Dinsdag 31 december 2024 - Jaaroverzicht.
Een terugblik op het afgelopen jaar. Ik vind dat het er een klein beetje bij hoort, al heeft het aan de andere kant juist bar weinig zin omdat er vaak heel veel kleine dingen gebeuren die érg leuk zijn maar dan toch niet de vermelding krijgen die ze misschien verdienen. Aan de andere kant gebeuren er ook niet heel veel grote dingen die wél het vermelden waard zijn, dus als je het op die manier gaat bekijken kan ik feitelijk nu al stoppen met dit jaaroverzicht. Toch ga ik een poging doen en zoals aan het einde van elk jaar neem ik je ook dit keer weer mee op een rondje muzikaal, werk, Harre’s Tree Removal en privé waarbij in de ene categorie wat meer gebeurde dan in de ander.
Muzikaal:
Muzikaal gezien staat feitelijk alle stil en het vreemde is dat ik niet zo goed weet wat ik daar zelf van moet vinden. In maart stond ik met De Hoftense Bende nog op het podium en dat was érg leuk om te doen, maar buiten dat heb ik dus het hele jaar niks gedaan. Aan de ene kant kriebelt het wel en aan de andere kant heb ik m’n leven eigenlijk op zo’n manier ingericht dat het vol zit. Eigenlijk moet het dus een enorme bult energie opleveren, daar komt het op neer en dan zou het best wel eens kunnen dat ik weer ga repeteren maar voorlopig blijft de Gretsch Renown nog even rustig in de opslag staan.
Werk:
Het werk bij Ancofer Waldram Steelplates liep dit jaar best goed door, al heb ik door omstandigheden natuurlijk wel 4 weken gemist. Soms met érg korte werkdagen en soms met mooie ritten die leuke kilometers en leuke uren brachten, maar dat compenseerde elkaar wel. De APK keuring blijft met de huidige auto nog wel een dingetje en ik moet even zien hoe ik dat volgend jaar op ga lossen. Overleg met de werkgever blijft bij dit soort dingen cruciaal en voor mezelf vind ik dat één van de mooiste dingen van het werk: zwartwit gezien heb ik een auto en een tas papieren meegekregen met daarbij de opdracht ‘doen wat ze van je vragen’.
Dat vul ik op m’n eigen manier in en dat bevalt blijkbaar van veel kanten goed aangezien ik er inmiddels 31 jaar zit. Het punt is wel dat ondanks die eigen invulling er wel een werkgever is die achter me staat als er dingen zijn die ik zelf niet geregeld krijg of simpelweg niet mag regelen. Daarnaast is er in zoverre leuk nieuws: er wordt in de wandelgangen al gesproken over een nieuwe auto. Dat gaat nog een hele tijd duren aangezien dit verkennende gesprekken zijn, maar voor het idee is het wel erg leuk.
Harre’s Tree Removal:
Eigenlijk best wel weer leuk werk gehad het afgelopen jaar. Het varieerde van een simpel klusje snoeiwerk tot ingrijpende verwijderingen, een keer wat stormschade opruimen en tja... alles waar een kettingzaag bij komt kijken is nog steeds érg leuk dus ik geniet daadwerkelijk van alles wat ik doe. Daarbij staat de tevredenheid van de klant altijd nog bovenaan en zolang die er met een goed gevoel op terug kijken is het voor mij meer dan prima. Na allerlei investeringen is het ook leuk dat er financieel ook wat ruimte ontstaat en er staan altijd nog wel dingen op m’n verlanglijstje, maar daar is zakelijk gezien op een leuke manier naar toe te werken.
Een dieptepunt afgelopen jaar was natuurlijk het ongeval wat ik had met de stobbenfrees waarbij m’n been over een flinke lengte best een eind open lag, maar dat is feitelijk 100% hersteld. Voor een groot deel heeft dat blijkbaar met het eigen herstelvermogen te maken, maar ik schuif een héél groot deel van de credits door naar alle mensen die me opgevangen hebben. Dat begon in eerste instantie bij het ongeval zelf, het ambulance personeel, de verpleging op de SEH, de verpleging op de afdeling, het voltallige operatieteam en als laatste maar zeker niet onbelangrijkste de fysiotherapeut waar ik ben geweest.
Er is er één in het bijzonder die ik graag nog een hele dikke bos bloemen zou bezorgen en aan de ene kant is dat makkelijk te regelen want ik weet immers waar ze werkt en aan de andere kant zal ze (zeker nu we ruim een half jaar later zitten) geen flauw idee meer hebben wie ik ben omdat ik voor haar gewoon een patiënt was en zij simpelweg zichzelf was en haar werk deed. Ik vond haar juist daarin opvallend, ze prikte door dingen heen die ik haar niet verteld had en ik ervaarde het verblijf daardoor als best bijzonder. Van die mensen die in m’n gedachten blijven, maar die ik als het goed is nooit meer zie en misschien is dat maar goed ook :)
Privé:
Privé vond ik het ook best een mooi jaar eigenlijk. Ik heb bijvoorbeeld eindelijk het nieuwe houthok af kunnen ronden en daarbij best veel geleerd qua planning en manier van werken. Het staat er, ik ben er trots op en het ding is van een dergelijke kwaliteit dat het me ruim zal overleven, maar praktisch gezien had ik het achteraf bekeken toch iets anders aangepakt. Maar goed, voorlopig zit hij vol en het hout wat er in zit mag er tot de winter van 2026/2027 in blijven zitten. En als het dan toch over de kachel en aanverwante gaat: het experiment met het holzhausen vind ik ook erg leuk en is tot een paar weken geleden dermate leerzaam dat ik het volgende keer iets anders aan ga pakken in de hoop dat er dan kwalitatief gezien beter brandhout uit komt.
