Maandag 25 maart 2024 - Malted Milk.
Ik vind Muzikale Maandag een leuk ding. Logisch, aangezien ik het natuurlijk zelf in het leven heb geroepen en de reden daarvoor was dat ik ergens in dit blog gaten had. Enorme gaten omdat ik niks te melden had of gewoon niks wilde melden. Die tijd ligt inmiddels gelukkig ver achter me en Muzikale Maandag is wat mij betreft een blijvertje met hier en daar oude klassiekers, onbekende nummers die wat ouder zijn maar ook nieuw spul wat bij het grote publiek totaal onbekend is.
In die laatste categorie valt het nummer van vandaag, want ik betwijfel of iemand de band Malted Milk kent, laat staan hun laatst uitgebrachte album 1975. Ik ben te lui om te zoeken waar ze die titel vandaan hebben, dus ga ik gelijk maar door naar echt een juweeltje van dit album. Het is zo lekker en zo chill dat ik simpelweg niks anders kan dan het hier vermelden. Check: Set me free.
Zondag 24 maart 2024 - Druk.
Het is weekend en dan maak je jezelf natuurlijk zo druk als je zelf wilt, maar in dit geval heb ik toch iets te veel hooi op m'n vork genomen. Het idee was best simpel: 's morgens een half karretje hout kloven en dat thuis in een hok drukken, daarna wat chillen, douchen, eten en in de avond naar Haaften voor een optreden met de Hoftense Bende. Een prachtige planning, maar feitelijk ging het hier al iets van mis:
Ik ben gewoon te enthousiast geweest met zagen en had eigenlijk gewoon een paar blokken minder moeten doen. Dan had ik wat minder te kloven gehad, wat minder in de aanhanger te sjouwen en uiteindelijk ook wat minder om in het drooghok te stapelen waardoor er wat meer tijd voor mezelf over zou blijven, maar ja...
Het punt is natuurlijk dat ik nu wel het eerste deel van de voorraad voor de winter van 2026/2027 bijna vol heb en dat is ook wat waard aangezien ik met het aanvullen eigenlijk best knap achter loop. Ik moet alleen even zien wanneer ik er weer mee aan de slag kan aangezien m'n agenda best een beetje vol zit, maar dat zijn simpelweg zorgen voor later.
Ik haalde het net al even aan: gisteren was ook m'n eerste optreden sinds... ehm... jaren eigenlijk en dat was érg leuk om te doen. De Hoftense Bende die dit jaar voor de 2e keer op het podium stond is een initiatief waarbij simpelweg zo veel mogelijk muzikanten bij een optreden betrokken worden. Allerlei bezettingen zijn op die manier mogelijk en dus is het aantal nummers wat je kunt doen ook zo'n beetje onbeperkt. In dit geval bestond de band uit een groep van ruim 20 personen en om eerlijk te zijn is dat eigenlijk wat te veel. Helemaal als er in die groep bijvoorbeeld al 6 drummers zitten en dat zorgt er dan voor dat je uiteindelijk op een hele avond maar een paar nummers doet, maar dat maakt het zeker niet minder leuk.
De foto's doen feitelijk geen recht aan wat er werkelijk aan drukte in de zaal stond, want het was echt afgeladen vol. Een leuk detail: de polsbandjes voor de toegang waren op een gegeven moment zelfs op, dus dan heb je als organisatie toch best wat meer mensen binnen als dat je had verwacht en dat is natuurlijk geweldig. Het zijn qua muzikanten uiteindelijk allemaal vrijwilligers die meedoen aan een leuk idee, maar je moet het idee wel hebben en ook nog 'even' op touw zetten en dan gaat er best wat tijd en moeite in zitten. Als die tijd en moeite zich op deze manier terug betaalt heb je best eer van je werk.
Maar het was super geregeld: goede en leuke repetities in een leuke ruimte, qua zaal en aankleding was het optreden te gek en ook de mensen van RJ Sound Events (link) die ingehuurd waren voor het licht en het geluid deden het in mijn beleving erg goed. Er was best wat ruimte voor de muzikanten qua persoonlijke instellingen als het gaat om bijvoorbeeld monitoring, maar hier en daar werd dat ook wel afgekapt om de simpele reden dat je het met een club van 20+ mensen op 1 podium die er ook nog eens nooit allemaal tegelijk zijn nooit iedereen naar de zin kunt maken.
