Donderdag 17 november 2011 - Emoties en kiezen.
Waarschijnlijk wordt dit het meest persoonlijke wat ik hier ooit zal schrijven, maar goed... Ik zat net op de pc een beetje rond te klikken en kwam met alle emoties van vandaag uit op de volgende mail die Kajsa me ooit schreef. Ze was op dat moment thuis van een trip naar Nederland nadat we hier een heel gesprek hadden gehad over onze toekomst, met de conclusie dat die er eigenlijk niet was...
Hello sweety,
Last night I was awake just about all night, thinking of how things were and now are between you and me. There are so many things I still want to tell you, but most off all I want you to know you're really the greatest dude in the world and I want to thank you for everything that happened during 'our' period. I never was used to someone who just respected me only for who I am, someone who let me live my own life and still was there for me at any given time I needed you. The respect you gave me was just the best thing that ever happened to me in a relationship, eventhough we had our huge fights. Hehe, this morning I was talking to my mom about it and she still remembers how you told her to shut up and leave the room...... But still she loves you for just being you :). When I saw Einar this morning I almost started crying, just because of the thought you two got along so great. According to my dad there will never be someone in my life like you and he said that not only because he likes you as a person. He always had the feeling I was safe with you, a person he could trust his daughter to. Well, to make a long story short: you'll be missed here and not that's only by me.
Anywayzzzzz...... At this point I have my serious doubts about our decision. It's a rational thing and not based on a feeling that we can't be together because of personal issues. Face it...... we match perfectly, mentally aswel as physicly :P. Somehow I can't bear the feeling of loosing the person I really love, but how can we make this thing work? A simple question, but it's one I just can't seem to answer for myself at this moment. In spite of the feelings we have for each other we both just can't make a decision for the future and that's the thing that makes me wonder about the whole situation. Is it the fact that we just can't be together, or the fact that we simply met in the wrong period of our lives? How would things end if we would have met a few years later? Just some questions that run through my mind ;)
Well, thanks again for the great time we had and at this moment I can only hope that we will be together again some day. The project at HSLE will continue so I'll be in Holland in the first week of December. I can only hope you'll send me an email or give me a call so we can maybe spend at least the weekend together ;). It would mean a great deal to me, but I can imagine it's just too early for you. Please let me know how you feel about things........
Jag älskar dig ;)
Kajsa
Waar het op neer kwam is dat we in die periode niet voor 100% voor elkaar konden kiezen, maar blijkbaar ook niet zonder elkaar konden en de keus... tja, die hebben we dus nooit echt gemaakt. We bleven elkaar wel zien en het was op die manier een relatie met veel hoogtepunten, maar ook met veel twijfel. Hoe verder? We wisten het geen van tweeën, tot op maandag 25 januari 2010 m'n telefoon ging en Kajsa's vader me vertelde dat zijn dochter die avond op de straten van Stockholm was overleden aan de gevolgen van een verkeersongeval. Ineens was er geen kwestie van kiezen meer: de keus was voor ons gemaakt. De waarheid is hard, het leven harder maar het gaat met vallen en opstaan wel door...
Vandaag precies een jaar geleden moest er weer een keus gemaakt worden en in dit geval ging het om Rakker. Ik denk nog regelmatig aan het beestje: die grote kater die zo vreselijk lief en aanhankelijk was, maar met bijna 16 jaar zo oud en na een kleine hersenbloeding zo vol gebreken dat een waardig bestaan er gewoon niet meer was. Het ging hier om m'n beste vriend die er altijd voor me was en onvoorwaardelijk voor zowel liefde als leven in de brouwerij zorgde. Dat maakte de keus aan de ene kant heel moeilijk, maar achteraf gezien juist ook wel erg mooi en op die manier kan ik er toch met een goed gevoel op terug kijken. Hij heeft een mooi leven gehad en ik heb in dit geval de kans gehad om tot het einde toe echt voor hem te zorgen.
