge jaren niet altijd zo zien. Als ik er op die manier over nadenk kan er ondanks het gemis toch altijd nog een glimlach op m'n gezicht verschijnen...
Het leven is er om het ook écht te leven en niet om jezelf te snijden aan de scherven van de dromen die je stuk smeet. Laat dat het motto zijn voor 2009 en ik wens langs deze weg iedereen die dit leest een prettige jaarwisseling en een gelukkig en bovenal gezond 2009 toe.
Zondag 28 december 2008.
Inmiddels zit m'n eerste vrije week er alweer op en aan de ene kant voelt het veel langer, maar aan de andere kant ben ik zo druk met allerlei dingen dat de tijd voorbij lijkt te vliegen. Zo kwam ik afgelopen week tijdens het opruimen van de schuur een flightcase voor m'n lampen tegen die nog steeds een lik verf moest hebben. Iets wat ik eigenlijk in de zomervakantie al had willen doen, maar toen kwam het er gewoon niet van dus spontaan die kist uit elkaar gehaald, het hele ding bewerkt met een stuk schuurpapier en daarna in de grondverf gezet. Inmiddels zitten er ook al een paar lagen lak op en is hij klaar om mee te gaan naar het eerstvolgende optreden.
Iets wat ik ook al tijden wil doen: foto's maken in het donker. Maarja, daar heb je twee dingen bij nodig... Ten eerste natuurlijk tijd om tijdens de avonduren met een camera op pad te gaan en het tweede is eigenlijk net zo belangrijk, namelijk: helder weer. Nu hebben we de afgelopen paar dagen al te maken met koud vriesweer en een redelijk sterke oosten wind, ik heb vakantie dus de omstandigheden leken me gisteren ideaal om eens een poging te gaan wagen.
Dat dit achteraf op alleen maar 'leermomenten' uit zou komen had ik toen nog niet verwacht, maar om wat dingen te noemen... De temperaturen onder het vriespunt in combinatie met de ijskoude oostenwind maken het buiten natuurlijk vreselijk koud en ik had op m'n lijf al wel wat extra's aangetrokken, maar om één of andere reden had ik standaard m'n Allstars aan, geen handschoenen aan en ben zo op de fiets gestapt met het statief op m'n rug en de camera onder m'n jas. Op de heenweg bleek dat al geen goed plan en na anderhalf uur ofzo op de brug gestaan te hebben en wat foto's gemaakt te hebben was het gevoel in m'n vingers al helemaal verdwenen. Met veel pijn en moeite heb ik daarna op de terugweg nog wat foto's gemaakt van de brug zelf, maar die zijn jammer genoeg allemaal mislukt om de reden dat ik geen gebruik heb gemaakt van de zelfontspanner. De knopjes van de camera voelde ik bijna niet meer en je beweegt de camera dan toch een héél klein beetje waardoor de foto's die op grote afstand genomen zijn helaas bewogen zijn. Daarnaast viel het me tegen om voor de HDR foto's precies het goede knopje te vinden in het donker, want de drie afbeelingen moeten EXACT gelijk zijn en het is me een paar keer overkomen dat ik in plaats van de menu-knop het knopje voor de zoomlens indrukte en dan ben je dus het hele beeld gelijk kwijt. Op de terugweg werden m'n voeten alleen maar kouder en met name m'n vingers deden (tot zeker nog een half uur nadat ik thuis kwam) vreselijk zeer. Bevriezingsverschijnselen? Aan de ene kant lijkt het me sterk dat dit zo snel kan gaan, maar waarom het anders zo vreselijk pijn zou doen? Geen idee...