Wat ik al aangaf: de foto's doen in dit geval geen recht aan hoe het er was en daarnaast was het sfeertje wat er hing ook dit jaar weer erg goed, dus ik verwacht eigenlijk dat er ergens in 2025 best weer een avondje Hoftense Bende zal worden ingepland. Tot die tijd is het wachten op foto's en filmpjes en als ik die tegen kom zal ik ze hier later alsnog plaatsen. Sjoerd bedankt, Hoftense Bende bedankt, het was te gek!
Donderdag 21 maart 2024 - Kajsa.
Gisteren begon officieel de lente: het seizoen waarin de natuur ontwaakt uit haar winterslaap en zich klaar maakt voor nieuw leven. Vandaag zou de verjaardag van Kajsa zijn. Ze zou 47 moeten worden, maar kwam helaas niet verder dan 32. Iets wat me soms wekenlang niet bezig kan houden, tot het ineens in alle heftigheid weer terug is en ik het ene moment met een glimlach terug denk aan de periode dat we samen waren en het andere moment er eigenlijk enkel tranen tevoorschijn komen. Het gemis is er nog steeds, ook ruim 14 jaar na haar overlijden nog.
Ik leerde in die relatie wat het echt betekent om zielsveel van iemand te houden die simpelweg onder alle omstandigheden eerlijk en zichzelf is, hoewel er tegelijkertijd soms geen behang genoeg op de wereld was om haar achter te plakken. Ik leerde de diepste haat kennen die je jezelf voor kunt stellen richting de man die haar met z'n dronken kop in z'n auto van het leven beroofde, maar het belangrijkste van alles: ik leerde dingen te doen. Niet straks, niet morgen, niet volgende week. Nu. Het leven en alles waar je om geeft kan zomaar voorbij zijn en je kunt beter spijt hebben van iets wat je wél gedaan hebt dan van iets wat je niet gedaan hebt.
In dat kader kwam ik vorige week een herinnering op Facebook tegen met de onderstaande tekst. Hij raakte me weer, net als de eerste keer dat ik hem las en daarom wil ik hem hier ook plaatsen:
"Later"
- Spreek je later.
- Ik zal je later bellen.
- Doei.
- We lopen later.
- Ik maak het later goed.
- We proberen het later wel.
- We zien wel wat het later kan worden.
- Nu niet, mischien later.
- "Ik vertel het je later."
We laten alles voor later, maar vergeten dat "later" niet van ons is.
Later zijn onze dierbaren niet meer bij ons.
Later horen we ze niet en zien we ze niet.
Later zijn het slechts herinneringen.
Later wordt de dag nacht, wordt de kracht hulpeloos,
de glimlach een grimas en het leven de dood.
"Later" wordt "te laat".
Maandag 18 maart 2024 - Steve Miller Band.
Deze band is in 1966 opgericht en natuurlijk verre van vernieuwend of verrassend te noemen, maar ze bestaan nog steeds en touren zelfs nog. Ik vind dat reden genoeg voor een klassieker, dus vandaag op Muzikale Maandag: Jet Airliner en dan niet in één of andere extended versie of wat dan ook, maar gewoon het origineel.
Zondag 17 maart 2024 - Nieuwe voorraad.
Hij had al in de drooghokken moeten liggen, maar de afgelopen dagen kon ik eindelijk een begin maken met het aanvullen van de houtvoorraad en ik heb het dan over de voorraad voor de winter van 2026/2027. Het hout komt uit de lange voorraad waar het inmiddels 3 tot 6 maanden ligt, maar dat is op stam en het moet dus nog op maat gezaagd en gekloofd worden.
Het liefst begin ik nog tijdens het stookseizoen direct met aanvullen als het eerste hok leeg is, maar daar was het dit jaar simpelweg het weer niet naar. Elke keer als ik tijd had om iets te doen kwam de regen met bakken uit de lucht en dat werkt gewoon niet prettig. Daarnaast was ik natuurlijk bezig met de nieuwe houtopslag en die moest voor m'n gevoel eerst helemaal klaar zijn, want als dingen door elkaar gaan lopen schiet het helemaal niet op.
