Maandag 30 oktober 2006.
Op dit moment ben ik te lui om na te kijken wanneer ik precies met het eerste trainingsschema begonnen ben, maar dat zal ergens in januari dit jaar geweest zijn denk ik. Eerst het schema van 10 weken voor de duurtrainingen wat ik op internet gevonden had en later de schema's die ik zelf maakte. Op zich een goed idee, maar hoe vaak kwam het in het afgelopen jaar voor dat ik het gemaakte schema niet kon volgen? Inderdaad, vaak... Jammer, maar als chauffeur heb je gewoon geen regelmatige werktijden en aan de ene kant heeft dat absoluut zijn charmes maar met dit soort dingen is het een nadeel. Ik heb zo vaak dapper op zondag een schema voor de hele week zitten maken, wat vervolgens vanaf dinsdag al weer helemaal de mist in liep omdat de tijd gewoon ontbrak.
Van dat idee moet ik dus af zien te komen, maar dan moet er wel een alternatief zijn en dat schoot me vanavond ineens te binnen... Het wordt een schema wat verdeeld is in drie delen, namelijk de werkdagen, de zaterdag en de zondag. Die drie delen verdeel je dan over even en oneven weken en dan krijg je bijvoorbeeld dat je in de even weken op werkdagen wat rustige trainingen doet, op zaterdag juist heel intensief en op zondag relatief weer rustig. In de oneven weken is dat net andersom, dus op werkdagen intensief, de zaterdag rustig en de zondag ook intensief.
Op de bovenstaande manier staan er geen specifieke trainingen vast en misschien geeft dat een minder resultaat, maar aan de andere kant kan ik gaan trainen wanneer het uit komt zonder dat er schema's met duur,- kracht,- en intervaltrainingen in de war lopen. Uiteindelijk denk ik dus dat de nieuwe manier toch tot meer resultaat zal leiden en ook de funfactor een stuk hoger zal liggen. Ik zal niet zeggen dat ik het niet leuk gevonden heb om bepaalde schema's te volgen, maar door er zo intensief mee bezig te zijn gaat de fun er wel een beetje af en dat is nou net waar het allemaal om begonnen is. Dit realiseerde ik mezelf eigenlijk vorige week bij de toertocht in Bladel die voor geen meter liep. Ik fietste wel en het was op zich wel leuk, maar de echt fun van het als een klein kind crossen door de bossen (om het zo maar even te noemen) was er gewoon niet.
Gelukkig had ik dat voor mezelf in de gaten en heb ik de week erna dus echt helemaal niets gedaan om afgelopen weekend weer echt voor 100% te genieten. De tocht van Scherpenheuvel naar Hapert heeft toch weer iets in me los gemaakt en dat heeft met de mooie route te maken, maar ook met de goede organisatie van zo'n evenement. Als fietser kreeg je ook volop de gelegenheid om te genieten en die kans heb ik met zes handen (jaja...) aangegrepen. Door het schema dus minder strak te maken hoop ik op deze manier weer lekker verder te kunnen fietsen en toch steeds een beetje vooruit te gaan in de resultaten. Een topper ben ik niet en zal ik ook nooit worden, maar het is me het afgelopen seizoen wel duidelijk geworden dat het op zich wel lekker is om bepaalde doelen te stellen en daar voor te gaan. Dus... daar gaan we dan... :-)
Zondag 29 oktober 2006.
Vandaag was de dag voor de marathon Scherpenheuvel - Hapert en dat was een geweldige ervaring. Eerder had ik compleet fotoverslag online staan van dit evenement, maar dat is inmiddels verwijderd.
Wat ga ik nu doen? Nou, er staan nog twee redelijk grote dingen op de kalender. Dat is in eerste instantie de demo opname van Kalamazoo, waar ook op werkdagen wat repetities voor gepland staan en daarna heb ik nog een wedstrijd in Apeldoorn en dan zit het seizoen er wat dat betreft op. Geen doelen meer om voor te trainen dit jaar, dus gewoon lekker aanklooien met het rijden van toertochten en het bijhouden van de conditie die ik dit jaar op heb kunnen bouwen. Volgend jaar ga ik in ieder geval voor de gein nog eens meedoen aan de Bergrace, de Hondsrug Classic en misschien ook in Apeldoorn maar dat is nog even afwachten of dat bevalt. Wat betreft Scherpenheuvel - Hapert... het was echt super, maar of ik die gelijk volgend jaar ook weer op de kalender zet weet ik nog niet. Hij is in ieder geval zeker wel voor herhaling vatbaar.
Zondag 22 oktober 2006.
Jaja, inmiddels ben ik er ook wel achter dat die klok helemaal nog niet verzet moest worden!! Haha, ik was gewoon een weekend te vroeg maar dat komt omdat ik als ezelsbruggetje de rit Scherpenheuvel - Hapert had gebruikt. In mijn gedachten moest ik dus de klok verzetten als ik richting Eersel moest om te gaan fietsen... Dat ik dit weekend toevallig ook richting Eersel moest... tja... Maargoed, met een uurtje vertraging kwam ik dan toch nog in Bladel aan waar ik vandaag een toertocht gefietst heb.