Het bloembed hier in de tuin was afgelopen jaar wel een dingetje, want hoe prachtig het er vorig jaar bij stond: dit jaar werd het gewoon niet wat het zou moeten worden. Ik heb een idee waar dat in zit en kan het eventueel daarom anders gaan doen, maar op dit moment weet ik nog niet of ik de ruimte beschikbaar heb. Het eerder genoemde holzhausen moet namelijk op een andere plek en er is eigenlijk geen andere dan in plaats van het bloembed. Of ik hou ze op dezelfde plek en kijk of een andere manier van bouwen beter is, maar als de problemen die er nu zijn daarmee niet opgelost worden verspeel ik in principe weer een jaar. Niet dat het een ramp van wereldformaat zou zijn natuurlijk, maar wel jammer dus daar moet ik m’n gedachten nog maar eens even over laten gaan.
Verder is m’n vakantie die jaar weer meer dan prima bevallen. Het blijft 1350 km met de auto en daarmee best een heel eind, maar uiteindelijk ook meer dan de moeite waard. Daaraan gerelateerd heb ik vreemd genoeg nog steeds moeite met het feit dat Sky er niet meer is. Dat kon ook niet anders en ik had bij vertrek eigenlijk al een soort van definitief afscheid van haar genomen, maar ik vind het voor mezelf opvallend dat ze toch zo in m’n hart zit ondanks dat het praktisch gezien simpelweg niet mijn hond was.
Verder merk ik aan mezelf dat het allemaal niet zo meer boeit hoe anderen denken en dan gaat het met name om degenen die menen te vertellen hoe ik moet denken en wat ik moet vinden. Ik leef m’n eigen leven met de normen en waarden van respect en liefde die ik heb meegekregen, maar verrek het om mezelf voor de gek te laten houden met dingen die per definitie niet waar zijn. Realisme, om maar een woord te gebruiken wat me al schrijvend te binnen schiet en hetzelfde geldt voor alle klimaat toestanden die je maar voor waarheid aan moet nemen. Er is feitelijk maar 1 waarheid en dat is dat de aarde zoals wij die kennen vergaat.
Charles Darwin deed volgens mij de uitspraak dat enkel de soort die zich aan kan passen zal overleven, niet degene die het sterkst of slimst is. Voorlopig zijn de meeste mensen volgens mij nog bezig met het aanpassen van Moeder Aarde in plaats van zichzelf, dus veel slechter kan het niet worden. Het leven rommelt voorlopige nog door, daar komt het op neer en zolang er op die manier ruimte is voor daadwerkelijke verandering komt het allemaal wellicht wel goed. Ik wens je via deze weg in ieder geval een prettige jaarwisseling, laten we daar eens mee beginnen :)
Maandag 30 december 2024 - Van alles.
Het gaat vandaag van hot naar her, dus vandaar de titel 'van alles' en om met het belangrijkste te beginnen: vandaag herdacht ik de sterfdag van m'n moeder. Het is inmiddels 36 jaar geleden dat ze overleed, maar tot op de dag van vandaag nooit vergeten is. Op dit soort dagen speelt onder anderen de gedachte door m'n hoofd dat ik het vandaag 2 keer zo lang zonder haar aanwezigheid doe dan dat ik met haar aanwezigheid geleefd heb heb. Ik was immers net 18 toen ze overleed en achteraf gezien vind ik ontbrekende herinneringen vaak het grootste gemis. Dat bedoel ik dan in de zin van dat ik haar alleen kende als moeder en opvoeder.
Ik was nog tiener, druk met van alles wat met het leven te maken had en dat te ontdekken en kende haar toen heel anders dan dat ik m'n vader nu ken. De mens die ze was ken ik enkel van verhalen en dat ik in de zin van karakter en doen en laten op haar lijk is dan eigenlijk nog het enige mooie wat overblijft. Feit blijft dat we door haar manier van leven een goede basis mee hebben gekregen waardoor we het konden redden, ook toen ze er niet meer was en daar ben ik dan eigenlijk best trots op.
Wat al even op de planning stond was een klusje in samenwerking met Anton van Buitenbeheer Klijmij. Die was op zoek naar een klimmer om een tak uit een boom te verwijderen en aangezien we vaker samenwerken verliep dit klusje eigenlijk als vanzelf: het hele rechter gedeelte is uit de onderstaande boom verwijderd. Ik ken Anton natuurlijk ook al vanaf m'n tienerjaren, maar toch blijf ik het mooi vinden dat je elkaar als vrienden kunt helpen in plaats van elkaar als concurrenten kapot te maken. Er zijn er genoeg die elkaar het licht in de ogen niet gunnen en feitelijk is dat een houding waar uiteindelijk niemand beter van wordt.
En dan is het natuurlijk ook nog Muzikale Maandag, dus moet er ook nog iets van muziek voorbij komen. Die koos ik voor vandaag van een band die nog nooit eerder voorbij kwam, maar die het feitelijk meer dan verdient. Of moet ik 'verdiende' zeggen? Het gaat namelijk om The Scene. De band van Thé Lau die in juni 2015 overleed door euthanasie: hij leed op dat moment al 2 jaar aan keelkanker.
Het nummer wat ik voor vandaag gekozen heb vat al het voorgaande samen en wat mij betreft dat niet alleen. Het vat alles samen, alles wat er nu in de wereld gaande is en wat eigenlijk best anders kan of misschien zelfs anders moet. Muzikaal gezien vrij simpel, maar de energie is onnavolgbaar dus zet het volume niet op 11, maar op 12 en geniet van de beste live versie ooit van Samen.
