Maandag 31 december 2018 - Muziek en terugblik.
Het is per slot van rekening muzikale maandag, dus begin ik maar met het eerste en dat is vandaag een nummer met een persoonlijk verhaaltje. Ik werd ooit in 1990 spontaan gebeld door de toenmalige manager van rockband Catmendo om in te vallen voor hun drummer die plotseling ziek geworden was. Dat was op woensdagavond, we deden nog een repetitie op vrijdag en die zaterdag was het optreden op een feestje wat door een aantal vrienden was georganiseerd. Gewoon omdat het kon, zonder enige bijzondere reden. Martin, de drummer zou korte tijd daarna overlijden aan een hersenvliesontsteking en op die manier is het een optreden geweest wat me altijd bij is gebleven.
Het was ook m'n eerste kennismaking met de klassiekers uit de rockmuziek die ik thuis wel meespeelde, maar nog nooit live met een band had gedaan en sommigen kende ik ook totaal niet. Dit was er éém uit die laatste categorie, maar dat rammelde indertijd zo lekker weg dat ik het vandaag eens onder de aandacht wil brengen: Davy’s on the road again, van Manfred Mann's Earth Band. Jaren later bracht de uit Brabant afkomstige band Bertus Staigerpaip er een versie van uit in hun eigen dialect en die heet dan ineens Had ik mar een vak geleerd.
Op de laatste dag van het jaar ook even een terugblik. Het was voor m'n gevoel een bewogen jaar, maar wel in positieve zin dan en daar wil ik vandaag wat dingetjes uithalen die er voor mezelf uitsprongen.
Algemeen:
In januari hadden we een behoorlijke storm in ons landje. Ik had er relatief weinig last van omdat ik na het hoogtepunt leeg was en met een volgeladen truck waai je niet zomaar van de weg, maar er vielen in een dag tijd toch 66 voertuigen om en dat is best wel een dotje. Even later in dezelfde maand liep de media over van berichten over hoog water, terwijl het allemaal op zich wel meeviel in mijn beleving maar een paar maandan later begonnen we aan een heet voorjaar met temperaturen boven de 30 graden en de zomer zou met temperaturen boven de 35 graden niet alleen nog heter, maar ook nog enorm droog worden.
Het was voor mij ook het jaar van de lekke banden met de auto, want in de afgelopen 25 jaar heb ik slechts 2 keer deze pech gehad maar in de tweede helft van dit jaar hetzelfde aantal in 2 maanden. Allemaal makkelijk op te lossen, maar een klapband op de snelweg had ik nog niet eerder meegemaakt en dat is toch echt wel vervelend.
2018 was wat mij betreft ook een jaar van protesten, want de Zwarte Pieten discussie liep bijvoorbeeld volledig uit de klauwen. Dat was dit jaar niet enkel een discussie meer, maar onder het motto van racisme gingen veel mensen de straat op en dat werd er allemaal niet vrediger cq veiliger op. Ik vraag me persoonlijk af waar je dan mee bezig bent, maar goed... dat zal mijn ding wel zijn dan.
Muzikaal:
Muzikaal was het zeker een bewogen jaar, want na 8 jaar stopte ik als drummer bij Hello George. Een bandje uit Eindhoven waar we regelmatig hele leuke optredens mee deden en de onderlinge sfeer was altijd top. Je zou je bijna afvragen waarom ik dan zou stoppen, maar ja... keuzes zijn er om gemaakt te worden en spijt heb ik er tot nu toe niet van. Ik heb begrepen dat er inmiddels weer een drummer en bassist in de band aanwezig zijn en dat binnenkort de repetities weer gaan beginnen, dus dat is alleen maar mooi.
Verder staat het projekt Kalamazoo Revisited volgens mij even helemaal in de ijskast: dat zou een audiovisueel spektakel moeten worden met als basis een aantal eigen nummers van Rockband Kalamazoo, maar goed... dat ligt dus op dit moment geheel stil en aangezien we op dit moment in dezelfde bezetting onder de werknaam K2 voor een bruiloft bezig zijn verwacht ik ook niet dat het op korte termijn storm gaat lopen met creatieve ideeën.
Houthakker:
De eerder genoemde storm in januari liet me beseffen dat er in Nederland gratis stookhout op te halen valt, alleen is dan het probleem dat elk perceel wel van iemand is. Is het niet van de overheid (provincie of gemeente), dan is het wel van een particulier maar als je het netjes wilt doen zul je toch toestemming moeten hebben om omgevallen bomen op te ruimen. Ik had een mooi perceel gezien en dat bleek onder beheer van de provincie Noord Brabant te zijn en toen bleek dus ook dat je niet zomaar met een kettingzaag aan de slag kunt. Tenminste... het kan wel, alleen wil een opdrachtgever zeker weten dat je veilig met een dergelijk apparaat kunt werken en zeker als het om de overheid gaat staan ze al snel te springen om een certificering.