Vanmorgen wakker geworden met toch wel wat last van m'n knie van gisteren nog, en spierpijn in m'n bovenarmen. Hoe ik daar nou weer aan kom weet ik ook niet, maar dat het zeer doet is zeker. De pijn in m'n knie ging trouwens tijdens het fietsen mooi weg en ook nu heb ik er geen last meer van. Een beetje beweging heeft dat ding waarschijnlijk goed gedaan, dus daar ben ik mooi snel vanaf alleen is de spierpijn in m'n bovenarmen alleen maar erger geworden. Haha, ik wordt oud...
Voor de toertocht had ik Bladel uitgekozen omdat ze daar een route hadden van 75 km en die kon ik dan mooi als duurtraining doen als voorbereiding voor volgende week. Nou had het misschien slimmer geweest om de 50 km te doen, maarja ik had het al in m'n hoofd dus... De afgelopen week was nogal druk met het werk en er spelen allerlei dingen door m'n koppie. Gisteren ook nog eens lekker actief bezig geweest, dus eigenlijk had die 50 km route gewoon perfect geweest en dat bleek achteraf zeker het geval. De splitsing van de 50 km en 75 km zat zo rond de 40 tot 45 km en op dat moment koos ik er voor om toch de 75 te doen en juist vanaf daar bleken er nogal zware stukken met mul zand en dat soort dingen in te zitten, dus ik had aan het einde gewoon geen benen meer over. Iets wat gewoon niet goed is bij een duurtraining, want eigenlijk zou ik die route redelijk makkelijk moeten kunnen rijden met een relatief lage hartslag maar dat bleek dus anders. Ik heb er dan ook voor gekozen om eerst eens wat dingen goed op een rij te zetten, goed uit te rusten en dan ga ik volgend weekend wel weer eens een stukje fietsen.
Omdat met name het stuk vanaf de splitsing gewoon niet liep zijn de resultaten niet om over naar huis te schrijven. Maargoed, daarom zet ik ze hier maar neer... :-). Al met al heb ik het laatste stuk bos overgeslagen en kwam ik dus niet op 75 km maar op 67.41 km. Daar heb ik alles bij elkaar 3 uur 20 minuten en 54 seconden over gedaan en dat geeft een gemiddelde van zo'n 20.1 km/u. De hoogst gemeten snelheid op de route was 30.9 km/u. Nu maar hopen dat de geplande rust ook in de praktijk gebracht kan worden zodat ik volgend weekend weer lekker kan crossen door de bossen van Scherpenheuvel naar Hapert.
Zaterdag 21 oktober 2006.
Ik heb weer iets leuks ontdekt: Paintballen. Damn... wat een leuk spel is dat. Voor degenen die er nog nooit van gehoord hebben: het is gewoon een schietspel met verfpatronen. De geweren werken op luchtdruk en je krijgt een overall aan om je kleding te beschermen en een masker om je gezicht en ogen te beschermen. De verf is op waterbasis en die was je zo uit je kleren mocht het er in komen, maar die balletjes komen toch nog hard aan voordat ze als verfvlek op je lijf of waar dan ook uit elkaar barsten.
We waren met een groepje van 10 personen en hadden gekozen voor een arrangement bij De Hooghei (info) in Berlicum. Daar kwamen we om drie uur vanmiddag aan en na een bakkie koffie met een taartje was het tijd om ons om te kleden en wat instructies te krijgen. Daarna hebben we zeg maar van half vier tot half zeven in een stuk bos gelopen, gerend en gekropen om elkaar te beschieten met verfkogels. Drie uur lijkt dan lang, maar de tijd vliegt en het is echt super gaaf om te doen.
Daarna kon je ter plaatse douchen (en dat is echt hard nodig want je zweet gewoon gigantisch tijdens die drie uur) en daarna was het tijd om een hapje te gaan eten. Hier stond een warm en koud buffet voor ons klaar en dat lieten we ons na de inspanningen natuurlijk heel goed smaken. Kortom: een super middag gehad en die is zeker voor herhaling vatbaar!
Ohja, let er op dat de klok vannacht een uur terug gezet moet worden!!
Donderdag 19 oktober 2006.
Leuk, zo'n schema om mee te trainen... vooral als je jezelf er ook nog aan kunt houden... Pfff... dat schiet deze week dus echt niet op want als ik na tienen 's avonds thuis kom heb ik gewoon niet zo veel zin meer om nog op de fiets te springen... Haha, ja ironisch... Vandaag was ik wel vroeg thuis en heb ik er voor gekozen om de verlichting op de fiets te maken, want daar is het inmiddels hoog tijd voor. Ook heb ik gelijk de Crossmax wielen er maar in gezet voor aankomende zondag, want voor die tijd kom ik toch niet meer aan fietsen toe. Het is deze week gewoon even niet anders...
