Zondag 27 juni 2010.
Op zich is er na het uiteenvallen van de band niet zo heel veel te melden, behalve dan dat het me muzikaal gezien echt veel te stil is. Ik ben daarom weer actief op zoek gegaan en heb een band gevonden waar ik binnenkort een keer mee kan komen repeteren. Ik noem het maar zo omdat ik een hekel aan het woord 'auditie' heb: het woord alleen al brengt naar m'n gevoel een bepaalde lading met zich mee en aangezien het voor mij toch een hobby en dus een vorm van ontspanning is... Maar goed, daarover schrijf ik ter zijner tijd natuurlijk nog wel iets.
Verder gaat het allemaal wel z'n gangetje: het werk loopt nog steeds lekker, het weer is super op dit moment en het Nederlands elftal is weer een ronde verder in het WK. Dat laatste is iets wat me op één of andere manier nog steeds totaal niet kan boeien, maar tijdens het werk heb ik er bijvoorbeeld wel mee te maken. Laatst speelde het team 's middags op een werkdag en dan blijkt ineens dat heel veel bedrijven de boel gewoon plat gooien zodat het personeel naar de wedstijd kan kijken. Op zich een leuk idee, maar als je als chauffeur bij zo'n bedrijf binnen komt op het moment dat er nul komma nul activiteit is en je hebt nog meer te doen dan wordt het toch vervelend. Morgen moeten de mannen weer 's middags spelen (in dit geval tegen Slowakije), dus ik ben benieuwd hoe het me morgen zal vergaan.
Als update van deze site heb ik een reactieformulier toegevoegd, zodat je als lezer van deze stukjes eventueel even kunt reageren. De reacties komen in dit geval niet online te staan zoals bij een gastenboek (al kun je daar natuurlijk ook altijd nog je reacties kwijt) maar in dit geval komen ze rechtstreeks in m'n mailbox terecht. Wil je dus ergens op reageren? Schroom niet...
Donderdag 17 juni 2010.
Wat ik niet verwachtte gebeurde gisteren toch: ik kreeg telefoon... Nouja, op zich is dat natuurlijk niet bijzonder, maar de rockband in oprichting ligt vanaf gisterenavond plat en is dus helaas niet verder gekomen dan de oefenruimte.
Balen aan de ene kant, maar aan de andere kant gaat het om een band met een verleden en het blijkt in een aantal gevallen moeilijk om het verleden los te laten en met een frisse start te beginnen. Op zich hebben we wel wat leuke dingetjes gedaan, dus het is zeker geen verspilde moeite geweest om telkens op en neer te rijden, maar ik had toch de hoop dit wat langer vol te houden.
Wat nu? Dat lijkt me duidelijk: op zoek naar een andere band natuurlijk!
Dinsdag 15 juni 2010.
Minder goed nieuws te melden vandaag...
De bassist van de rockband waar ik in zit belde vanmiddag en wist me te vertellen dat hij gaat stoppen met de band. Of dit nou 'einde band' betekent of dat we gaan overleggen en misschien op zoek gaan naar een andere bassist weet ik op dit moment nog niet. Ik hoop het laatste...
Zondag 13 juni 2010.
Een verslagje van het Parkfeest 2010... Ik was er nog niet aan toe gekomen, maar bij deze maak ik dat direct goed en mag je 'je' van het woord 'verslagje' gelijk weer afhalen :-)
Uiteraard is het hele verslag later ook nog terug te vinden via het menu Xtra.
Parkfeest Oosterhout, editie 2010. Voor mij was het inmiddels de vierde keer dat ik mee deed en ook dit jaar zat ik weer in de backstage ploeg van het festival. Waarom toch telkens in dit backstage ploeg? Tja, omdat het gewoon heel leuk werk is met een heel leuk ploegje mensen. Je bent binnen dit team voor een groot deel op elkaar aangewezen, maar aan de andere kant moet je dingen zelf op kunnen lossen. Daarnaast is er het over het algemeen leuke contact met de artiesten en natuurlijk de beleving van het festival zelf, al krijg je daar als medewerker lang niet altijd iets van mee. Het zijn lange en intensieve dagen tijdens het festival, maar zo vreselijk de moeite waard...
