Maandag 26 februari 2024 - Cage the Gods.
Dit wordt een aparte aflevering van Muzikale Maandag, want voor mij persoonlijk heeft dit nummer direct met Covid19 te maken. De enige keer dat ik daar last van had lag ik ijlend van de koorts op bed en kwam er muziek in m'n hoofd zodra ik m'n ogen sloot. Rustgevend is wat ik zocht, maar wat ik kreeg was het nummer van vandaag met daarbij het gevoel door een reus van een meter of 10 lang als een kogel bij het kogelslingeren de ruimte in geslingerd te worden. Daarbij waren beelden als in deze video en de 'lancering' om het zo maar te noemen zat dan aan het begin van het nummer.
Letterlijk doodeng en dan zou je zeggen: "Als het alleen met je ogen dicht is, dan doe je die toch open?" Dat was ook mijn logische gedachte, alleen na 5 seconden met m'n ogen open hing ik kotsmisselijk met m'n hoofd boven een emmer. Zo mega ellendig dat het eigenlijk gewoon niet in woorden uit te leggen is, maar dat ik niemand zo'n ervaring gun is wel iets wat zeker is. Toch kies ik vandaag voor dit nummer vanwege de enorme bult energie, dus check Favourite Sin. I woke up from a sleepless dream, geniaal.
Zondag 25 februari 2024 - Bezig.
Gisteren schreef ik dat het weer een beetje roet in het eten gooide bij m’n planning, maar het is dan nog niet zo dat ik niks gedaan hebt. Als bezige bij heb ik immers altijd wel iets te doen en dat was gisteren niet anders. De houtkachel moest een onderhoudsbeurtje hebben dus die is weer netjes geveegd en schoon aan de binnenkant, het laatste vrachtje bomenhout kon uit de tuin naar binnen om opgestookt te worden, onderhuids viel er aan deze website nog wel wat te sleutelen en ik had ook nog een repetitie met een aantal muzikanten waar ik later meer over zal vertellen. Helemaal niks doen is bij mij zelden tot nooit een optie en vandaar ook dat ik redelijk tot zeer ongelukkig wordt van een strandvakantie waarbij iemand een beetje in een hotel rondhangt en voor de rest het grootste deel van een vakantie op een strand doorbrengt. Dat zou ik misschien een dag vol kunnen houden, maar dag 2 ben ik aan de wandel om te kijken wat er nog meer rond dat strand te zien is, dag 3 zijn er nog meer dingen om te gaan zien en doen en daar vul ik dan de rest van de tijd wel mee.
Het is immers niet voor niks dat ik m’n vakantie invul als ‘doe-vakantie’: ik voel me daar simpelweg het meest gelukkig bij, want een beetje rommelen zonder tijdsdruk is feitelijk het lekkerste wat er is. Zo had ik het afgelopen week met iemand over het pensioen. Niet dat ik daar op wat voor manier dan ook maar aan toe ben, maar dat me dat een vreemd gevoel zou geven. Je bent vandaag op je werk, je doet je ding als altijd, aan het einde van de dag krijg je een hand en de woorden: "Nou, bedankt. Het was leuk en ik wens je een prettige tijd voor de rest van je leven." en daarna stopt zo’n beetje alles wat je gewend bent om te doen. De volgende dag sta je waarschijnlijk op met het gevoel dat je naar je werk moet, maar dat hoeft niet. Alles wat je normaal gesproken in een weekend of in een vakantie moest plannen omdat er anders eenvoudigweg geen tijd voor was kán nu gewoon en of je het vandaag doet of morgen omdat nu het weer er te slecht voor is doet er niet meer toe.
Dat gevoel, dat lijkt me echt héérlijk. Het letterlijk leven zonder een agenda, al bedoel ik daarmee uiteraard niet dat je jezelf aan verplichtingen kunt of zou moeten onttrekken. Er zullen altijd dingen blijven die ‘moeten’ en zelfs dingen die op een bepaalde tijd ‘moeten’, maar dat je buiten die kleine dingetjes om je eigen tijd volledig in kunt vullen is iets waar ik voorlopig alleen nog maar kan dromen. Helemaal binnen het werk als chauffeur wat ik nu doe waar men niet alleen van me verwacht dat ik op tijd met m’n werkzaamheden begin, maar ook tijdens die werkzaamheden nog zit te rekenen met tijd in verband met een rijtijden,- en arbeidstijdenwet die in beide gevallen voor een torenhoge bekeuring kan zorgen als ik de boel niet voor elkaar heb.
