Zondag 25 januari 2009.
In de vakantie schreef ik nog de ene update na de ander, maar nu lijkt het alsof er niets gebeurt... Trouwens, zoals ik het nu schrijf klopt het ook wel want het LIJKT inderdaad zo, maar ik ben eigenlijk de hele week hartstikke druk. De werkweken maak ik nog steeds mooi vol en daar omheen ben ik toch nog met van alles bezig.
Door de week ben ik in de vrije tijd die ik heb veel bezig met het voorbereiden van repetities. Door omstandigheden had ik dit weekend muzikaal gezien ineens vrij, maar die schade moet binnenkort worden ingehaald en om dan totaal onvoorbereid op een repetitie te verschijnen schiet natuurlijk niet op. Afgelopen weekend stond ook in het teken van die voorbereidingen, een beetje uit eten gaan, m'n huishouden doen, visite krijgen en het ontwikkelen van een nieuw onderhoudsplan voor Virushelp. Dat lijkt misschien niet veel, maar toch zijn er wat dingen bij in geschoten die ik af had gesproken. Maarja, dat komt in de loop van de tijd wel weer goed.
Gisteren had ik wel weer iets bijzonders, tenminste... voor zover je het 'bijzonder' kunt noemen dan. Het komt nog wel eens voor dat ik in het weekend laat naar huis kom en het is dan vaker vroeg in de morgen dan laat in de avond en op één of andere manier bevalt me dat heel goed. Het is dan rustig op de weg en m'n gedachten zwerven dan overal heen, zonder dat ik de aandacht natuurlijk op de weg verlies. Het is gewoon een vorm van ontspanning: een beetje zitten, rond kijken, sigaretje erbij en gewoon op het gemakje van A naar B rijden waar in dit geval B dan eigenlijk altijd 'thuis' is. Zo kwam ik gisteren bij vrienden vandaan en zat ik te denken aan het woord 'geluk'. Een simpel, klein woordje maar is het werkelijk wel zo simpel als het lijkt? Wie kan er van zichzelf zeggen dat hij of zij écht gelukkig is en wat betekent 'geluk' dan eigenlijk? Al peinzend schoot het ineens door me heen:
Geluk is... iemand die een ander het beste van zichzelf gunt zonder er iets voor terug te verwachten en dat je jezelf als die 'ander' mag beschouwen.
In een maatschappij die soms steeds harder lijkt te worden en waar egoïsme vaak de boventoon voert... Heeft geluk daar dan nog wel bestaansrecht? Mijn antwoord daarop is: ja, natuurlijk! Het is soms even zoeken, maar ze zijn er nog: mensen die gastvrij zijn voor een ander, waar je in alle warmte en met liefde ontvangen wordt en waar het er eigenlijk niet toe doet of je zelf wel iets te bieden hebt. Het wordt als 'normaal' gezien, terwijl het grootste deel van de mensheid er toch echt anders over denkt en met dat idee in m'n hoofd mag ik mezelf toch best gelukkig noemen. Of is dat nou precies hetgeen waar ik naar op zoek ben en wat ik voor mezelf niet voor 100% gevonden krijg? Tja, dat is inderdaad ook een mogelijkheid en de waarheid zal wel ergens in het midden liggen...
Zondag 18 januari 2009.
Een muzikale update, want veel meer bijzonders is er de afgelopen week niet gebeurd de afgelopen week. Waar mogelijk heb ik mezelf met voorbereidingen bezig gehouden met de repetitie voor de 1605Band en gisteren hadden we ronde twee van dit project. Deze repetitie was gericht op de zangeressen van de band en Willemien ken ik natuurlijk al, maar Janneke was daarbij een hele prettige verrassing.
Een jonge, vlotte meid en zingen dat ze kan! Zowel ballads als lekkere stevige nummers zingt ze gewoon hartstikke goed en daarbij laat ze de emotie die bij het betreffende nummer hoort ook niet verloren gaan. Bij zo'n repetitie vraag ik me af waar het talent allemaal vandaan komt, want volgens mij barst Nederland ervan. Hoeveel shows zijn er al niet op tv geweest van Idols, X-Factor en weet ik wat voor programma's er al niet meer geweest zijn? Hier komen natuurlijk mensen op af die totaal niet kunnen waar ze voor komen, maar hier en daar zitten er toch echte talenten tussen waarvan ik afgelopen week zelfs iemand van een jury hoorde zeggen dat het onbegrijpelijk is waar de mensen vandaan blijven komen. Je zou zeggen dat het aantal mensen een keer op zou raken, maar toch blijven deze talenten tevoorschijn komen.