Kloven doe ik tot nu toe eigenlijk altijd handmatig met een kloofbijl. Dat geeft me de meeste voldoening en het klinkt misschien vreemd, maar dat is zowel fysiek als mentaal. Wat beweging kan sowieso nooit kwaad, maar als je mentaal gezien je kop leeg hebt voelt dat ook bijzonder prettig en het kloven van hout met de hand is voor mij persoonlijk wat dat betreft een wondermiddel.
Het hout moet daarna nog op transport en dat doe ik met een aanhanger. Soms zijn er mensen die menen dat ik veel te veel gewicht meeneem op zo'n karretje, maar ik kan melden dat het reuze meevalt. Er kan in dit geval zo'n beetje een kuub op en als je dat met eikenhout doet… tja, dan ben je als je hem een beetje enthousiast vol gooit qua lading al snel zwaarder dan de aanhanger totaal mag wegen en dat is natuurlijk niet de bedoeling.
Ik kijk om eerlijk te zijn niet op 50 kg, maar als je rond de 1000 kg gaat zitten terwijl hij maximaal 750 kg mag wegen dan vraag je op een bepaalt moment om problemen. Daarnaast is het gelukkig niet zo dat ik er een hele wereldreis mee af moet leggen om het hout hier thuis te krijgen, dus een keer extra rijden is geen enkel probleem en mocht je het echt willen weten: dit vrachtje zat inclusief de aanhanger rond de 700 kg. Helemaal dikke prima dus.
Als het dan eenmaal in de tuin ligt denk ik telkens weer: "Goh, dat is toch meer dan ik had verwacht." maar dan gaat het uiteraard om het volume los gestort. Overigens kun je hier ook mooi zien wat een mega verschil er zit tussen een gestapelde en los gestorte kuub. Verkopers die een los gestorte kuub aanbieden voor een bedrag wat best aantrekkelijk (lees: laag) is hebben daar best een goede reden voor: de los gestorte kuub is ongeveer 40% minder dan de gestapelde kuub. Als je dus je houtopslag vol wilt stapelen moet je rekenen met gestapelde kuubs en heb je vrij weinig aan het los gestorte volume. Dat de prijs dan aantrekkelijk lijkt komt enkel omdat het veel minder is en als de prijs niet aantrekkelijk is bij een los gestorte kuub dan wordt je simpelweg afgezet.
Uiteindelijk kon ik de eerste helft volledig vullen en zelf een kwart van de 2e helft, al moet ik nog maar even zien wanneer ik met de volgende vracht aan de slag kan. Het probleem is een beetje dat m'n agenda te vol zit met allerlei dingen die gedaan moeten worden en ik kijk wat dat betreft nu al uit naar een lang weekend. Maar goed, je zult altijd zien dat er dan ook weer van alles op het programma staat dus ik ga het wel zien. Voorlopig ben ik in ieder geval super blij dat de boel eindelijk eens gevuld kan worden.
Donderdag 14 maart 2024 - Bloembed 24.
Vorig jaar was Koningsdag de start van m'n bloembed project. Een activiteit om toch wat bloeiende spul in de tuin te hebben en er tegelijk niet te veel aan te hoeven doen, want die wilde bloemen kunnen best een stootje hebben. Ik vond het erg leuk om niet alleen de bloemen m'n tuin te zien kleuren, maar ook de aanwezigheid van vlinders en bijen deed me besluiten om het dit jaar weer te doen. Het verschil met vorig jaar is dat de zaden van vorig jaar nog in de grond zitten, de bloemen zichzelf mogelijk verspreidt hebben en ik dus feitelijk geen idee heb van wat er op gaat komen. Om zeker te zijn van een vol bed heb ik toch maar wat zaad van vorig jaar bij gezaaid, maar laten we eerst even terug kijken naar vorig jaar. Hoe het begon, het mooiste moment en de aftakeling:
27 april 2023: vlinderstruiken gepland en bloemen gezaaid.
5 juli 2023: prachtige kleuren in het bloembed.
7 februari 2024: hartje winter, vergane glorie.