Ik denk dat ik een jaar of 20 geleden al zei dat ik vakantie heb als niks moet en ik meende dat voor 100%. Alles, maar dan ook werkelijk álles zit qua werk op tijd ingepland, tot op de minuut nauwkeurig en dan is het simpelweg érg prettig als je dat in je vrije tijd niet hoeft te doen. Op vakantie gaan met een vliegtuig vind ik daarom al best een dingetje. Je ‘moet’ immers thuis op een bepaalde tijd vertrekken, want je ‘moet’ op een bepaalde tijd op het vliegveld zijn om daar op tijd ingechecked te zijn. Dat ‘moeten’ staat me dan al tegen, ongeacht de prachtige en/of leuke bestemming die lonkt. Ik stap dan liever op een tijd dat het me uit komt in de auto en zie wel hoe lang ik er over doe om van A naar B te komen. Als dat in 6 uur kan is het prima, worden het er 8 of 10 dan is het ook goed en dan de andere dag maar weer verder.
Door de inrichting van onze maatschappij lijkt tijd vaker een tegenstander dan een medestander en het zou wat mij betreft best mooi zijn als we dat met z’n allen eens om zouden kunnen draaien. Dat het haastige en jachtige eens verdwijnt. Dat niet alles nu moet maar ook best later kan. Als Nederlander (of kort samengevat: westerling) kun je stapelgek worden in een cultuur waar men wel zo leeft en wat mij betreft mag je jezelf best eens afvragen wie er dan feitelijk gek is. Zijn wij dat met ons leven wat feitelijk een grote bal stress is omdat alles op een vooraf afgesproken moment moet, of zijn zij het van die andere cultuur die de dingen nemen zoals ze zijn en daarop reageren op een moment dat het hen uitkomt?
Zaterdag 24 februari 2024 - Zo jammer.
Dat je als mens het weer niet in de hand hebt is op zich best goed te noemen. Degene die het weer zou kunnen controleren heeft immers oorlog met de rest van de wereld, want waar de één zon wil heeft de ander juist (veel) neerslag nodig en met warmte en kou is het ongeveer hetzelfde. Dus hoe handig het soms ook lijkt: het is beter de natuur haar gang te laten gaan en dan hebben wij Nederlanders in ieder geval iets om over te praten. Let er maar eens op hoe vaak het over het weer gaat, niet alleen bij serieuze gesprekken maar zeker bij het informele praatje wat je met iemand hebt.
Maar goed, met dat weer voor vandaag was ik het niet zo eens. Tot gisteren gaf de verwachting van Buienradar een droge dag op en dat was precies waar ik naar op zoek was. De temperatuur van maximaal een graad of 7 boeide me niet en ook niet of er bewolking of zon zou zijn. Droog, daar draaide het om omdat ik hier mee verder wilde:
Het was immers aan het begin van het jaar dat ik er voor het laatst mee bezig was en in principe hoef ik er niet zo heel veel tijd mee kwijt te zijn. De planken op de foto zijn overigens weer verwijderd en wat nog gedaan moet worden is de montage van het dak. Ook dat gaat er vervolgens weer af en dan kan het frame de bouwtent in om geschilderd te worden. Daarna is het een kwestie van weer opbouwen, de tent afbreken, het geheel op z'n plek zetten en vullen. Met name dat laatste zit tussen m'n oren, want het hout in de lange voorraad is op zich al wel aan het drogen maar het gekloofde hout moet hier nog 3 jaar liggen en hoe langer het duurt voor dat hok klaar is, hoe korter de droogtijd.