Nou ben ik geen die-hard concert bezoeker, maar ik vind het wel leuk om hier en daar eens bij bandjes te gaan kijken en dan kom ik soms toch voor aangename verrassingen te staan. Hier en daar kom je dan een muzikant of zanger(es) tegen die met kop en schouders boven de rest van de band uit steekt en dat is natuurlijk leuk om te zien. Vandaar ook dat het project met de 1605Band op deze manier eigenlijk alleen maar leuker wordt, want er zit behoorlijk wat niveau in de band maar als er dan een onbekend iemand bij komt die gewoon super is in hetgeen wat hij of zij doet dan gaat het geheel er natuurlijk altijd op vooruit.
Bij de komende repetities zullen er als het goed is nog een aantal mensen voorbij komen waar ik nooit eerder mee samen heb gewerkt en ik kijk daar enorm naar uit. Toegegeven: het is behoorlijk intensief allemaal, maar als er dit soort mensen voorbij komen wordt een dergelijk project alleen maar interessanter om aan mee te werken. Er zijn natuurlijk pas twee repetities geweest, maar de sfeer zit er goed in en het instuderen van de nummers vlot behoorlijk en op die manier is het eigenlijk best leuk om naast Kalamazoo iets dergelijks te doen.
Waar ik wel op moet proberen te letten is m'n nachtrust, want die was vrijdag op zaterdag behoorlijk naar de kloten gegaan en dat komt er bij zo'n repetitie dan toch wel uit. Niet dat het dan super slecht gaat, maar m'n concentratie was hier en daar toch even ver te zoeken waardoor er kleine maar slordige foutjes ontstaan. Ergens moet ik dus voor mezelf een soort van middenweg zien te vinden, want ik wil wel van alles doen maar een beetje slapen tussendoor hoort er natuurlijk ook gewoon bij. Misschien heb ik dan toch nog een goed voornemen voor 2009? Nouja, wie zal het zeggen...
Zondag 11 januari 2009.
De eerste werkweek van 2009 zit er alweer op en die stond eigenlijk met name in het teken van kou, sneeuw en gladheid. Plaatselijk werden temperaturen gemeten van tussen de -15 en -20 graden celsius en dat is voor ons landje toch best extreem te noemen, maar ik moet er dan bij zeggen dat de verschillen eigenlijk ook best groot waren. De extreem lage temperaturen kwamen alleen voor in het oosten en zuiden van het land, terwijl de temperatuur wat verder naar het westen al snel rond de -10 graden bleef steken. Okee, nog steeds koud maar het is toch maar de helft...
Bij deze kou hoorde ook neerslag in de vorm van sneeuw en waar ik persoonlijk dan van baal is dat mensen in eens héél voorzichtig worden, of eigenlijk gewoon bang zijn om te rijden. Okee, je moet jezelf in het verkeer ten allen tijden aanpassen aan de omstandigheden, maar als ik op een redelijk schone weg op m'n gemakje met 80 km/u aan kom rijden en iemand wil voor me met 30 km/u invoegen dan kan ik daar op één of andere manier toch niet echt vrolijk van worden. Nu lijkt het misschien alsof ik in die omstandigheden extreem hard gereden heb, maar dat is dus niet het geval. Het was op dat moment gewoon verantwoord op normaal te rijden, maar ik heb er ook stukken bij gehad waar rond de 40 km/u eigenlijk hard zat was en uiteraard pas ik de snelheid dan aan. 's Avonds gezond thuis, dat is het motto waar ik elke dag mee op pad ga en of dat dan in de zomer met prachtig weer is of in de winter met sneeuw en gladheid maakt niet uit.
Nederlanders zijn ook niet gewend aan dit soort omstandigheden op de weg en schieten dan al snel in de stress terwijl er eigenlijk weinig aan de hand is. Een vriendin van me die in Zweden woont lacht zich helemaal rot als iedereen hier op de rem gaat staan vanwege een beetje sneeuwval, maarja... ze is er dan ook mee opgegroeit en weet gewoon niet beter. Waar hier in Holland mensen in de stress schieten vanwege een centimeter sneeuw rijden ze daar alsof er helemaal niets aan de hand is en wat mij betreft zou iedereen verplicht een hele winter in zo'n land rond moeten rijden om er achter te komen wat nou échte sneeuwval is of wat 'winterse omstandigheden' zijn. Maarja, dat gaat natuurlijk nooit gebeuren en dus zullen we het hier in ons kikkerlandje moeten doen met veel vertraging zodra er per minuut meer dan drie sneeuvlokken naar beneden komen...