Dus tja... besloten om die te gaan halen en ik mag me dus gecertificeerd zager noemen, al zijn er nog wel meer dingen die ik qua opleiding in deze richting wil gaan doen. Het één en ander heeft dit jaar tot leuke klusjes geleid en voor m'n gevoel als kroon op 2018 kreeg ik begin oktober een stukje bos in onderhoud. Dat is echt het beste wat me dit jaar overkomen is, want het gaat om het opruimen en weer leefbaar maken van een bosperceel en het stookhout wat er uit komt mag ik meenemen.
Het belangrijkste voor m'n gevoel is hierin de klik met de eigenaar, want we hebben op één of andere manier dezelfde ideeën. Bomen die een (groot) risico vormen qua veiligheid zijn op die manier opgeruimd en door ruimte en licht in het bos te maken komt er weer nieuw leven in. Een tijdje terug had ik wat opzichters van Staatsbosbeheer op het perceel rondlopen omdat die toch nieuwsgierig waren wat er allemaal aan de hand was en die hadden niets dan complimenten over het werk, dus tja... ik zal ergens wel iets goed doen. Feit blijft dat ik het in mijn beleving érg leuk is om te doen en het levert daarnaast ook nog gratis hout op, dus wat wil je nog meer?
Werk:
Twee hoogtepunten dit jaar: als eerste natuurlijk de nieuwe auto. Daar is veel tijd en aandacht aan besteed, maar toch zijn er kleine dingetjes blijven zitten en dat is aan de ene kant jammer te noemen maar aan de andere kant geven die absoluut geen onwerkbare situatie dus moet ik het er maar gewoon mee doen. Punt is in mijn beleving wel dat ik juist op bepaalde puntjes meer zou moeten letten om het 100% naar m'n zin te krijgen, maar aan de andere kant is het m'n werkgever die de auto betaald en dus ook de uiteindelijke beslissingen neemt.
Dat ik het binnen het werk nog steeds enorm naar m'n zin heb brent me op het tweede punt, want ik was dit jaar 25 jaar in dienst. Iets wat aan de dag van vandag toch wel redelijk een uitzondering begint te worden, want veel chauffeurs gaan winkelen voor ander werk om de eenvoudige reden dat er veel vraag naar chauffeurs is.
Dus waarom zou je niet even rondkijken? In mijn beleving kan dat wel, maar als je het naar je zin hebt qua werk, een leuke auto onder je kont hebt én (belangrijk!) een goede werkgever achter je hebt staan is het volgens mij onzinnig om te gaan kijken of het gras ergens anders toevallig niet wat groener is. Ik ken een aantal mensen die op deze manier te werk zijn gegaan en uiteindelijk toch van een koude kermis thuis kwamen, omdat er bij de nieuwe werkgever toch dingen zijn waar ze tegenaan lopen die in beginsel niet waren afgesproken.
Persoonlijk:
Gezond, een dak boven m'n hoofd en elke dag te eten. Dus tja, wat zou ik klagen? Het afgelopen jaar ben ik op persoonlijk vlak ook weer goed door gekomen, al blijft het in mijn beleving een kwestie van keuzes maken als die gemaakt moeten worden. Je kunt het dan natuurlijk gigantisch mis gokken, maar tot nu toe heeft het er alle schijn van dat keuzes maken me goed af gaat en daar ben ik blij mee. Kortom: laat het in 2019 ook maar zo gaan en dan klaag ik nergens over. Bij deze wens ik iedereen een prettige jaarwisseling!
Zaterdag 29 december 2018 - Voldaan.
In m'n vrije tijd moet ik dingen doen waar ik tijdens een normale werkweek niet aan toe kom, daar komt het een beetje op neer en op die manier ben ik de afgelopen 6 dagen bezig geweest het nieuwe houthok te vullen. Een deel zat er vanaf half december al in, maar er moest nog 'even' een kuub of 5 bij en dat heb ik in 6 dagen voor elkaar gekregen.
Met een aanhanger naar het bos, daar de boel afkorten en laden, hier in de tuin weer kiepen, vervolgens kloven en daarna het houthok in. Ik heb berekend aan de hand van het soortelijk gewicht van de diverse houtsoorten die er in zitten dat ik de afgelopen dagen 2300 kg in m'n handjes heb gehad en... dat dan vier keer. Kortom: ik ben inmiddels wel een beetje afgebrand en ondanks dat het érg leuk is om te doen, ben ik inmiddels ook wel blij dat het er op zit.