Het weekend zal redelijk intensief worden, maar dan op een leuke manier: vrijdag een beetje winkelen, zaterdag het huishouden doen en 's middags paintballen en zondag proberen om een duurtraining in het bos te gaan doen in de vorm van een tourtocht met daarna de verjaardag van m'n jongste nichtje. Het plan is om (afhankelijk van het weer) een training te doen van zo'n 75 km als voorbereiding voor volgende week. De vooruitzichten zijn op dit moment nog best goed voor het weekend, dus het zou goed moeten komen...
Zondag 15 oktober 2006.
Eindelijk kon ik vandaag weer eens lekker een tijd op de fiets gaan zitten. Tijd voor een offroad rit was er niet, dus heb ik er maar voor gekozen om een duurtraining op de weg te doen. Gewoon lekker fietsen met de hartslag op maximaal 80% (zo'n beetje 160 slagen per minuut) en op die manier ben ik via Heusden Brabant in gereden, rond Waalwijk een beetje aan het klooien geweest en toen via Vlijmen, Bokhoven en Hedel weer terug naar Zaltbommel. Een rit van 77.4 km die ik in 3 uur, 3 minuten en 12 seconden gereden heb. Het gemiddelde komt daarmee zo rond de 25.3 km/u en de maximale snelheid lag op 36.9 km/u.
Met de marathon Scherpenheuvel - Hapert en een wedstrijd in Apeldoorn nog te gaan zit ik eigenlijk halverwege de geplande dingen die ik dit jaar wilde doen. Qua aantal dan in ieder geval, want Scherpenheuvel - Hapert is al over twee weken en de wedstrijd in Apeldoorn is iets van drie of vier weken daarna. Tijd dus om vast eens te kijken wat ik het afgelopen seizoen gedaan heb en wat de plannen zijn voor volgend jaar.
Afgelopen seizoen heb ik me qua training meer gericht op duurtrainingen om op die manier een basis neer te leggen en dat is aardig gelukt dacht ik zo. Als iemand me een jaar geleden had verteld dat ik een jaar later zondagmiddag op de fiets zou stappen en dan zonder al te veel problemen ruim 75 km zou rijden zou ik het toen niet geloven, maar toch is het iets wat ik dit jaar bereikt heb.
De basis ligt er dus en de westrijden die ik tot nu toe gedaan heb waren leuk om mee te maken. Daarom zat ik mezelf daarstraks op de fiets te bedenken dat ik er maar eens gewoon lekker mee door ga en volgend jaar qua wedstrijden weer dezelfde dingen mee ga doen, alleen ga ik de trainingen dan een beetje aanpassen. De duurtrainingen blijven gewoon op een uurtje of drie staan en ga ik misschien nog uitbouwen naar vier uur, maar meer heeft gewoon geen enkele zin. Daarnaast ga ik me volgend seizoen wat meer toeleggen op de kracht,- en intervaltrainingen om op die manier hopelijk wat meer snelheid te krijgen. Dit in combinatie met wat meer techniek zou er dan voor moeten zorgen dat de geplande wedstijden volgend jaar beter verlopen dan dit jaar. Maargoed, waar heb ik het eigenlijk over want de eerstvolgende zou dan pas over een maand of acht zijn... :-). Wie dan leeft, die dan zorgt...
Laten we het eerst maar eens bij het heden houden en dan is dit de planning voor de aankomende week:
Maandag: Kracht
Voor groot, achter 5: 5 km staand op max 80%
Voor groot, achter 7: 10 km staand op max 85%
Voor groot, achter 8: 10 km staand op max 90%
Voor groot, achter 9: 10 km staand op max >92%
Tussendoor steeds 5 km op een kleine versnelling en HR max = 80%
Dinsdag: Spinning
Anderhalf tot twee uur met een wisselende kadans
HR max = 85%
Woendsdag: Rust
Donderdag: Interval
Vijf of zes blokken van 1 minuut voluit
Vrijdag: Herstel
Anderhalf tot twee uur op max 75%
Zaterdag: Rust
Zondag: Duurtraining offroad
75 km bostocht op max 85%
Vrijdag 13 oktober 2006.
Brrr... Vrijdag de dertiende... Haha, het is maar een geluk dat ik niet bijgelovig ben. De artikelen voor de nieuwsbrief van Virushelp zijn klaar en de pagina met het verslag van de Hondsrug Classic schiet ook al aardig op. Ergens in de loop van volgende week zal ik die wel online kunnen zetten verwacht ik, want het wachten is nog op een paar foto's die in bestelling staan. Dat wachten komt overigens niet door de fotograaf, maar gewoon door mezelf want ik moet ze eerst nog betalen... :-).
