Zondag 29 januari 2012 - Bandjes.
Dit weekend was voor het grootste deel een muzikaal weekend. Vrijdagavond repeteren in Bruchem en dat was leuk, al bleek het aan het eind van de werkweek ook behoorlijk vermoeiend toen ik de volgende ochtend wakker werd en ineens haast had om naar Eindhoven te vertrekken voor een repetitie met Hello George. Leuk nieuws: met die laatste gaan we binnenkort een Stones tribute spelen en we hebben best wel wat nummers op de lijst staan die we al doen, maar daar moeten de puntjes natuurlijk nog even op de i gezet worden. We hebben nog even de tijd, dus dat moet goed komen...
Vandaag was echt een relax zondag... De opnames van Hello George online zetten voor de mannen, een beetje rommelen in m'n huishouden, administratie, spelletje WOW en noem het allemaal maar op. Vanavond de dag maar eens goed afsluiten met een ovenschotel en dan moet ik de komende werkweek er weer tegen kunnen :-)
Woensdag 25 januari 2012 - Meer muziek en 'lastig'.
Om gelijk maar met het 'lastige' in huis te vallen: het loopt allemaal even niet zo lekker op dit moment. De afgelopen weken kwam ik er achter dat ik steeds meer naar vandaag toe leefde en om dan maar volledig te zijn: vandaag is de sterfdag van Kajsa en m'n gevoel heeft dan te maken met spijt hebben van dingen die ik niet gedaan heb. Peter (zanger PV and The Heartbeats) wist het een tijdje geleden nog zo mooi uit te drukken: je kunt beter spijt hebben van iets wat je wel gedaan hebt, dan spijt hebben van iets wat je niet gedaan hebt en waar je achteraf niets meer aan kunt veranderen. En daarmee sloeg hij eigenlijk de spijker op z'n kop. Het is dan alleen enorm frustrerend als je iemand keuzes ziet maken waarvan je weet dat ze spijt op zullen leveren en door met de kop in het zand te gaan zitten zal er ook weinig veranderen. Maar goed, het gaat in dit geval niet om mijn leven en dus ook niet om mijn keuzes en daarmee houdt het dan eigenlijk zo'n beetje op maar ja... als het om iemand gaat waar je om geeft, dan levert dat dus toch behoorlijk wat frustratie op.
Maar goed, even over Kajsa nog... Vorige week kwam ik op Twitter een mooi stukje tegen wat eigenlijk m'n hele gevoel wel op een mooie manier samenvat:
It's love instead of like,
it's a need instead of a want
and it's you instead of everyone else...
Misschien zal ik ooit leren om met dit verlies om te gaan, maar tot nu toe gaat er eigenlijk geen dag voorbij dat ik niet aan haar denk en/of dat ik het met iemand over haar heb. En wat ga je dan doen als je niet kunt slapen? Ik kruip in dat soort gevallen maar achter de pc, want op bed wakker liggen is in mijn beleving echt enorm frustrerend. Het gaat dan niet zo zeer om actief met iets bezig zijn, maar meer wat muziek luisteren of wat dingetjes lezen die me interesseren. Gewoon lekker aanrommelen en meestal kan ik dan na een tijdje toch wel naar bed om vervolgens in slaap te vallen. Dit keer kwam ik op een aantal opmerkelijke video's terecht.
De eerste is echt leuk en komt van een zanger genaamd Josh Williams en zijn band. Nooit van gehoord? Ik kan het me voorstellen en het gaat in dit geval niet eens om de muziek maar meer wat er omheen gebeurt. Check de onderstaande video, scroll even door naar 1 minuut en 25 seconden, ga er op je gemak voor zitten en laat je verrassen:
Bij de volgende filmpjes lukt het me niet om de video's direct te laten zien in verband met de rechten, dus vandaar dat ik het probleem even met links heb opgelost.
De tweede komt van Nelly Furtado, maar... net als bij de bovenstaande video gaat het ook hier eigenlijk niet om de artiest, haha. Schiet lekker op hè? Check om te beginnen hier even (een stukje van) het origineel van haar single 'Say it right'.
Nu is er op internet een gast actief die zichzelf Bliix noemt. Hij weet op één of andere manier bekende nummers te strippen of in ieder geval alleen de vocal tracks over te houden en vervolgens speelt hij zelf alles opnieuw in. Voor de drums maakt hij gebruik van een computer, maar verder doet hij dus alles zelf. Hij maakte van 'Say it right' deze modder vette rock versie. Ik vind het echt helemaal te gek!
De derde en laatste is echt super. Origineel van Steve Wynn, maar in de uitvoering van Aly Michalka uit de film Bandslam is 'Amphetamine' toch een stuk beter. Volgens mij hebben ze een aparte mix gebruikt voor de film, want de officiële soundtrack versie is qua mix een stuk vetter dan deze video maar ja...
Dinsdag 17 januari 2012 - 77's en Sting.