Die laatste afbeelding is dus het uitgangspunt voor het bloembed van 2024. De vlinderstruiken zijn gesnoeid, alle stengels die compleet dor en dood op de grond lagen zijn verwijderd en na het gedeeltelijk opnieuw inzaaien is dit vandaag de nieuwe start van het bloembed voor seizoen 2024. Het is wellicht wat vroeg, maar in de natuur begint nu ook al van alles uit te lopen, dus volg ik die maar een beetje. Ik ben benieuwd en heb er zin in :)
14 maart 2024: vroeg, maar dit is de start van bloembed 2024.
Maandag 11 maart 2024 - King King.
King King is een Britse band die ooit ergens is neergezet als "the best blues-rock band in the world" en zo zetten ze zichzelf online ook weg, al relativeren ze het op hun eigen website dan wel weer behoorlijk en dat siert ze. Het is gewoon een érg goede band en ze maken lekkere muziek. Dat meer mensen daarvan doordrongen zijn bewijst de tour die ze volgende maand starten waarbij je ze niet alleen 6 podia en 2 grote festivals in Nederland aandoen, maar ook te vinden zijn in Duitsland, België en Zwitserland. Meer info daarover is te vinden op hun website en vandaag op Muzikale Maandag breng ik graag het inmiddels 4 jaar oude I will not fall onder de aandacht.
Zondag 10 maart 2024 - Schuurdag.
Ik had vandaag een ingeplande schuurdag. In dit geval gaat het niet om schuren omdat er iets in de verf of wat dan ook moet, maar om het opruimen van m'n schuur en ik kan melden: dat was nodig, hárd nodig. Het zal een jaar of 4 geleden zijn dat ik de boel drastisch reorganiseerde om m'n spullen efficiënter kwijt te kunnen en een onderdeel daarvan was het plaatsen van een stelling. In die stelling kon ik van alles kwijt wat tot dat moment los door de schuur slingerde of verstopt in een hoop op een werkbank lag waar het enkel nog te vinden was als ik wist dat het er lag. Dat was m'n eigen systeem en ik wist ook wel wat er lag, maar praktisch was het niet dus vandaar de nieuwe indeling van de schuur.
Die was prachtig en is dat nog steeds, alleen ligt de stelling inmiddels zo vol met allerlei kleine en grote troep dat er 60 dingen uit vallen als je er 1 ding uit haalt. Ik erger me vervolgens groen en geel aan alle kleine troep die ik op moet ruimen omdat het op de grond ligt en feitelijk erger ik me dan dus aan mezelf. Iets wat niet de bedoeling kan zijn, dus besloot ik: als de nieuwe houtopslag klaar is ga ik de schuur eens opruimen. Eigenlijk is het niet meer dan dingen even uitzoeken en weggooien wat ik (al jaren) niet meer gebruik. Breng dat samen met het afval even naar de stort en klaar ben je, Het stelt eigenlijk niks voor, maar je moet het wel even doen en dan moet ik altijd nog aan het zinnetje "Opruimen geeft rust in huis en hoofd." In mijn geval klopt dat letterlijk en hoewel het even wat tijd en moeite kost geniet ik er daadwerkelijk van als alles weer voor het grijpen ligt.
Zaterdag 9 maart 2024 - Bijbabbel.
Bijbabbel in de zin van bij babbelen, als in bijpraten over iets. In dit geval zijn het verschillende dingen, dus splits ik de boel maar een beetje op in de hoop dat het dan allemaal een beetje duidelijk en gestructureerd is. Het was om te beginnen afgelopen week redelijk hectisch qua zaagwerk. Niet het meest in de praktische zin al zat er wel een snoeiklus aan het begin van de week, maar meer in de zin van voorbereidend werk qua offertes. Een offerte is natuurlijk nog geen werk, maar ik heb er afgelopen week best wat tijd mee kunnen vullen en hopelijk zal dat ook leiden tot een (aantal) opdracht(en). Het broedseizoen zit er weer aan te komen, dus in die zin kan het nog wel eens krap worden om dingen uit te kunnen voeren maar dat zal ik van geval tot geval moeten bekijken.
