Maandag 29 januari 2024 - Electric Mary.
Electric Mary is een Australische band die inmiddels zo'n 20 jaar actief is en het nummer wat ik vandaag op Muzikale Maandag onder de aandacht wil brengen komt van hun album The last great hope wat eind 2014 uit kwam. Dit is echt zo'n bandje wat je in mijn beleving zonder internet niet zou ontdekken, tenzij je ze bij toeval getroffen zou hebben tijdens één van hun Europese tours. Hoe dan ook: ik vind het lekker klinken en dat is feitelijk al reden genoeg voor een vermelding hier. Check Sweet Mary C.
Zaterdag 27 januari 2024 - Vroeger.
Het gaf allemaal wat gedoe de afgelopen week en dat begon eigenlijk vorig weekend al toen Kajsa's beste vriendin besloot langs te komen. Ze was op doorreis van vrienden in Frankrijk naar huis en gebruikt mij dan met enige regelmaat als tussenstop om de eenvoudige reden dat 2000 km op één dag in je uppie in de auto niet te doen is. Meestal is dat erg gezellig, maar deze keer in heel veel opzichten serieus. Vroeger kwam ter sprake en dan ging het in dit geval nog maar om 14 jaar geleden, want afgelopen week was Kajsa's sterfdag. Die dag geeft me mentaal sowieso vaak een duwtje in de verkeerde richting maar het gesprek met Agda, de 2 stormen (als in weersomstandigheden) die passeerden en Kajsa's sterfdag in één week zorgen er in totaal voor dat ik het wel een beetje had gehad en de week kon wat mij betreft niet snel genoeg ten einde zijn.
Toen kwam de onderstaande foto langs en die toverde een glimlach op m'n gezicht. Voor de goede orde: het is niet mijn foto, ik sta er ook niet op maar met een jute zak onder je kont zo hard mogelijk van zo'n ouderwetse houten glijbaan af is iets wat de jeugd van vandaag nooit meer mee zal maken. Ik vraag me af of dit soort dingen überhaupt nog wel gebouwd worden, want het kan tegenwoordig allemaal niet voorzichtig genoeg en ouders zijn maar al te benauwd dat er iets met hun kind zou kunnen gebeuren. Van de andere kant gezien dekken eigenaren van speeltuinen (als die er nog zijn) zich al snel in als het gaat om aansprakelijkheid en feitelijk is dat van de gekke.
Ja, je kwam wel eens met een kapotte broek beneden. Of gewoon zonder broek, dat kon ook gebeuren *grin* Feit is dat ik en veel anderen het in die speeltuinen enórm naar ons zin hadden en ik denk dat de kinderen van nu echt iets missen. Niet alleen de kick van de beweging en snelheid, maar ook in de zin van dingen inschatten en gewoon doen in plaats van al het getwijfel. Je leerde van dit soort dingen, ook als het allemaal maar spel was of spel leek en ook dat mist de jeugd van tegenwoordig.
Activiteiten zijn er nog wel, maar over het algemeen zijn het netwerken als Tiktok die de klok slaan en hoewel het internet een afspiegeling is van de werkelijke wereld zul je in die virtuele wereld nooit echte ervaringen opdoen. De invloed van die virtuele wereld is aan de dag van vandaag zo groot dat er op zich hier en daar wel kennis opgedaan wordt, maar geen ervaringen en dan mis je in mijn beleving toch best wel erg veel. Hoe dan ook: de foto deed me denken aan alle ervaringen van vroeger en dan met name gericht op ervaringen die ik op deed met de opa van m'n moeders kant.
Hij was degene die me als klein ventje leerde gras maaien, me overal mee naar toe nam en dus ook naar speeltuinen waar we onszelf uit konden leven. Hij was degene die me knopen leerde leggen die ik aan de dag van vandaag nog gebruik tijdens het zaagwerk en waar mensen nog wel eens van vragen hoe ik toch aan de kennis over knopen kom die zo makkelijk te leggen zijn, zo stevig dat je er duizenden kilo's aan kunt hangen en dat ze toch ook zo makkelijk weer los te halen zijn.
Ervaringen, niks meer en niks minder. Ervaringen die je letterlijk spelenderwijs op deed en die later van pas komen, vaak zonder dat je het in de gaten hebt. En over zaagwerk: wat dat betreft heb ik de week toch érg mooi af kunnen sluiten, want ik ben bij vrienden nog even wezen helpen met wat bomen op de grond leggen en die verwerken ze dan verder zelf. Na alle ellende van de afgelopen week was het in het zonnetje vandaag érg lekker om ontspannen aan het rommelen te zijn. Ik wens iedereen die dit leest een mooi weekend.
