Zondag 28 juni 2009.
Alweer een week-update en zo loopt het alweer tegen het einde van de maand juni...
Qua werk liep het allemaal toch wel weer aardig de afgelopen week. Onveranderd eigenlijk, kan ik wel zeggen en op zich ben ik daar natuurlijk heel blij mee. Het is op dit moment alleen een vreemde gedachte dat de zomervakantie alweer voor de deur staat, want een echt vakantiegevoel heb ik eigenlijk totaal nog niet. Maarja, dat zal waarschijnlijk komen omdat ik de hele tijd toch stiekem wel druk ben met allerlei dingen.
De afgelopen week ben ik veel achter de pc bezig geweest met het voorbereiden van samples voor probeersels, opnames en weet ik wat nog meer. Verderop in dit stukje staat wel wat meer info, maar op dit moment is het nog zo vaag dat er eigenlijk weinig over te melden valt. Maargoed, wat is er allemaal te beleven dan?
De voorbereidingen voor de opnames ik binnenkort met Stefan heb zijn afgerond en daarnaast heb ik wat zitten klooien met een sample/clicktrack voor Behind d'n Dike. Ooit maakten we met Rockband Kalamazoo het nummer 'JFK' wat eigenlijk een soort van docu-rock nummer is over president Kenedy, maar aan het nummer zijn hier en daar toch wat dingen veranderd zoals we hem met Behind d'n Dike gaan spelen. Hier staat een voorlopige en héél kunstmatige versie online zodat je een idee krijgt hoe het nummer moet gaan worden. Het moet natuurlijk door de hele band nog ingespeeld worden en dan zal het veel meer gaan leven, maar het gaat hier dus enkel om het idee.
Verder hadden we gisteren de definitieve afronding van Rockband Kalamazoo. Lunchen en wat drinken op het terras van Het Stadscafé hier in de binnenstad was volgens ons een goed plan om de laatste dingen af te ronden en nog even na te babbelen over het nu allemaal gegaan was. Dat bleek een goed plan, want het was heel gezellig en het duurde dan ook wat uurtjes langer dan ik in de planning had voor ik weer thuis was. Geen ramp natuurlijk en ik ben er blij om hoe het nu afgerond is, want we zijn in ieder geval op een normale manier uit elkaar gegaan en persoonlijk vind ik dat erg belangrijk. Het komt gegarandeerd voor dat we elkaar nog wel eens tegen het lijf lopen en elkaar dan scheef aan gaan lopen kijken kan volgens mij niet de bedoeling zijn.
's Avonds ben ik bij Dear Betty gaan kijken waarin Julia als drummer actief is. Een leuk bandje, alleen was tijdens het optreden te merken dat ze lang niet gerepeteerd hadden en dat ze de ervaring nog missen. Daardoor ging het hier en daar mis, al was lang niet alles door het publiek te horen maarja... Die meiden komen er wel als ze na de zwangerschap van hun gitariste de boel weer op gaan pikken. Ik heb mezelf in ieder geval voorgenomen dan nog eens een keer te gaan kijken en ik verwacht dan echt dat ze vooruit gegaan zijn.
Afgelopen week heb ik het nieuwe custom bassdrum vel binnen gekregen. Het oude, waarop Kalamazoo staat, voldoet natuurlijk niet meer en aangezien ik toch iets aparts wilde kwam ik op het volgende uit:
Het is een zwart Ambassador vel van Remo wat bedrukt is met een afbeelding die ik had meegestuurd en ook zit er gelijk een 5 inch gat in met beschermrand (de zogenaamde bassdrum O van Holz). Duur? Het viel me eigenlijk erg mee, zeker als je gaat kijken wat het vel en de bassdrum O alleen al kosten. Ik ben in ieder geval erg blij met het resultaat, al moet ik er wel bij zeggen dat ik hem nog wel even 100% recht moet zetten want op de foto zit hij nog niet helemaal naar m'n zin.
Zondag 21 juni 2009.
Een week-update is misschien wat saai, maar er viel deze week gewoon verder niets te melden. Qua werk liep het deze week lekker en ik heb het weer voor elkaar gekregen om alles op tijd van de auto af te krijgen. Waar het de afgelopen week niet zo best mee ging was m'n nachtrust. Niet dat ik die vreselijk tekort gekomen ben, maar ik had het voornemen om eens wat eerder naar bed te gaan dan 'normaal' (ik slaap in de ogen van veel mensen bijzonder weinig) en dat kreeg ik op één of andere manier gewoon niet voor elkaar. Een verjaardag, een repetitie, een ditje, een datje, even nog wat dingen doen en regelen... En tja, dan is het zo weer laat dus ik neem het mezelf deze week maar weer opnieuw voor om op tijd naar m'n mandje te gaan.
