Maandag 26 november 2018 - Oakey & Moroder.
Muziek is van alle tijden, alleen kent elke tijd zo'n beetje z'n eigen stroming. In de tijd dat ik nog een jong mannetje was ging het allemaal zo'n beetje de kant op van Philip Oakey en Giorgio Moroder, dus vandaar vandaag op muzikale maandag: Together in electric dreams.
Zondag 25 november 2018 - Vooruitgang bos.
Een korte video over wat ik aan onderhoud in het bos aan het doen ben, hoe het er uit ziet en hoe het uiteindelijk moet worden. Inmiddels is al het hangende dode hout wat aan het begin van de video te zien is ook al verwijderd en zijn er een paar risicovolle bomen langs het pad verwijderd.
Deze hingen zo schuin over het pad heen dat ze een risico vormden voor niet alleen passerende recreanten, maar ook voor het hek van Staatsbosbeheer wat aan de overkant van het pad staat. Nu zou je zeggen dat een hek makkelijk te repareren is in het geval van schade, maar het perceel grenst aan een natuurgebied en achter dat hek lopen Schotse Hooglanders vrij rond. Niet handig dus als dat ineens stuk zou zijn en het een tijdje duurt voor iemand dat in de gaten heeft en vandaar de keus om deze bomen maar in zijn geheel te verwijderen.
Maar goed... ik zit weer uit te wijden over iets wat niet het onderwerp is voor vandaag. Klik hier om de video te bekijken en de vooruitgang te zien zoals die nu geboekt wordt. Overigens had ik (zoals ook in de omschrijving staat) m'n telefoon voor de stabiliteit van de video beter met twee handen vast kunnen houden, maar het gaat om het idee...
Dinsdag 20 november 2018 - Denk na...
Even een terugblik naar afgelopen weekend en wel naar de intocht van Sinterklaas. Een intocht die in mijn beleving mega uit de klauwen liep door demonstraties van mensen die vinden dat Zwarte Piet racistisch is en door tegendemonstraties van mensen die menen dat de traditie Sinterklaas moet blijven zoals hij is, dus inclusief Zwarte Piet. Nu kan ik hier een heel betoog gaan houden en m'n gedachten tot in detail weergeven, maar... dat doe ik niet.
In plaats daarvan plaats ik de onderstaande foto die in hetzelfde weekend gemaakt is door boswachter Erik de Jonge en daarbij een eigen stukje tekst.
Terwijl een groot deel van Nederland zich druk maakte over de invulling van het Sinterklaasfeest vocht deze ree zich letterlijk dood. Heb ik moeite mee...
Maandag 19 november 2018 - The Hollies.
Het zou zomaar kunnen zijn dat ik met muzikale maandag de komende periode een eindje terug ga in de tijd en om te beginnen ga ik terug naar 1971. Op zich redelijk bekend en lekker chill: Long cool woman.
Donderdag 15 november 2018 - Niet.
Iedereen heeft wel eens een dag dat je bij jezelf denkt: "Het loopt allemaal niet zo lekker". Ik heb die dagen gelukkig zelden, maar in dit geval stel ik voor dat we week 46 van 2018 alvast maar de geschiedenisboekjes indrukken en het beste is er niet meer naar om te kijken. Kortom: het loopt niet en dat is de hele week al zo...
Maandag een dag met mega vertraging in de ochtendspits waardoor een ritje Oosterhout --> Coevorden ineens ruim 4 uur moest duren. De rest ging dan wel weer, maar dat had meer te maken met de regio en de daarbij behorende mentaliteit want die is daar in het oosten altijd wel super te noemen. Dinsdag had ik verwacht lekker vroeg thuis te zijn, alleen verliep dat vanaf de eerste klant in Nederland al anders: de grens over richting Antwerpen een dikke vertraging door werkzaamheden en even later vond ik mezelf in een rijtje van zo'n 700 meter wachtend vrachtverkeer naar een parkeerplaats van een export terminal.