Woensdag 24 januari 2024 - Wonderboom.
Het internet is wat mij betreft een afspiegeling van de samenleving. De één treft er enkel leuke en mooie dingen, maar in sommige opzichten is het ook een soort van open riool waar de drek niet van iets normaals te onderscheiden is. Afgelopen week trof ik weer eens iets leuks wat ik zonder het wondere wereldwijde web nooit gevonden zou hebben: een boom met een wortelstelsel van 43 hectare ofwel 430.000 vierkante meter. Hij staat in de Amerikaanse staat Utah en dit éénboomsbos noemt men Pando wat uit het Latijn komt en vrij vertaald "Ik verspreid" betekent.
Wat cijfers van deze ratelpopulier: deze zichzelf klonende boom heeft geschat zo'n 47.000 stammen, weegt zo'n 6000 ton en hoewel de stammen op zich niet ouder worden dan 100 tot 130 jaar schat men de totale leeftijd op duizenden jaren tot wel 14.000 jaar toe. Ratelpopulieren verspreiden zich vaker over een groot gebied, maar iets dergelijks als dit is nergens anders ter wereld te vinden en het wordt dan ook gezien als het grootst levende organisme ter wereld. Dat het om1 organisme gaat is goed te zien tijdens de verkleuring, want alles maar dan ook werkelijk álles doen deze bomen op hetzelfde moment.
Nah, okee... Dood gaan doen ze gelukkig niet allemaal op hetzelfde moment, maar het schijnt met Pando niet erg goed te gaan. Oude stammen sterven af, maar er komen weinig of geen nieuwe meer voor terug en dat baart met name de mensen van het Fishlake National Forest (waar Pando deel van uitmaakt) zorgen. Ook de United States Forest Service houdt zich met Pando bezig, net als vele wetenschappers die natuurlijk sowieso van alles uit willen zoeken, maar met name actief zijn in het onderzoek waarom Pando (bijna) niet meer groeit. Wellicht kunnen zij met antwoorden komen en er voor zorgen dat dit organisme kan blijven bestaan.
En nu ik het toch over grote bomen heb: de grootste boom qua volume staat in Californië. Daar staat een Sequoia met een hoogte van 84 meter en een diameter van (schrik niet) 11 meter. Deze oerboom is naar schatting zo'n 2500 tot 3000 jaar oud. De hoogste nog levende boom staat ook in Californië en in dat geval gaat het om een sequoia van 116 meter hoog. Wat dat betreft is het aan de ene kant vreemd want Europa kent veel meer cultuur en geschiedenis dan de VS en toch staan daar de grootste en oudste oerbomen. Of misschien is het aan de andere kant wel logisch, want overal waar de mensheid huis komt houden verdwijnt de natuur en hebben wij dus onze natuur meer gesloopt dan de Amerikanen. Die werden nog op tijd wakker en dragen nu zorg voor het conserveren van deze reuzen.
Hoe dan ook vind ik dit soort dingen echt prachtig. Veel mensen snappen dat niet in combinatie met m'n werk als bomenzager en zien me meer als sloper dan dat ik dingen zou behouden. Het verschil zit hem in veiligheid en ruimte, want in dit soort bossen kunnen deze reuzen geen kwaad, maar in de bewoonde wereld worden bomen op een bepaald moment toch te groot of te oud waardoor de veiligheid van de mens er omheen in het geding komt en dan is er in mijn beleving niks mis met het verwijderen van een boom.
Wat ik de laatste tijd wel vaker zie is dat mensen ineens bomen gaan verwijderen vanwege zonnepanelen. De bomen die er al jaren en jaren staan blijken dan ineens schaduw te vormen op de pas gelegde zonnepanelen en dan moeten ze ineens weg. Zonde, in heel veel opzichten want een boom zorgt niet alleen voor zuurstof, maar ook voor schaduw, voor verkoeling en mits niet al te groot ook voor een mooi aanzicht. Maar goed, mensen zien de zonnepanelen als investering en een investering moet geld opleveren, dus moeten de bomen maar verdwijnen. Wat ik al aangaf: het is de keus van de eigenaar en niet de mijne, maar ik vind verwijderen enkel om die reden echt zonde. Je zou dan eigenlijk moeten wachten tot de boom qua veiligheid niet meer voldoet en pas dan over moeten gaan tot het aanleggen van zonnepanelen, maar helaas kan de huidige maatschappij daar niet op wachten.
Maandag 22 januari 2024 - 3 J's.