Waarom nou dit hele verhaal? Omdat ik iedereen de raad wil geven om altijd te kiezen. Kies met je hart, vergeet de dingen die er niet toe doen en geef 100% omdat je keus het waard is. Het maakt niet uit in welke situatie je zit of welke keus je moet maken, als je hem maar ook daadwerkelijk máákt. Niet kiezen kan soms makkelijk lijken, maar het kan zomaar betekenen dat er voor je gekozen wordt en het is niet zo dat je er dan per definitie gelukkiger van zult worden...
Woensdag 16 november 2011 - Verkenningsfase.
Vandaag een soort van verkenningsrepetitie gehad, ik kan het even niet anders omschrijven. Gezien de nummers van onder anderen Anouk en Aretha Franklin die voor de zanngeres ingepland stonden had ik eigenlijk best goede verwachtingen, maar het liep allemaal minder soepel dan ik gehoopt had. Het was best even hard werken en waarschijnlijk is het gewoon nieuwigheid, maar toch... Binnenkort komt er een herkansing en dan maar even zien of het beter gaat en wat de toekomstplannen van dit bandje nou eigenlijk zijn.
Maandag 14 november 2011 - Belgische campagne.
Al een tijdje staan ze de grote borden langs de Belgische wegen, maar het kwam er niet van om er hier iets over te schrijven: een campagne is gericht op het inrichten en gebruiken van de zogenaamde spiegelafstelplaatsen voor vrachtwagens bij onze zuiderburen. Goed afgestelde spiegels zorgen er voor dat je als chauffeur zo min mogelijk last hebt van een zogenaamde 'dode hoek'. Dit is een soort blinde vlek die praktisch niet te voorkomen is, maar waar je echt NIETS ziet. Deze campagne richt zich naar mijn idee dan ook niet alleen op de chauffeurs die uiteraard zelf verantwoordelijk zijn voor het goed afstellen van de spiegels, maar ook op de overige weggebruikers want die gaan er vaak maar vanuit dat ze overal te zien zijn terwijl dat dus niet he geval is. Bewustwording, daar gaat het eigenlijk om.
Een paar jaar geleden heb ik op een school in Rijen een praktijkles verkeer gegeven en de leerlingen gewezen op de gevaren van die dode hoek. Dat het nodig is blijk helaas keer op keer. Maar goed, dit is dus een serieuze zaak en het valt me op dat een Belg daar toch altijd weer een dosis humor in kan verwerken. Want waar heb ik het over? Nou, over dit soort afbeeldingen die langs de Belgische wegen staan...
Zondag 13 november 2011 - Weekend update.
Ook weer een weekend update, om de eenvoudige reden dat er door de week niet zo veel aan de hand is en ik in het weekend eigenlijk niet echt de kans heb om een update te schrijven voor deze site. Het enige wat er van de werkweek te melden viel was dat het een korte was, want ik was vrijdag vrij in verband met een optreden wat we met PV and The Heartbeats hebben gespeeld. Op zo'n vrije dag plan ik dan buiten een beetje uitslapen nog wat dingetjes om bezig te zijn en dan is de dag zo om.
Zo ook vrijdag, want we hadden en klein probleem met de band. Roel had namelijk met een mes in zijn hand gesneden, was daarmee naar de dokter geweest en het komt er op neer dat hij er de komende week mee terug moet naar het ziekenhuis in verband met een mogelijk beschadigde zenuw en een beschadigde pees. Niet handig als sologitarist zijnde, zeker niet als het dan ook nog je speelhand is. Maar ja, hij had de week ervoor toch ook al met een moker zijn wijsvinger tot het bot toe open geslagen, dus tja... veel erger zal het dan toch niet worden zou je zeggen...
Er is dus op donderdagavond nog in alle haast gezocht naar een gitarist die Roel zou kunnen vervangen of ondersteunen tijdens het optreden en toevallig had Bart (= de oude gitarist van PV) die avond niks te doen, dus die wilde wel in komen vallen. Een deel van de setlijst is niet veranderd, dus dat zou hij zo mee kunnen spelen maar er waren natuurlijk ook nummers die wij intussen vervangen hebben en daar zou Roel dan toch proberen mee te doen. Dan heb je toch wel een behoorlijk karakter en doorzettingsvermogen als je op deze manier toch nog gaat spelen naar mijn idee, maar achteraf bekeken bracht hij het er toch nog goed vanaf.