De Seventy Sevens... Nooit van gehoord waarschijnlijk en op zich is dat ook niet zo gek, want zo bekend waren ze nou ook weer niet en daarnaast dateert het album 'Sticks and Stones' uit 1990 dus echt recent is het ook niet te noemen. Toch plaats ik hieronder het nummer 'U U U' omdat het gewoon geweldig strak in elkaar zit en de productie ook super gedaan is. Alles wat je aan de mastertrack veranderd doet gewoon geen goed aan het nummer, dus hard, harder, hardst...
Sting is natuurlijk bekend van de Police, maar toen de band uit elkaar ging heeft Sting nog heel wat nummers gemaakt. De één bekender dan de ander, maar in dit geval gaat het om een oud Police nummer in een nieuw jasje dus met een nieuwe band. De drumpartij die Abe Laboriel JR onder dit nummer zet vind ik zo geweldig dat ik hem jullie niet wil onthouden:
Zondag 15 januari 2012 - Mega update.
Door omstandigheden is het er de laatste tijd gewoon niet van gekomen om hier het één en ander te schrijven en wat ik elk jaar doe, daar ben ik dus ook niet aan toe gekomen: het jaaroverzicht van 2011. Dit keer dus niet aan het einde van het jaar, maar aan het begin:
Jaaroverzicht 2011
Muzikaal:
Muzikaal was het een mooi, maar tegelijk ook zwaar jaar. PV and The Heartbeats stopte, ging toch door, stopte en ging toch door... Tijd om dus met z'n allen om de tafel te gaan zitten om er eens over te babbelen hoe we met z'n allen over het bandje en elkaar denken. Dat werd een lange avond, maar ook een hele vruchtbare. We zijn na die avond echt weer een team wat met z'n allen voor het bandje gaat en dat resulteerde het afgelopen jaar in leuke repetities en hele leuke optredens. Er was ook minder nieuws uit dit kamp, want aan het einde van het jaar bleek Gertjan zwaar ziek (meer wil ik er niet over kwijt) en hij gaf aan dat hij in ieder geval de komende tijd niet mee zal kunnen spelen. Uiteraard hebben we nog contact en hopen we dat hij binnenkort toch weer mee kan spelen, maar hoe zich dat in de toekomst gaat ontwikkelen is op dit moment nog heel onzeker.
Voor Hello George was 2011 ook een mooi jaar, want begin januari was het moment dat deze band officieel van start ging. We waren al een paar maanden aan het repeteren, maar vanaf dat moment hadden we officieel een naam en die is in dit geval afgeleid van de koffie reclame met George Clooney. Met deze band hebben we ook leuke optredens gespeeld en net als bij PV and The Heartbeats is het leuk om met mensen muziek te maken, maar als er onderling dan ook nog een hele goede band is dan maakt dit het geheel natuurlijk alleen maar leuker.
Nog steeds zijn er trouwens mensen die roepen dat ik er behoorlijk rijk van moet worden met al die bandjes, maar ik zal hier dan nog maar een keer schrijven dat dit enorm tegen valt. Het is een hobby en als je de opbrengsten tegenover de kosten zet dan kost het op jaarbasis gewoon nog knap geld. Maar ja, zoals ik al schreef is het een hobby en de één zit op voetbal of wat dan ook en ik zit in een paar bandjes en op die manier betaald de hobby zichzelf voor een groot deel. Je moet iets met je vrije tijd, zullen we maar zeggen... :-) Koninginnedag was wat dat betreft het hoogtepunt van het afgelopen jaar, want toen speelde ik drie complete optredens op één dag. Net zo leuk als zwaar bleek achteraf, want ik heb er enorm van genoten maar was tegelijk ook helemaal gesloopt toen ik uiteindelijk weer thuis was.
Wat definitief ophield te bestaan in 2011 was Conductive Matter. Het was een leuk initiatief met (ook weer) leuke mensen, maar er waren twee problemen. Het eerste was dat we onderling de muzikale richting maar moeilijk konden bepalen en het tweede was... prioriteiten. Wil je met een band aan de slag, dan moet er ook daadwerkelijk wel iets gebeuren maar dat kwam gewoon niet echt van de grond. Dat dit eigenlijk helemaal geen probleem was bleek bij een open en eerlijk gesprek op een gezellig terras in de binnenstad van Tilburg en vanaf dat moment is een ieder zijn eigen weg gegaan. Tenminste... gedeeltelijk, want met Jack (de bassist) ben ik nog wel muzikaal bezig en dat is erg leuk maar dat heeft op dit moment nog geen naam.
Afgelopen jaar kocht ik een Gretsch Renown drumkit om te gebruiken naast m'n Pearl MMX en daar ben ik op dit moment nog steeds zo wijs mee dat ik hem eigenlijk meer gebruik dan de Pearl. Het is gewoon een heel fijn setje om op te spelen en het klinkt als een klok. Het ging in dit geval overigens alleen om een shellset, want de hardware en bekkens combineer ik gewoon met wat ik al had. Echt super blij mee... :-)
Voor mezelf had ik ook een paar muzikale ontdekkingen in 2011. Als buitenlandse band kan ik dan Chickenfoot noemen, een bandje met muzikale helden als Sammy Hagar, Joe Satriani, Michael Anthony en Chad Smith. De band bestaat eigenlijk al vanaf 2009, maar eerder dan vorig jaar kende ik ze gewoon niet en het is echt genieten met die lui. Uiteraard is er in Nederland ook het één en ander gaande en stuitte ik afgelopen jaar op de zangeres Ann May. Ze bracht een single uit en voor komend jaar staat er een album gepland waar ik heel nieuwsgierig naar ben. Verder brachten de mannen van King Jack een album uit, maar als je nou écht wilt genieten van die lui dan moet je ze gewoon een keer live gaan zien en dan is er nog het bandje Mixtape and Berq One wat tegenwoordig door het leven gaat als The Cool Quest. Vier muzikanten en een rapper... echt helemaal te gek!