De 3J's? Als in Jaap Kwakman, Jan de Witte en Jan Dulles? Uit Volendam? Dat popbandje? Ehm... Het enige antwoord op al die vragen is: "Ja!" en daar schaam ik me in dit geval eigenlijk totaal niet voor, anders zou ik er op Muzikale Maandag zeker niet over beginnen. Ik heb er normaal gesproken niks mee, maar dat is een kwestie van smaak en geen kwestie van kwaliteit. Dat laatste hebben de 3 J's namelijk in overvloed, daar kun je niet omheen maar ik heb simpelweg niks met hun stijl. Met uitzondering van vandaag dan :)
Het gaat vandaag overigens niet om een eigen nummer maar om een cover en hoewel je sommige covers gewoon met rust moet laten besloten de 3J's het nummer van vandaag toch aan hun setlijst toe te voegen. Ze spelen het al jaren en deden het ook bij Vrienden van Amstel, live, maar ik ontdekte het afgelopen week pas en dan gaat het om de cover van U2's Pride (In the name of love) . In mijn beleving is dat zo'n nummer wat je moet koesteren en zeker niet moet gaan coveren omdat het zo'n beetje gegarandeerd is dat het ergens muzikaal of qua zang mis gaat. Hoe ver kon ik er naast zitten?
Het gaat bij dit soort nummers om de beleving waarbij als muzikant het nummer spelen niet voldoende is. Het moet gaan leven, anders is het niks en dat doen de 3J's in dit geval méér dan fantastisch. De drums bijvoorbeeld: super strak en toch loopt er iets omheen wat het losser maakt. Zet daar de knorrende bas onder, de gitaarpartijen die in de productie gewoon super zijn ingespeeld en uitgemixed en dan de zang van Jan Dulles... Kippenvel, ik heb er geen ander woord voor en je treft het nummer hier.
Zondag 21 januari 2024 - Isha.
Isha komt vanavond langs en dan heb ik het niet over een mens, maar over een storm. In de loop van de vanavond trekt de wind aan en die zal een groot deel van morgen aanwezig blijven met pieken aan de kust van 90 tot 110 km/u. Men verwacht die piek op dit moment net voor de ochtendspits, maar het zal best weer wat gedoe geven. Mocht je overigens met één of meerdere bomen in de problemen komen, dan kun je natuurlijk altijd even contact met me opnemen.
Door op het bovenstaande diagram van de brandweer te klikken zal er (afhankelijk van je instellingen) in een nieuw scherm of nieuw tabblad een grotere versie openen.
Zaterdag 20 januari 2024 - Terugblik W03.
De tijd ontbrak me afgelopen week simpelweg om iets van een update te schrijven, dus doe ik dat vandaag maar. Niet dat ik vandaag niks te doen heb, maar door wat afspraken zit ik praktisch gezien een beetje klem en daarom doe ik dit soort dingen eerst maar en ga dan later met m'n nieuwe houthok aan de slag. Houthok? Oh… wat een prachtig bruggetje *grin* Het eerste wat te melden valt is dat de oude drooghokken weg zijn. Het gaat om deze:
Die worden vervangen door het stalen frame waar ik eerder al over schreef en waar dan niet alleen in de lengte meer hout in kan, maar in het nieuwe kan het ook nog eens 3 rijen diep in plaats van de 2 rijen die hier in zitten. Maar goed, terug naar die oude drooghokken: dat zijn niet de meest stevige en ik had daarom het idee ze te slopen en op de stort af te gooien. De hergebruiker in me riep echter dat het best handig kon zijn om even een fotootje op Facebook te plaatsen met daarbij de vraag of iemand interesse had en hoe dichtbij... De eerste die reageerde was m'n zusje. M'n zwager heeft ze inmiddels opgehaald en gevuld en ze staan er alsof ze er voor gemaakt zijn:
Ze moesten hier natuurlijk dan wel ineens leeg gehaald worden omdat er nog een deel droge voorraad in zit voor dit seizoen, maar dat heb ik tijdelijk even naar een andere houtopslag verplaatst en het idee hierachter is dat het nieuwe straks opgebouwd kan worden terwijl het bijna op de plek staat waar het ook definitief moet komen omdat het eigenlijk te zwaar is om mee rond te sjouwen. Al met al blij met deze keus omdat weggooien van iets wat bruikbaar is in principe altijd zonde is en dat blijkt ook in dit geval maar weer. Hier kunnen ze volgens mij nog jaren mee.
Verder de klus van de treurwilg afgerond en ik kan alleen maar zeggen dat de eigenaar hier een goede keus gemaakt heeft. De boom was een meter of 10 tot 12 hoog en zoals een treurwilg betaamd ook nog eens knap breed en bomen van dit formaat horen in mijn beleving simpelweg niet in een particuliere tuin midden in een stad. Hoe mooi ook, er komt een punt dat ze te groot worden voor hun omgeving en aangezien snoeien altijd slecht is voor een boom omdat hij er van gaat rotten wordt het er uiteindelijk ook niet veiliger op. Snoeien is in dit soort gevallen altijd uitstel van executie en het is aan de eigenaar om te bepalen welk risico hij wil lopen.