Dan heb ik eindelijk tijd om dat dak eens te gaan monteren zodat ik er daarna mee verder kan en krijg ik het bovenstaande. Dan zou je kunnen zeggen dat een beetje regen op zich niet zo'n ramp hoeft te zijn en dat is het op zich ook niet, maar ik sta wel met elektrisch gereedschap buiten en dat maakt het dan toch op z'n minst vervelend. De tent nu al opbouwen is niet echt een optie omdat het om kwalitatief gezien niet zo'n beste tent gaat. Het is een tijdelijk tentje wat gebruikt wordt om een dag neer te zetten bij bijvoorbeeld een feestje of een (sport)evenement en het advies van de fabrikant is ook om hem niet langer dan een dag of maximaal een paar dagen te laten staan.
Ik moest iets hebben om het frame een klein beetje warm (boven de 10 graden) en droog te houden tijdens het schilderen en het moest iets zijn van 3 bij 3 meter. Ik had daar natuurlijk ook een kwalitatief goede tent voor aan kunnen schaffen, maar aangezien het ding sporadisch gebruikt zal worden vond ik ergens tussen de 400 en 500 euro voor zo'n ding toch behoorlijk zonde en koos ik voor de goedkopere variant. Maar goed, voorlopig ben ik nog niet op het punt aangekomen dat die tent opgebouwd kan worden want zoals eerder al aangegeven moet eerst de montage van het dak klaar zijn en dat laat op deze manier nog even op zich wachten. Vervelend. Maar ja... er zijn dingen die nog vervelender zijn, zal ik maar denken.
Woensdag 21 februari 2024 - Rep/onh dag.
Als je met een auto rond hobbelt heeft die onderhoud nodig en zelfs dan kun je een keer pech hebben, zo simpel is het. Dat bleek gisteren maar weer eens toen ik onderweg met een lekke band kwam te staan. Dat werd door de planning in Maasbree super opgepikt, doorgezet naar het bandenservicebedrijf en even later stond er iemand met een joekel van een bus naast de vrachtwagen om me weer snel op weg te helpen. Bijzonder prettig geregeld, maar het was sowieso een keer tijd om bij de bandenboer zoals die dan genoemd wordt langs te gaan en het moment daarvoor was vandaag.
Ik moet er maar net in de buurt zitten, er tijd voor hebben op de route die ik op dat moment heb en dan verwacht men eigenlijk dat ik met regelmaat even bij het bandenservicebedrijf langs ga voor controle. Er wordt dan naar de profieldiepte gekeken en banden worden eventueel gewisseld en uiteraard wordt er naar de bandenspanning gekeken. Dat lijkt tijd, moeite en daarmee ook geld te kosten maar uiteindelijk zijn de kosten lager dan de stilstand zoals gisteren of nog erger: de schade die veroorzaakt wordt door een klapband. Door een regelmatige controle en onderhoud gericht op de auto en het werk wat er mee gedaan wordt voorkom je stilstand en worden banden daarnaast ook effectief gebruikt wat dan op zijn beurt de duurzaamheid weer ten goede komt.
Maar vandaag leek dus een beetje op een reparatie/onderhoudsrondje, want onderweg moest ik langs de zaak om te tanken, langs het bandenservicebedrijf voor controle en het wisselen van een paar banden en daarnaast langs de dealer omdat tijdens de laatste storm de zonneklep afbrak toen ik een collega chauffeur tegen kwam. De klap van de harde wind die ik tegen had in combinatie met de wind die m'n collega veroorzaakte was blijkbaar te groot om het spul heel te houden. Er werd een nieuwe zonneklep besteld en die is dus vandaag gemonteerd waardoor ik weer met een geruisloze auto rond kan rijden. Het gerammel van de deels afgebroken zonneklep gaf best wat herrie en ik ben serieus blij dat ik daar weer vanaf ben.
Het blijft in mijn beleving wel vreemd dat zo'n zonneklep zomaar af kan breken, ook al waait het behoorlijk. Ik heb nooit eerder gehoord van dergelijke schade en het zou best een combinatie van allerlei factoren kunnen zijn waardoor zoiets ontstaat, maar tegelijk is het een schade die gewoon geld kost en dat is natuurlijk niet de bedoeling en dat is nog afgezien van het gevoel dat je de hele tijd voor paal zit te rijden met een auto die half in elkaar zit. Goed, dat is wat overdreven gesteld, maar elke klant die de voorkant van m'n auto zag had zoiets van: "Wat ziet dat er raar uit?" en kon ik het hele verhaal van de storm en zo weer uit gaan leggen. Nu maar hopen dat hij de rest van de tijd heel blijft dat ik met deze auto nog rond mag rijden.