Het weekend was in ieder geval ontspannend genoeg. Lekker uitgeslapen, een beetje op visite geweest en in en om het huis wat gerommeld. Verder ben ik muzikaal gezien wat aan het klooien met een sequencer. Dat is een apparaat waar je verschillende tracks apart mee af kunt spelen en ik ben op die manier een beetje aan het klooien met een clicktrack en wat gitaarpartijen die ik dan zelf inspeel. Op die manier moet het mogelijk zijn om een nummer te maken zonder drums, die je dan als drummer gewoon mee kunt spelen om te oefenen bijvoorbeeld. Of ik het uiteindelijk ook echt voor elkaar ga krijgen moet nog blijken, maar op dit moment ben ik voorzichtig optimistisch... :-)
Voorlopig is het weer bijna tijd voor een nieuwe werkweek en aansluitend weer een leuk weekend waar de plannen al voor klaar liggen. Meer info volgt uiteraard...
Woensdag 17 juni 2009.
In de ogen van sommigen gaat het snel met Behind d'n Dike omdat Kalamazoo nu plat ligt, maar niets is minder waar want dat project loopt al bijna aan jaar. Er is tot nu toe alleen bitter weinig mee gedaan dan thuis of in de studio wat dingetjes opnemen, deze afmixen en vervolgens online zetten zodat de opnames ook door de andere bandleden eventueel gebruikt kunnen worden. Gisteren kwam daar verandering in en stonden we met vier man ineens in de repetitie ruimte.
Maar waarom eigenlijk? Behind d'n Dike is een band met alleen maar eigen werk en daar is zo goed als niks van af...
Klopt helemaal, maar daarvoor waren we nou juist bij elkaar. Er zijn een aantal ideeën, alleen is het de vraag of die uitvoerbaar zijn en zo ja, in wat voor vorm dat dan zou moeten gebeuren. Het was dus meer een kwestie om eens te kijken waar iedereen binnen dit project staat, wat we wel en niet willen en ook belangrijk: wat we wel en niet kunnen... De samenstelling bepaald voor een groot deel de band en het geluid, maar daarbuiten is het natuurlijk ook nog mogelijk om gebruik te maken van samples en dergelijke. Op dit moment sluiten we in ieder geval nog even niets uit en hebben een goede muzikale verkenning achter de rug...
Zondag 14 juni 2009.
M'n beslissing om te stoppen met Kalamazoo voelt nog steeds goed, al heeft het toch wel een dubbel gevoel en geeft het nieuwe drukte. Het is niet niks om na ruim 13 jaar de knoop toch maar door te hakken, maar ik denk echt dat ik in een andere band meer tot m'n recht kan komen dan binnen Kalamazoo zoals dat de afgelopen tijd liep.
Wat die nieuwe drukte betreft: het blijkt dat 1605 nog niet helemaal is afgerond en dat er nog aan optredens gedacht wordt... Dit moet wat mij betreft dan wel op redelijk korte termijn gebeuren, want het ging om een project wat in principe op 16 mei zou eindigen. Nu komt dat niet zo heel nauw natuurlijk, maar aangezien we niet repeteren zakt een setlijst van 60 nummers toch vrij snel weg. Verder zit Behind d'n Dike de laatste weken in een stroomversnelling en het ziet er naar uit dat ik daar binnen afzienbare tijd ook mee aan de slag kan en daarnaast zijn er toch ook nog plannen om zelf weer in een vaste band plaats te nemen als drummer. Details hierover hou ik nog even voor mezelf omdat iedereen anders alleen maar gaat gissen, maar tzt komt daar vanzelf duidelijkheid over.
Dinsdag 9 juni 2009.
Afgelopen weekend was weer het Parkfeest in Oosterhout en voor het derde achtereenvolgende jaar zat ik daar in de backstage ploeg. Een heel verslag laat nog even op zich wachten, maar het was weer vreselijk gaaf om te doen.
Nieuws over Rockband Kalamazoo: gisteren heb ik de knoop doorgehakt en heb ik besloten per direct te stoppen als drummer bij Kalamazoo. Ik loop al een tijdje rond met twijfels over de muzikale koers die de band door de tijd heen is gaan varen, maar het is toch echt niet mijn ding en dan is er eigenlijk maar één keus mogelijk en dat is stoppen. Het heeft dus niets met de personen binnen de band te maken of iets dergelijks, want muzikaal gezien en ook op persoonlijk vlak loopt het allemaal best alleen de keuze van de muziek... daar irriteerde ik mezelf steeds meer aan.