Over broedseizoen gesproken... Het was vandaag ook weer tijd om wat klein onderhoud uit te voeren in het leukste hobby project ooit: het Brabants Bosje. Dat is dan vooruitlopend op het broedseizoen van 2024 en tijdens het klein onderhoud bestaat daar uit 1) het controleren van de bomen, 2) het eventueel opruimen van bomen die omgevallen zijn en 3) het maaien van de Amerikaanse Vogelkers. Deze invasieve exoot wordt ook wel Bospest genoemd en verspreidt zich ook daadwerkelijk als de pest. Aangezien spuiten en uitsteken allebei geen optie zijn op dit perceel is het een kwestie van de plant een aantal keren kapot maaien zodat die het vanzelf opgeeft en afsterft. Als er geen bijzonderheden zijn en het enkel om het maaiwerk gaat ben ik met 2 uurtjes flink doorstappen met de bosmaaier klaar, dus dat valt op zich allemaal wel mee. Een korte video van vandaag is voor geïnteresseerden eventueel hier te bekijken.
Alsof het herrie maken in een bos niet voldoende is had ik vandaag ook nog een repetitie en dan niet zomaar met een band, maar met een band bestaande uit een man (en vrouw uiteraard) of 25. Best een flinke club dus, maar ik kan je gerust stellen: deze bende staat niet tegelijk op het podium. Het gaat om een project met meerdere muzikanten die elkaar op het podium aflossen en op die manier een avondvullend programma brengen. De repetities zijn tot nu toe erg leuk en op zich denk ik dat het qua uitvoering ook wel goed komt. Het voelt in ieder geval erg goed weer eens achter een drumkit te zitten en met een band te spelen, maar of het goed genoeg bevalt om weer met een eigen band aan de slag te gaan weet ik eigenlijk niet. Aan de ene kant kriebelt het enórm, maar aan de andere kant wil ik eigenlijk alleen iets beginnen waar ik het echt enórm naar m'n zin heb en dat soort formaties zijn er simpelweg niet zo veel als het gaat om de muziekstijl, laat staan dat het dan ook onderling nog leuk is en alle neuzen dezelfde kant op staan. Maar goed, wie weet. Het bloed kruipt immers wel vaker waar het niet gaan kan.
Dinsdag 5 maart 2024 - Ineens!
Ineens is er niet alleen tijd, maar ook droog weer. Zon zelfs en hele aardige temperaturen, dus dan moet ik het er van nemen en gaat het erg hard met de constructie van het nieuwe houthok. De boel staat in de verf en in principe was het een kwestie van het dak en zijkanten monteren, maar alles bij elkaar ben je daar stiekem toch wel even mee bezig. Maar goed, het resultaat mag er zijn.
Het hele gevaarte goed op z'n plek krijgen wordt nog wel een dingetje denk ik, want het terras loopt logischerwijs nogal af en ik wil de opslag in verband met het totaalgewicht toch eigenlijk wel recht hebben staan. Hoe ik dat aan ga pakken weet ik nog niet, want je zou zeggen dat een steen onder de 2 laagste pootjes een oplossing kan zijn maar het is dan juist het gewicht wat parten gaat spelen op een relatief kleine oppervlakte. Gevuld met vers hout gaat het totaalgewicht richting de 3000 kg en dat geeft dan 750 kg op een paar vierkante centimeter. De kans dat een steen dan breekt is best aanwezig, maar goed… het valt uiteraard te proberen.
Daarna moet hij uiteraard nog gevuld worden, maar dat is een klus voor de langere termijn en die zal in delen gedaan worden. Het hout wat er in moet zit nog in de lange voorraad en die moet nog op maat gezaagd en gekloofd worden. Dan nog op transport hier naar toe en uiteraard moet het dan ook nog netjes weg gestapeld worden. Het gaat alles bij elkaar om ruim 6 kuub hout wat op deze manier verwerkt moet worden, dus tja... tijd is m'n vriend. Of niet, afhankelijk van hoe je het bekijkt natuurlijk *grin*
Maandag 4 maart 2024 - Vaughan Brothers.
Bij The Vaughan Brothers mag je inderdaad denken aan de nog levende Jimmie en zijn bekendere en in 1990 overleden broer Stevie Ray. Ik kocht het album Family Style indertijd simpelweg vanwege die laatste. Muzikaal gezien is Stevie Ray nog steeds een held, maar het album wat volgens mij een maand na de dood van Stevie Ray uit kwam viel me eigenlijk behoorlijk tegen. Het enige echt lekkere nummer wat op het album staat wil ik vandaag op Muzikale Maandag onder de aandacht brengen en dat is het openingsnummer Hard to be, wat in feite gewoon lekkere oldskool rock 'n roll is.