Maandag 19 februari 2024 - The Hooters.
Vandaag op Muzikale Maandag feitelijk een oudje. Het origineel komt uit 1961 en is geschreven door Hedy West, maar deze versie is wel érg lekker. Ook die is verre van nieuw omdat hij in 1989 uit kwam, maar dat mag zoals gewoonlijk de pret niet drukken. Chill is hier het codewoord, dus check 500 miles.
Zondag 18 februari 2024 - Zorg / onderhoud.
Ik zal de bovenstaande volgorde aanhouden en wil iets vertellen over zorg. Zorg in de zin van zorgen voor elkaar, zorgen dat anderen een beter leven hebben dan ze hadden om de simpele reden dat het kan. Veel mensen doen dat en het grootste deel doet het zonder dat wie dan ook het in de gaten heeft en bij de mensen waar ik het nu over heb is dat feitelijk niet anders. Op het eerste gezicht lijkt het een doorsnee gezin, maar er is veel meer dan dat en deze mensen doen dat uit liefde. De hele gedachte er achter is kort maar tegelijk ook érg krachtig: "Kom maar bij mij."
Soms loop je tegen mensen aan die hun gewicht in goud waard zijn en de enige reden is hun onvoorwaardelijke "Kom maar bij mij." Het maakt niet uit wie je bent, waar je vandaan komt, hoe lang de weg is die je al gelopen hebt en hoe je tegen de ellendig boze wereld aan kijkt die jouw heeft gevormd in wie jij nu bent. Onvoorwaardelijk, uit liefde: "Kom maar bij mij." Vier kleine woorden die uit een hart komen en letterlijk levens redden. Hoe simpel en mooi kan de wereld zijn?
Verder ben ik vandaag naar m'n grootste hobby geweest: het Brabants Bosje. Het lijkt nog ver weg, maar over 4 weken start het broedseizoen alweer. Je mag dan nog wel van alles doen, maar dan wel onder voorwaarde dat je geen vogels of nesten verstoort. Opzettelijk of onopzettelijk maakt dan niet uit en in de bewoonde wereld kun je vaak nog wel beoordelen of ergens nesten zitten en dus ook tijdens het broedseizoen veel klussen nog wel uitvoeren, maar in een bos is dat gewoon een ander verhaal. Het is daar onmogelijk om voor 100% vast te stellen of je geen vogels of nesten verstoort op een plek waar je wilt gaan werken en de oplossing is in mijn beleving heel simpel: doe dat dan ook gewoon niet.
Het onderhoudsplan voor dit stukje bos is vrij simpel: 3 keer per jaar er doorheen voor klein onderhoud. Dat komt neer op net voor het broedseizoen (de eerste helft van maart), net na het broedseizoen (de tweede helft van juli) en een keer tussendoor wat dan neerkomt op ergens half november. Dat klein onderhoud bestaat eigenlijk uit kleine dingetjes wegzagen die eventueel in de weg liggen of hangen, de omheining vrijhouden en kijken hoe het met de verspreiding van de Amerikaanse Vogelkers gaat om die een beetje in toom te houden en een algemene controle van hoe de bomen er bij staan. Groot onderhoud kan dan wanneer nodig aan de hand van dat kleine onderhoud worden ingepland, maar grote zaagklussen zijn sowieso in de winter.
We hebben laatst kort achter elkaar 2 stormen gehad en ik was er sinds dien nog niet geweest. Het is dan toch even spannend, want wat tref je aan? Wordt het een kwestie van even met de bosmaaier er doorheen rennen en klaar, moet er toch nog wat gezaagd worden of ligt er een heel stuk Mikado wat opgeruimd moet worden? Het bleek gelukkig erg mee te vallen en zelfs zo erg dat ik twijfel of het klein onderhoud aan het begin van het voorjaar wel nodig is. Het gaat enkel om het indammen van de Amerikaanse Vogelkers. Het dingetje wordt ook wel Bospest genoemd en die naam heeft hij niet voor niks, want hij verspreidt zich als een malle. Dat mag daar in dat stukje bos, maar het is ook weer niet de bedoeling dat hij het hele bos overneemt waar het meest grove den in staat en wat eik. Voor de eigenaar is het een natuurlijk stukje bos en dat moet ook zo blijven, dus wat er groeit dat groeit er.