Persoonlijk en/of algemeen:
Ondanks de economische toestanden in de wereld en dus ook in Nederland verliep het werk eigenlijk best goed. Waar veel transporteurs moeite hadden met de boel aan de gang te houden wisten ze het op de planning bij Ancofer voor elkaar te krijgen om me gewoon hele dagen aan de slag te houden en dan hoor je m'n werkgever niet klagen en mij al helemaal niet. Een leuk dingetje van afgelopen jaar was het artikel in Truckstar wat over een breedtetransport met m'n karretje ging en ook was het leuk om voor Mammoet mee te werken aan de bouw van wat op dit moment de grootste kranen ter wereld zijn. Dit soort mega projecten zijn soms best veeleisend, maar het uiteindelijke resultaat mag er dan ook echt wel zijn (link).
Samen met Linda naar de show van Cesar Millan (The Dogwhisperer) was ook echt wel gaaf. Linda had haar Zwitserse Herder (op dat moment nog pup) Sky daar voor opgegeven en ze had er een uitnodiging voor gehad. Even binnen lopen bij zo'n show bleek niet zomaar te kunnen, want je moest uiteraard op de gastenlijst staan enzo maar eenmaal binnen was het toch een unieke ervaring om een dergelijke show zowel backstage als in de zaal mee te maken.
Verder ging afgelopen jaar m'n tuin op de schop, die (niet overdreven) van wildernis naar mooie tuin ging. Het was behoorlijk wat werk en het meeste werd dan ook door een hovenier gedaan, maar ook hier mag het resultaat er echt wel zijn en ik ben er nog steeds blij mee dat ik deze keus gemaakt heb (link).
Er was dit jaar ook leuk nieuws uit Västerås, want ondanks dat het al bijna twee jaar geleden is dat Kajsa overleed besloten haar ouders om me toch even te verrassen met een bezoekje. Herinneringen met een lach en ook de erbij horende tranen kwamen voorbij, maar het was toch heel erg de moeite waard en ik ben blij dat ze langs zijn geweest. Minder nieuws was er ook van hun kant, want Vigo had even te voren zijn oudste husky in moeten laten slapen. Einar was het alfa mannetje van een groepje van 4 huskies, al was dat 'alfa' er eigenlijk al wel een heel eind af. Hij was al 14 en voor een husky is dat gewoon enorm oud, maar ik had gewoon iets met die hond. Wat dat betreft is het gewoon jammer dat ik veel van huis ben, want zo'n dier in huis lijkt me toch wel erg gaaf.
Het Parkfeest in Oosterhout was dit jaar ook weer net zo hard genieten als hard werken. Drie dagen van 's morgens vroeg tot... ja, eigenlijk weer diep in de ochtend met een geweldig leuk team in de weer om artiesten te begeleiden en er voor te zorgen dat ze niks tekort komen is toch wel erg leuk om te doen. Van het festival op zich krijg je dan niet altijd evenveel mee, maar ja... dan moet je tussen het publiek gaan staan en niet als vrijwilliger rond gaan rennen is mijn idee.
Conclusie:
Er gebeurden natuurlijk meer grote en kleine dingen afgelopen jaar, maar het heeft naar mijn idee niet zo'n zin om alles online te zetten. In z'n algemeenheid was 2011 een mooi jaar met uiteraard de momenten dat het allemaal wat minder liep, maar opgeven is gewoon geen optie en het zijn op dat soort moment de familie en vrienden die me daar doorheen weten te trekken ook al hebben ze daar zelf soms geen weet van. Het zijn de kleine dingen die het hem doen en die hoop ik ook in 2012 weer te mogen ervaren...
Zondag 8 januari 2012 - Optreden met PV and The Heartbeats:
Vandaag stonden we met PV and The Heartbeats in café De Machinist in Oss. Het bleek een kleine maar gezellige kroeg, alleen moesten we het deze keer zonder onze eigen bassist doen en kwam Frank Strokap als vervanger van Gertjan mee. Ondanks dat we maar twee repetities in deze formatie gedaan hadden liep het als een zonnetje. We begonnen al aan het eind van de middag om op die manier ook redelijk op tijd weer te kunnen stoppen, want de maandag is voor iedereen natuurlijk weer een gewone werkdag. We kunnen in ieder geval terug kijken op een geslaagde middag/avond en wat dat betreft is de toon voor 2012 op een goede manier gezet :-)