Als gevolg daarvan heeft ook Stefan aangegeven te stoppen met Kalamazoo omdat hij op dit moment niet de energie op kan brengen om wéér opnieuw te beginnen met een nieuwe persoon binnen de band. Na ruim 13 jaar is er dus een einde gekomen aan een band waar ik veel plezier mee heb gehad en (niet onbelangrijk) waar ik ook veel mee geleerd heb...
Rockband Kalamazoo
4 februari 1996 - 9 juni 2009
R.I.P.
Maandag 1 juni 2009.
Nog vier weken en dan zitten we alweer op de helft van het jaar. Wat gaat de tijd toch hard... Toch zijn er mensen waarbij de tijd op dit moment niet zo hard gaat en dan denk ik bijvoorbeeld aan mijn buurman. Goed een week geleden ging hij met zijn vrouw naar het ziekenhuis en inmiddels is ze helaas overleden. Treurig, ik heb er geen ander woord voor. Het was een vriendelijk vrouwtje wat altijd wel tijd had voor een praatje, altijd aan de gang was om alles netjes te houden en nu is het ineens allemaal over. Natuurlijk kun je dan zeggen dat het risico bij mensen op leeftijd groot is dat ze er ineens tussenuit knijpen en in wezen is dat ook wel zo, maarja... Als het moment daar is dan is het toch even slikken.
Verder met goed nieuws op deze tweede pinksterdag: vandaag heb ik weer eens niets bijzonders gedaan. Vanmorgen een beetje in de tuin aan het klooien geweest, aan het eind van de ochtend nog even een stukje wezen fietsen en vanmiddag heb ik de bestelling voor een nieuw voorvel van m'n bassdrum de deur uit gedaan. Nog het één en ander in m'n huishouden gedaan en zo is de dag snel omgevlogen.
Het fietsen ging op zich lekker, alleen wil die wind die er gister ook al stond nog niet erg gan liggen. Ik had een rondje D2 training in gedachte wat op dit moment op een uur staat en dat dan op een maximale hartslag van 153 slagen per minuut. Maarja, toen ik bij de kleibulten kwam die bij Hurwenen buitendijks liggen kon ik het toch niet laten om daar even te gaan klooien. Bij droog weer zoals nu is het de ideale plek om aan de techniek en/of het intervallen te werken. Technisch gezien kun je er mooi het klimmen en het maken van hele korte draaien oefenen, want de bulten zijn hier en daar enorm steil, maar tegelijk kun je dit stuk dus ook gebruiken om te intervallen. De hartslag steigt namelijk enorm bij het beklimmen van die bulten en door vervolgens een rondje over de dijk te fietsen en onderlangs weer terug te gaan heb je dan de rustmomenten.
Uiteraard was het vandaag helemaal niet de bedoeling om m'n hartslag een heel eind omhoog te jagen, maar het was toch lekker om daar even bezig te zijn. Op de terugweg zag ik bij de viaducten van het spoor en de A2 een meisje met een paardje staan en het paardje zag het niet zo zitten om onder die viaducten door te gaan. Op m'n vraag of hij er bang voor was antwoordde het meisje wat erop zat dat hij nog jong was en niet bekend in de omgeving en ook nog eens bang was voor schaduw. Nouja, dat heb je nogal wat onder zo'n breed viaduct natuurlijk, maar ik was inmiddels van de fiets afgestapt en nam het paardje eigenlijk zo mee onder het eerste viaduct door. Ook het tweede ging op deze manier vanzelf en ik hoop dat het paardje op deze manier zijn angst een beetje heeft overwonnen zodat deze ruiter op de terugweg geen problemen zou hebben. Daarna nog een beetje uitfietsen door de stad: over de Waalkade waar het gezellig druk was met dit enorm mooie weer en daarna een stukje binnendoor door het park om op die manier weer naar huis te rijden.
Alles bij elkaar ben ik 1 uur, 5 minuten en 40 seconden bezig geweest en heb in die tijd met een gemiddelde van 21.9 km/u een afstand gereden van 24.05 km. De hoogst gemeten snelheid tijdens dit rondje kwam vandaag uit op 33.1 km/u en eenmaal weer thuis was ik 845 kcal kwijt. Als ik op deze manier op m'n gemak wat rondjes kan rijden en de boel rustig uit kan bouwen, dan is dat toch wel erg lekker. Helaas ontbreekt me voorlopig nog even de tijd om in ergens in het bos te gaan fietsen, maar binnen een paar weken moet dat ook toch wel weer te doen zijn. Misschien zijn het de vrije dagen waardoor ik wat meer energie heb of misschien is het gewoon toch stiekem érg lekker om na zo'n lange tijd weer op de fiets te zitten... Wie zal het zeggen?
|
|
|
| 