Zaterdag 2 maart 2024 - Eindelijk.
Exact 2 hele maanden gingen voorbij waarin ik of geen tijd had, of het was pestweer waardoor ik buiten niks kon doen en ik doel dan specifiek op het afwerken van m'n nieuwe houtopslag. Vandaag had ik niet alleen tijd, maar het werd ook een zonovergoten dag en dat de temperatuur dan op 13 graden bleef steken vond ik geen enkel probleem. Droog, dat was m'n wens voor vandaag en die ging ruimschoots in vervulling. De gaten voor het dak moesten nog in het frame gemaakt worden en hij moest nog in de verf.
Iets wat op zich allemaal niet heel lang hoeft te duren, maar feitelijk heb ik een verkeerde keus gemaakt. Toen ik over een nieuwe en grotere houtopslag begon te denken had ik 2 keuzes: direct beginnen en het hout wat er in zit overstapelen of wachten tot de oude opslag leeg is, dan aan de nieuwe beginnen en die vervolgens gelijk vol gooien met vers hout wat kan gaan drogen. Ik koos voor het laatste omdat me dat het makkelijkst en meest praktisch leek, maar inmiddels heb ik daar best wel een beetje spijt van en de grootste reden daarvan is het jaargetijde. In de zomer had ik het hele ding al lang klaar kunnen hebben, met als enige extra moeite dat al het hout uit de oude opslag zou moeten en daarna terug in de nieuwe, maar nu ben ik met alles qua bouw afhankelijk van het weer.
Vandaag ben ik begonnen met de montage van het dak, al was dat op zich enkel een zogenaamde 'mock up' waarbij het eigenlijk alleen belangrijk is dat de gaten op de goede plek zitten en het dak is ook niet op de definitieve manier vast gezet. Gewoon even een paar bouten om te passen, daarna kon het dak er weer af en kon het bouwen van de tent beginnen die ik speciaal voor dit doel had aangeschaft. Bij de keus had ik rekening gehouden met het punt dat ik hem maar weinig zou gebruiken, dus de keus viel op een budget tentje waarbij ik gelijk maar zeg dat het wellicht een beter idee was om een goede tent te kopen, maar ja... Dan kom je met bedragen in aanraking die ik er niet voor over heb en vandaar dat ik hierboven al schreef dat het achteraf gezien beter had geweest om dit klusje niet in de winter te doen.
De afgelopen maanden is het extreem nat geweest en met elektrisch gereedschap werkt het dan allemaal niet zo fijn buiten, dus stelde ik het maar weer uit op het moment dat ik tijd had om wat te doen. Niet alleen voor het bouwen heb ik droog weer nodig, maar ook voor het conserveren. Het hele frame gaat in de Hammerite en die heeft niet alleen tijd nodig om te drogen, maar ook een temperatuur van boven de 10 graden om hem goed te kunnen verwerken en vandaar dat ik een tentje gekocht heb en een kacheltje om op die manier toch iets te kunnen doen. Dat leek een erg goed idee, maar in de praktijk viel het wat tegen. Het tentje is op zich een leuk ding, maar bleek in de praktijk niet zo best tegen wind te kunnen en de boel boven de 10 graden houden met een elektrisch kacheltje waarvan de warmte sneller verdwijnt dan dat hij in het tentje komt werd ook best een uitdaging, dus was ik vandaag erg blij met de zon. Die hield de temperatuur in het tentje behoorlijk hoog en op die manier was het niet alleen lekker om te rommelen, maar kan de verf tot morgen mooi drogen en kan er direct een 2e laag op.
In principe zou dan maandag of dinsdag de tent opgeruimd kunnen worden en daarna is het een kwestie van het dak en de zijkanten weer monteren, hout gaan zagen en kloven en de boel vol gooien. De vraag is dan alleen wanneer ik daar weer tijd voor heb, want het is leuk om met allerlei dingen bezig te zijn maar soms zou ik het liefst een tijd (of feitelijk voor altijd) zonder agenda willen leven en de dingen doen wanneer ze uit komen. Dan ben je alsnog alle dagen bezig, maar op een totaal andere manier en een compleet andere mindset. Maar goed, dat betekent dat ik moet stoppen met werken en dat kan ik niet betalen. Om te wachten met leuke dingen tot m'n pensioen duurt me (afgezien van de vraag of ik dat haal) te lang, dus doe ik nu maar leuke dingen op de momenten dat ze uit komen. Dat iets als een nieuwe houtopslag bouwen dan wat langer duurt is nu eenmaal zo en dat kunnen accepteren is al een mooie stap in de goede richting.