Maargoed, volgende keer dus ten eerste mezelf beter aankleden en ten tweede wat meer geduld hebben bij het maken van de foto's door de zelfontspanner te gebruiken. Ohja... en een klein zaklampje meenemen is natuurlijk ook niet verkeerd om makkelijk alles goed in te kunnen stellen. Ondanks deze leermomenten zijn er toch een paar mooie foto's uit gekomen en de mooiste HDR versies staan hieronder. Door de kleine afbeelding aan te klikken zal een grote versie in een nieuw scherm openen. In zowel de Internet Explorer als in Firefox zal de browser de grote afbeelding automatisch aanpassen aan de grootte van het scherm, maar bij Firefox kun je op de afbeelding gaan staan en op het plusje klikken om hem in het originele formaat te bekijken, terwijl je bij de Internet Explorer dan op de afbeeldig moet gaan staan en dan zal dit teken rechts onderin verschijnen waarop je kunt klikken om de afbeelding in het originele formaat te bekijken:
Ondanks de kou was het dus toch nog een mooie avond, want de bovenstaande foto's zijn naar mijn idee best wel aardig gelukt. Goed, dingen kunnen natuurlijk altijd wel beter maar voor de eerstvolgende paar dagen heb ik weer voldoende leermomenten gehad... :-)
Verder is een klein feestje misschien wel op z'n plaats: eergisteren (op 26 december) was het drie jaar geleden dat ik voor het eerst iets online zette van deze site en sinds dien is er natuurlijk al van alles voorbij gekomen. Iemand die alles wil lezen wat ik hier de afgelopen drie jaar geschreven heb is nog wel even bezig denk ik, maar toch is het leuk af en toe eens te horen dat deze site regelmatig bezocht wordt. Goed, het komt vaak van een kant waarvan je het zou verwachten maar soms komt het ook uit een totaal onverwachtte hoek en dat maakt het bijhouden van zo'n site natuurlijk extra leuk. Voor mezelf is het een heel naslagwerk geworden, maar het is natuurlijk ook leuk als anderen er eens doorheen bladeren. Nouja, op naar de volgende drie jaar...
Donderdag 25 december 2008.
Kerst 2008... Wat doen mensen met kerst eigenlijk? Het lijkt soms wel of mensen het hele jaar totaal nergens om geven en tijdens de kerstdagen lijkt het wel of iedereen ineens naar de kerk moet en het familiegevoel steekt boven alles uit.
Het eerste moet iedereen voor zichzelf weten, maar ik vind het vreemd als mensen alleen tijdens kerst naar de kerk gaan. Het kan nooit kwaad, zo bedoel ik het natuurlijk niet maar waarom die ene keer per jaar wel en de rest van het jaar niet?
Het tweede vind ik persoonlijk zo mogelijk nog vreemder... Gezelligheid, warmte, met vrienden en familie... Laat ik voorop stellen dat wij binnen de familie een héle goede band hebben, maar hoe mensen er ineens toe komen om verplicht gezellig met elkaar te gaan doen 'omdat het kerst is' kan mij toch behoorlijk verbazen. Als familie hou je van elkaar en sta je voor elkaar klaar als het nodig is. Wanneer of hoe vaak dat dan ook is, en wat mij betreft beperkt zich dat niet tot de kerst. Steek eens een hand uit naar iemand die op wat voor manier dan ook hulp nodig heeft, al gaat het maar om een hele kleine moeite. Op die manier maak je de wereld zowel voor een ander als voor jezelf een stukje beter en dat is toch het mooiste wat er is?
Gisteren was het nog in het nieuws: het totaalbedrag wat mensen aan kerst inkopen besteden is wéér hoger dan vorig jaar. Voorbeelden? Op 23 december werd op één dag alleen online al bijna één miljoen euro uitgegeven in de diverse webshops en totaal (schrik niet) werden er gisteren door Equens (een verwerker van elektronische betalingen) 10,4 miljoen transacties geregisteerd en dan gaat het dus om het aantal pinbetalingen op één dag... Het CBL (Centraal Bureau Levensmiddelenhandel) verwachtte in de week voor kerst een omzet van 829 miljoen euro, 7 procent meer dan in 2007 en dat terwijl ons landje volgens veel mensen behoorlijk te lijden heeft van de kredietcrisis.
Ik heb het al vaker voor mezelf gedacht, maar dit jaar gaat het er toch echt van komen: als protest tegen alle vreetpartijen tijdens de kerstdagen eet ik vandaag lekker thuis en ik eet: boerenkool. Simpel én nog erg lekker ook...
Dinsdag 23 december 2008.
Gisteren m'n auto in Maasbree gebracht voor de vakantie en toen ik daar rond liep zat onze boekhouder met een papiertje te wapperen. Wat schetste m'n verbazing? Het was een brief van het CJIB dat de parkeerbon waar ik al eerder over geschreven heb toch betaald moet worden. En dat terwijl die ingetrokken zou zijn... Maargoed, vandaag dus maar bezwaar gemaakt want voor zover mij bekend staat nog steeds nergens in de APV dat er geen vrachtwagens geparkeerd mogen worden in Zaltbommel. Dat de gemeente er mee bezig is, dat kan wel zo zijn maar vooralsnog lijkt het me dus niet handig om daar een bekeuring voor uit te schrijven.