Het afgelopen weekend was muzikaal gezien geweldig, al bleek afgelopen week maar weer eens dat je als band of wat dan ook eigenlijk niet te veel via e-mail moet communiceren, tenzij iedereen van alle details op de hoogte is. Dat laatste ontbrak er bij Kalamazoo aan en dat kostte ons de afgelopen week op een haar na de band, want voor het ene bandlid leek het ene probleem zich op het andere te stapelen, terwijl er voor het andere bandlid eigenlijk helemaal niets aan de hand was. Oftewel: communicatie! Een goede communicatie is bij wijze van spreken van levensbelang en daar gaan we nu ook eens goed op letten als het aan mij ligt. E-mail is leuk, makkelijk, snel en noem het allemaal maar op, maar er gaat gewoon helemaal niks boven een persoonlijk gesprek.
We zouden gisteren eigenlijk twee dingen doen en dan gaat het in dit geval om het bespreken van allerlei toekomst gerichte zaken en natuurlijk repeteren. Het eerste... daar is het helaas niet van gekomen en dat is eigenlijk best wel vervelend. Er moeten gewoon een aantal dingen geregeld worden en dan bedoel ik bijvoorbeeld het maken van een goede foto en het opnemen van een demo, want hetgeen wat we nu hebben is (hopeloos) verouderd vanwege de bandwisselingen die we de afgelopen tijd mee hebben gemaakt. Er zit weer een optreden aan te komen en dan is het eigenlijk stiekem toch wel een beetje vervelend dat je als band niet eens een foto hebt die klopt of een demo online hebt staan zoals de band op dit moment klinkt. Daarnaast zijn er nog tal van andere dingen die op de rit gezet moeten worden, maarja... blijkbaar kun je niet alles hebben. Het feit dat er weer een optreden aan zit te komen is natuurlijk gunstig en de repetitie van vandaag liep ook lekker, dus wat dat betreft mogen we natuurlijk helemaal niet klagen.
De repetities met de 1605Band zijn gisteren ook begonnen, dus ik had er een knappe dag op zitten in de studio maar het was de moeite meer dan waard. De basis is gelegd voor een aantal nummers met Stefan als zanger en gitarist en volgens de planning staat me voor de volgende keer een repetitie te wachten waarbij de zangeressen hun nummers gaan doen. Vanwege het grote aantal mensen die aan dit project meedoen zijn de repetities namelijk verdeeld in blokken zodat een zangeres bijvoorbeeld niet de hele repetitie aanwezig hoeft te zijn terwijl we maar één nummer gaan doen wat zij zingt. Hetzelfde geldt voor de blazersectie die meedoet, want die doen niet alle nummers mee en het is gewoon onzin om dan toch met z'n allen in de oefenruimte aanwezig te zijn. Maargoed, een goed begin is het halve werk en dan zijn we wat mij betreft vandaag al een aardig eind op de goede weg...
Zaterdag 3 januari 2009.
De vakantie zit er weer op... Van veel mensen hoor ik nogal eens dat dit een vervelend moment is, maar persoonlijk vind ik het nog wel meevallen eigenlijk. Nog sterker: ik heb er zin in om weer aan de slag te gaan! Niet dat ik me in m'n vrije tijd niet kan vermaken, want ik heb de afgelopen dagen bijzonder veel kunnen doen maar op een gegeven moment gaat het toch weer kriebelen en ik was blij dat ik vandaag weer naar Maasbree kon om m'n auto te gaan halen. Voor zover ik het nu kan bekijken hebben ze er goed hun best op gedaan om de problemen met de kap op te lossen, dus de komende tijd moet blijken of de oplossingen ook wel zo praktisch zijn maar m'n eerste indruk is goed.
Het weekend zal verder in het teken staan van muzikale voorbereidingen, want nu heb ik er nog de tijd voor en het zal de komende tijd druk worden met repetities dus moet ik het er nu nog van nemen. Er komt ook steeds meer structuur in het project met de 1605Band, maar daarover zal ik later wel wat meer schrijven verwacht ik. Eerst nog maar eens genieten van het weekend en daarna weer volop aan de slag om mensen in het land blij te maken...
|
|
|
| 