Het zit erin
En het komt eraan
En het wil niet wachten
En het wil bestaan
Het zit in jou
Het zit in mij
En het is ons kind
En het wil erbij
Zo komen we samen
Zo komen we samen
Daar komen we samen
Waar de tegenstand bestaat
Het maakt je mooier
Dan je kan zijn
Het maakt mij beter
Het maakt me klein
Het zit in jou
Het zit in mij
Het wacht niet langer
Het wil erbij
En zo komen we samen
Zo komen we samen
Daar komen we samen
Waar de tegenstand bestaat
Zondag 29 december 2024 - Altijd leuk.
Werken met een kettingzaag is per definitie leuk. Dat levert hier en daar leuke cq mooie foto's op en om op die manier het werk te kunnen delen vind ik ook leuk. Wat ik echter niet kan is foto's van mezelf maken terwijl ik aan het werk ben. Er zijn mensen die een camera op hun helm zetten om het werk wat ze op dat moment doen te filmen, maar dat vind ik ten eerste veel te veel gedoe en ten tweede levert het beelden op die vaak enorm schudden en daardoor onrustig zijn om naar te kijken. Ik volg op Youtube een kerel die het op die manier doet en daar is over het algemeen goed naar te kijken, tot er veel van het ene punt naar het andere gekeken moet worden en als dat maar een paar meter uit elkaar ligt zwiept de camera telkens heen en weer.
Dat kijkt als het langer duurt niet fijn en daarom begin ik er maar niet aan. Het zou misschien hier en daar best wat toevoegen, maar dan nog. Ik hou het lekker bij zagen en wat foto's, dan vind ik het helemaal te gek maar zoals ik al aangaf: foto's van mezelf maken is onmogelijk en dan is het juist leuk als anderen dat tussendoor even doen. Zo kreeg ik deze gisteren opgestuurd van het verwijderen van een Italiaanse populier:
Woensdag 25 december 2024 - Kerst.
Kerst. De dagen van verwondering als je het mij vraagt, want wat ooit het feest van de geboorte van Jezus was heeft al heel lang geleden plaats gemaakt voor een commercieel festijn waarbij het bedrijfsleven hamert op omzetgevoelige thema's als familie, warmte en samenzijn. En dat terwijl aan de dag van vandaag heel veel mensen juist vóór de Nederlandse tradities zijn waar maar bar weinig aan aangepast mag worden en als simpele voorbeelden noem ik dan maar even het Sinterklaasfeest met de nog immer voortdurende discussie over Zwarte Piet.
Tegelijk weigert de gemiddelde Nederlander een traditie als het van oorsprong Surinaamse Keti Koti (afschaffing van de slavernij) over te nemen en die als vrije dag en daarmee als Nationale feestdag te erkennen. Komt het neer op een andere buitenlandse traditie als Halloween of het koopfestijn Black Friday dan weten we dit als geen ander te omarmen en op te nemen in onze jaarlijkse agenda, kortom… het is maar net hoe het uitkomt en dáár wringt wat mij betreft de schoen.
Als je Kerst een Nederlandse traditie noemt dan dien je die ook zo te vieren of het zijn voor jou geen Nationale Feestdagen en ga je gewoon werken. Alle vreetfestijnen gaan aan de kant, de kerk gaat open voor iedereen die de geboorte van Jezus wil vieren en de rest die dat niet wil heeft gewoon 2 werkdagen. Dan vier je daadwerkelijk de traditie, maar ik ben bang dat het grootste deel van Nederland dan op de achterste benen staat vanwege een paar vrij vreetdagen die ze dan door de neus geboord worden en die vrije vreetdagen noemen ze dan voor het gemak 'traditie'.
Begrijp me goed: ik zit hier niet om een discussie over Zwarte Piet op te starten en ook niet of een feest als Keti Koti wel of niet belangrijk genoeg is om er een Nationale Feestdag van te maken. Waar het me om gaat is het woord traditie wat als definitie "Een gebruik wat van de ene op de andere generatie wordt overgegeven." heeft. Tijden veranderen en gebruiken blijkbaar ook, maar is het dan in de kern nog een traditie? Wat is er nog over van de oorspronkelijke Kerstviering en mag je het huidige vreetfestijn niet gewoon de nieuwe traditie noemen die met Kerst totaal niks te maken heeft?
De voorlopige conclusie: het warme commerciële samenzijn met familie en/of vrienden waarbij in overdaad gegeten moet worden is wat mij betreft een slechte traditie die ons opgedrongen wordt. Als je iets dergelijks toch wil vieren mag dat best wat vaker dan eens per jaar en in dat geval wens ik je heel veel prettige Kerstdagen :)
Dinsdag 24 december 2024 - Loodjes.
De laatste loodjes, dan welteverstaan en dat gaat dan over het verzamelen van hout voor de voorraad die bestemd is voor de winter 2027/2028. Dat duurt nog even, maar het hout droogt bij mij altijd 3 jaar voor het de kachel in gaat en zelfs dan controleer ik het vochtpercentage nog. In veel gevallen zou 2 jaar ook nog kunnen, maar het woordje 'veel' geeft dan al aan dat het niet in alle gevallen zo is en ik wil gewoon niet het risico lopen dat er hout in de kachel verdwijnt wat feitelijk te nat is en daardoor overlast cq hinder veroorzaakt.
Ik heb nog zitten twijfelen of ik de aanhanger mee zou nemen, maar aangezien het om het laatste restje ging meende ik dat het efficiënter was om die thuis te laten. Nou... dat heb ik geweten want het lijkt allemaal nog best aardig ruim op de foto, maar de kruiwagen moet onder een randje van de deur door wil ik die mee kunnen nemen en dan blijft er ineens een stuk minder ruimte over om te laden. Kortom, dat werd toen ik eenmaal naar huis wilde een deel van het hout uitladen, dan de kruiwagen er in schuiven en vervolgens het hout er weer omheen stapelen.