Uit het bezwaar moet nu blijken wie er gelijk heeft, want een collega chauffeur van me heeft geïnformeerd bij de gemeente en daar kwamen ze dus met de mededeling dat parkeren niet opgenomen is in de APV. Het kan natuurlijk zijn dat die beste man er naast zit en dat ik de bekeuring dan alsnog moet betalen, maar in dat geval zou het helemaal lullig zijn als iemand van de gemeente die het uitzoekt zelf niet eens weet hoe het in elkaar zit. Maargoed, we volgen de procedure gewoon en dan zien we wel weer...
Zondag 21 december 2008.
Nog steeds komen er bedrijven in de problemen vanwege de heersende kredietcrisis, maar tot nu toe merk ik er eigenlijk weinig van. Over het algemeen gaat het met het werk allemaal wel een beetje door, maar nu ziet het er in de laatste dagen van het jaar toch naar uit dat er even niets te doen is. Aan de ene kant niet erg, want dan ben ik natuurlijk mooi een paar dagen vrij maar aan de andere kant zou het toch mooi zijn om de komende week nog vol te maken. Maargoed, nog één werkdag te gaan en dan zit het er dus op voor 2008 als het om m'n werk gaat.
Verder is er over de afgelopen week eigenlijk niet zo veel bijzonders te melden, behalve dan dat we met Rockband Kalamazoo gisteren de laatste repetitie hebben gehad in de oude bezetting. Aan de ene kant is het een normaal gegeven dat er dingen veranderen, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik bij deze repetitie toch een bepaald sentimenteel gevoel had. Vorig jaar stopte Arie al als één van de mede-oprichters van de band en nu heeft Aart er dus voor gekozen om het spreekwoordelijke stokje door te geven. Arie zat ruim 11 jaar bij de band en Aart zit er op een paar maanden na 13 jaar in... Net een huwelijk wat op de klippen loopt: je weet dat het beter is op deze manier, maar echt leuk is het natuurlijk niet.
Maargoed, de repetitie verliep in ieder geval lekker en ik heb er een goed gevoel over dat we het komende optreden kunnen doen als een mooie afsluiter voor Aart. De sfeer was goed en we hebben zo'n beetje de hele setlijst even doorgenomen en... daar zijn natuurlijk opnames van.
Nu neem ik eigenlijk altijd wel repetities en optredens op omdat het op die manier gewoon beter te horen is hoe het klinkt. Als muzikant mis je gewoon een deel van het totaalgeluid en door thuis op je gemak eens wat dingen terug te luisteren kom je soms tot de conclusie dat dingen eigenlijk niet lopen of klinken zoals ze zouden moeten. Ik neem dat soort dingen op met een Zoom H4, een digitaal opname apparaat waar twee ingebouwde microfoons op zitten. Door dat ding ergens op een redelijk tactische plaats in de oefenruimte te zetten zijn er soms wel aardige opnames te maken, want een mix zit er natuurlijk totaal niet in. De opname klinkt zoals hij op dat moment in de oefenruimte klinkt en het is daarom nog wel eens een beetje spelen met de plaatsing van het apparaat.
De opnames van gisteren klinken eigenlijk zo goed dat ze bijna bruikbaar zouden zijn voor een demo. Goed, dat dan ook weer niet eigenlijk maar met een beetje galm om het geheel een beetje een ruimtelijk geheel te geven klinkt het voor eigen gebruik eigenlijk best goed.
Zondag 14 december 2008.
Niks bijzonders gedaan en toch een druk weekend gehad. Een weekend dat begon met een hele gezellige verjaardag op vrijdag en de zaterdag bestond uit het normale ritueel van m'n huishouden en een beetje rond klooien. 's Avonds nog wat late visite voor m'n verjaardag, dus dat was ook alweer gezellig en vandaag heb ik het grootste deel van de dag achter de pc doorgebracht.
Waar kun je dan de hele dag druk mee zijn achter een pc? Nou, okee... De héle dag is dan wat overdreven, want ik heb vanmorgen eerst eens lekker een beetje uitgeslapen en vanmiddag kreeg ik spontaan wat koffiedrinkers over de vloer maar verder heb ik zo'n beetje de hele dag besteed aan het komende optreden van Kalamazoo en de voorbereidingen voor de 1605Band waar volgens de planning zoals die nu is de repetities over een week of drie gaan beginnen.