Ik ben persoonlijk nog altijd érg blij met deze houding, want veel bos eigenaren hadden in dit perceel al lang een zaag gezet of laten zetten om het volledig plat te gooien en vervolgens aan te planten met hout wat een commercieel doel heeft. Dat commerciële doel ontbreekt nu omdat de kwaliteit er simpelweg niet is. Voor kachelhout zou je het kunnen gebruiken, maar voor de houthandel als in de zin van stamdelen die voor een zagerij interessant zijn staat er vrijwel niks in omdat zo'n beetje alles krom is wat er staat. Houtopbrengst was immers ook nooit het doel, dus op zich ook wel logisch en dus staat er een bos waar de bemoeienis van de mens zo minimaal mogelijk is alleen als je die Bospest z'n gang laat gaan neemt die zomaar het bos over en dat is ook weer niet de bedoeling.
Maar goed, terug naar de vraag of er voor de start van het broedseizoen wel of geen onderhoud plaats moet vinden: alle bomen staan keurig overeind, er staan geen zichtbare risico's aan de randen waar publiek lang komt en het enige wat dus moet gebeuren is het vrijhouden van het hekwerk aan de grens met de buren en het plaatselijk maaien van de opkomende Amerikaanse Vogelkers. Iets wat op zich wel een keer overgeslagen kan worden zoals het er nu uitziet, maar in een paar weken kan er veel uitlopen. Zeker met het weer wat we op dit moment hebben, want het lijkt al even meer op voorjaar dan winter en de natuur reageert daar uiteraard op. Ga ik dus gewoon maaien zoals ik het in m'n schema heb staan waarbij er relatief weinig te maaien valt maar alles wel klaar is voor de start van het voorjaar, of sla ik het over en kijk dan in 2e helft van juli wel wat er op is gekomen en wat er dan te maaien valt?
Het is bos, zoveel mogelijk natuur en in die zin kan het absoluut geen kwaad om de komende onderhoudsbeurt over te slaan, maar het risico zit er wel in dat er dan in juli extreem veel in staat en het is juist de bedoeling de Amerikaanse Vogelkers wat in toom te houden door hem simpelweg kapot te maaien. Dat doe je door telkens te blijven maaien zodat de plant het uiteindelijk vanzelf opgeeft en niet meer terug komt, alleen werkt dat alleen bij jong opschot en niet meer als er al een dikke stronk staat. Ervaring leert dat die niet kapot te krijgen is, want ik maai er ook nog steeds opschot weg van volwassen planten die al een jaar of 5 geleden weg zijn gezaagd maar die nog steeds uitlopen. Taai spul dus en de vraag is dus kort samengevat: wil je het risico op een grote uitbraak lopen? Het zal er mezelf een beetje kennende wel op neer komen dat ik er binnenkort een keer met de bosmaaier rond loop *grin*
Zaterdag 17 februari 2024 - Totempaalmaker.
Ja, het staat er echt: afgelopen week had ik een klusje als totempaalmaker. Heel kort samengevat was het een snoeiklus waar eigenlijk de hele boom verdween. Uiteindelijk is het de bedoeling dat ook die totempalen verdwijnen, maar om de tijd die in het verwerken van het hout gaat zitten wat te spreiden is er voor gekozen eerst al de takken te verwijderen en die te verwerken. Daarna komen de stammen nog stuk voor stuk naar beneden en ook die gaan dienen als kachelhout.
Tenminste, kachelhout... Ze verdwijnen in een zogenaamde houtvergasser en dat is feitelijk een héle grote houtkachel die via een heel systeem aangesloten zit op het verwarmingssysteem van een huis. Op die manier wordt het volledige huis dus warm gestookt op hout en dat is zelfs met de houtprijzen van de dag van vandaag voor deze mensen een stuk goedkoper dan het stoken op gas. Voeg daar een dotje zonnepanelen aan toe en je hebt een woonhuis wat zo goed als op zichzelf kan functioneren. Financieel aantrekkelijk en nog duurzaam ook, al is er altijd iemand te vinden die houtstook niet duurzaam zal noemen maar in mijn beleving is het één van de kern elementen en natuurlijker dan aarde, water, vuur en lucht wordt deze wereld niet.