Toen ik de takken uit de top verwijderde was al duidelijk te zien dat hij eerder drastisch was gesnoeid. Rotte plekken gaven het inwateren aan en dan weet je zeker met bomen in de wilgenfamilie eigenlijk al genoeg: dit is bovenin pap en onderin gewoon hol als het gaat om gezonde vezels. Dat is behalve bovenin bij de snoeiwond niet te zien, maar zoals ik al aangaf maakte de eigenaar in mijn beleving een goede keus door deze boom te verwijderen. Uiteindelijk valt hij a) of uit zichzelf om omdat hij rot is of b) moet je hem alsnog verwijderen wat mits het op tijd gebeurt elk jaar een groter en daarmee kostbaarder project wordt.
Het is dus simpelweg aan de eigenaar om te bepalen wat hij er mee doet en deze eigenaar koos voor een drastische snoei. Technisch gezien mag dit geen snoei genoemd worden omdat een snoei altijd om maximaal een derde van de kroonomvang gaat, maar in het geval van deze treurwilg acht ik het ondanks de mega rotte plek in het midden van de stam niet onmogelijk dat hij alsnog uit gaat lopen en dan is hij voor de eigenaar best bij te houden. Uiteraard zal het restant door het rottingsproces met de jaren alsnog omvallen, maar die zal dan geen of in ieder geval een stuk minder schade veroorzaken als hij op het aangrenzende perceel valt.
In mijn beleving ben je een goede buurman als je de keus maakt die nu gemaakt is en draag je niet alleen zorg voor je eigen omgeving en de daarbij behorende veiligheid, maar ook voor die van de buren. Dat er in de ogen van veel mensen dan een boom verdwijnt die er prachtig uitziet snap ik, maar diezelfde mensen zijn niet verantwoordelijk voor de boom en het rottingsproces wat daar in plaats vindt. De eigenaar is dat uiteindelijk wel en het is aan hem cq haar om daar keuzes in te maken. Wat mij betreft is een goede keus gemaakt, het werk is zo goed en veilig mogelijk uitgevoerd en alle restanten zijn keurig afgevoerd.
Maandag 15 januari 2024 - Puddle of Mud.
Van Bad Company vorige week op Muzikale Maandag naar Puddle of Mud is een prachtig bruggetje, al zou je dat in eerste instantie niet zeggen. Puddle of Mud kwam eerder ook al een keer voor bij met een cover en... nu weer. Is die band dan alleen maar goed in het maken van covers? Dat is nogal afhankelijk van je smaak natuurlijk, maar de covers die ik hier van hen onder de aandacht breng zijn van zo'n niveau dat ze eigenlijk beter zijn dan het origineel. Vorige keer in 2021 met een geweldige cover van Gimme shelter en deze keer met een super uitvoering van Bad Company's Shooting Star. De emotie die in het nummer en dan met name in de gitaarsolo zit die feitelijk net niet helemaal zuiver is, is wat mij betreft ongekend.
Zondag 14 januari 2024 - De eerste.
Gisteren had ik een treurwilg als eerste boom van 2024 om te vellen. Nou ja, vellen... hij moest drastisch worden ingekort maar gezien de enórme omvang en dat alles er af moest tot een lengte van een meter of 3 à 4 vind ik dat je het eigenlijk toch wel als een verwijdering mag zien. Het kan met dit soort bomen overigens echt 2 kanten op, want ik heb ze gewoon opnieuw uit zien lopen alsof er niks aan de hand is maar ook dat het restant na een jaar of 5 tot 6 gewoon om valt omdat er totaal geen leven meer in zit.
Foto's heb ik er deze keer niet bij, maar het ging om een mega treurwilg met als eerste hindernis dat hij erg scheef stond en als tweede hindernis dat hij vol gegroeid zat met hedera (klimop) wat het klimmen behoorlijk moeilijker maakt. Maar ik was toen ik er ben wezen kijken van mening dat het wel een klusje voor mij was, heb er een prijs voor afgegeven en daar ging de klant mee akkoord dus dan moet je het ook gewoon doen. Naar boven om de takken te laten vallen was al best een toer, maar daarna kon ik door de combinatie van het scheef hangen en de knot bijna bovenin mezelf nergens meer zekeren om een deel te laten vallen. Dat laatste was wel de bedoeling, dus om de hele boom in stukjes naar beneden te laten komen maar dat ging dus niet. Uiteindelijk de keus gemaakt om een groot deel van de stam toch maar in 1 keer te laten vallen en dat bleek achteraf de juiste keus.