Maargoed, ook dit jaar begon het festival zoals elk jaar met de voorverkoop en die was dit jaar op zondag 18 april. Hoewel de voorverkoop om 13.00 uur zou beginnen waren er dit jaar ook weer mensen die 's nachts al in de rij gingen liggen voor kaarten, want je kunt als bezoeker maar een beperkt aantal kaarten krijgen en op is ook echt op. Het weer was super tijdens de voorverkoop en om het geheel vast een beetje in de sfeer te brengen van het Parkfeest had de organisatie drie coverbands uitgekozen in de vorm van Ziggy Smack, Nootlot (haha, nee dit is geen typefout) en Rob en Huub’s A-meezingband.
Wat fotootjes om de sfeer op deze prachtige dag weer te geven en die aangeven dat het Parkfeest echt een festival is voor jong en oud:
Tijdens het festival zouden we echter met héél ander weer te maken krijgen, want over het algemeen was het wel droog maar tijdens het weekend vielen er een paar hele pittige buien. Toch mocht het de pret niet drukken...
Vrijdag 28 mei:
Op vrijdag ben ik in de loop van de middag naar Oosterhout vertrokken om daar te helpen met de voorbereidingen voor het festival. Nou ja... voorbereidingen... Het gaat in dit soort gevallen om het invullen van de details, want de grote voorbereidingen zoals de podiumbouw en dat soort dingen zijn dan al bijna een week in volle gang maar daar hoeven wij niet bij te zijn. Rond 14.30 kwam ik in het park aan en na wat bij kletsen was het tijd om aan de slag te gaan. Voorbereiden Podium 2 stond voor mij op het programma, dus ben ik daar maar mee aan de slag gegaan. Op zich ging dat allemaal langer duren dan verwacht omdat het meubilair voor de cabines nog niet aanwezig was en ik mistte ook nog een heel groot deel van de voorraad drank. Drie cabines... daar ging het om en op zich is dat niet zo'n heel groot werk, maar omdat er dus wat dingen niet waren en Caro Emerald rond 17.00 al werd verwacht had ik het toch nog even knap druk.
De rest van de dag zou voor mij bestaan uit hand en spandiensten, want één van de teamleden kon dit jaar vanwege gezondheidsredenen niet het hele weekend aanwezig zijn en vandaar dat m'n takenpakket iets anders in elkaar zat dan eerdere jaren. Het schema wat gemaakt was liep daardoor een beetje in het honderd, maar dankzij de inzet van iedereen konden we toch alles voor elkaar krijgen. Om een lang verhaal kort te maken: om 18.00 uur ging het park open en vanaf 19.00 uur gingen we helemaal los voor de 14e editie van het Parkfeest, waar Di-rect op Podium 1 het festival opende.
Overigens heb ik bijna alle bands in het Park dit weekend wel horen spelen, maar ben niet in de gelegenheid geweest om tussendoor even te gaan kijken. Ik heb daarom ook geen foto's kunnen maken en alle onderstaande foto's zijn afkomstig van de fotografen van het Parkfeest, namelijk:
Ruben van Straten
Ferry Grooten
Leo de Jager
Ik moet eerlijk zeggen dat Di-rect mijn bandje al lang niet meer is. Het is een gevoelskwestie, want het zijn op zich natuurlijk goede muzikanten maar toen ze jaren geleden als stelletje jonge honden begonnen en zich ook zo gedroegen liep het naar mijn idee allemaal veel lekkerder. Nu komt het serieus en geregisseerd over en dat is naar mijn idee jammer.
Vanaf 20.00 opende stond Caro Emerald op Podium 2:
Een ouderwetse sound, maar toch in een soort van nieuw jasje en wat een vreselijk aardige meid is Caroline! Verder is het gewoon niet mijn muziek, maar ja... doet dat er toe als een compleet park uit z'n dak staat te gaan?