Het weer heeft de hele tijd behoorlijk meegezeten: droog en een graad of vijf, dus dat is op zich een lekkere temperatuur om dit soort dingen te doen. Alleen vandaag viel het op het laatst nogal tegen, want ik zat er lichamelijk inmiddels best wel een beetje doorheen en toen begon het ook nog te regenen. Het wordt dan een mentaal dingetje, want als ik mezelf iets voorgenomen heb af te maken... dan gaat dat ook gebeuren en in dit geval was dat niet anders. Het enige wat ik er nu nog aan hoef te doen is er de komende vier jaar af en toe naar kijken om te zien hoe het droogt en daarna kan het de kachel in.
Maandag 24 december 2018 - Travis Tritt.
Tussen het hout laden, kloven en opbergen door moet ik even tijd vrij maken voor muzikale maandag en kort door de bocht wordt dat een cover van de Rolling Stones, maar dan met een meer country-achtig randje, waardoor het in mijn beleving een hele lekkere versie is geworden. Check Honky tonk woman.
Donderdag 20 december 2018 - Klaar.
De laatste loodjes bleken het zwaarst, want ik liep gisteren echt wel een beetje op m'n tandvlees maar... het werk voor 2018 zit er op. De productie draait nog gewoon, maar is qua leveringen niks meer te doen bij AWS en dan krijg ik automatisch het verzoek om wat vrije dagen op te nemen. Geen enkel probleem in mijn beleving, want die dagen moeten immers ook op en zeker omdat ze volgende week toch gesloten zijn is het een mooie lange periode vrij die het jaar mooi breekt.
En dan ga je ondanks de vermoeidheid 's avonds nog even muziekmaken omdat het zo uit komt en vandaag ben ik weer wat uren bezig geweest in het bos met onderhoud. Allebei dingen die energie kosten en als je nog maar weinig hebt is het verleidelijk om maar op de bank te gaan hangen. Je mag inmiddels de conclusie trekken dat ik dat niet heb gedaan en allebei de dingen leverden me energie op. Zo kwam ik gisteren bijna als herboren thuis en nu zit ik voldaan achter de pc een beetje te rommelen.
Leuke dingen doen, het is zo belangrijk in het leven en het maakt eigenlijk niet uit wat het is. Leuke dingen geven energie in plaats van dat ze energie kosten, al kan het natuurlijk best om een (grote) inspanning gaan die je verricht maar dat hoeft niet persé. Zo zijn er mensen die enorm veel voldoening halen uit het bouwen van een kerstdorp in deze periode, iets wat je mij echt niet moet laten doen want ik gooi het hele ding binnen tien minuten in de kliko en zo is er dus voor iedereen wel iets zolang je maar niet lam op de bank gaat hangen. Dat is uiteindelijk hetgeen waar je energie van afgebroken wordt en daar schiet je dan niks mee op.
Kortom: ik heb een goede besteding gevonden van de eerste 24 uur vrij en ben blij met de keuzes die ik gemaakt heb. Nu eens kijken of ik er de komende periode nog een paar kan maken, want ik heb nogal het één en ander te doen en de tijd is toch wel redelijk beperkt. Het is immers zo weer januari, dan roept het werk weer en komt het er niet meer van dus... Je hoort cq leest nog van me :)
Maandag 17 december 2018 - Metallica.
Vroeger was ik groot fan van deze band, maar dat verdween toen ze ineens wat commerciële nummers uitbrachten en de energie in mijn beleving was verdwenen. Ik keek er niet meer naar om, al ontdekte ik op één dag na exact een jaar geleden een mega cover van Rainbow's 'Kill the King'. Een jaar eerder had de band echter al een album uit wat ik nu pas tegen kwam en waar de oude energie hier en daar toch echt weer terug lijkt te zijn. Wat mij betreft de topper van het album 'Hardwired...To Self-Destruct': Atlas, rise!.
Maandag 10 december 2018 - Vrij en Rival Sons.
Vandaag in verband met m'n verjaardag nog een dagje vrij en ik vond het een mooie gelegenheid om eens wat hout uit het bos te gaan rijden. Ik heb immers weer opslagruimte en zolang ik hout ter beschikking heb gaat die gewoon vol, heb ik besloten. Het alternatief is wachten met het vullen van de opslag en op die manier per jaar een hok hebben wat leeg komt.
Ik heb er drie staan, dus wat ik nu vul kan over drie jaar pas gebruikt worden en aangezien er al twee vol staan... Maar goed, het nadeel van die taktiek is dat ik volgend jaar over 6 kuub hout moet kunnen beschikken en zoals het nu in het bos gaat is het niet zeker dat ik daar dan nog bezig ben, waardoor die hoveelheid uit allerlei kleine klusjs moet komen waarbij het dan ook nog maar de vraag is of ik het wel zal redden.
