Maandag 26 februari 2018 - Bryan Adams.
To the point op muzikale maandag: de single versie van 'The only thing I want' is lekker, er is een akoestische versie van die helemaal te gek is maar deze live versie is tot nu toe eigenlijk wel de beste die ik heb langs zien komen.
Vrijdag 23 februari 2018 - Werk.
In overleg met de planning bij Ancofer had ik vandaag een korte werkdag, tenminste... In de zin van niet al te veel klanten om te lossen en daardoor op tijd leeg in de regio Venlo. Het was namelijk tijd om overleg te gaan voeren over m'n nieuwe auto, waar inmiddels van bekend is dat die 18 mei van de band rolt. De huidige laadbak wordt volledig gereviseerd en opnieuw gebruikt om op de nieuwe auto ook weer platen van 3 meter breed droog te kunnen vervoeren, alleen heeft zo'n plan natuurlijk wel wat voeten in de aarde.
Maar goed, problemen zijn er om opgelost te worden en nadat nu de meeste hindernissen wel zijn genomen is er alleen nog het punt van de praktijk: hij moet nog wel even gebouwd worden. Daarna het spul nog even door de wasstraat laten trekken, er is weer aan de wettelijke plicht voldaan qua uitlezen van de chauffeurspas en tachograaf en op die manier was het daarna tijd om naar huis te hobbelen en weekend te gaan vieren. Ik vond het een mooie dag en kan blij en voldaan het weekend in :)
Maandag 19 februari 2018 - The Ataris.
Vandaag in het kader van muzikale maandag maar weer eens een cover en in mijn beleving: een dijk van een cover. Het heeft zoals hier boven al staat niks met De Dijk te maken, maar wel met de Amerikaanse band The Ataris. Opgericht in 1995 en hoewel ze in 2016 nog een EP uitbrachten is het verder voor zover ik weet erg stil rond de band. Het nummer van vandaag is origineel van Don Henley, maar The Ataris brachten het in 2003 uit op hun album 'So long, Astoria'. Check Boys of Summer.
Zondag 18 februari 2018 - Verpesten.
Bijna iedereen maakt op een bepaald moment op één of andere manier deel uit van een groep en binnen een groep is er altijd iemand die het verpest voor de rest. Dat begint al op school als er iets voorgevallen is en de juf of meester de klas tot de orde roept en niemand weg mag voor de schuldige zich heeft gemeld. Andersom is het voor kinderen het uitgelezen moment om een hekel te krijgen aan iedereen die zich meester, juf, leraar, docent of wat dan ook wil noemen omdat er ergens eentje tussen heeft gezeten die het vak niet snapte en er dus een puinhoop van maakte.
In militaire dienst was het helemaal feest als iemand van de groep z'n spullen niet voor elkaar had, want of het op de kazerne was of in het veld: niemand ging vrijuit als er één tussen zat die de boel verpestte voor de rest. Veel mensen hebben een hekel aan wielrenners of mountainbikers, maar of ze daar per definitie een punt hebben valt te betwijfelen want ook binnen die groepen zitten mensen die zich (laten we zeggen) minder goed gedragen dan de anderen en daarmee in de ogen van buitenstaanders de naam creëren dat wielrenners... nou ja... vul maar in.
Als chauffeur heb ik niet dagelijks maar wel met grote regelmaat met dit soort dingen te maken, want ook binnen die groep zijn er collega's die zich ronduit onbeschoft gedragen en dan heb je als beroepsgroep al snel de naam te pakken dat het allemaal maar onbehouden lui zijn die op zo'n ding rondrijden. Dat de werkelijkheid heel anders is valt voor iemand die eenmaal dit beeld heeft moeilijk anders te zien en dat is jammer.
Hetzelfde geldt ook voor het stoken van een kachel. Laatst klaagde iemand in m'n lijstje op Facebook over de enorme stank van een houtkachel bij haar in de buurt. Ik kon niet anders dan daarop reageren natuurlijk, want ik heb het hier al eerder geschreven: met een goede kachel die op een goed rookkanaal zit aangesloten en waar enkel schoon en droog hout in gestookt wordt ruik je eigenlijk helemaal niet. Okee... een klein beetje als hij net aan is, maar als je de boel snel op temperatuur brengt is er niet alleen een primaire luchtstroom maar ook een secundaire en zelfs een tertiaire die alles bij elkaar voor een volledige en daarme schone verbranding te zorgen die je per definitie niet ruikt.
Of een kachel wel of niet goed gestookt wordt kun je ten eerste al zien aan de kachel, want als die zwart is heeft er een onvolledige verbranding plaatsgevonden die roet veroorzaakt. Er komt dan ook continu een blauw/zwarte rook uit de schoorsteen en in de tijd dat de gassen met alle troep er in naar boven gaan slaat een groot deel van die bende ook neer in het rookkanaal. Dat is het tweede waar je aan kunt zien of een kachel goed gestookt wordt, want als het goed is zit er geen of nauwelijks creosoot in het rookkanaal.