Om 20.45 uur begon De Jeugd van Tegenwoordig aan hun act op Podium 1. Een... nou... laat ik het een apart clubje noemen met muziek die je naar mijn mening of helemaal geweldig moet vinden of je vind er helemaal niks aan. Lef hebben ze in ieder geval wel, want hun muziek is zeker niet standaard en uiteindelijk blijken ze daar toch succes mee te hebben.
Van Kraak en Smaak die om 21.30 uur begonnen heb ik helemaal niks meegekregen, dus daar valt dan ook weinig over te zeggen.
De afsluiter van deze eerste dag was Novastar. Ze begonnen om 22.30 uur en maakten naar mijn idee alles waar wat ik van hen wist. Een geweldige band en ook nog hele aardig lui, dus wat wil je dan als backstage crew nog meer?
Om 0.00 uur is het dan einde programma, maar dat geldt dan eigenlijk alleen voor de artiesten want die zijn dan pas echt klaar. Tenzij ze nog even rond willen blijven hangen en ik moet zeggen dat veel artiesten dat ook wel doen nadat ze gespeeld hebben. De sfeer op het Parkfeest is toch wel van dien aard dat ze dit eigenlijk gewoon niet willen missen, en gelijk hebben ze! Voor ons is de dag dan nog lang niet ten einde, want op het moment dat de bands van de vrijdag vertrekken zijn wij druk bezig met het voorbereiden van de zaterdag. Uiteindelijk kwam het er op neer dat ik rond 02.30 uur m'n mandje zag en er moe en voldaan in kon ploffen.
Zaterdag 29 mei:
De wekker ging alweer vroeg, maar omdat we op vrijdag al veel dingen hadden kunnen doen hoefden we deze dag niet zo heel erg vroeg te beginnen. Rond 10.30 uur was ik in het park aanwezig om mee te helpen met het voorbereiden van dingen die gisteren waren blijven liggen omdat het eenvoudig nog niet kon. De technische crew van Dirk Scheele die deze zogenaamde 'papa,- mama,- opa,- oma,- en kindermiddag' zou openen was ook al aanwezig om de boel op te bouwen. Persoonlijk vind ik deze zaterdagmiddag altijd een apart gevoel geven, misschien juist omdat het opgezet is als familiedag waarop echt alles van jong tot oud door elkaar loopt. Op De Heuvel (een parkeerplaats naast het park) is dan ook van alles te doen en ook daar zorgen wij natuurlijk heel goed voor de artiesten.
Op De Heuvel heb ik de band 'Gotcha!' gezien die het programma om 13.00 uur opende en muzikaal zat dat wel aardig in elkaar, maar de bandleden moeten wat mij betreft nog wat groeien. Dat is ook mogelijk omdat het allemaal om hele jonge gasten gaat, dus wat dat betreft is er geen vuiltje aan de lucht. Waar wat mij betreft heel veel vuil aan de lucht is... de bandnaam. Er is namelijk al jaren een band met dezelfde naam en dan vind ik het knap slordig als je met een nieuwe band dezelfde naam kiest. Verder heb ik stukjes gezien van Dr. Murpy en Pretty Young Things en dat waren allebei toch behoorlijke verrassingen. Het gaat in beide gevallen om bandjes waarvan de leeftijd van de bandleden zo tussen de 15 en 17 jaar ligt, maar daar zit een talent! Het mooie aan dit soort bandjes vind ik dat je kunt zien dat de basis er is, maar dat ze op bepaalde vlakken nog moeten groeien als muzikant en dan komt het helemaal goed. Persoonlijk vond ik Pretty Young Things wat dat betreft het meest 'volwassen' over komen van deze twee bands, maar zoals ik min of meer al schreef: dit soort lui moeten vooral doorgaan met het maken van muziek en het opdoen van ervaring. Als ze dan de juiste contacten hebben/krijgen kunnen ze het best een eind schoppen volgens mij.