Veel dingen af kunnen ronden dus vandaag, morgen het gebruikelijke verhaal om het huishouden weer klaar te krijgen en dan heb ik vanaf de middag gewoon lekker weekend. De planning is om zaterdag en zondag wat op de weg te gaan fietsen, maar of ik daar tijd voor heb moet allemaal nog blijken want ik ben dit weekend nogal een druk baasje geloof ik...
Donderdag 12 oktober 2006.
Van fietsen is het sinds maandag niet meer gekomen omdat ik een paar dagen gewoon te laat thuis ben van het werk, maar om eerlijk te zijn is dat helemaal niet zo erg. De inspanning was blijkbaar toch wel erg groot bij zo'n wedstrijd en dat heb ik tot en met woensdag toch wel in m'n benen kunnen voelen. Eigenlijk voelt alles vanaf vanmorgen eigenlijk pas weer helemaal als hersteld en vanouds. Hopelijk ben ik morgen een beetje op tijd zodat ik toch deze week nog wat kan rommelen, maar dat zijn zorgen voor later want m'n schema heb ik verder toch al een heel eind aangepast.
Verder ben ik de afgelopen week druk geweest met een paar artikelen voor de nieuwsbrief van Virushelp. Druk inderdaad, want ik had er twee af maar die bleken ineens verdwenen te zijn en overschreven door andere artikelen. Een raadsel hoe het heeft kunnen gebeuren, want ik heb geen back-up terug gezet of wat dan ook. Maargoed, uiteindelijk heb ik toch een paar dingen in elkaar kunnen zetten en kan Wim de tekst eventueel even aanpassen en de nieuwsbrief in het weekend versturen. Daarnaast ben ik nog op zoek naar foto's van de Hondsrug Classic 2006, alleen zet dat niet echt zoden aan de dijk. De enige foto's die ik tot nu toe kan vinden zijn foto's van rijders die bij een fotograaf langs komen rijden en zo'n foto is natuurlijk heel leuk om van jezelf te hebben, alleen om een algemene indruk te maken van het hele festijn zijn dat soort dingen dan weer niet bruikbaar. Ik had nog zitten twijfelen om m'n camera mee te nemen maar ik besloot dat niet te doen. Jammer, want dan was het een stuk eenvoudiger geweest maar dat is dan weer iets voor volgend jaar.
Maandag 9 oktober 2006.
Na genieten en herstellen, dat was een beetje het idee van vandaag. Achteraf zat ik me nog te bedenken dat de nieuwe banden het op zich best goed gedaan hebben. Over de XCR Dry2 ben ik meer tevreden dan ik van tevoren had gedacht en de AT is handig voor nat weer maar eigenlijk kan er aan de voorkant ook wel een XCR op net als achter. Maargoed, dat zal nog wel weer even duren want zo heel hard slijten ze nou ook weer niet.
Na het werk een beetje uitgefietst. Gewoon lekker de beentjes een beetje rond laten gaan met de hartslag zo tussen de 130 en 135 slagen per minuut. Op die manier heb ik 1 uur, 15 minuten en 20 seconden rond gereden en heb ik die tijd 31.43 km gereden. Dat geeft een gemiddelde van precies 25 km/u terwijl de hoogste snelheid vandaag uitkwam op 32.7 km/u.
Verder heb ik me suf zitten zoeken naar foto's op het internet. Er waren een aantal mensen foto's aan het maken en uiteindelijk na drie sites bezocht te hebben vond ik op de vierde toch nog een paar foto's van mezelf. Het nadeel was dat er op die laatste site alleen al ruim 2500 foto's stonden, dus als iemand me zo meteen een foto laat zien dan ben ik bang dat ik doordraai... :-).
Zondag 8 oktober 2006.
De dag van de Hondsrug Classic in Gieten, de grootste mountainbike wedstrijd van Nederland waar dit jaar 1205 mensen aan mee deden. Hier onder zal ik het verslag plaatsen wat ik ook op een forum gezet heb en dat is niet omdat ik me er makkelijk vanaf wil maken, maar omdat ik bezig ben met een aparte pagina van dit evenement waar ook nog wat foto's bij moeten komen. Dit verslag zal dan via Xtra te vinden zijn, maar daarover dus later meer. Eerst het verslag van Rob en daarna van mij over de Hondsrug Classic 2006:
Rob
Na een regenachtige week, was het vandaag droog. Er kwam zelfs een zonnetje door bij toch nog wel een aardige wind. Het was dus weer tijd voor de Hondsrug Classic.
Om 09.00 stond ik al bij fietsmaatje Koop om ook zijn fiets mee te nemen naar Gieten. Na een bakkie leut gingen we op pad, om even over tienen te arriveren bij de Nijslootsweg nabij Boswachterij Gieten. We gingen eerst even onze startnummers ophalen, alhoewel Koop eerst nog moest inschrijven. Ik startte met nummer 435 en Koop met 1409 (toch even 10 vakken verschil!).
