Zaterdag 24 februari 2007.
Het fietsen schiet nog steeds niet op. Als het redelijk of zelfs mooi weer is om te fietsen ben ik laat thuis van het werk en ben ik op tijd dan komt het met bakken uit de lucht. Jammer, want qua training komt er dus niet echt veel van maar verder vermaak ik me nog best met andere dingen. Vandaag zijn we bijvoorbeeld met de band weer aan het repeteren geweest en dat liep iets minder soepel dan vorige keer, maar toch ging het leuk. Weer een paar nieuwe nummers erbij en als we zo doorgaan krijgt Stefan het nog druk op het moment dat hij terug komt... :-).
Zaterdag 10 februari 2007.
Het was vandaag tijd om weer eens herrie te maken met Kalamazoo. We hadden besloten om zonder Stefan toch maar eens wat te gaan doen en dat is goed bevallen. We begonnen wat later dan de bedoeling, maar zijn ook wat langer door gegaan dan normaal. De sfeer was heel gezellig en het oefenen van een aantal nieuwe nummers liep lekker. 'Long blond animal' van de Earring, 'I can't dance' van Phil Collins, 'Iedereen is van de wereld' van The Scene en 'It aint me' van CCR zijn zomaar wat nummers die voorbij kwamen en ook echt lekker liepen.
Het is leuk om op deze manier toch met de band bezig te zijn en als Stefan terug komt van zijn langdurige vakantie hoeft hij alleen maar de draad op te pikken en kunnen we zo verder.
Dinsdag 6 februari 2007.
Fietsen? Nee, daar gaat het deze keer niet over want na een werkdag van bijna 15 uur heeft het niet zo veel zin om ook nog eens fanatiek te gaan trainen, maar ik heb op zich wel goed nieuws: Rockband Kalamazoo komt op de radio in de States!!
Via een collega van Aart is er een oude demo van ons terecht gekomen bij WLUW, een lokaal radiostation in Chicago (USA) en daar zal aanstaande donderdag 8 februari tussen 18.00 uur en 21.00 uur Nederlandse tijd dus een nummer van ons gedraait worden. Mocht je de uitzending willen volgen dan kan dat online via de site van WLUW en het gaat dan om het programma The Razor & Die Show.
Zondag 4 februari 2007.
De afgelopen week ging het qua fietsen zoals ik aan het begin van de week verwachtte, dus wat dat betreft is het allemaal rustig geweest. Wel ben ik nog eens aan het experimenteren geweest met Acronis (het back-up programmma wat niet naar behoren werkte) en inmiddels ben ik er ook in dit geval achter wat het probleem veroorzaakt heeft. Binnen Windows XP heb je als gebruiker de mogelijkheid om mappen 'persoonlijk' te maken en dat had ik bij de vorige installatie gedaan. Bij de nieuwe installatie heb ik dat niet gedaan en nu werkte het ineens wel, dus de beveiliging die in de persoonlijke mappen zit zal de oorzaak geweest zijn van het feit dat de bestanden in een back-up niet meer te benaderen zijn als je ze ergens terug zet.
Maargoed, er stonden nog steeds bestanden in de back-up die ik toch wel heel graag terug wilde hebben en ik meende me te herinneren dat Arie (bassist en zanger van Kalamazoo) ook een keer met een dergelijk probleem aan het vechten was geweest, dus die heb ik maar eens gebeld. Hij kwam met de oplossing dat je de harde schijf met daarop de bestanden die niet te benaderen zijn moet omzetten van NTFS naar FAT32, maar volgens mij gaat dat niet zomaar. Je kunt immers wel een harde schijf als FAT32 gaan formatteren, maar dan is dus gelijk alle data die erop staat verdwenen. De oplossing was om met behulp van het programma Partition Magic de partitie te converteren van NTFS naar FAT32.
Dus eerst een externe harde schijf maar geformatteerd als NTFS partitie, vervolgens de data uit de back-up daarop laten zetten door Acronis en daarna de harde schijf omgezet van NTFS naar FAT32 en je mag het een wonder noemen, maar de bestanden waren ineens weer gewoon te benaderen, te openen en noem maar wat andere dingen die je met bestanden kunt doen... Helemaal super dus en op deze manier had ik toch alles weer terug wat ik wilde hebben, zij het niet op een manier die echt elegant te noemen is maar het werkte en daar gaat het dan uiteindelijk toch om.
Verder heb ik een Hyves account aangemaakt voor de band (aanvulling september 2012: deze is inmiddels verwijderd). Als je zelf een Hyves account hebt kun je op die manier de pagina beter bekijken, want leden van het netwerk zien meer dan bezoekers die geen lid zijn. Het is in ieder geval weer een stukje promotie en hopelijk komt er nog iets van een optreden ofzo vandaan. Voorlopig is het nog een kwestie van de pagina een beetje opbouwen en aanmelden bij anderen zodat ook andere mensen eens kunnen kijken.
Vandaag ben ik sinds 29 december vorig jaar eindelijk weer eens lekker in het bos aan het crossen geweest. Op de kalender stond een toertocht in Oss, dus dat is lekker dichtbij en ook nog eens een mooie omgeving. Het enige probleem was dat het allemaal gewoon niet zo lekker liep: bochten waar ik meer voor afremde dan nodig en daarnaast was ik op driekwart van de tocht al redelijk moe terwijl ik een toertocht normaal gesproken niet eens zo hard rijd en de vermoeidheid dan dus wel mee valt. Of dit nou aan vier weken niet in het bos fietsen gelegen heeft, of dat ik misschien toch wat moe was of een combinatie van beiden? Ik weet het niet, maar ik hoop dat het volgende keer in ieder geval wat beter gaat. Hier onder een verslag zoals ik het op het forum van mtbroutes.nl gezet heb:
Datum: 4 februari 2007
Tocht: Op en Rond de Witte Ruys
Plaats: Oss
Afstanden: 9, 30 en 45 km
Organisatie: Mountainbike Club Oss (info)
Weer: Bewolkt, maar droog. Temperatuur geschat op een graad of 6.