Intussen was in het park Dirk Scheele om 13.00 uur begonnen met de opening van de zaterdag, waarna de meidenband Djuli speelde en de middag werd afgesloten door Cowboy Billie Boem. Qua sfeer zat het in het park allemaal wel snor, maar ik heb van het hele programma weinig tot niks meegekregen in verband met andere dingen die gedaan moesten worden.
Om 17.00 uur wordt het park dan afgesloten, begint er een grote schoonmaak en is er voor de medewerkers tijd om even een hapje te eten. Tenminste, ik vind het zelf eigenlijk wel lekker om die tijd juist te benutten om een heleboel werk te verzetten omdat er dan geen bezoekers zijn die in de weg lopen en alle medewerkers zich ook min of meer op één punt verzamelen. Dat eten komt dan later wel en op die manier kun je op een relatief makkelijke manier toch een heleboel gedaan krijgen.
Om 18.00 ging het park weer open voor bezoekers en was het tijd om het avondprogramma te starten wat om 19.00 uur los ging met Girls wanna have fun. Een echte 'all girl band' maar als ik zeg 'meidenband' dan doe ik voor m'n gevoel deze groep dames echt tekort. Het muzikale deel van de band bestaat namelijk uit Tessa Boomkamp (drums), Astrid Akse (gitaar, percussie), Dalâl Marouf (gitaar), Joyce Grimes (bas) en Marianne Stel (keyboards). Deze muzikale dijk wordt aangevuld door de zangeressen Neel van der Elst, Manuëla Kemp, de zusjes Monique en Suzanne Klemann, Lies Schilp, Robbie Schmitz, Frédérique Spigt, Mieke Stemerdink, Janice Williams en Inge Bonthond. Stuk voor stuk bekende namen en ze hebben er echt wel een feestje van gemaakt.
Wat wel geinig was om te merken: waar beginnende artiesten soms met knikkende knieën rondlopen van de zenuwen of voor een optreden absoluut niet op de foto willen als ze niet volledig in de make-up zitten... het interesseert deze dames totaal niet. Op het moment van de soundcheck waren ze nog lang niet klaar voor de show, maar de dames komen dan gewoon de kleedkamer uit met de rollers nog in hun haren, doen de soundcheck en verdwijnen vervolgens weer de kleedkamers in om voor het uiteindelijke optreden er op en top uit te zien. Stuk voor stuk zijn het ook meiden die in de omgang gewoon hartstikke aardig en normaal zijn en dat maakt het werk voor ons dan weer een stuk leuker en makkelijker.
Valerius opende om 20.00 uur Podium 2 voor deze avond en dat is typisch zo'n bandje wat uit het niks lijkt te komen en ineens super bezig is. Ook hier weer: aardige lui om mee te werken en muzikaal gezien is het naar mijn idee echt wel een bandje om rekening mee te houden omdat ze gewoon net anders klinken dan het gemiddelde bandje wat opstaat.
Dan... 20.45 uur... Moke! Drie jaar geleden was het inmiddels dat ze hier bij ons waren en wat was het toen een feest, niet alleen op het podium maar ook daarbuiten. Dit jaar stonden ze welverdiend op Podium 1 en waar de mannen 's middags nog op Pinkpop stonden te spelen: 's avonds stonden ze in Oosterhout en ook dit jaar was het gewoon weer top. Leuk om te merken dat de mannen ondanks het succes van de band toch lekker zichzelf gebleven zijn.
Om 21.45 zou Waylon eigenlijk moeten spelen op Podium 2, maar die kon niet en de organisatie had het voor gekregen om last minute Dennis te regelen en die hadden we een paar jaar geleden ook al op bezoek gehad. Ze heeft net een paar maanden een nieuwe plaat uit en dit is op zich dus wel een mooie gelegenheid om die even te promoten, maar muzikaal gezien liep het op het podium allemaal helaas niet zoals het zou moeten. Ze is niet alleen beter, maar kan ook beter dus dat moeten we bij een andere editie van het Parkfeest gewoon nog eens overdoen naar mijn idee. Qua 'mens zijn' is Denise gewoon een toppertje en die band die ze dit keer bij zich had bleek ook wel relaxed.