De PA was weer ingehuurd en we hoefden dus alleen onze eigen spullen mee te nemen en nadat ik bij Roel was langs geweest om zijn spullen in te laden vertrokken we naar Maasbommel, de ligplaats van partyboot De Hertog Jan waar de vrijdagavond moesten spelen. Het opbouwen vond ik persoonlijk wat rommelig, maar het liep toch wel aardig alleen gunden we onszelf blijkbaar niet de tijd voor een goede soundcheck, want na twee nummers in z'n geheel gespeeld te hebben hielden we het voor gezien. Maar goed, eenmaal op gang konden we bij Frank natuurlijk nog wel wat settings doorgeven van de monitor en Frank is ervaren genoeg om ondanks een niet volledige soundcheck toch een goed geluid neer te zetten.
We hadden voor deze gelegenheid twee gasten bij het optreden en dat was toch echt wel gaaf. Roel begon op gitaar het nummer 'Always on my mind' van Willy Nelson en zijn zangpartij werd door Peter 'spontaan' afgebroken met de vraag of er iemand in de zaal was die de tekst wél kende en toen kwam Willem dus op. Die maakte het nummer af, deed daarna nog 'Run to you' van Bryan Adams en sloot af met 'You can leave your hat on' van Joe Cocker waar hij tijdens het refrein (ook weer 'spontaan') werd bijgestaan door zijn vrouw Marjo. Die kon op haar beurt weer blijven staan voor 'This is the life' van Amy Macdonald en 'Me and Bobby McGee' van Janis Joplin. Dit blokje hadden we net voor de seremonie gepland die om 11 minuten voor 11 op de 11e van de 11e in 2011 plaats zou moeten vinden, alleen... de echte seremonie was natuurlijk al geweest maar voor het idee was het wel grappig.
Als ik terug kijk hebben we gewoon een heel goed optreden neergezet en dat voor een groot deel dankzij Bart die mee deed om Roel te ondersteunen. Roel had de volledige avond niet vol kunnen maken, dus door elkaar af te wisselen was het voor hem wel te doen. Bart viel goed in de groep en daardoor stond er nog steeds een echt team op het podium en merkte het publiek weinig of niks van de veranderingen.
Zaterdag was een dag van bijkomen en met m'n zusje even een nieuw bed halen voor m'n jongste nichtje, want tja... als je een busje hebt dan is dat voor een heleboel mensen natuurlijk érg makkelijk :-). Maar ja, ze is er weer mee geholpen en daar gaat het uiteindelijk om. Vandaag bleef het huishouden over wat eerder dit weekend was blijven liggen en had ik op de pc een hoop te doen qua dingen online zetten en het draaien van een aantal back-ups. En dan is zo'n weekend ondanks de extra vrije dag toch weer heel snel om en wacht er een drukke werkweek.
Zondag 6 november 2011 - Weekend update.
Om maar met vrijdag te beginnen: het was een leuke werkdag die eigenlijk super begon met de mannen van King Jack in de studio bij de ochtendshow van Giel Beelen op 3FM. Ik heb al eerder geschreven dat ik behoorlijk fan ben van deze band en er staat ergens ook een soort van drumcover van hun online, maar deze keer gaat het echt héél ergens anders over.