Waar ik nu uiteindelijk heen wil? Naar het punt dat iemand binnen een groep welwillende mensen de boel verziekt en hier in de buurt zit zo iemand met een houtkachel die blijkbaar van toeten nog blazen weet, want er hangt regelmatig een lucht van een houtkachel die in mijn ogen veroorzaakt wordt door een onvolledige verbranding van vermoedelijk (te) nat hout. Ik ben eigenlijk altijd wel druk om het zo goed mogelijk voor elkaar te hebben en hier is de kachel vanaf vrijdagavond tot vanavond toe (en eigenlijk nu ook nog) aan geweest: alle dagen is er niks te ruiken buiten. Tot ik net nog even naar de container liep en de inmiddels helaas bekende lucht me weer in de neus kwam.
Dat omwonenden daar over gaan klagen is vrijwel zeker. Je zit immers in een woonwijk, mensen hebben hier en daar een raam open van bijvoorbeeld een slaapkamer en zijn dan niet blij als ze de lucht van een houtkachel in huis krijgen maar... bij wie kun dan het beste gaan klagen? Bij degene die je altijd met hout in de weer ziet natuurlijk! Ik vraag me dus af hoe lang het duurt voor iemand bij me komt klagen over iets waar ik totaal geen invloed op heb.
Om het een andere benadering te geven: iemand klaagt dan (welliswaar onterecht) over iets wat ik niet alleen met veel plezier doe, maar ook goed doe en dat maakt me niet anders dan de leraar die wél weet waar hij mee bezig is en zijn stinkende best doet om de kinderen van zijn klas iets mee te geven waar ze iets aan hebben. Het maakt me ook niet anders dan de wielrenners die zich als groep gewoon normaal gedragen. Het maakt me ook niet anders dan al die collega chauffeurs die altijd hun best doen om dingen zo netjes en veilig mogelijk te doen. Je doet je best en toch krijg je commentaar... omdat een ander voor je verpest wat je zo graag doet en dat is het punt wat ik wil maken: daar baal ik van.
Zaterdag 17 februari 2018 - Houthakkersbos.
Een stukje bos wat ik kan beheren en op die manier tegelijk voor stookhout te zorgen is een soort droom en met die gedachte kom ik al jaren langs hetzelfde stukje bos gereden in Brabant. Het is relatief maar klein en wat dat betreft niet eens echt een bos te noemen, maar alles heeft z'n beheer nodig en met de kettingzaag en kloofbijl op pad om stookhout te verzamelen is niet alleen een nuttige, maar ook een leuke bezigheid.
In het stukje Brabants bos gaat het me niet eens om het omzagen van bomen, want op een hooguit een handjevol na zijn alle bomen die er staan gezond en die moeten dus gewoon blijven staan. Waar het me om gaat is het spul wat plat ligt. Voor een deel kun je dat laten liggen, want er leven natuurlijk allerlei beestjes tussen de bomen maar in dit geval kan wat onderhoud in mijn beleving geen kwaad. Het probleem is alleen dat ik normaal de tijd niet heb om er te stoppen en te gaan kijken, dus besloot ik vanmiddag toen ik alles thuis klaar had spontaan in de auto te stappen en er eens op m'n gemak te gaan kijken.
Het bleek verrassend goed te bereiken, waardoor het parkeren van de auto geen problemen geeft en... er bleek inderdaad een overvloed aan omgevallen bomen te liggen die ook op hun beurt toch wel goed te bereiken zijn. Je zal moeten sjouwen in zo'n omgeving, maar het is allemaal wel te belopen.
In alle gevallen is het een perfecte stek om lekker bezig te zijn, alleen is het hier in Nederland bij wet verboden om zomaar in een bos te gaan zagen, planten/bomen mee te nemen of wat dan ook. Het wordt gezien als stelen cq stroperij en aan de ene kant is dat natuurlijk goed, maar aan de andere kant kost het een organisatie als rijkswaterstaat, de provincie of een gemeente een behoorlijke duit geld om al het groen te onderhouden terwijl het voor een groot deel ook bijna gratis kan.
Kortom: ik heb eens een lijntje uitgezet om te informeren van wie dit stukje bos nou precies is en dus bij wie ik moet zijn voor toestemming of nog liever een vergunning. In een vergunning kan aangegeven wat er wel en niet mag en zijn er ook mensen op pad om daarop te controleren. Die kunnen eventueel ook sturend werken om op die manier het onderhoud aan zo'n stukje bos zo optimaal mogelijk te laten verlopen en op die manier is eigenlijk iedereen blij.