Foto's heb ik niet van deze klus. De reden daarvoor is privacy, maar ik vond het (zoals vaker zodra er een kettingzaag bij komt kijken *grin*) erg leuk om te doen en bij de tijd dat de stammen die nu nog overeind staan plat moeten is dat een kwestie van even naar boven klimmen, de boel op maat afblokken en dan zijn die ook zo verwerkt zonder dat het een te onoverzichtelijke bende wordt. Er is 1 boom waarbij dat niet lukt omdat hij zo schuin hangt dat de boel dan bij de buurman op het dak valt, maar die trek ik dan met de lier wel gewoon de tuin in. Met de complete boom van 25+ meter zou dat nooit lukken, maar met het restant van een meter of 10 wat er nog staat is dat geen enkel probleem.
Maandag 12 februari 2024 - Mudcrutch.
Veel mensen kennen Tom Petty and The Heartbreakers met daarin naast Tom Petty ook onder anderen gitarist Mike Campbell, maar weinig daarvan kennen Mudcrutch. Toch bestond die laatste zowel voor als na de eerste en dat komt dan met name door Tom Petty. Hij richtte Mudcrutch in eerste instantie op in 1970 en was er mee actief tot 1975 waarna de band met een paar andere leden zo'n beetje naadloos overging in Tom Petty and The Heartbreakers die op hun beurt tot 1987 bleef bestaan.
Na wat omzwervingen richtte Tom Petty ergens in 2007 Mudcrutch weer op een daar bleef hij de rest van zijn leven in spelen, in die zin dat er in 2017 nog een 40th Anniversary Tour plaats vond van Tom Petty and The Heartbreakers, maar hij overleed een week na die tour waardoor ook Mudcrutch stil kwam te staan. Van het gelijknamige album Mudcrutch wat in april 2008 uit kwam kies ik vandaag op Muzikale Maandag Lover of the bayou.
Zaterdag 10 februari 2024 - Dries.
Gisteren kon ik door het rumoer van het plaatselijke carnaval de slaap niet vatten en ging daarom maar wat op m'n telefoon zitten kijken. Daar kwam ik het nieuws tegen dat Dries van Agt was overleden en waarom ik daar verder nog niks van had meegekregen? Geen idee. Ik was natuurlijk nog erg jong toen hij minister president was, maar ik herinner me hem toch nog erg goed. Hij werd 93 jaar. Er waren 2 dingen die me opvielen.
Het eerste is dat hij afgelopen maandag blijkbaar al was overleden, maar dat besloten was dat dit niet naar buiten te brengen. Iets waar ik me best wat bij voor kan stellen, want een kennisgeving is in dit soort gevallen in mijn beleving meer dan voldoende en daarmee voorkom je ook dat er allerlei belangstellenden langs komen die het op zich goed menen maar waar je als nabestaanden niet op zit te wachten.
Het andere wat me opviel dat hij tegelijkertijd was overleden met zijn vrouw. Euthanasie. Als je na een leven van 70 jaar samen er voor kunt kiezen om samen het leven te beëindigen, dan is op 93-jarige leeftijd de dood denk ik een heel mooi ding. Een volbracht leven zonder verdriet en gemis, voor beiden. Dit raakt me. Het zou iedereen gegund moeten zijn.
Vrijdag 9 februari 2024 - Ziek.
Met ziek bedoel ik in dit geval ons land, of lui die daar deel van uit maken of misschien zelfs wel de hele wereld maar ziek is het. Wat? Nou, het gaat om het punt dat de Amerikaanse dierenrechtenorganisatie Peta een brief heeft geschreven aan Chance Rides. Dat is zo'n beetje de grootste producent van draaimolens in de VS en in deze brief stelt Peta dat beelden van paarden en andere dieren moeten verdwijnen uit draaimolens. "Carrousels met een dierenthema vieren onbedoeld de uitbuiting van bewuste wezens", zo schrijft de organisatie.