Rond 10.30 uur was het heugelijke moment dat ik collega MTB'er en correspondent Berry mocht ontmoeten. Leuk eindelijk degene eens te zien die altijd van die mooie verslagen schrijft. Na de kennismaking gingen we even het moeilijkste stuk van het parcours verkennen. Maar goed ook, want er bleek een nieuw stukje in te zitten, een soort veldritstuk over een zompig weiland. Alles ging redelijk op het gemak om de benen niet meteen op te blazen.
Om even een kleine rustpauze in te lassen (we hadden nog tijd genoeg), gingen we daarna in de tent een kopje koffie drinken. Rond 11.20 was het tijd om op te gaan stellen en er bleken al heel wat mensen klaar te staan. Berry had nummer 992 en stond dus 5 vakken achter mij.
Omdat het weer wel redelijk was, besloot ik toch mijn jasje uit te doen en die kon ik gelukkig aan Christiaan (fietsmaatje, die vandaag kwam supporteren) en z'n vriendin Amy geven. Ook kon ik hun de startnummers van Koop en Berry geven, zodat ze hun ook konden aanmoedigen.
Om 12.00 was het startschot en konden eerst de Toppers (Bart Brentjes, Thijs Al, etc.) op pad. Na de eerste 400 rijders (licentiehouders) werd daarna heel even gewacht, waarna alle recreanten ook konden vertrekken!
Ik dacht: laat ik nu niet te hard van start gaan, want dan bezuur (of verzuur?) ik het later. Na de eerste kilometer over een brede weg, moesten we nu anders dan voorgaande jaren meteen een bospaadje op. Dat kon natuurlijk niet goed gaan, een echte bottleneck.
Dus iedereen stond meteen stil, al probeerden sommigen op de meest onzinnige manieren er langs te komen (Hoezo wedstrijdstress?). Maar goed eenmaal op gang ging het de eerste ronde wel aardig. Tuurlijk werd ik door vele snelle jongens achter mij ingehaald, maar toch kon ik redelijk mee. Na de vele bospaadjes wachtte er een stukje rond de vijver, met een steil afdalinkje en dito klimmetje. Goed hier je spoor kiezen was het devies. Na weer een stuk door het bos, volgde er weer een stukje langs de vijver, vrijwel meteen gevolgd door het stuk langs de zandplas (zo noem ik het maar....). Pittig, een ander woord is er niet voor dit stuk Exclamation En het was nu ook nog pittiger, omdat er een flink stuk weiland bij aan was getrokken, waar je flink door moest stoempen. Gelukkig deden de vele aanmoedigen hier je weer een beetje goed.
Na de eerste ronde dacht ik, die tweede ga ik eens lekker aanzetten.
Nou..........dat had ik niet moeten denken... :-(
1 Km ver in de tweede ronde, kreeg ik een stekende pijn bij de miltstreek en ik voelde ook al wat kramp op komen (misschien te weinig gedronken van te voren. Ik kwam even in een dipje, maar besloot toch door te zetten. Echt flink aanzetten kon ik niet meer, maar wel gewoon een redelijk tempo doorrijden. En gelukkig betaalde zich dat uit, want de laatste 8 km haalde ik toch weer mensen in, die echt kapot gingen...........
Plots zag ik een bekende, die meer eerder had ingehaald en putte nog wat dieper uit mijn reserve arsenaal. En dan blijkt een mens toch weer meer te kunnen, want ik ging hem weer voorbij en kon daarna ook aardig doorzetten.
Het weiland werd nog even moeilijk, omdat de kramp nu bijna zijn aanval plaatste.
Toch kwam ik er redelijk doorheen, en de laatste klimmetjes kon ik door goed te schakelen goed nemen.
Nog even de grote plaat erop in de spurt naar de finish en het zat er weer op.
Na de finish liepen mijn benen meteen vol en moest ik echt géén gekke beweging maken.
Ik bleek als 583e over de finish te zijn gekomen en dat was 117 plaatsen beter dan vorig jaar (toen 700). Mijn tijd was wel iets minder, maar volgens mij was het parcours ook ietsjes zwaarder dan vorig jaar (toen het kurkdroog was)
Het evenement was weer perfect georganiseerd. Toch één kritisch puntje: Ik mistte de Red Bull na afloop ( daar snakte ik toch wel een beetje naar).
Ja er stonden wel meisjes op een paar kilometer voor de finish blikjes aan te reiken. Maar pak die maar eens terwijl je op snelheid ligt en drink maar eens uit zo'n blikje. Nee, wat mij betreft volgend jaar weer na de finish!
Ook Koop en Berrie leverden een prima prestatie! Zij moesten vanuit het achterveld zien op te rukken en dat valt vaak niet mee.......
Na de tijd nog alles even geëvolueerd met z'n driëen en daarna weer op naar huis :-)
Harre (of 'berry' want dat is m'n nick op het forum...)