Vrijdag 1 maart 2024 - Joegoslavië.
Ja, het gaat vandaag over een land wat inmiddels meer dan 20 jaar niet meer bestaat. Joegoslavië viel in 2003 uiteen en bestaat sinds 2006 uit Servië, Slovenië, Bosnië en Herzegovina, Kroatië, Montenegro en Noord-Macedonië en voor die tijd kan ik me enkel de vredesmissies herinneren van het Nederlandse leger waar ik ook een deel van uit kon maken als ik daar indertijd voor gekozen had. Vredesmissies... het is in mijn beleving een vreemd woord als je volledig bewapend op een missie gaat. Maar goed, dat is mijn persoonlijke beleving en ik zal die later ook nog even toelichten.
Hoe ik hier op kom? Ik sprak afgelopen week een Joegoslaaf, tenminste... hij zei letterlijk dat hij uit Slovenië kwam maar eigenlijk uit Joegoslavië en ik vind de cultuur en enórme geschiedenis van het oosten van Europa sowieso interessant, dus hier kon een goed gesprek eigenlijk niet uitblijven. De eerste vraag was hoe hij zich inwoner kan noemen van een land wat niet meer bestaat en zijn verklaring was kort samengevat dat het eigenlijk belachelijk is dat broeders (zijn letterlijke benaming) elkaar niet aankijken en zelfs dood maken. We zijn één land, één natie en één volk, we maken elkaar af en beginnen hier en daar een eigen staat. Hoe gek wil je de wereld hebben?
Terwijl er in de ogen van het westen nu een stabiele situatie is woekert er nog steeds onvrede in de regio. Een regio die ooit aan puin geschoten werd en waar niet alleen de ruïnes uit die tijd herinneren aan de oorlog maar ook de kogelgaten in de muren van huizen waar mensen nu wonen nog gewoon aanwezig zijn. Kogelgaten die haat aan een medemens vertegenwoordigen, terwijl volgens de man die ik sprak de mensheid juist uit zou moeten gaan van respect, verdraagzaamheid en daarmee van vrede, échte vrede maar die zal er juist vanwege het ontstaan van de diverse grenzen waarschijnlijk nooit komen.
Toen ik in militaire dienst zat had ik de keus om deel te nemen aan de vredesmissie daar in de regio, maar ik koos er voor om dat niet te doen. De reden die ik daar voor had was best eenvoudig: waarom zou ik me mengen in een conflict wat ik niet begrijp? Hoe kan ik iemand helpen in vrede te leven als ik de vragen die ze stellen niet kan beantwoorden, om de eenvoudige reden dat het niet mijn cultuur is? Met een Uzi tussen ruziënde landgenoten gaan staan en dan zeggen dat je op een vredesmissie bent terwijl je het conflict waar het daadwerkelijk over gaat niet begrijpt is in mijn ogen zo'n beetje het stomste wat je kunt doen, maar er waren er indertijd heel veel die daar anders over dachten. Met hier en daar de bekende ver strekkende gevolgen.
"Als ik de opdracht krijg te moeten gaan vechten zetten ze maar een geweer tegen m'n hoofd en schieten ze me maar neer. Ik ga niet." was wat hij letterlijk stelde. De geschiedenis, de verhalen en hoe eenzijdig ook... zijn passie deed me wat. Een diep verlangen naar vrede, naar een volk waar mensen naast elkaar kunnen wonen en kunnen praten met elkaar in plaats van elkaar uit naam van religie te negeren of zelfs om te brengen. Voor ons zo onbegrijpelijk en tegelijk (hetzij in een totaal andere vorm) zo dichtbij dat het juist deze passie is die we op dit moment nodig hebben. Zij weten wat het is om iets te verliezen, terwijl hier in Nederland veel als vanzelfsprekend wordt aangenomen en wij denken dat het niet zo ver zal komen.
Of all the things you can be,
be kind.
|
|
|
| 