Dan is het inmiddels alweer tijd voor de afsluiter van de zaterdag en dat was dit jaar Bløf. Een band die op een bepaalde manier blijft boeien, maar op een bepaalde manier ook snel gaat vervelen. Dat heb ik met de cd's als ik ze luister, maar ook als ik ze live aan het werk zie. Daarmee wil ik absoluut niet zeggen dat ze een slechte show neerzetten want daarover hoef je de mannen van de band niks wijs te maken, maar in dit geval vond ik het dus niet zo'n ramp om druk bezig te zijn met de voorbereidingen voor de volgende dag.
Dat deze band een andere mentaliteit of manier van werken heeft (of misschien wel om praktische redenen 'moet hebben') wordt duidelijk in het backstage gedeelte achter Podium 1 waar de band staat te spelen. Daar is het namelijk lastig om contact te leggen met de bandleden en is het podium voor ons ineens niet toegankelijk. Eigen mensen van de band bewaken daar de ingang en er mag gewoon niemand langs. Aan de ene kant kan ik me daar iets bij voorstellen, maar aan de andere kant zijn er genoeg bands die op het festival spelen en waar wij wel gewoon ons werk kunnen doen of even op het podium achter de schermen kunnen kijken en daar klaagt nooit iemand over. Nog sterker: we worden als backstage crew altijd nog hartelijk bedankt voor alle goede zorgen. Sommige artiesten komen zelf nog even terug naar het betreffende podium om even een hand te geven als ze vertrekken en dat zegt iets over de gastvrijheid van het festival, maar ook over onze manier van werken.
Aan het einde van deze avond was het weer een kwestie van de boel zoveel mogelijk voorbereiden voor de dag erna en dat zou mogelijk een lastige dag worden. We krijgen dan heel veel artiesten in het park, maar ook op De Heuvel en op zondag moeten ook alle spullen van De Heuvel terug naar het park als het programma daar is afgelopen. Iets wat bij mooi weer op zich niet eens zo'n heel groot probleem is als je het met een paar man even goed aanpakt, maar de voorspellingen waren niet zo best. Daarbij kwam ook nog dat we binnen het team één zieke hadden, één die door omstandigheden maar een paar uurtjes kon komen en twee die er op zondag helemaal niet zouden zijn, dus dat zou nog wat gaan geven... Uiteindelijk wist ik toch even na 03.00 uur weer in m'n bedje neer te ploffen om voor de nodige rust te zorgen.
Zondag 30 mei:
De dag dat de eerste band al om 09.30 uur verwacht werd en qua bezetting hadden we het zo afgesproken dat ik vanaf 09.00 uur in het park zou zijn om te zorgen voor de laatste voorbereidingen en dus gelijk die band te kunnen ontvangen. Spijt dat ik daar van had... Om 07.00 uur ging m'n wekker alweer maar ja, afspraak is afspraak. Een geluk was dat het grootste deel van de voorbereidingen op De Heuvel al gedaan was, maar het nadeel was dat de weersvoorspellingen voor deze dag nu al behoorlijk uit kwamen want wat regende het op bepaalde momenten...
Het ontbijt wat traditioneel op De Heuvel gehouden wordt viel daarom letterlijk en figuurlijk in het water, al waren er toch nog wel wat mensen gekomen die tussen de druppels door wat kwamen eten. Bij stralend weer zit het hier eigenlijk altijd gezellig vol, maar dat was nu dus niet het geval en dat komt de sfeer op zo'n moment ook niet echt ten goede. Ook voor de artiesten die optreden is zoiets jammer, want als er bijna geen mensen zijn is het natuurlijk minder leuk om te spelen dan dat het plein vol zit. Bij de Van Dijcksisters die het programma op De Heuvel om 11.00 uur openden waren er nog wel wat mensen, maar bij Kasha Nasha leek het op een gegeven moment of alleen de echte die-hard fans bleven staan.