Als ik al bij de eerder genoemde knot had kunnen komen dan zat die op zo'n raar punt dat ik er met een diameter van zo'n anderhalve meter nooit doorheen had kunnen komen en dan moet je als klimmer ook weer gekke dingen uit gaan halen die in mijn beleving onnodige risico's met zich meebrengen. Uiteindelijk lag hij tegen de grond, was er behalve een gat in de grond wat eenvoudig te herstelen is geen schade en kon ik veilig weer naar huis. Met de klant had ik afgesproken dat die het hout zou houden en ook voor de afvoer van het afval zou zorgen en die heeft eigenlijk best heel hard meegewerkt. Punt is alleen dat je bij dit soort bomen met een klimmer in de boom en dan 1 persoon op de grond die dan ook nog eens geen kettingzaag heeft om dikke takken kleiner te maken het nooit het nooit bij kunt houden. Dat is geen onwil of onkunde: het gaat gewoon niet.
Nog sterker: ik denk dat met iemand die wel goed gereedschap en ervaring heeft er alsnog een hele kluif aan zou hebben of dat het ook dan simpelweg onmogelijk is om bij te houden wat er naar beneden komt. Een treurwilg is gewoon geen boom die zich 'even' laat verwerken door alle slierten en takjes die er aan zitten en dan zitten we nu nog in de periode dat er geen blad aan zit. Uiteindelijk kun je op zo'n werkplek nog amper lopen en alle kleine dingetjes bij elkaar zorgden er voor dat alles wel tegen de grond ligt maar nog niet in stukken is gezaagd. Daar ga ik me tussendoor eens met de MS500i mee bezig houden, want dit is exact het werk waar deze zaag ooit voor is aangeschaft en ik ben er dan ook érg blij mee dat ik die heb.
Ondanks dat de boel nog afgerond moet worden vond ik het een mooie dag. Het enige wat een klein beetje tegenviel was het weer want in het begin van de week was de voorspelling nog wat vorst met een zonnetje, maar dat werd uiteindelijk een temperatuur net boven het vriespunt en grijs miezerweer. Maar goed, dat heeft gelukkig niemand voor het zeggen want, dan zou er nog veel meer ellende op de wereld zijn. Voorlopig is het een kwestie van de gebruikte zagen onderhouden en die naar de opslag brengen zodat ze weer inzetbaar zijn voor de komende week.
Donderdag 11 januari 2024 - Geld.
Geld is een raar ding en het laat mensen in mijn beleving soms ook rare dingen doen. Je hebt het nodig en kunt in de wereld van vandaag erg lastig zonder, maar ik denk dat de wereld er een stuk mooier van zou worden als de boel eens minder om geld of wat daar mee samen hangt draait. Je kunt immers ook iets voor iemand doen of iets voor iemand betekenen zonder dat er geld aan te pas komt of aan te pas hoeft te komen, maar... zoals ik al een beetje aangaf is dat voor veel mensen erg lastig en dat is jammer.
De waarde van geld staat vast zeggen mensen wel eens en zo is er een wisselkoers die aangeeft wat de ene munteenheid waard is ten opzichte van de ander. Maar als je het nou eens op een andere manier bekijkt en jezelf de vraag stelt wat nou werkelijk de waarde is van geld, dan kom je op een heel ander vlak uit en daarmee ook gelijk op hele andere antwoorden. Voor iemand die de eindjes maand in maand uit net (of misschien zelfs net niet) aan elkaar kan knopen heeft geld een grote waarde. Het heeft immers direct negatieve gevolgen als er maar ook het kleinste tekort dreigt en aan de andere kant heeft het voor iemand die meer dan voldoende heeft een stuk minder waarde. Er is immers nooit een tekort en als je met die wetenschap kunt doen en laten wat je wil is de beleving en de waarde van geld toch ineens best anders.
Voor mij persoonlijk heeft het meest waardeloze geld de meeste waarde. Meer dan wat dan ook en dat wil ik nog wel uitleggen ook. Hieronder zie je een munt van 5 Slowaakse Kronen en een ouderwetse stuiver in de zin van 5 cent als onderdeel van de gulden. Beiden bestaan al lang niet meer want Nederland ging op 1 januari 2002 over op de Euro en in Slowakije deed men dat 7 jaar later, dus op 1 januari 2009. Puur uit financieel oogpunt en de wisselkoers van toen een beetje toegepast is de Slowaakse munt 16 eurocent waard en de stuiver slechts iets meer dan 2 eurocent. Een verzamelwaarde hebben beide munten voor zover ik weet niet, want in totaal zouden ze ver onder de 2 euro blijven als je ze ergens te koop aan zou bieden.