Jongens wat een evenement! Allereerst wil ik Rob bedanken dat hij mij heeft aangestoken met het Hondsrug Classic virus, want na het lezen van zijn verslag van vorig jaar leek het me eigenlijk ook wel eens leuk om mee te doen en vandaag was dat er dus eindelijk van gekomen.
De dag begon voor mij om kwart over zes: hapje eten, spullen inpakken, eten meenemen, even douchen, de fiets in de auto zetten, even tanken en uiteindelijk kon ik dan om half acht vertrekken. Ik had met Rob afgesproken dat we om half elf bij de ingang van de tent zouden zijn en ik had de indruk dat het bij het inschrijven nogal druk zou worden, dus vandaar dat ik vroeg vertrokken was en dus inclusief een bakkie koffie onderweg om kwart voor tien in Gieten stond.
Fietskleren aan gedaan, de fiets gepakt en toen naar de tent om in te schrijven. Verbaasd stond ik daar ongeveer een minuut later weer buiten, want er was bijna helemaal niemand... Het was een kwestie van naar de balie met je startnummer lopen, zeggen welk nummer je precies had, de mensen gaven je dan een bordje met daarop je startnummer en een chip voor de tijdregistratie, vervolgens moest je even tekenen voor de borg van de chip en klaar... Rob vertelde achteraf dat de grote drukte vanaf een uur of elf op gang komt, dus daar ben ik ook weer wat wijzer van geworden.
Zoals Rob al schreef hebben we dus kennis gemaakt en zijn we daarna het technische deel van het parcours gaan verkennen en het scheelde toch enorm om dat gedeelte al een keer gedaan te hebben. Een bakkie koffie daarna en vervolgens was het tijd om ons startvak op te zoeken. Rob moest een heel eind naar voren met nummer 435, ik moest een stuk naar achteren met nummer 992 en Koop stond dus nog verder naar achteren met nummer 1409. Hoe ze die startnummers nou precies doen snap ik eigenlijk niet, want in totaal stonden er 1204 mensen aan de start. Maargoed, daarna is het wachten... wachten... en nog even wachten tot het moment van de start uiteindelijk daar is.
Het nadeel van achterin starten werd binnen een paar kilometer al duidelijk, want vanaf het verharde gedeelte waar de start plaats vond moesten we met de hele club het bos in en daar lagen nou net een paar hele brede plassen waar je met goed fatsoen alleen links en rechts een beetje langs kon. Je kunt je voorstellen dat dit nogal wat oponthoud geeft en de eerste file was dan ook een feit. Over het algemeen werd er rustig aan gedaan om iedereen de gelegenheid te geven te passeren, maar zoals altijd waren er ook mensen die last hadden van de door Rob genoemde 'wedstrijdstress' want het schijnt voor sommigen heel moeilijk te zijn om wat geduld op te brengen. Ook verder op het parcours moesten we soms knap in de remmen en het toppunt was ergens op driekwart van de eerste ronde want daar hebben we met een hele groep zeker een halve minuut echt stil gestaan. Gewoon op de fiets hangend tegen een boompje en het enige voordeel hier was dat je dan gelijk even wat kon eten en kon drinken.
Na het bos gedeelte kwam er een klein stukje met wat klimmetjes en afdalingen en daarna ging de route weer het bos in om uiteindelijk bij de zandafgraving uit te komen. Dit is het zwaarste deel van het parcours waar je echt knap aan de bak moet om alle klimmetjes rijdend naar boven te komen. Hier hoorde ik ook ineens iemand m'n naam roepen met daarbij de mededeling dat ik een beetje door moest fietsen omdat Rob al lang voorbij was... Dat feit was voor mij logisch, maar niet dat iemand me bij naam noemde en me dus zou kennen terwijl ik in het snelle voorbij gaan niet kon kijken wie er nou exact stond te roepen... Achteraf bleek Rob hiervan dus de schuldige te zijn omdat hij de startnummers van Koop en mij had doorgegeven :-).
De tweede ronde ging al een stuk beter omdat het veld al zo uitgerekt was dat je eigenlijk van niemand last meer had, alleen kreeg ik een kilometer of tien voor de finish vreselijk kramp in allebei m'n benen. Damn... en het ging eigenlijk helemaal niet zo verkeerd. Ik merkte dat als ik maar gewoon achterop m'n zadel bleef zitten en gewoon door trapte dat er eigenlijk niets aan de hand was, maar op het moment dat ik ook maar even ontspande sloegen de spieren gelijk vast. Ik heb hiermee wel door kunnen rijden, maar echt lekker ging het vanaf dat moment niet meer. Zeker niet toen ik na het uitfietsen van de fiets afstapte, want toen sloeg de kramp toe in m'n boven,- en onderbenen. Gelijk maar doorgereden naar de auto om mezelf om te kleden en wat te eten en te drinken en daarmee hield de kramp eigenlijk heel snel op. Intussen had ik Rob aan de lijn gehad en spraken we weer bij de ingang van de tent af.