"Kinderen leren door te spelen", stelt Peta in de brief. "En als we ze leren om respect en compassie te hebben voor alle levende, voelende wezens kan helpen bij het creëren van een wereld die rechtvaardiger en barmhartiger is." Volgens PETA zouden beelden van dieren vervangen moeten worden door autootjes, vliegtuigen, ruimteschepen, vallende sterren, bezems, bulldozers en regenbogen. Ik vind dit om meerdere reden echt van de zotte en de eerste is sowieso dat een object nooit voor een bewust wezen kan staan. Je maakt mij niet wijs dat een kind dezelfde beleving heeft op een paardje op de draaimolen als op de rug van een echt paard.
Daarnaast denkt deze organisatie totaal niet na over de gevolgen van hun acties, want als dieren op een draaimolen worden vervangen voor autootjes dan staat er binnen de kortste keren een milieuorganisatie op die stelt dat deze vorm van transport niet zomaar gepromoot moet worden en dat ze beter een fiets of ander duurzaam vervoermiddel kunnen gebruiken. Ook die autootjes zullen dan moeten wijken en hetzelfde geldt uiteraard voor de vliegtuigen, ruimteschepen en bulldozers. Een bezem is het vervoermiddel van een heks, maar zet je dan daarmee niet toevallig een heks en daarmee een vrouw te kakken? Weg met die bezems!
Verder mag je jezelf afvragen wat het volgende wordt waarover een organisatie als deze begint te zeuren, of moet iedereen met een schildersezel binnenkort ook een minimale oppervlakte gras hebben om die ezel te plaatsen? Het paard in de gymzaal wat iedereen maar mishandelt, is dat dan wel een goed voorbeeld van hoe je met een paard om gaat? Ook maar weg dan zeker? Serieus, deze wereld is ziek en wordt nooit meer beter.
Maandag 5 februari 2024 - The Dust Coda.
Ik wist uit m'n hoofd dat ze al eerder voorbij zijn gekomen op Muzikale Maandag, maar ze zijn zelfs al 2 keer langs geweest: de mannen van The Dust Coda. Lekkere muziek blijkbaar, want in die categorie valt het nummer van vandaag zeker. Check Limbo man.
Zondag 4 februari 2024 - Vuurtoren.
Vandaag ga ik het inderdaad hebben over een vuurtoren, alleen is dat dan niet zomaar een vuurtoren. Het gaat over de Schotse vuurtoren van Dubh Artach die op een onbewoonbaar kleine rots 29 km ten westen van het eiland Colonsay zo'n beetje midden in de Noord Atlantische dobbert. Alhoewel, helemaal onbewoonbaar is het er ook weer niet, want na de afronding van de bouw en het in werking stellen van de vuurtoren in 1872 hebben er tot 1971 mensen gewoond en gewerkt, want pas toen werd er geautomatiseerd en staat de vuurtoren volledig op zichzelf. Hoe afgelegen dat is? Nou, kort samengevat: heel, héél afgelegen:
De vuurtoren is zo'n 44 meter hoog, de bouw ervan duurde zo'n 5 jaar en de naam betekent vrij vertaald Zwarte Rots. Dat is dan gelijk de reden waarom deze vuurtoren is geplaatst: het is simpelweg een waarschuwing voor het rif wat er ligt en waar in de periode tussen 1800 en 1854 zo'n 30 schepen vergingen omdat ze simpelweg te pletter sloegen op het rif. Lang werd er gedacht dat het een onmogelijke plaats was voor een vuurtoren die niet alleen dienst zou doen als waarschuwing voor het rif, maar ook om schepen langs Torran Rocks te laten navigeren. Het bouwen van zoiets in die tijd was al een kunst op zich, maar ik wil het bouwwerk en de plaats graag even verklaren voor we naar de 'echte' kunst gaan van vandaag en dat is de onderstaande foto:
Door op de afbeelding te klikken zal een grotere versie in een nieuw tabblad of nieuw scherm openen, maar dat is afhankelijk van je instellingen. Ik vind het een mega vette foto en eigenlijk net zo veel kunst als de bouw van het object zelf. Het enige punt is wellicht de discussie of het nou wel of niet om een foto gaat. De uit Rome afkomstige Matteo Catapum Sciarra heeft als maker deze afbeelding online gezet waar best veel reacties op zijn gekomen omdat het een zelf gecreëerde afbeelding zou zijn en geen foto. Er valt met behulp van AI (Artificial Intelligence) tegenwoordig natuurlijk van alles te maken en Matteo geeft in de discussie ook wel aan dat het meerdere foto's over elkaar zijn, maar dat het daarmee dus wel om echte foto's gaat en niet om een zelf gecreëerde afbeelding.