En hoewel het echt maar net ging kon het wel en werd het dus een mega efficiënt vrachtje naar huis. Als het volgende deel van het houthok leeg is wordt dit met wat ander hout van een eerdere vracht nog gekloofd en kan het vervolgens de eerder genoemde 3 jaar vol gaan maken en op die manier transformeren tot geweldig mooi kachelhout. Het gaat om Amerikaanse eik die geruimd moest worden, aangevuld met grove den en met name met het eerste ben ik érg blij. Die grove den is iets wat niet iedereen in de kachel wil hebben vanwege de hars, maar aangezien zo'n beetje heel Scandinavië op naaldhout stookt is dat feitelijk geen probleem.
Je moet alleen wel zorgen dat het goed droog is en de kachel goed heet stoken. Ik heb op die manier nog nooit problemen gehad en elk jaar komt er bij het vegen van de schoorsteen enkel stof tevoorschijn en totaal geen creosoot. Naar verwachting komt er nog wat meer hout en dat gaat dan de lange voorraad in. Die vullen en vervolgens leeg halen is op zich wel dubbel werk ten opzichte van ophalen en gelijk naar huis brengen, maar de enorme spaarpot die ik vorig jaar had voelde toch wel erg goed terwijl ik nu eigenlijk de hele tijd op zoek ben naar kachelhout.
Het probleem is eigenlijk dat er vaak hout beschikbaar is op het moment dat ik het niet nodig heb en dat het niet beschikbaar is als ik het wel nodig heb. Vandaar de opzet met de spaarpot waardoor ik eigenlijk moeiteloos over kan van het ene seizoen naar het andere en intussen die spaarpot probeer te vullen. Dat is me afgelopen jaar niet gelukt omdat het hout telkens achterbleef bij de zaagklussen die ik had, maar dit jaar heb ik er wel goede hoop op dat het allemaal in orde komt.
Maandag 23 december 2024 - Crossland Outlaws.
Een band afkomstig uit de VS en om precies te zijn uit Baltimore, Maryland. Ze doen zowel covers als eigen werk en het nummer van vandaag komt van hun tot nu toe enige uitgebrachte album Saddle up wat in 2021 uit kwam. Check On my grave.
Zondag 22 december 2024 - Planning.
De wind loeit om het huis, de regen klettert tegen de ramen, het is een graad of 5 en ik zit me bezig te houden met een planning voor de vakantie. Een periode waarin ik mooi allerlei dingen kan doen waar ik normaal niet aan toe kom of die ik in ieder geval over een langere periode uit moet smeren en dan valt ineens het kwartje dat er in deze vakantie maar bar weinig werkdagen overblijven. Of het dan om thuis wat rommelen gaat of het inplannen van een zaagklus, daar zit inderdaad nog best wat verschil in maar toch...
In de aanloop naar de vakantie heb ik het onderweg zo vaak gehoord: "Toch wel lekker hoor, die 14 dagen aaneengesloten vrij!" en ik ben het daar op zich ook wel mee eens. In mijn geval zijn het een soort van verplichte vrije dagen omdat de klant waar ik voor op pad ben gesloten is, maar als ik een beetje rekening houd met m'n vrije dagen kom ik daar prima mee uit en zie het absoluut niet zo dat een ander dan m'n dagen vast zet. Maar goed, die 14 dagen... als je kijkt wat daar effectief van over blijft dan is dat een stuk minder. In mijn geval staat er een dag vast voor onderhoud aan de vrachtwagen, er gaan 2 kerstdagen af, nieuwjaarsdag valt af en het is geen principiële kwestie maar er vallen ook nog 3 zondag af.
Dat zijn al 7 van de 14 dagen waarop ik weinig of niks kan doen en om die reden heb ik zitten twijfelen of ik boven dit stukje de titel planning of de titel frustratie zou zetten. Het is uiteindelijk het eerste geworden, maar dingen echt vrij dingen inplannen in zo'n periode valt in de praktijk dus eigenlijk nog best wat tegen. Helemaal als je meeneemt dat ik in een aantal gevallen ook nog afhankelijk ben van het weer, want met de harde wind die er nu staat klim ik niet naar 35 meter in een boom om die af te breken. Er zullen er vast zijn die het wel doen of die er geen problemen mee hebben omdat ze het machinaal doen, maar ik stel zo'n klus dan uit naar een dag met beter weer omdat het voor mij persoonlijk dan veiliger voelt.
De vrije zondagen zijn overigens het gevolg van een eigen keus. Buiten calamiteiten ben ik op zondag zakelijk gezien gesloten en dat heeft te maken met het feit dat je als mens ook gewoon rust nodig hebt. Als je continu 7 dagen per week door rommelt komt er een moment dat je concentratie net even wat minder is en of het op de vrachtwagen is of in cq naast een boom met een kettingzaag in m'n handen: in allebei de gevallen kunnen de gevolgen van een ongeval knap groot zijn. M'n ongeval van afgelopen zomer had niets met vermoeidheid te maken, maar dat laatste is vaak wel de reden dat er iets mis gaat en dat hoeft niet altijd in grote dingen te zitten.
Kortom: het is even wat puzzelen en rommelen en vaak gaat het in mijn geval ook wel om dingen waarmee te schuiven is dus valt het zwartwit gezien ook wel weer mee, maar ik vond het best een dingetje toen ik me net realiseerde dat vrije tijd niet altijd een vrije planning oplevert en dat ben ik als vrijgezel die eigenlijk altijd dingen voor zichzelf in kan vullen simpelweg niet gewend. Komt vast goed...
Zaterdag 21 december 2024 - Goede start.