Het is de bedoeling op die parkeerplaats te parkeren en dan binnen letterlijk een nummertje te trekken voor je aan de beurt bent. Tussendoor contact gehouden met de planning en uiteindelijk na 4.5 uur wachten de opdracht gekregen weg te rijden en een andere klant te gaan lossen omdat die meer prioriteit had en het bij de eerder genoemde alsnog zo lang zou gaan duren dat de boel gesloten zou zijn. Probleem opgelost? Dat dacht ik niet! Woensdag kreeg ik dezelfde pallet weer mee voor de herkansing en was het er minder druk, al duurde het alsnog ruim 2 uur voor ik van dat ene dingetje af was.
Gisteren had ik de week eigenlijk voor mezelf al afgeschreven, want in mijn beleving zou het dan alleen maar mee kunnen vallen en het laat zich raden... Dat deed het absoluut niet. Door een ongeval op de A67 dik in de file en even later las ik op Twitter dat de snelweg zelfs even was afgesloten om de hulpdiensten hun werk te laten doen. Nu hoop ik natuurlijk dat de mensen die er bij betrokken waren er goed vanaf zijn gekomen, maar het werd hierdoor wel een hele andere dag dan dat ik in gedachten had.
Morgen? Ach, de week was toch al afgeschreven. Gezien de route voor morgen zitten er weer wat mega vertragingen aan te komen en vandaar dat ik de week vanaf nu echt maar als verloren beschouw. Onderweg heb je met van alles te maken en uiteraard kun je proberen om zonder al te ver om te rijden om een vertaging heen te komen, maar wachttijden bij losadressen... daar doe je gewoon niks aan. Het hoort er nu eenmaal bij, al heb ik in mijn beleving m'n portie voorlopig wel gehad. We gaan het meemaken, morgen nog een dagje rammelen, dan is het weekend en... wie weet is het zomaar mooi op tijd weekend :)
Maandag 12 november 2018 - Stretch.
Even terug in de tijd, dat is de hele verklaring bij dit nummer op muzikale maandag. Veel meer kan ik er eigenlijk niet over zeggen, behalve dan dat in mijn beleving de ritmesectie van bas en drums in dit nummer echt enorm lekker in het gehoor ligt. Check Why did you do it.
Zondag 11 november 2018 - Afscheid.
De elfde van de elfde. Voor de zuiderlingen het begin van het carnaval en voor mij het officiële einde als drummer bij Hello George. We hadden vandaag met de band afgesproken om nog even bij elkaar te komen, te babbelen over van alles en nog wat en aangezien de bandnaam altijd nog van de Nespresso reclame komt hoorde daar natuurlijk een bakkie koffie en een lunch bij.
Een super mooie tijd om op terug te mogen en te kunnen kijken, al betekent dit niet dat we elkaar nooit meer zullen zien. Met Arie zit ik nog in een projekt voor de bruiloft van zijn dochter en Fons en Ed ga ik zeker een keer opzoeken als ze de band weer compleet hebben en ergens spelen. Hoe vreemd het ook klinkt, ik vind het mooi dat ze door gaan en op zoek gaan naar andere muzikanten dus ben ik ook wel nieuwsgierig hoe het dan verder gaat en ik wens ze daarbij alle succes toe.
Maandag 5 november 2018 - Steel Panther.
Ik hou wel van een stukje muziek met wat stevige gitaren en de naam van de band doet in dit geval vast al iets vermoeden. Het nummer op zich is wel lekker, maar wat het apart zet voor muzikale maandag is één van de comments bij deze video. Ik heb er in eerste instantie om moeten lachen en vervolgens krijg je het niet meer uit je hoofd tijdens dit nummer. Check Eyes of a panther, waarover in de comments staat geschreven: She's got the eyes of a bathtub.... Ik ben benieuwd wat je vanaf nu hoort... *grin*
Zondag 4 november 2018 - 80 jaar.