Om met het eerste maar te beginnen: de setlijsten zijn klaar voor het komende optreden. Nu is het op zich natuurlijk helemaal niet zo'n werk om een paar nummers in een volgorde te zetten, alleen heb ik daar voor mezelf altijd wat extra dingen bij staan en dan is het toch een heel kopieër,- en plakwerk. Voor onze geluidsman is er een aparte lijst met daarop wie er de leadzang heeft, wie er een solo doet enzovoort en dat is dus weer kopiëren en plakken en zo ben je dan zomaar een tijdje bezig. Maargoed, dat is allemaal dus voor elkaar en het enige wat er nog moet gebeuren is de lijsten even op de mail gooien.
De voorbereidingen voor de 1605Band zijn eigenlijk de hele week langzaam doorgegaan, want terwijl Arie bezig is met de planning en het verzamelen van de teksten en dat allemaal te verwerken in één Excel bestand ben ik de hele tijd bezig om de zestig nummers die we gaan doen te verzamelen en op een gezamelijke e-mail account te plaatsen. Sinds vanmorgen staan alle nummers online op één na, want die kan ik nergens vinden en daar zal iemand anders dus even naar moeten kijken. Veel nummers van de lijst heb ik nog nooit gespeeld, dus vandaag ook maar vast begonnen met het oefenen van een aantal nummers zodat ik bij de eerste repetitie in ieder geval niet voor verrassingen kom te staan...
Verder heb ik het plan opgevat om een soort van documentaire te maken over 12.5 jaar Kalamazoo. Dat moet een filmpje worden met allemaal muziek en veel foto's, maar de eerste zorg was: waar kan ik dat online kwijt zodat iedereen het ook kan zien? Youtube is een hoster die heel populair is, maar daar kun je filmpjes kwijt van maximaal tien minuten en dat is voor het mooie te kort dus kwam ik uiteindelijk terecht op Google Video. Daar is de lengte bijna onbeperkt en telt men alleen een maximaal formaat voor het te uploaden bestand, dus dat moet goed komen. Nu nog een mix maken van allerlei nummers van demo's, repetities en optredens en dan de foto's erbij zoeken en die verwerken in een filmpje. Maarja, dat zal wel vakantiewerk worden verwacht ik...
Donderdag 11 december 2008.
Afgelopen maandag kom ik bij m'n vrachtwagen, blijkt dat ik nog een extra verjaardagskado heb gekregen: een parkeerbon... :-(
Balen, want het is toch zestig euro wat er dan even uit de knip moet komen, maar aangezien een collega chauffeur die op dezelfde plaats staat er ook één had hebben we contact met elkaar gezocht en inmiddels is gebleken dat de bekeuring helemaal niet klopt. Deze is namelijk gebasseerd op de Algemene Plaatselijke Verordening (APV) en volgens de bon zou het parkeren binnen de bebouwde kom in strijd zijn met diezelfde APV, maar inmiddels is gebleken dat het op dit moment helemaal niet verboden is om binnen de bebouwde kom te parkeren. De gemeente is er wel mee bezig om dit in de APV op te nemen en als het goed is wordt de boete dan ook ongedaan gemaakt. Met dank aan mijn collega chauffeur die de moeite heeft genomen dit allemaal uit te zoeken...
Voor zover ik het begrepen heb zal er in de toekomst binnen de bebouwde kom een plaats worden aangewezen waar vrachtwagens geparkeerd moeten worden. Dit zal natuurlijk voor velen niet de meest ideale plaats zijn, maar eigenlijk doet dat er niet zo heel veel toe. Als de auto's maar veilig staan en de overige bewoners van Zaltbommel er maar geen hinder van ondervinden dan zijn we al een heel eind op de goede weg om een voor iedereen leefbare situatie te creëren. Als dat geregeld is zal de politie natuurlijk wel gaan bekeuren op basis van de APV en dan hebben ze nog gelijk ook. Ik hoop in ieder geval dat de gemeente met een aardig voorstel komt ten aanzien van het parkeren van vrachtwagens, maar daarover zal later nog wel meer informatie komen.
Zondag 7 december 2008.