De resultaten van het clubje: Rob heeft echt een super wedstrijd gereden, want die is uiteindelijk als nummer 583 over de streep te zijn gekomen! Veel mensen zullen dan denken 'ach, wat is nou 583...' maar als je jezelf bedenkt dat de eerste 400 nummers allemaal licentiehouders zijn dan heeft Rob het dus gewoon goed gedaan. Ik kwam uiteindelijk op plaats 842 uit. Met een wat fanatiekere tactiek had hier misschien iets meer in gezeten, maar ik heb toch 150 plaatsen goed gemaakt en dat vind ik van mezelf eigenlijk best goed. Koop startte van ons drieën als laatste en kwam niet eens zo ver achter mij over de finish: nummer 880.
Toch nog even net als bij een tourtocht de persoonlijke data: Aan het einde van de rit kwam ik uit op 53.73 km in een tijd van 2 uur, 43 minuten en 1 seconde. Dat geeft een gemiddelde van 19.7 km/u en de hoogste snelheid lag voor mij op 32.3 km/u.
Conclusie: Op wat kleine dingetjes na is het evenement helemaal goed georganiseerd en het is gewoon een belevenis om aan zoiets mee te doen, of je nu licentiehouder of recreant bent. Bij leven en welzijn ben ik er in ieder geval volgend jaar weer bij!
De aankomende week is het een kwestie van een beetje bijkomen en verder trainen voor de tocht Scherpenheuvel - Hapert en m'n laatste wedstrijd van dit seizoen in Apeldoorn, maar dat is volgende maand pas. Eerst m'n schema voor deze week:
Maandag: Herstel
Eén tot anderhalf uur op max 75%
Dinsdag: Rust
Woensdag: Spinning
Anderhalf tot twee uur met een wisselende kadans
HR max = 80%
Donderdag: Interval
Vijf of zes blokken van 2 minuten op max 92%
Vrijdag: Rust
Zaterdag: Duurtraining op de weg
Minimaal 3 uur op max 80%
Zondag: Rust
Vrijdag 6 oktober 2006.
Vandaag een beetje in huis aan het rommelen geweest en in de schuur wat onderhoud aan m'n fiets gedaan. Het werd tijd voor wat nieuwe bandjes en ook tegelijk een nieuwe ketting en cassette. Op zich was dit allemaal nog vrij vlot vervangen en daarna had ik eigenlijk wel zin om een klein rondje te gaan rijden. Gewoon een beetje aan klooien hier door de stad: trapjes omhoog en naar beneden nemen, het park een beetje door crossen en dat soort dingen meer. Niks geen inspanning, maar gewoon voor de fun! In verband met het vreselijk natte weer leek het me heel waarschijnlijk dat ik in het park iemand tegen zou komen en dat klopte ook wel.
Het was in ieder geval leuk om zo even rond te rijden, alleen had ik één minder moment en dat was toen ik ineens met fiets en al op de stenen lag... Die noppenbanden hebben op verharde wegen natuurlijk al minder grip, laat staan als het dan ook nog eens zeiknat is en je met een lekker gangetje over van die kinderkopjes aan het rijden bent... en euh... dan ook nog eens een haakse bocht om wil om van een klein trapje van 4 of 5 treden af te springen. Het gevolg was een flinke plek aan de zijkant van m'n bovenbeen en een paar te verwaarloze plekjes op m'n knie. Gelukkig gaat het alleen maar om schaafplekken en is er verder (ook met m'n broek) niets aan de hand dus kan ik zondag gewoon naar de HRC. Het loopt alleen wat irritant op dit moment, maar dat zal vanzelf beter gaan.
Zoals al eerder geschreven ging het vandaag zomaar even om een fun-rondje, maar hier heb ik toch de gegevens: eenmaal thuis stond er na 51 minuten en 7 seconden 19.38 km op de teller. Dat geeft een gemiddelde van 22.7 km/u en de maximale snelheid kwam uit op 36.7 km/u. Die maximale snelheid heb ik volgens mij ergens in het park gereden vanaf de oude verdedigingswal, want op de weg heb ik eigenlijk nergens echt door gereden.
Donderdag 5 oktober 2006.
Van fietsen is het deze week nog niet gekomen, want of ik ben te laat thuis of de regen komt met bakken uit de lucht. Al deze neerslag zal niet veel goeds betekenen voor het parcour van zondag, ben ik bang... :-( Maarja, met 1300 man door een modderpoel kan misschien ook best gezellig zijn. Hoe kan ook, schone en droge kleren mogen niet vergeten worden aanstaande zondag.
Voor het allemaal zo ver is heb ik besloten toch maar wat onderhoud te plegen aan de fiets. Het zijn wat dingen die ik eigenlijk later in het jaar had willen doen, maarja. Het vervangen van de banden, ketting en cassette zal toch moeten gebeuren en omdat ik morgen vrij ben heb ik dus mooi een dag de tijd om dit soort dingen eens aan te pakken en m'n huishouden helelmaal klaar te krijgen. Op die manier hoop ik zaterdag wat tijd over te houden om gewoon lekker niets te doen en te ontspannen.