Hoe zijn deze simpele muntjes met hun minuscule waarde voor mij dan toch belangrijk? Ik heb in een grijs verleden een relatie gehad met een Slowaakse. Die liep van beide kanten om allerlei redenen waar ik hier niet op in wil gaan stuk, maar het was voor mij het 2e land in het oosten van Europa waar ik kennis mee maakte en daadwerkelijk mensen leerde kennen in plaats van er zomaar op vakantie te zijn. Mensen met een eigen verhaal en een eigen geschiedenis. Een geschiedenis die wij niet kennen en hopelijk ook nooit zullen kennen als het gaat om het communisme en de onderdrukking die in dergelijke landen heeft plaatsgevonden. Deze 2 muntjes staan voor mij symbool voor die relatie en wat ik in die periode leerde, niet alleen over mensen maar ook over landen en die waarde is voor mij persoonlijk best groot.
Je kunt van alles lezen. Vroeger enkel in boeken en aan de dag van vandaag kun je op het internet een schat aan informatie vinden over alles wat je maar kunt bedenken, maar een daadwerkelijke ervaring mis je dan en daar zit dan denk ik het verschil. Kortom, rijkdom hoeft niet in het hebben van veel geld te zitten want ondanks dat de relatie naar de knoppen ging kijk ik wel met een goed gevoel terug op de ervaring en dáár komen de muntjes dan als herinnering om de hoek kijken. Ik kwam ze overigens tegen in een bakje toen ik op zoek was naar wat spelden, dus tja... een herinnering is blijkbaar makkelijk te triggeren :)
Dinsdag 9 januari 2024 - Game of Thrones.
Er komt een vervolg op de mega populaire serie Game of Thrones. Oh nee, dat is maar gekkigheid maar op dit moment is er een site actief waarmee je jezelf om kunt toveren tot rockster, Viking, astronaut, Oudgriekse heerser en weet ik wat nog meer. Ik heb (net als héél veel anderen) daar ook eens een foto naar ge-upload omdat ik nieuwsgierig was wat er uit zou komen en gezien de onderstaande foto lijkt me dan toch echt dat er een vervolg komt op de eerder genoemde serie *grin*
Maandag 8 januari 2024 - Bad Company.
De Engelse band Bad Company is al actief sinds 1973 en volgens de website zijn ze nog actief, maar de laatste nieuwe nummers kwamen volgens mij ergens in 1999 uit op een verzamelalbum en het enige wat de band daarna nog deed was touren en live albums uitbrengen. In 2019 was er nog een live tour door de States, maar sinds dien is het stil rond de band en op zich is dat natuurlijk ook niet zo vreemd te noemen.
Vandaag op Muzikale Maandag een nummer van hun 10e studio album Here comes trouble wat eind 1992 uit kwam. Dat is dus inmiddels ook alweer meer dan 30 jaar oud en aan de ene kant herken je onmiddellijk de rocksound uit die periode, maar tegelijk is het ook een soort van tijdloos. In de toekomst zal er vast nog wel iets van dit album langs komen, maar voor nu moet je het even doen met How about that.
Zaterdag 6 januari 2024 - Bleh.
Het is niet m'n gewoonte, maar dit wordt toch een beetje een soort van klaagzang. Afgelopen week heb ik 3 dagen gewerkt omdat ik 2 januari nog een soort van verplicht vrij was en die 3 dagen waren eigenlijk allemaal gewoon ruk. Niet qua aantal klusjes die gedaan moesten worden, ook niet vanwege de uren en kilometers want daar was allemaal niks mis mee. Het liep gewoon niet zoal het zou moeten en daar kan ik dan op momenten echt enórm van balen.
Elke dag later beginnen dan normaal is dan nog tot daar aan toe, maar als er ook elke dag wel iets in de rit zit wat niet klaar is en het laden daarom langer duurt ga je logischerwijs nog later weg en vervolgens stapelt de ene vertraging zich op de andere, want een dag kwam ik bijvoorbeeld bij een klant aan waar ik gelijk in de wacht werd gezet. Eenmaal aan de beurt was er iemand anders met de heftruck vertrokken die nodig was om te lossen, wachten werd "Ja, maar wij hebben zo meteen pauze dus dan gaan we eerst maar koffiedrinken." en zo wordt een kwartiertje wachten ineens verdubbeld. Daarna lossen, terug naar Oosterhout om te laden voor de 2e rit en toen stond ik om 12.32 uur ineens bij een klant die om 12.30 uur lunchpauze had.