Ik vond het vandaag een mooie start van de vakantie: rustig opgestaan, administratief wat dingen afgerond, wat backup's gedraaid en toen was het tijd om even buiten de deur te gaan lunchen. Eenmaal weer thuis wat in huis gerommeld omdat het regende en daarna buiten het de eerste 2 vakken afgevuld met vers hout zodat het de komende 3 jaar op het gemakje kan transformeren tot prachtig kachelhout. Het verschil tussen het verse hout links en het kachelhout rechts is in ieder geval héél duidelijk zichtbaar:
Het was overigens verre van ideaal om buiten bezig te zijn, want het was echt een natte, grijze dag waarbij de temperatuur op een graad of 8 bleef steken. Dat is voor december op zich natuurlijk best warm, maar op deze kortste dag van het jaar was het in combinatie met het grijze weer ook écht vroeg donker. Maar goed, op naar het voorjaar!
Vrijdag 20 december 2024 - Bijna klaar.
Vandaag de laatste rit van dit jaar gehad bij AWS en omdat de vrachtwagen al een paar weken in,- en in smerig is wilde ik hem niet weer zo op de parkeerplaats zetten, dus ben ik even langs de wasstraat gereden. Thuis nog even wat rond de deur gerommeld en zo is in feite de afrondende fase van het jaar begonnen. Dat betekent overigens niet dat het een periode is van niks doen, want juist nu zijn er allemaal dingen die nog gedaan moeten worden en daar is vanwege de verplichte vrije dagen die ik heb omdat de klant gesloten is nu alle tijd voor. Het is alleen wel zo dat het weer eigenlijk een beetje mee moet werken en dat wil het op dit moment nog niet zo. Maar goed, niks zo veranderlijk als het weer en bij regen heb ik binnen ook vast nog wel wat te doen. En ik verstuur de digitale kerstkaart ook maar vast:
Maandag 16 december 2024 - Queen.
Een heel overzicht voor Muzikale Maandag met letterlijk honderden nummers er in en niet 1 is er van Queen. Dat is op zich best bijzonder te noemen en helemaal dat ik er eigenlijk vorige week pas achter kwam bij het plaatsen van het nummer van Freddie Mercury. Daar ga ik deze week dus verandering in aanbrengen en dan kies ik niet voor een (over)bekende klassieker, maar voor Seven seas of Rhye. Geweldig nummer, alleen snap ik het muzikale deel met de gitaarsolo's niet zo erg. Die delen staan zo los van de rest dat ik het spoor een beetje bijster ben, maar verder is het kort samengevat gewoon geweldig.
Zaterdag 14 december 2024 - Freesklus.
Soms moet je een klus wel eens even verdelen over meerdere dagen. Vandaag was zo'n dag, want er moest nog even afrondend gefreesd worden en met wat nieuwe beitels op de machine ging dat echt als een speer. Ik denk dat het een goeie keus is geweest om het vandaag af te maken, aangezien er qua weer nogal wat mindere dagen aan zitten te komen. Het was vandaag ook niet 100% droog, maar verder prima te doen.
Deze klus leverde ook weer nieuw werk op, dus wat dat betreft gaat het helemaal niet verkeerd. Ik heb naast andere klussen nog één project staan wat afgerond moet worden. Dat gaat om een paar Italiaanse populieren waar ik er al een aantal van heb laten vallen, maar vanwege de enorme hoeveelheid blad die er van die 40 meter hoge reuzen af komt is er voor gekozen dit uit te stellen tot de winter. En tja... die is nu, dus op afzienbare termijn moet dat nog even gedaan worden. Het voelt altijd een beetje vreemd om iets niet af te ronden en uit te stellen tot later.
Dat is in de meeste gevallan de wens van de klant en soms is er een wettelijke reden (omgevingsvergunning of dat er een nest aanwezig is waar een vogel op zit te broeden), maar het voelt altijd beter om ergens aan te beginnen en dat dan af te ronden. Nu sluimeren er nog een aantal dingen in m'n agenda en hoe leuk het werk ook is: dat voelt toch een soort van raar. Voorlopig gaan we in ieder geval met een noodgang richting Kerst en de jaarwisseling en dan zit het jaar er alweer op. Ik ben sowieso al aan het nadenken over het jaaroverzicht, maar zoals je van me gewend bent komt dat op 31 december dus ik heb nog even :)
Woensdag 11 december 2024 - Holzhausen update.
Het gaat voor m’n gevoel niet helemaal lekker met het experiment met het holzhausen. De cirkel van hout die vervolgens ook weer met gekloofde blokken gevuld wordt dekt men af en door het doorwaaien zou het hout dan moeten drogen. Dat werkt, want er zijn meerdere mensen die het op deze manier doen en ik ken er zelfs persoonlijk die het op deze manier doen. Het enige nadeel is dat een holzhausen met een knappe diameter minder door waait en het hout droogt daardoor wat minder snel.
Op zich is dat natuurlijk helemaal geen probleem, want zoals ik gisteren al aangaf kun je hout ook gewoon wat langer laten liggen en dan komt het uiteindelijk ook wel goed. Te lang is natuurlijk ook weer niet goed, maar tot 3 jaar is er in de meeste gevallen nog niks aan de hand qua vertering van het hout. Ik heb alleen het probleem dat het groen uitslaat en voor mij gevoelsmatig dus niet of in ieder geval onvoldoende droogt.
Navraag leert dat een beetje groene uitslag geen kwaad kan, zolang de wind er maar doorheen kan blijven waaien en op zich lijkt dat te kloppen. Het vochtpercentage van het hout zit op dit moment op 13% en daarmee zou het in principe al de kachel in kunnen. Het vocht en de groene aanslag buitenop zijn letterlijk oppervlakkig en kunnen dus geen kwaad.