Op zaterdag 5 november is er een feestje gehouden in Paradiso ter gelegenheid van het feit dat Herman Brood die dag 65 geworden zou zijn. De man is inmiddels ruim tien jaar dood, maar gezien zijn persoonlijkheid kan ik een dergelijk feestje in zijn herinnering wel waarderen. Het leuke is dat op dat feestje onder anderen King Jack gespeeld heeft en de bands deden uiteraard een eigen versie van een nummer van Herman, maar omdat King Jack toch bij Giel in de studio was besloten ze daar alvast maar een nummer te doen. Check hier hun versie van Rock 'n Roll Junkie:
Echt, ik vind dit zo vreselijk vet en dan is de mix van de muzikanten nog niet helemaal je van het in dit geval. Achtergrondzang die wel gedaan is, is bijvoorbeeld niet te horen maar ja... boeiend, zou ik bijna zeggen. Het is de feel van het nummer die King Jack naar mijn idee gewoon super neer weet te zetten, zeker met Thijs als leadzanger. Dit is niet zomaar een cover, maar naar mijn idee bijna authentiek en daarom een waardig eerbetoon.
Zaterdag nog 'even' meegeholpen met een verhuizing en dat staat express tussen aanhalingstekens, want een verhuizing heb ik nog nooit 'even' gedaan, hoe goed de voorbereiding dan ook is. Er komen altijd extra dingetjes om de hoek kijken en dingen die als 'even' gepland worden lopen gewoon altijd uit. Het gevolg was dat ik de hele dag kwijt was, terwijl ik toch min of meer rekening had gehouden met het feit dat ik in de middag weer thuis zou zijn. Maar ja, aan de andere kant gaat het om het idee dat wat gedaan moest worden ook daadwerkelijk klaar is en dat is natuurlijk ook veel waard.
De hele week was mentaal al hectisch, maar daar begint nu weer structuur in te komen. Op het feit na dat ik op momenten echt MEGA zin in een peuk heb en bijna op het punt sta om shag te gaan kopen, terwijl ik in m'n hart weet dat het geen levensbehoefte is en ik het dus eigenlijk niet nodig heb. Vanmorgen had ik daar een heel gesprek met Roel over en die wist op een soort van wetenschappelijke manier uit te leggen waar dit vandaan komt. Het gaat eigenlijk om de huishouding van allerlei chemische stofjes die door het roken totaal overhoop ligt en waarbij de natuurlijke balans weer terug moet komen. Dat gaat heel langzaam en tot het moment dat de balans terug is blijf je als stopper (of zoals ik mezelf noem: uitsteller) last houden van dipjes.
Vanmorgen had ik voor mezelf bijna het excuus aangegrepen om alleen maar bij muzikale activiteiten te roken, maar Roel verklaarde me hiermee eigenlijk gewoon voor gek en hij had nog gelijk ook. De praktijk heeft immers al lang uitgewezen dat het bij mij niet werkt op deze manier en ik dan binnen de kortste keren gewoon weer met een pakje shag rond wandel en diep in m'n hart is dat toch iets wat ik niet wil. Kortom: ik zit op dag 22 en ik hou het nog vol, maar het valt op dit moment tegen om de verleiding te weerstaan. Maar ja, elke dag die ik de volgende peuk uitstel is er één en zo neem ik het dan maar dag voor dag. Een jaar gaat dan vanzelf om, zo schijnt...
Vandaag hadden we ook weer een repetitie met PV and The Heartbeats en gelukkig had ik Roel 's morgens voor de repetitie al aan de telefoon over het bovenstaande, want de mannen roken alle drie en eenmaal in de repetitie ruimte was m'n twijfel verdwenen om eventueel toch maar een peuk op te steken en ook tijdens de repetitie heb ik niet de drang gehad. Een pluspunt dus en het andere pluspunt is dat we met de mystery guests weer lekker hebben kunnen repeteren. En ach, het houdt niet op: ook onze eigen nummers die we nog door moesten nemen liepen wel aardig. In alle gevallen ging het om de puntjes op de i te zetten: als we de nummers uit zouden voeren zoals bij de repetitie dan zou het knap hopeloos zijn maar we hebben de structuur erin zitten, de details zijn bekend dus dan gaat dat helemaal goed komen. Uiteindelijk dus een goede en gezellige repetitie gehad en wat mij betreft kan de werkweek weer van start...
Donderdag 3 november 2011 - Alison Krauss.
Het origineel kent iedereen, maar met deze versie werd ik van de week een keer wakker en dat is wel héél relaxed...