Kortom: vandaag de eerste kar maar eens uit het bos gereden, binnenkort 'even' kloven en opbergen en als ik dat nog een paar keer doe komt het allemaal wel goed met die nieuwe houtopslag.
En dan is het natuurlijk ook nog muzikale maandag. Vandaag val ik (zoals wel vaker) een beetje in herhaling, want de band kwam ruim een jaar geleden ook al langs maar dan natuurlijk wel met een ander nummer. Ik vind de sound en stijl van deze band zo te gek dat ik gewoon nog een nummer doe: check Pressure and time van Rival Sons.
Zaterdag 8 december 2018 - Loopgravenoorlog.
Eerder had ik een houthok besteld wat geheel op maat gemaakt werd en dat is gisteren geplaatst, maar door de combinatie van hevige regenval en het graven in de vette klei die hier in het grote rivierengebied ligt leek het op een gegeven moment meer op een loopgravenoorlog.
Er kan ruim 6.5 kuub stookhout in als het op de lengtes gezaagd is die ik gebruik en je moet er dan vanuit gaan dat er een behoorlijk dotje gewicht in komt. De rode eik die ik op dit moment aan het zagen ben komt bijvoorbeeld op 700 kg per kuub, terwijl het dennenhout slechts op 540 kg per kuub zit. Ga ik dan op een gemiddelde van 600 kg per kuub zitten, dan hangt er toch zo'n 3900 kg in het hok en dat wordt tijdens het drogen natuurlijk wel minder maar het moet er in eerste instantie wel in kunnen. Ik heb er daarom voor gekozen om het hok op pouren te plaatsen die op hun beurt weer op een tegel staan met een zandbed er onder. Op die manier zal de boel niet snel verzakken, zeker niet omdat het over een groot aantal poten verdeeld is.
Er is gekozen om de hele constructie in vier hokken te verdelen, zodat op die manier het hout ook altijd mooi gestapeld kan worden en ik kan niet anders zeggen dat Dennis en zijn team gewoon érg goed werk verricht hebben en dat allemaal op zo'n manier dat het nog betaalbaar is ook. In dit geval was het maatwerk wat geleverd is, maar hij heeft ook standaard maten op voorraad en kan die redelijk snel leveren. Kortom: als je op zoek bent naar een houtopslag moet je even online zoeken naar Dennis de Kroon Hout in Udenhout en dan komt het helemaal goed. Ik ben in ieder geval super blij en erg tevreden.
Het enige wat me nog rest is dat ik van die klei op het gras af moet zien te komen. Dennis opperde nog om dat op te ruimen omdat hij vond dat het bij zijn werkzaamheden hoorde, maar aangezien het al donker was toen ze de boel aan het afronden waren heb ik er voor gekozen de mannen naar huis te laten gaan en het zelf te doen. Je krijgt het er immers toch nooit helemaal af en ze hadden in mijn beleving al meer dan genoeg werk verzet onder redelijk erbarmelijke omstandigheden. Het ergste heb ik er na het maken van de foto's af gehaald en het overige... tja, dat zal voor een deel de grond in regenen en het gras zal er wellicht ook weer gewoon doorheen komen. Mocht dat niet het geval zijn, dan kan ik in het voorjaar altijd nog een deel bijzaaien en is het probleem ook weer uit de wereld.
Vrijdag 7 december 2018 - Verjaardag.
Weer een jaar verder qua leeftijd, al vier ik het nog steeds niet echt. Uiteraard moet je blij zijn met elke verjaardag en dat ben ik ook, maar al jaren nodig ik niemand meer uit. Wel is iedereen die langs wil komen meer dan van harte welkom en op die manier zijn er altijd mensen die er gewoon willen zijn. Het kan immers altijd gebeuren dat iemand om wat voor reden dan ook geen zin of geen tijd heeft om langs te komen en tja... wie ben ik dan om een soort van uitnodiging te sturen waarbij veel mensen het gevoel hebben dat ze dan verplicht zijn om te komen?
Er zit voor mezelf een nadeel aan: ik weet dus nooit van te voren hoeveel mensen er komen. Dat verschilt van enkel m'n familie tot een huis vol en alles daar tussenin, maar dat maakt het op zich dan ook wel weer leuk. Ook leuk: al moet ik het zelf betalen... er komt vandaag een mooi verjaardagskadoo deze kant op, maar daarover later meer. Ik ga m'n feestje maar eens vieren...
Maandag 3 december 2018 - Jon Allen.
Artiesten, échte artiesten en daarmee ontdekkingen ervan.. Ze bestaan nog, want deze ontdekte ik afgelopen week en dit is wel zo vreselijk chill. Weinig mensen kennen deze man, dus de hoogste tijd om hem eens in de schijnwerpers te zetten met een live opname van Jonah's whale.
|
|
|
| 