Intussen was de band Somewhere man ook al aangekomen, maar die heb ik niet zien of horen spelen omdat ik op dat moment druk was met allerlei andere dingen en rond 13.30 uur ofzo ben ik afgelost op De Heuvel. Op zich was er wel een goed programma samengesteld en dat is iets van de laatste paar jaar eigenlijk. Voor die tijd hing het programma op De Heuvel er maar een beetje bij, om het zo maar te zeggen, maar in 2008 stond Ramses Shaffy bijvoorbeeld als afsluiter op de zondag en was de mensenmassa zo groot dat wij ons werk eigenlijk niet of nauwelijks konden doen. Dit jaar stonden er grote namen als Raymond van het Groenewoud en Liesbeth List die toch allebei wel hun sporen in de muziekwereld achter hebben gelaten, maar ook stond Laura Jansen bijvoorbeeld er als nieuweling. Alhoewel, dat 'nieuweling' valt op zich nog wel mee want ze is al wel een tijd actief in de muziek, maar pas onlangs in Nederland ontdekt.
Maar goed, intussen was om 13.00 uur het programma in het park ook van start gegaan en daar stond de U2 coverband U2Two te spelen voor het publiek wat inmiddels mondjes maat binnen kwam druppelen. Wat ik er van meegekregen heb klonk in ieder geval lekker en ook qua voorkomen deden de mannen hun best om net als het echte U2 voor de dag te komen.
Vanaf 14.00 uur begon de coverband Poison Ivy op Podium 2 en toen begon het op zich al wel wat drukker te worden in het park. Van het optreden heb ik eigenlijk niks meegekregen, net als overigens bij Cuby and the Blizzards die vanaf 14.45 uur op Podium 1 stonden en van Absynthe Minded die vanaf 15.45 uur op Podium 2 stonden. Met name die laatste had ik graag even gezien, maar het is niet verder gekomen dan een babbeltje achteraf met de bandleden.
Om 16.30 uur begonnen de Memphis Maniacs aan hun set en ging het dak er helemaal af. Backstage zijn die lui echt super relaxed en leuk om mee te werken, maar op één of andere manier gaat er een knop om zodra ze het podium op stappen en komt er een energie naar voren die zijn weerga niet kent. Ik moet eerlijk zeggen dat het voor mij nu inmiddels al de derde keer is dat ik ze gezien heb tijdens het Parkfeest en op zich wordt de act dan wel een beetje voorspelbaar, maar daar gaat het blijkbaar niet om want het publiek genoot met volle teugen toen bijvoorbeeld zanger Roy het voor elkaar kreeg om door het publiek heen de geluidstoren te bereiken en deze nog te beklimmen ook.
Van wat ik begreep is het jammer dat ik Kowzi gemist heb, maar wellicht dat dit een andere keer nog goed komt. Daarna stond om 18.15 uur Het Goede Doel (info) gepland op Podium 1 en tja... wat valt daar nou nog van te zeggen? Het duo Henk en Henk als zangers, daar moet je van houden en als dat niet zo is dan kunnen de liedjes nog wel gewoon leuk zijn, of leuk om weer eens te horen als het om ouder werk gaat van Het Goede Doel.
Zangeres Jenny Lane die om 19.15 uur op Podium 2 stond verraste me toch enigszins wel. Deze meid van begin 30 is bezig om Nederland aan haar voeten te krijgen, en zoals alles is het een kwestie van smaak maar dat het goed in elkaar zit is zeker. Toch heb ik te weinig van het optreden meegekregen om er een oordeel over te geven, dus ga ik maar direct door naar de mystery guest van vandaag. Heel lang is er geheimzinnig over gedaan, maar het ging om een rapper van Nederlandse bodem namelijk Dio. Een artiest die volgens sommige mensen helemaal niet in de programmering van de zondag paste, maar ik heb het publiek gezien wat voor het podium stond en die gaven dezelfde mensen toch echt ongelijk. Ik hou op zich niet zo van rap en dat soort dingen, maar Dio is wel iemand die een lekkere beat neer kan zetten met een goede flow er overheen en dan klinkt het toch stiekem best aangenaam.