Wel kreeg ik het advies om de volgende keer een iets andere plek te kiezen voor deze stapel zodat het nóg iets meer door waait en ook het oppervlakkige vocht snel verdwijnt. Kortom: ik ga ook deze dit seizoen (winter 2024/2025) leeg maken en dan volgend jaar maar op een andere plek opnieuw beginnen. Het enige punt daarbij is ruimtegebrek, want het wordt een holzhausen of een bloembed. Voor beiden heb ik helaas geen oppervlakte beschikbaar, dus tja... Ik heb nog iets om over na te denken.
Dinsdag 10 december 2024 - Vulseizoen.
Het eerste hokje met bomenhout is leeg en dat betekent dat het weer vol moet. Daar ben ik uiteraard al langer mee bezig dan vandaag en daar schreef ik 16 en 23 november al over. Er moet immers eerst hout deze kant op komen voor ik het kan kloven en op kan bergen, dus die verzamelwoede werpt nu zijn vruchten af. Het is zoals altijd ook hier weer een keus het op deze manier te doen: hokje leeg = direct vullen. De andere keus zou zijn om te wachten tot alles leeg is en dan te gaan vullen, maar op deze manier is er wat spreiding en hoeft niet alles in 1 keer te gebeuren. Gevoelsmatig werkt dat lekkerder en heb ik ook nog wat meer de tijd hout te verzamelen wat er in kan.
Ook kost het nu wat minder energie omdat het hout rechtstreeks hier naar toe komt en niet uit de lange voorraad komt. Daar moet het immers nog op maat gezaagd worden, vervolgens gekloofd en dan nog hier naar toe, terwijl ik het hier van de stapel af kan kloven en op kan ruimen. Toch is het niet handig dat die lange voorraad er niet is, want het betekent simpelweg dat ik maar net genoeg hout heb of misschien zelfs te weinig om het gedeelte wat deze winter leeg komt weer volledig te kunnen vullen en hout gaan kopen vind ik niet zo’n optie.
Het hout wat nu het hok in gaat blijft daar 3 jaar liggen en zal bij die tijd echt volledig droog zijn. Dat wil zeggen dat het een vochtpercentage heeft van 8 tot maximaal 12%. Men stelt dat alles onder de 20% bruikbaar is als kachelhout en in droogtijd is dat zo’n beetje 2 jaar, maar ik vind dat te nat en in mijn beleving geeft het dan geen mooie schone verbranding en daarmee dus overlast. Dat moet je zien te voorkomen en een jaartje langer liggen kost in principe niks, dus vandaar de keus voor 3 jaar wat zorgt voor droger hout met een hoger rendement en een schonere verbranding. Ik heb nog wat te doen voor de boel vol zit :)
Maandag 9 december 2024 - Freddie Mercury.
Het is deze Muzikale Maandag een beetje dubbel, want zoals je hebt kunnen zien wil ik vandaag een nummer onder de aandacht brengen van Freddie Mercury maar stiekem is het toch van Queen. Dat is op zich best uit te leggen: Freddie nam het origineel ergens halverwege de jaren '80 op als deel van een solo project wat uiteindelijk zou leiden tot het uitbrengen van het album Mr. Bad Guy, maar de versie die ik voor vandaag in wil zetten is een volledig nieuwe remix die door de overgebleven leden van Queen opnieuw is ingespeeld en in 1995 werd uitgebracht als track van het album Made in Heaven. Het nummer transformeerde daardoor van disco-achtig liedje naar een stoer rock anthem en die laatste bevalt me nu eenmaal beter. Check (en vergelijk eventueel): I was born to love you.
Zondag 8 december 2024 - Nicko McBrain.
Nicko McBrain is wat mij betreft dé drummer van Iron Maiden, maar hij is gisteren aan het einde van de tour gestopt. Dat komt niet helemaal als een verrassing na zijn gezondheidsproblemen van vorig jaar, maar het valt me vandaag toch best rauw op m'n dak. De man is een icoon, een persoonlijke held door z'n eigen stijl en persoonlijkheid en feitelijk kunnen dat soort mensen niet stoppen. Maar ja, ze doen het toch en dus niet zonder reden. Hieronder de tekst van een artikel wat ik vond op de website Written in Music, alleen vind ik het dan persoonlijk jammer dat daar niet de auteur vermeld staat maar enkel 'de redactie'. Ondanks dat: ere wie ere toe komt, want ik vind het een goed geschreven stuk en vandaar dat ik het ook hier onder plaats:
Na vorig jaar flink onderuitgehaald te zijn op medisch gebied en toch opnieuw achter de drumkit van Iron Maiden te zijn gestapt, komt er vandaag, na 42 jaar de sticks voor Iron Maiden te hebben gehanteerd een einde aan de live loopbaan van Michael 'Nicko' McBrain.
Vóór hij de man achter de kit werd bij Iron Maiden speelde hij bij Pat Travers, was hij drumroadie voor Anthrax, drumde hij bij McKitty en vlak voor zijn toetreden trad hij met Trust op als voorprogramma van Iron Maiden. Hij werd de opvolger van Clive Burr en kwam bij de band ten tijde van Piece Of Mind. Het eerste deel van de documentaire 'The history of Iron Maiden' staat stil bij zijn komst. Een fijne terugblik op al die jaren terug.
Nicko stopt nu aan het einde van The Future Past tour. Het concert op 7 december in Sao Paulo markeert daarmee de laatste maal dat Nicko achter de kit zit. Zijn kenmerkende drumspel was tekenend voor Iron Maiden. Hij moest erkennen dat na zijn terugkeer de meer complexe stukken niet meer haalbaar waren en, al paste de band de set aan, het zal niet makkelijk zijn geweest voor hem. Wellicht ook de wetenschap dat hij niet alles meer kon spelen zoals hij zou willen: in een statement vorig jaar meldde hij dat hij niet de volle 100% kon geven.