Nu zijn er natuurlijk genoeg mensen die me voor gek verklaren dat ik dit officieel ga vragen, want wat is er makkelijker dan er met je zaag naar toe om de boel wat in te korten en het mee te nemen naar huis? Dat klopt op zich ook wel, maar ik wil er gewoon geen gezeur over hebben en daarnaast wil ik gewoon lekker ontspannen kunnen werken in plaats van de hele tijd over m'n schouder moeten kijken of er misschien iemand aan komt die lastige vragen gaat stellen. Het is per slot van rekening een stukje ontspanning voor me en om daar nou voor in de moeilijkheden te komen of zelfs maar mogelijk voor in de moeilijkheden te komen... dan is er weinig ontspanning in mijn beleving. Het zal er wel op neer komen dat het niet mag in dat stukje bos, maar ja... dat zie ik dan wel weer. Het vervolg van dit verhaal komt in ieder geval later :)
Maandag 12 februari 2018 - Anu Ringlug.
Een artiest die bijna niemand in Nederland kent en op zich is dat ook niet zo vreeemd aangezien hij zo'n beetje aan de andere kant van de wereld actief is. Maar goed, om een lang verhaal weer eens kort te maken: check op deze muzikale maandag het mega chille Phur.
Zaterdag 10 februari 2018 - Code geel.
Het weer blijft een apart fenomeen, om dan maar niet te beginnen over de instanties die het voorspellen en nog erger: de instanties die de gevolgen daarvan menen te kunnen voorspellen. Gisteren zou er sneeuw komen vanuit het zuidwesten en dat zorgde er voor dat het KNMI code geel afkondigde. Verkeersinformatie sites namen dat gelijk maar over en waarschuwden om uit te kijken en waar mogelijk niet de weg op te gaan. Ja ja, en dan hebben we het over code GEEL die enkel als waarschuwing geldt voor MOGELIJK lastige situaties door het weer.
Het is natuurlijk goed om gewaarschuwd op pad te gaan, maar in dit geval was er in ons land weinig tot niks aan de hand en ik vind eigenlijk dat instanties dingen moeten doen waar ze voor zijn. Een verkeersinformatiedienst moet... inderdaad... informeren over het verkeer en zich wat mij betreft niet met voorspellingen bezig gaan houden die er eigenlijk helemaal niet toe doen. Als voorspellingen van bijvoorbeeld het KNMI daadwerkelijk tot problemen gaan leiden is het wat mij betreft een ander verhaal, maar daar hebben ze dan code oranje of code rood voor uitgevonden. De enige sneeuwpop die je kon maken was gisteren in ieder geval deze:
Maandag 5 februari 2018 - Jan Smit.
Yup... ik ga het gewoon doen op muzikale maandag: een nummer van Jan Smit. Je hoeft er niet van te houden, maar zingen kan hij wel en aangezien hij inmiddels ruim 30 is, op zijn 10e werd ontdekt door de leden van het toenmalige BZN en hij dus inmiddels ruim 20 jaar in het vak zit is hij niet meer weg te denken uit de Nederlandse popmuziek.
Hij begon ooit als Jantje Smit, maar toen hij wat ouder werd besloot hij die naam te veranderen in Jan Smit. De Nederlandse DJ Rob Stenders noemde hem vanaf dat moment een hele tijd lang steevast Jan Smitje en uiteraard was dat om een beetje de draak te steken met Jan, maar goed... zijn muzikale loopbaan liegt er inmiddels niet om en ook voor Rob Stenders (die nog steeds geen echte fan is) is het gewoon Jan Smit.
Het nummer van vandaag kwam langs in 'Die Verrückte Halbe Stunde' bij 'Evers Staat Op', een programma op de Nederlandse zender Radio 538. De afgelopen tijd zitten we in de winter, maar een echte winter hebben we nog niet gehad. Wel veel grijze dagen, terwijl een beetje vorst met een zonnetje toch eigenlijk veel lekkerder is. Maar goed... we moeten het er maar mee doen, alleen kwam dit nummer voorbij op een moment dat er wél even een lekker zonnetje scheen. Ik was onderweg en het werk liep fantastisch en dan wordt het nummer van vandaag al snel een soort van 'guilty pleasure'. Check Dan volg je haar benen.
Zaterdag 3 februari 2018 - Gemak.
Vandaag bij iemand een hoopje 'afval' opgehaald en voor mij is het geen afval, maar gratis warmte. Dit zijn de dagen waarop ik echt enorm veel plezier heb van de kettingzaag die ik vorig jaar kocht, want in dit geval zou het me echt de hele dag kosten om alles met de hand te zagen en dan zal ik over het opruimen nog niet beginnen.
Nu was het in een goed uurtje klaar, daarna nog een uurtje om de boel op te ruimen en thuis netjes op een stapel weg te werken en dan ligt er ineens weer gratis voor 90 uur stookhout thuis. Het gaat om mooi schoon hout, alleen is naar m'n zin nog niet droog genoeg om te kunnen stoken maar dat is op zich geen probleem: het kan nog minimaal een jaar liggen voor het aan de beurt is om als warmtebron te gaan fungeren en dan zit het vochtpercentage als het goed is ruim onder de aanbevolen 15%.
|
|
|
| 