Ik vraag me aan de dag van vandaag wel eens af welke foto er op internet niet bewerkt is. In mijn beleving doet elke fotograaf wel iets aan zijn of haar foto's om die net wat mooier te maken dan het origineel en of dat erg is hangt af van je standpunt, denk ik. Als je fotografie ziet als iets met een rolletje wat je moet ontwikkelen en dan maar moet zien wat er uit komt is elke bewerking daarna iets wat niks met fotografie te maken heeft. Je kunt er dan nog voor kiezen om zelf een bepaalde compositie te maken, eventueel wat met het licht te spelen als dat mogelijk is maar daarna is alles aan jouw als fotograaf om daar het unieke plaatje van te schieten.
Aan de dag van vandaag is dat anders en in mijn beleving ook niet meer dan dat. Natuurlijk heb je de kennis en kunde van de oude fotograaf niet meer nodig, maar daar tegenover staat dat je nog steeds een bepaalde compositie moet fotograferen die als basis dient. Zonder een goede compositie zal er immers nooit iets uit komen wat echt mooi is, maar je kunt aan de dag van vandaag daarna nog wel van alles aan je foto aanpassen. Daar kun je zoals op de bovenstaande foto te zien is érg ver in gaan, maar nog steeds zijn het bestaande zelf gemaakte foto's die de uiteindelijke afbeelding maken. Anderen kiezen er voor om een foto te maken en die zo te laten waarmee ze dus eigenlijk terug gaan naar de basis van de oude fotografie zoals die ooit begon en in mijn beleving is er met beiden niks mis mee.
Het hangt voor mij puur af van de intentie waar je een foto mee maakt en die eventueel waar dan ook publiceert: gaat het om wat men aan de dag van vandaag een 'one shot' foto noemt of om een bewerking en wat is er dan allemaal exact gedaan? In beide gevallen vind ik het vaak erg mooie plaatjes opleveren, al zijn er natuurlijk ook die zo erg bewerkt zijn dat het nooit meer echt zal lijken. Overigens doet me dit denken aan een aantal HDR (High Dynamic Range) expirimenten die ik heel lang geleden eens deed. Daar zaten foto's tussen die volledig mislukt waren, juist door deze techniek te gebruiken terwijl anderen er juist heel veel mooier van werden en er sfeer aan de foto werd toegevoegd. Het punt is alleen dat het dan om de sfeer gaat die ik als maker van de foto voel en daarmee is de schoonheid van kunst dus subjectief te noemen.
Eind november 2012 maakte ik bijvoorbeeld deze foto's bij een klant in Willebroek (B). Door de HDR versie aan te klikken kun je hem ook hier in een groter formaat bekijken:
Het origineel
De bewerkte HDR versie
Nog een origneel
En een bewerkte HDR versie
Het pand bestaat sinds datzelfde jaar niet meer en de industriële geschiedenis heeft plaats moeten maken voor ultra moderne woningbouw, al hebben ze er in dit geval wel voor gekozen om het oude hoofdgebouw volledig te renoveren en op te delen in appartementen waardoor de geschiedenis in ieder geval voor een deel toch door leeft. Ik vind met name dat laatste een mooi eerbetoon aan vroeger, aan de eigenaren van de fabriek, aan de mensen die er werkten en die op hun eigen manier geschiedenis schreven voor de stad. Met name de laatste foto geeft wat mij betreft de weemoedige sfeer weer die ik daar op dat moment voelde. De hang naar vroeger, naar andere en daarmee misschien zelfs wel mooiere en/of betere tijden. Ach ja, ik schreef het eerder al: subjectief.
|
|
|
| 