In de tijd dat Dio stond te spelen waren we vast begonnen met het opruimen van de spullen achter Podium 2, want daar zou om 20.45 uur de band The Soldiers spelen. De twee zangeressen van deze band kennen we nog van eerder deze dag, want de zusjes Sofie en Cato zitten niet alleen in The Soldiers maar ook in de Van Dijcksisters. Het lijkt erop dat De Wereld Draait Door een soort van kweekvijver is geworden voor artiesten die na daar een keer opgetreden te hebben ineens doorbreken bij het grote publiek, en bij The Soldiers is dat voor zover ik weet niet anders. Leuke band, lekkere muziek en aardige lui.
Uiteindelijk sloot de band The Bogusbrothers het festival knallend af, maar daar heb ik alleen het eerste en laatste stuk van gezien. De overige tijd waren we bezig met het opruimen van Podium 2 en De Heuvel en aangezien we met totaal vijf man aan het ruimen waren ging dit super snel. Ik draaide dit jaar voor het vierde jaar mee, maar nog nooit hadden we alles zo vroeg klaar en de spullen terug op de plaats waar ze moeten zijn.
In dit geval ben ik toch maar redelijk op tijd naar huis gegaan, want het waren weer drie intensieve dagen maar wel weer heel leuk om mee te maken. Wat mij betreft gewoon volgend jaar weer...
Vrijdag 11 juni 2010.
Afgelopen woensdag waren de verkiezingen voor de Tweede Kamer en de meningen zijn nogal verdeeld over de uitslag als je het mij vraagt. Het CDA wat bij de verkiezingen in 2006 nog de grootste partij was leed een enorme nederlaag en ging van de eerste naar de vierde plaats. Grote winnaar was de VVD die onder leiding van Mark Rutte de overwinning behaalde en de PvdA werd tweede met Job Cohen als lijsttrekker. Maar goed, de échte winnaar was in dit geval de PVV van Geert Wilders die de derde partij in de Kamer wist te worden en groeide van 9 naar 24 zetels.
Een sociaal beleid zit er (wat mij betreft: helaas) dus niet in en de nadruk zal komen te liggen op de economie en alle maatregelen die daarbij horen. Of we daar met z'n allen ook echt beter van worden moet nog blijken, want geld wat de regering nodig heeft moet ergens vandaan komen en persoonlijk ben ik bang dat bezuinigingen al snel de mensen zullen treffen die het toch al niet zo breed hebben. Daar komen de standpunten van de PVV dan nog bij die wat betreft het beleid richting de buitenlanders (of moet ik zeggen: medelanders?) nogal eh... stellig zijn, laat ik het daar op samenvatten.
Persoonlijk moet ik het nog zien dat er een fatsoenlijk kabinet gevormd kan worden rondom de winnaars van deze verkiezingen, en als het er al is hoe lang dat ze het vol kunnen houden voordat de boel weer een keer ontploft en wij als brave burgers wéér vroegtijdig naar de stembus kunnen. De tijd zal het leren...
Dinsdag 1 juni 2010.
Afgelopen weekend was er weer het Parkfeest in Oosterhout. Een festival wat ondanks de regen die in het weekend viel toch goed bezocht is, maar wat voor ons als backstage crew ook wel weer behoorlijk vermoeiend was. Helaas heb ik door de drukte dit jaar totaal geen foto's kunnen maken, maar ik zal er binnenkort een stel opzoeken en een verslagje maken van hoe het allemaal geweest was.
Verder gaat het eigenlijk allemaal wel z'n gangetje, maar muzikaal gezien zal het waarschijnlijk nog wel een tijdje rustig blijven. Daar hoop ik binnenkort meer info over te krijgen en dan lees je het uiteraard hier...
|
|
|
| 