Een andere dag was het ook later laden, ook weer wachten 'want niet klaar', uiteindelijk vertrokken en vervolgens sta ik EXACT met de koffiepauze bij m'n eerste klant. Bij de tweede wat vertraging en vervolgens sta ik in België bij een klant ook weer exact aan het begin van de lunchpauze. Allemaal vertraging op vertraging en op zich kan dat gebeuren, maar ik zit bij het horen van zo'n rit een dag van te voren al te zuchten omdat ik weet hoe het gaat lopen. Het is immers niet sinds gisteren dat ik dit werk doe en weten hoe lang je ergens over doet zit op een gegeven moment gewoon in je systeem en dan is het serieus vervelend als het een dag later exact loopt zoals je het in gedachten had, enkel omdat het laden niet gaat zoals het anders gaat.
Maar goed... Het is natuurlijk niet het eind van de wereld en uiteindelijk parkeerde ik vrijdagavond gezond en wel met alles nog heel op de parkeerplaats en kon ik de werkweek afronden. Zwartwit gezien dus niks aan de hand, niet meer dan 'vervelend'. Zo zou ik er dan over moeten denken, maar dat wil op het moment dat het me overkomt vaak niet zo best. De komende werkweek gaat vermoedelijk weer op zo'n manier beginnen, maar daarna is alles weer als vanouds en ik kan niet wachten tot het zo ver is. Vandaag het één en ander gerommeld met een knappe kettingzaag en een lier, dus m'n humeur is wat dat betreft weer helemaal zoals het moet zijn. Bedankt voor het 'aanhoren' van deze klaagzang *grin*
Dinsdag 2 januari 2024 - Houthok, deel 3.
Het was letterlijk een kwestie van tussen de buien door iets doen, want hoewel ik de hele houtopslag nu zo ongeveer klaar had willen hebben is het daar door de overvloedige regenval gewoon niet van gekomen. De vlonderdelen zitten met teksschroeven vast en daarmee zou je normaal gesproken zonder voor te boren houten planken op staal moeten kunnen bevestigen, maar dat werkte in dit geval niet helemaal. In het hout werkte die teksschroeven fantastisch, maar door het staal kwamen ze ondanks de aanwezigheid van de boorkop simpelweg niet heen.
Of ja, misschien ook wel maar het duurde me gewoon te lang dus besloot ik ook de kleine gaatjes in de profielen maar even voor te boren en daarna ging het als vanzelf. De tussenruimte is telkens afgemeten met een latje er tussen en op dit manier is die elke keer hetzelfde. Op de bovenste na dan, want daar zit een halve centimeter in of zo maar dat stoort me eigenlijk totaal niet.
Dit was in principe gewoon voorwerk want het frame moet nog in de verf, maar ik vind het zonde om eerst alles te conserveren en er vervolgens weer in te moeten gaan boren en zo. Vandaar de keus om alles nu te monteren en weer te verwijderen, want voorlopig is het weer echt te slecht om iets te kunnen doen. Vlak voor de regen kon ik nog even kijken of er 3 of 4 golfplaten nodig waren en dat bleken er 4 te zijn. Dat komt op zich geweldig uit omdat ik er nog precies 4 heb en ze overlappen elkaar dan eigenlijk te ruim, maar als ik er 3 zou gebruiken overlappen ze net niet voldoende. Kortom, dit is enkel even om te passen en volgende keer ga ik verder met de constructie van het dak en het boren van de gaten die daar voor nodig zijn.
Maandag 1 januari 2024 - Speciale start.
Om het jaar maar goed van start te gaan wens ik je natuurlijk allerleerst de beste wensen voor 2024. Dat het een jaar mag zijn met veel geluk en dat je het in goede gezondheid door mag komen. Goede voornemens, daar doe ik niet aan dus als het daar over gaat ben ik snel klaar met schrijven. Maar goed, maandag blijft natuurlijk maandag en dus Muzikale Maandag en om niet alleen de week maar ook het jaar super vet te beginnen kies ik deze keer voor de klassieker Fortunate Son.
Fortunate Son is toch een titel en geen band? Dat klopt, maar er zijn zulke diverse uitvoeringen van dat ik op de valreep in juli besloten heb dat Muzikale Maandag vandaag in het teken staat van een nummer en niet in het teken van een band. Het idee is met het origineel te beginnen en dan 8 uitvoeringen van absolute rommel tot een briljante versie die in mijn beleving beter is dan het origineel op een rijtje te zetten. Daar gaan we!
Het origineel is uiteraard van Creedence Clearwater Revival. Het komt van het album Willy and the poor boys wat in november 1969 uit kwam en wordt vaak in direct verband gebracht met de Vietnam oorlog, maar volgens John Fogerty (de schrijver van het nummer) gaat het meer over ongelijkheid binnen de verschillende klassen dan over de oorlog. Met meer dan 3 miljoen verkochte exemplaren in de VS en ruim een miljoen in Europa mag je met recht spreken van een klassieker en het origineel is hier te vinden.