Nicko bedankt zijn fans, familie, vrienden en bandmaten in Iron Maiden voor het laten uitkomen van zijn dromen en blijft, zoals dat bij de band te doen gebruikelijk is, lid van de grote familie. Het is niet licht om in de schoenen van Nicko te stappen en de plaats achter de drumkit over te nemen, maar de band heeft al een opvolger geselecteerd. De band maakt ruim voor de Run For Your Lives tour in 2025 de naam bekend.
Het is niet vreemd dat Nicko, na zijn heftig uitvallen vorig jaar, op 72-jarige leeftijd na een tour die na Europa in de voorbij weken ging van Australië via Azië de VS, Mexico en Zuid-Amerika nu voor zichzelf kiest. Nicko, dank voor al je jaren tomeloze inzet -en humor- voor Iron Maiden en daarmee voor de hardrock- en metalwereld.
Ik vind deze foto zo treffend: al die mensen in een afgeladen volle zaal, terwijl hij in z'n uppie op het podium staat om misschien wel het moeilijkste te vertellen wat er als artiest van dit kaliber te vertellen valt. Het zal m'n eigen emotionele rollercoaster zijn die parten speelt bij de interpretatie van zo'n foto, maar toch. Ik vind het zoals ik eerder al aangaf best een dingetje.
Vrijdag 6 december 2024 - Lastig.
Gisteren kreeg ik van Lin het bericht dat ze Sky in heeft laten slapen en hoewel dat niet als een verrassing kwam doet het me toch meer dan ik verwachtte. Ze was niet mijn hond, maar op een bepaalde manier toch een heel klein beetje wel en ik ken haar vanaf dat ze als pup bij Lin kwam wonen. Ze is bijna 14 geworden en voor een Zwitserse Herder is dat eigenlijk érg oud, maar ja... het gemis is er niet minder om. Het was een schatje en er zijn veel mooie cq leuke foto's van haar, maar als herinnering vind ik deze het leukst waar ze letterlijk IN de tuin ligt en zichzelf het relatief koele plekje had toegeëigend waar ze ook nog al het overzicht had.
Donderdag 5 december 2024 - Sinterklaas.
Tommy is inmiddels alweer ruim 9 jaar hier, de dierenarts waar m'n zusje hem naar toe bracht om hem na te laten kijken schatte hem op dat moment 3 tot 5 jaar oud en dat maakt hem nu dus ergens rond de 13 jaar oud. Voor een kat is dat niet héél oud, maar hij begint in principe al wel wat bejaard te worden. Je merkt er alleen erg weinig van, want het enige verschil met eerder is dat hij wat meer slaapt. Verder is het altijd dezelfde kroelerige binnenkat die eigenlijk maar 2 dingen wil: eten en aandacht.
Die aandacht kan samen op de bank zijn als ik op m'n gemakje tv zit te kijken, maar hij speelt ook erg graag en dan het liefste met touwtjes en zo. Ik heb daarom wat simpele oude veters liggen en een stuk elastiek waar hij echt helemaal verzot op is, terwijl hij de (duurdere) kattenspeeltjes gewoon laat liggen dus tja... de keus is dan ook niet zo lastig. Vandaag kreeg hij van Sinterklaas een nieuw tunneltje, want hoe simpel en kort het ding ook is: hij is er echt verzot op. Het nadeel van die dingen is dat er ijzerdraad in zit waarmee de hoepeltjes gevormd worden en dat steekt er naar verloop van tijd uit waardoor hij zich zou kunnen bezeren. Het werd dus weer eens tijd voor een nieuwe:
Dinsdag 3 december 2024 - Bende.
Vandaag had ik dag nummer 2 op rij als het gaat om een puinhoop onderweg, al was die om heel eerlijk te zijn vandaag gelukkig wel iets minder dan gisteren. Ik krijg met regelmaat de vraag of ik als chauffeur niet baal van de vele files onderweg en ik kan daar op zich kort in zijn: enorm! Het valt over het algemeen alleen nog best wel mee met hoe vaak ik in een file sta en hoe lang. Dat heeft voor het grootste deel te maken met vertrektijden en een losvolgorde die bij het laden wordt bepaalt, maar uiteraard zit daar ook een deel geluk bij. Als er een ongeval ergens gebeurt kun je plannen wat je wil, maar als het om een ernstig ongeval gaat wat op een punt heeft plaatsgevonden waar het normaal al een puinhoop is dan heb je de spreekwoordelijke rapen best gaar eigenlijk.
Zo had ik gisteren ruim 3 uur nodig om een stukje van 34 kilometer af te leggen en dat is dan het begin van de werkdag. Die puinhoop werd in de loop van de dag niet heel veel minder, zette zich vandaag op het gemakje voort en als je met je wettelijke rij,- en rusttijden dan gaat rekenen kom je al heel snel overal mee in de knoop. Toch lukte het alsnog om keurige data op m'n kaart te krijgen en zo kon ik aan het eind van de dag snel richting huis om op die manier de file op het laatste stukje nog net voor te zijn. Of ja, feitelijk net niet maar als je op zo'n moment nog een half uur of 3 kwartier verplicht pauze moet pakken weet je zeker dat een half uurtje pauze er voor zorgt dat je minimaal een uur later thuis bent. In die zin zit de rijtijdenwet me vaker dwars dan dat hij me helpt.