Nu ineens 80 jaar in dienst? Nee, dat duurt nog even en nog sterker... dat ga ik vermoedelijk niet halen. Maar waar ik het over wil hebben is het bos wat ik in onderhoud heb en waar ik gisteren weer even lekker aan het rommelen ben geweest. Eenmaal bezig kwam de aanwonende buurman langs met de vraag of de boom die eerder schade veroorzaakt had er ook gelijk uit kon en hij wilde daar wel even mee helpen, dus dat probleem werd direct aangepakt, al was het wel een klusje met wat nadenken en daarna érg veel werk met het opruimen er van.
Het is echt niet zo dat ik kleine handjes heb, maar de foto laat de dikte en daarmee de leeftijd van deze boom mooi zien. Die bleek na een beetje tellen rond de 80 jaar oud te zijn en eigenlijk is het dus zonde dat hij weg moest. De reden was in dit geval puur om de veiligheid, want zoals ik eerder al schreef was er al een deel afgebroken tijdens wat harde wind en een achtergebleven deel was dood waardoor het een kwestie van tijd zou zijn dat ook dit deel spontaan naar beneden zou komen. Je moet je dan voorstellen dat die dode takken in verhouding zijn met de stam op de foto en tja... dat die spontaan naar beneden komen en daardoor schade veroorzaken, dat wil je gewoon niet.
Al met al een klusje met een uitdaging om die plat te krijgen en het opruimen daarna zou me een paar uur gaan kosten. Ik moet er dan wellicht bij vermelden dat ik onder 'opruimen' versta dat de nog bruikbare stukken die in de kachel kunnen op maat gezaagd en opgeborgen zijn en dat alle reststukken klein genoeg zijn om over een oppervlakte te verdelen. Die blijven daar vervolgens liggen om op een natuurlijke manier te verteren en daarmee voor leven op de grond zullen zorgen. Uiteindelijk is dit met alle reststukken de bedoeling en zorg ik door hier en daar selectief (dode) bomen weg te halen voor meer licht in het bos, wat in combinatie met een levende bodem zal zorgen voor een natuurlijk herstel van dit stukje bos. Machtig mooi werk...
Vrijdag 2 november 2018 - 25 jaar.
Vandaag is het exact 25 jaar geleden dat ik voor P. Daemen Transport in Maasbree ben gaan rijden en terecht kwam bij Waldram Staal, wat aan de dag van vandaag Ancofer Waldram Steelplates heet. Hoe ze het met me uithouden weet ik niet. Hoe ik het met hun uit kan houden dan wel: ik kom er nooit...
Geintje natuurlijk! Maar alle gekheid op een stokje: het is een beste tijd om bij dezelfde werkgever aan de slag te zijn en in die tijd zijn er natuurlijk heel veel dingen gebeurt. Dingen die vaak een verbetering waren en soms hier en daar ook niet. Blijkbaar hoort dat er ook bij en dan moet je maar roeien met de riemen die je hebt. Feit is wel dat ik het nog altijd enorm naar m'n zin heb en dat ik blij ben met de gelegenheid om veel dingen zelf naar eigen inzicht in te vullen.
Op die manier heb ik wel collega's, maar ook weer niet: ik kom immers weinig in Maasbree en als ik er ben zijn zij op pad. De eenling binnen een bedrijf met bijna 100 auto's, nog wat meer chauffeurs (als je de springers mee telt), een dot kantoorpersoneel, mensen op de loods en in de garage. Toch heb ik nooit het gevoel er alleen voor te staan en staat er dus altijd iemand achter me. Dat laatste is in mijn beleving de grootste reden van deze 'succesformule', want als je werkgever niet achter je staat kun je in mijn beleving net zo goed direct stoppen.
Ook op de planning bij Ancofer Waldram Steelplates doen ze hun werk 100% en dat voorkomt veel problemen, aangezien je toch altijd met een dynamisch geheel te maken hebt wat 'verkeer' heet en ook loopt het niet bij alle klanten even vlot. Toch moeten zijn het maar voor elkaar zien te krijgen om alles zo in te plannen dat het allemaal lukt en het komt maar zelden voor dat het werk niet af komt. Kortom: blij dit gered te hebben en ik hoop het nog wat jaren vol te kunnen houden.
|
|
|
| 