Eerst maar de afgelopen week: weinig bijzonders, op een stuk ijzer in de band van m'n vrachtwagen na waardoor deze dus leeg liep en thuis ben ik ssn het oefenen geweest voor de repetitie met Kalamazoo. Zo, kan het korter? Nou, vast wel maar meer heb ik de afgelopen week eigenlijk niet gedaan. Die schade heb ik het afgelopen weekend wel ingehaald geloof ik...
Okee, er waren wat hectische dagen op het werk waar ik al voor vieren in de auto zat maar aan de andere kant waren het dagen dat het allemaal op zich niet zo heel verkeerd liep en ik een hoop kon doen. Vroeg weg is in dit geval dan misschien wel ERG vroeg weg, maar er staat dus ook wel iets positiefs tegenover. Al met al wist ik vrijdag toch nog op tijd thuis te komen om de boodschappen in huis te halen, want veel winkels gingen in verband met het Sinterklaasfeest eerder dicht. Daarna was het een kwestie van even eten, wat spullen inpakken en op tijd naar m'n mandje om de volgende dag om zeven uur weer op te staan. Het zou een lange, maar hele leuke dag worden...
Zoals gewoonlijk was ik als eerste in de studio om de boel daar op te ruimen en m'n spullen op te bouwen. Eigenlijk stond ik net even gezellig wat te babbelen toen de rest ook ineens aan kwam en iedereen was dus vreselijk mooi op tijd. Een bakkie koffie en we konden van start met de generale repetitie van Kalamazoo in de nieuwe samenstelling. Ik moet zeggen, het liep echt lekker vandaag en als ik de opnames zo terug hoor klinkt het zelfs een stuk beter dan de vorige keer. En dat al na twee repetities... Okee, die twee keer repeteren is misschien wat weinig om dan gelijk een optreden te gaan doen maar ik heb er vertrouwen in dat het goed gaat komen. Als iedereen thuis nog wat kleine dingetjes kan voorbereiden dan kunnen we Leo op een leuke manier introduceren met een set van zeven nummers.
Daarna kreeg ik de voorlopig plannning onder m'n neus van de 1605Band waar ik medio volgend jaar een optreden mee ga doen. Zestig nummers staan er op de setlijst... Okee, veel ervan zijn bekend maar er zijn er ook bij die ik nog nooit gespeeld heb en er zijn er zelfs ook bij die ik aan de hand van de titel zo één twee drie niet eens herken. Maargoed, daar gaan we dan ook voor repeteren natuurlijk. Dat zal knap wat drukte geven denk ik, maar met een beetje planning moet het voor mij persoonlijk goed te doen zijn. Binnen Kalamazoo was er wat begrijpelijke onrust over dit project, maar binnen de band staan de neuzen gelukkig dezelfde kant op en we kunnen er dus de energie in steken die nodig is om zo snel mogelijk met een complete setlijst in de nieuwe samenstelling aan de slag te gaan. Het wordt dus een kwestie van plannen en rekenen om de voortgang binnen Kalamazoo niet in de weg te zitten en daarnaast de complete setlijst van de 1605Band in te studeren. Het voordeel wat ik op dit moment heb is natuurlijk dat ik voor 100% m'n eigen tijd in kan delen, dus het zal allemaal wel los lopen verwacht ik. Overigens is de 1605Band geen officiële naam, maar gewoon een werktitel die ik er voor mezelf maar even aan gegeven heb.
Daarna was het de hoogste tijd om naar huis te gaan, de spullen uit te laden en op visite te gaan bij een paar goede vrienden van me waar ik vanmorgen vroeg pas weer vandaan kwam. Het was daar heel gezellig en omdat ik vandaag jarig ben is er om klokslag twaalf uur zelfs voor me gezongen. Iets waarbij ik met niet helemaal op m'n gemak voel vanwege alle aandacht die dan ineens op me gericht is, maar het komt uit een goed hart (of in dit geval: goede harten). Vanaf vandaag ben ik dus 38 jaar, of eigenlijk gewoon nog steeds 25 alleen dan voor de 13e keer... M'n energie wordt er in ieder geval niet minder om, zeker niet met een leuk doel voor ogen. Ik heb me jaren geleden al voorgenomen om alleen dingen te doen die ik leuk vindt en waar ik voor 100% voor kan gaan en dat zal misschien ook wel schelen. Maargoed, soms doen mensen alsof het één grote ramp is dat je tegen de 40 loopt maar ik merk daar dus eigenlijk helemaal niets van. Het leven is mooi en ik geniet er van, samen met de mensen om me heen...
|
|
|
| 