Files zijn er voor een deel omdat de capaciteit van de weg simpelweg vol zit en voor een deel omdat mensen geen rekening met elkaar willen houden. Neem de bovenstaande foto als voorbeeld: op de A16 was een ongeval waardoor de linker rijstrook was afgesloten. Het verkeer gaat daardoor wat langzamer en een invoegstrook vanaf de A17 waardoor er eigenlijk nóg meer verkeer op een weg komt die tijdelijk minder capaciteit heeft, dan wil dat simpelweg niet zo erg. Hou je met het invoegen rekening met elkaar en zorg je dat iedereen (hoe langzaam dan ook) kan blijven rijden, dan loopt het toch wel aardig door. Hetzelfde geldt voor de foto waar aan het einde van de bocht alles van 2 naar 1 rijstrook gaat, om dan vervolgens over te gaan in de eerder genoemde invoegstrook de A16 op.
Ook hier: zorg dat je (hoe langzaam ook) blijft rijden. Alleen dan kun je anticiperen en als de boel stil staat gaat er op een gegeven moment letterlijk niemand meer ergens heen. Dat is precies het punt waarop het mis gaat: mensen hebben het idee dat ze er niet tussen gelaten worden, zijn wat gespannen vanwege het tijdsverlies of weet ik wat maar in dit soort situaties gaat men aan het proppen met een auto. Die prop je gewoon ergens tussen en de ander moet maar zien en dat doe je dan op het laatste moment zodat je als verweer hebt dat je nergens meer heen kon omdat de ander geen ruimte liet. De regel is dat je de snelheid aanpast en daarna pas gaat sturen in plaats van andersom, maar die regel is vrijwel iedereen vergeten zo lijkt het en... daar is dan 'ineens' die file.
De file waar iedereen van baalt, de file waar niemand in wil staan maar die je door je eigen manier van rijden wél zelf creëert. Gefeliciteerd met je zelf veroorzaakte ellende, alleen is dat zelf veroorzaakte natuurlijk iets wat maar weinig mensen van zichzelf toe zullen geven. Kijk... iedereen maakt fouten. Ja, iedereen en ik ben daarin zelf geen uitzondering. Het foutje wat iemand maakt is met z'n allen ook prima op te vangen en dan rommelt het verkeer door alsof er niks aan de hand is. De egocentrische en bewuste actie die je met alle geweld uitvoert is geen foutje en is ook niet op te vangen, door niemand. Kortom: een groot deel van de oorzaak dat ergens file staat is capaciteit van de weg en een net zo groot of misschien zelfs groter deel is de mentaliteit van de weggebruiker. Wees eens eerlijk naar jezelf en het gaat een stuk makkelijker. Echt waar.
Maandag 2 december 2024 - Monster Truck.
Het is al veel te lang geleden dat deze band eens langs kwam op Muzikale Maandag en het gaat in dit geval (weer) over de band Monster Truck en niet over het vervoermiddel. Ik vind de energie van deze band fantastisch en dat is in dit nummer simpelweg niet anders: een goeie gitaarrif, een berg drums met een strakke baspartij in combinatie met een tekst die klopt met de muziek en dan heb je me toch al snel te pakken.
In dit geval is het de zin "She's a real hot momma, melts your heart with a single glance." die voor mij zo'n beetje alles zegt. Voor mij, letterlijk want het is natuurlijk enórm subjectief hoe een man over een vrouw denkt. Waar de één als een blok voor valt loopt de ander hard van weg en met dat in gedachten moet je het nummer van deze week even aan zetten. Op elf. Check Golden Woman.
Zondag 1 december 2024 - Mooi werk.
Gisteren weer even met de afdeling 'Mooi Werk' op pad geweest en het was best flink aanpoten, maar alles is uiteindelijk schadevrij gelukt en daar draait het uiteindelijk natuurlijk om. Het ging in dit geval om een boom met takken boven het huis en boven een schuur. Deze konden dus niet zomaar vallen en we hebben die met behulp van de afvangbolder waar ik 2 weken geleden over schreef afgevangen. Dat werkte echt fantastisch, dus ik ben blij dat ik de moeite genomen heb deze op te halen. Velen vragen zich af of zo'n boom daadwerkelijk weg moet en hoewel dat natuurlijk best een discussiepunt kan zijn zeg ik persoonlijk: ja.
Hij was prachtig, maar stond in mijn beleving te dicht bij het huis en groeide vanwege de ligging van het huis ook voor het grootste deel die kant op. De simpele reden daarvoor is licht en als je uiteindelijk niet die dikke takken of de complete boom in je dak wilt hebben is er enkel de keus hem in zijn geheel te verwijderen. Snoeien kan, maar daar knapt geen enkele boom van op en je kunt dan beter iets dergelijks verwijderen en er een andere (eventueel op een andere plek) voor terug plaatsen dan deze haar gang laten gaan waardoor er uiteindelijk schade aan het huis ontstaat.
Brand is ook een reden waarom je er voor zou kunnen kiezen om een boom die over je huis heen groeit te verwijderen. De kans is natuurlijk klein maar in het geval van een brand in de omgeving komt die niet zomaar bij je huis als er wat ruimte tussen de bomenrij en het huis is, terwijl een boom die over je huis heen groeit de brand er letterlijk naar toe brengt. Dit kan uiteindelijk de redding van je huis betekenen en voor deze bewoners was dit één van de redenen om de boom toch maar te verwijderen.
In mijn beleving worden dit soort keuzes vaak te laat gemaakt: een boom wordt groot, men merkt dat op en 5 tot 10 jaar later moet hij toch écht weg "Want hij is zo groot geworden!" Dat het probleem zich al jaren geleden heeft aangekondigd is iets waar maar weinig mensen bij stil staan en vervolgens schrikt men van het kostenplaatje om die grote puzzel zonder schade te verwijderen. Dat het verwijderen die 5 tot 10 jaar eerder een stuk makkelijker en daarmee ook goedkoper was, daar staan men dan helaas weinig bij stil en deze bewoners maken in die zin denk ik mooie keuzes en voeren voor hun perceel ook een mooi beheersplan uit.
|
|
|
| 