Goed... en dan m'n persoonlijke top 8 van covers van dit meesterwerk. Ik wil hierbij benadrukken dat het om m'n eigen smaak gaat en wellicht vind je een uitvoering briljant die ik het liefst in de prullenbak zou gooien, maar dat zij dan zo. Andersom is namelijk ook net zo goed mogelijk en vandaar dat ik het ook m'n persoonlijke top 8 noem. Op nummer 8 plaats ik alle coverbandjes die het nummer willen brengen, maar het zowel muzikaal als qua emotie niet echt neer kunnen zetten waardoor er eigenlijk een futloos geheel ontstaat en dat moet je bij zoiets niet willen. Maar het kan nóg erger en dan doel ik op de uitvoering van The Motion. Emotielozer wordt het niet, maar hij staat hier als je hem wilt beluisteren.
Nummer 7: soms, echt maar héél soms is het een goed idee om een moderne beat onder een klassieker te zetten. Met dit nummer moet je dat niet doen, of anders gezegd is het in deze uitvoering van ene Turbo daadwerkelijk de door hemzelf omschreven low effort shitepost geworden. Wat een bagger.
Op nummer 6 zet ik de mannen van Ghost Inside omdat ik hun idee wel snap, maar een andere stemming van de gitaren en dan een beetje schreeuwen maakt het in mijn beleving nog geen goede metal cover. Qua boosheid die in het nummer zit klopt het dan wel 100%, maar ja... enkel daarvoor doe ik het niet. Hun uitvoering van Fortunate Son tref je hier.
Plaats nummer 5 zou op een schaal van 1 tot 10 net wel of net niet een voldoende zijn, maar ik noem de uitvoering van Pearl Jam een dikke voldoende. Ze blijven best wel in de buurt van het origineel en misschien is dat juist wel wat jammer is. Dit is zo'n super band met een super zanger dat ik eigenlijk een meer eigen versie zou verwachten die het origineel overstijgt, maar in plaats daarvan doen ze deze live uitvoering die qua emotie in mijn beleving juist mijlenver bij het origineel achter blijft.
Een band die er juist wél een eigen draai aan gegeven heeft is Corrosion of Conformity en om die reden zet ik hen op nummer 4. Laat je bij de video niet afschrikken door de afbeelding, want als je daar vanuit gaat krijg je echt iets wat je niet verwacht. Check hun versie hier.
De top 3, dan wordt het niet alleen een beetje spannend maar tegelijk ook best interessant. Op nummer 3 zet ik Laurence Jones. Niet vanwege de emotie want ook hij maakt er in mijn beleving een te lief liedje van, maar muzikaal vind ik dit érg vet en als het gaat om gitaarsolo's zijn er in mijn beleving niet zo veel die de 'feel' van Laurence kunnen overtreffen. Nieuwsgierig? Klik!
Nummer 2, daar staat de meester zelf en dan bedoel ik de schrijver van het nummer John Fogerty maar dan in samenwerking met Foo Fighters. John even daar gelaten, maar Dave Grohl als zanger geloof ik daadwerkelijk als hij de tekst van het nummer zingt. De emotie spat er vanaf en de gitaarsolo die opgedeeld is in 2 stukken (het eerste meen ik door John Fogerty en het tweede deel volgens mij door Georg Ruthenberg, maar ik kan er in beide gevallen naast zitten) is meesterlijk. Het is feitelijk jammer dat er online geen betere versie te vinden is qua geluidskwaliteit, maar wellicht kun je met een equalizer wat doen als je die op je pc hebt. Check hier hun versie.
Dan de wat mij betreft absolute nummer 1 en die komt van The Dead Daisies. Nu is de samenstelling van die band zo variabel dat het in mij beleving volledig oneerlijk is om deze band zomaar als beste weg te zetten, maar laat ik het dan zo zeggen: in deze samenstelling vind ik het de meest briljante uitvoering ooit. Energie, emotie en ook weer die gitaarsolo die je simpelweg op 11 moet zetten qua volume. Dit raakt me daadwerkelijk en dat is ook de reden dat hij tijdens m'n crematie ook voorbij komt, maar dat is dan weer een heel ander verhaal waar ik voorlopig nog niet mee bezig hoop te zijn. Wel met deze top 8 en die sluit ik dus af met deze ultieme uitvoering.
Ik hoop dat je het nummer na al deze uitvoeringen niet helemaal kots beu bent :)
|
|
|
| 