Parcours: Variabel
Funfactor: ***
De laatste tocht die ik heb gereden was eind vorig jaar samen met Rob in Epe en sinds dien ben ik niet meer met de fiets het bos in geweest. Of het aan vier weken niet fietsen ligt kan ik moeilijk beoordelen op dit moment, maar het leek vandaag een beetje of de 'durf' er niet echt meer was en het liep dan ook niet echt lekker. Of misschien had ik vandaag een off-day, maar dat hoeft zeker niet aan de organisatie of route van deze tocht te liggen want ze hadden het hier weer helemaal goed voor elkaar.
Toen ik vanmorgen in Oss aan kwam was ik aan de vroege kant, dus was het nog lekker rustig. Op m'n gemak ingeschreven voor de 45 km en daarna terug naar de auto om mezelf om te kleden en de fiets te pakken. Eenmaal op de fiets bleek al snel dat het eerste stukje van de route niet veranderd was, want na 50 meter fietsen moesten we gelijk een flinke heuvel op en m'n lijf is met zo'n inspanning aan het begin meestal niet zo gelukkig. Maargoed, toch een poging gedaan om redelijk rustig omhoog te komen en dat lukte nog vrij aardig. Toen we even verderop van de bult af gingen zaten er in de route nogal wat stukken asfalt dus had ik toch mooi de gelegenheid om alles een beetje rustig op temperatuur te brengen. Het meerendeel van het asfalt zat gelukkig aan het begin van de route zodat het verderop gewoon lekker genieten was van deze prachtige omgeving.
Het bosrijke gebied is door deze vereniging goed benut. Voor de pauze (die zo ongeveer na 25 km kwam en waar krentenbollen, marsjes en snickers te krijgen waren om te eten en je thee, bouillon of sportdrank te drinken kon krijgen) was het over het algemeen redelijk vlak, maar na de pauze veranderde dit en konden we met z'n allen echt aan het werk. De hier en daar zuigende bosgrond verruilde zich hier voor zandgrond met korte pittige heuveltjes en bijbehorende afdalingen. Overigens, in het kopje had ik gezet dat het parcour 'variabel' was en dat was vandaag ook echt zo. Er zaten droge stukken in die keihard waren, half natte delen waar de grond zo lekker aan je wielen kan zuigen en ook was er de heide waar overheen gereden werd, afgewisseld door stukken (los) zand. De funfactor was daarom behoorlijk hoog, maar omdat het dus bij mij niet zo lekker liep heb ik er toch maar drie sterren van gemaakt.
Ik ben altijd in de veronderstelling geweest dat je alleen op de route van de Posbank (Rheden) van die grote Schotse Hooglanders (van die grote langharige koeien) tegen kon komen, maar die kwam ik hier op de route ook ineens tegen. Toch is dat wel een imposant gezicht als die grote beesten met hun grote hoorns daar zo in het veld staan waar je met je fietsje doorheen komt. Ze doen je natuurlijk geen kwaad, maartoch...
De route op zich was dus heel afwisselend en qua organisatie had de vereniging het ook goed voor elkaar. Op belangrijke punten stonden mensen te waarschuwen voor het overige verkeer, hier en daar waren bordjes met 'pas op' geplaatst, de pauze was goed voorzien en de route was duidelijk aangegeven door middel van oranje (of roze... wat is het eigenlijk????) borden met daarop een zwarte pijl. Haha, de kleur doet er eigenlijk niet zo heel veel toe, maar ze zijn in ieder geval duidelijk en je hoeft dus niet veel verder dan je neus te kijken om de route te volgen. Hmmzz... dat brengt mij op een pijnlijk punt, want ondanks dat ik best een flinke neus heb en dus helemaal niet zo veel verder hoef te kijken ben ik toch één keer aan het einde ergens verkeerd gereden. Ik had daar de afslag gemist om rechts af weer over het viaduct heen te gaan en was dus gewoon op m'n gemak rechtdoor gereden... Maarja... met een beetje informeren kwam ik toch weer op de goede route uit, maar dat was dus echt totaal m'n eigen schuld.
Ondanks dat het qua fietsen dus niet erg liep heb ik vandaag echt genoten van m'n eerste rit van het jaar. Eindelijk!! Eenmaal terug bij de auto bleek dat ik 52.23 km had gereden in plaats van de opgegeven 45 en dit had natuurlijk met m'n uitstapje te maken. In totaal heb ik er 2 uur 46 minuten en 11 seconden over gedaan en dat geeft een gemiddelde van 18.8 km/u terwijl de maximale snelheid uitkwam op 35.1. Hopelijk gaat dat de komende tijd weer wat vooruit...
De kalender staat voor de komende weken alweer vol met tochtjes die gereden kunnen worden, dus als het weer een klein beetje mee blijft werken en er geen tochten afgelast worden moet dat toch allemaal goed komen. Rob had net op het forum nog een berichtje geplaatst dat bij hem in de buurt allerlei tochten nog steeds niet doorgaan als gevolg van de storm van een paar weken terug. De organisaties vinden het dan niet veilig genoeg of mogen de tocht eenvoudigweg niet door laten gaan omdat de veiligheid niet gewaarborgd kan worden. De toertochten gaan vaak over het terrein van andere mensen of instanties en die willen natuurlijk niet dat er ongelukken gebeuren. Op zich begrijpelijk, maar aan de andere kant wel jammer natuurlijk.
|
|
|
| 