Zondag 1 oktober 2006.
Vandaag lekker een offroad duurtraining in Den Dungen gedaan van 60 km ter voorbereiding van de Hondsrug Classic van volgende week, maar meer nog voor de rit Scherpenheuvel - Hapert aan het einde van deze maand. Als het allemaal een beetje mee zit kan ik elke tocht een paar kilometer meer maken en zo toewerken naar de 85 km van Scherpenheuvel naar Hapert. Maargoed, dat duurt allemaal nog wel even dus even terug naar vandaag... Hier onder staat een verslag van de tourtocht zoals ik die op een forum heb geplaatst:
Datum: 1 oktober 2006
Tocht: Cyclestar ATB-Tocht
Plaats: Den Dungen
Afstanden: 30, 45 of 60 km
Organisatie: Wielerclub Vlug Trug
Weer: Bewolkt met af en toe zon, veel wind en een temp. van zo'n 20 graden
Parcours: Droog, af en toe wat mul zand maar verder heel erg snel
Deze week was m'n keus op Den Dungen gevallen en eigenlijk om twee redenen: de eerste is dat Den Dungen hier maar een kilometer of 25 vandaan ligt en de tweede is dat er 60 km gereden kon worden op een vrij vlak parcour. Voor mij de ideale gelegenheid om een duurtraining te doen en dat is eigenlijk niks meer of minder dan een wat langere tijd op de fiets zittten met een relatief lage hartslag en dat is dan als voorbereiding voor de Hondsrug Classic van volgende week, maar meer voor de rit Scherpenheuvel - Hapert eind deze maand.
Ik zat dus eens een keer niet zo heel erg vroeg in de auto en in Den Dungen was Boer Goossens (het inschrijfpunt) heel makkelijk te vinden. Laat je niet door de naam van de wijs brengen, want het ging in dit geval om een hotel/café/restaurant wat voor deze gelegenheid zijn deuren wagenwijd had open gezet. Ik was toch nog redelijk vroeg en het inschrijven verliep lekker vlot.
Na het inschrijven ging ik m'n fiets halen en kon ik op pad. In de route bleek naar verhouding toch nog redelijk veel asfalt te zitten, maar ik had al ergens gelezen dat dit helaas niet te voorkomen was. Verder ging de route over het algemeen over brede paden en natuurlijk waren er af en toe ook stukken single track door het bos, maar die hadden er wat mij betreft gerust wat meer in mogen zitten. Maargoed, gezien de omgeving was dit ook wel te verwachten en ik heb gewoon heerlijk om me heen zitten kijken en genoten van de omgeving. Zo kwamen we bijvoorbeeld aan het begin van de route over het riviertje de Dommel en het was gewoon een prachtig gezicht zoals dat kleine kalme riviertje zich door het landschap voort bewoog. Verder heb ik ook nog een paar keer een eekhoorn zien rennen en noem mij gek, maar dat is toch leuk om te zien.
De pauze kwam naar m'n gevoel sneller dan verwacht, maar toch had ik er al ruim 30 kilometer op zitten. De verzorging was goed want je kon thee of soep krijgen, maar ook verschillende soorten koek. Een bijkomende verrassing was dat ik Huub eindelijk eens tegen het lijf liep. Huub is eigenaar van de Heuvelrug MTB Pages en hij vertelde dat hij de laatste tijd nogal in de weer is met een helmcamera om op die manier registraties te maken. We hadden elkaar al eens eerder gezien in het voorbij gaan, maar toch is het leuk dat je op deze manier mensen tegen komt die je eigenlijk alleen via het internet kent.
Maargoed, terug naar de orde van de dag want er moest natuurlijk nog wel een 30 kilometer gefietst worden. Na eerdere splitsingen gingen de routes hier definitief uit elkaar en werd het op de 60 km route toch wel erg rustig. Ik had het gevoel dat er na de pauze ook meer langs de weilanden gereden werd en minder door de bossen, maar dat kan natuurlijk aan mij liggen.
De algemene conclusie: Het parcour was een racebaan en je kunt hier vreselijk hard rijden als je dat zou willen. De organisatie zet hier een leuke tocht uit die voor iedereen te doen is en gaat daarbij niet voorbij aan de veiligheid van de fietsers want op drukk plaatsen stonden mensen van de organisatie te waarschuwen en alles in goede banen te leiden. De route was heel duidelijk uitgezet met rode (of was het nou roze???) bordjes met daarop een zwarte pijl en ze waren niet te missen, al moest je soms wel heel hard remmen omdat ze direct op de kruising stonden waar je dus links of rechts af moest. Wil je dus een tocht rijden die niet al te technisch is, maar toch kunnen genieten van een mooie omgeving dan kun je gerust hier naar toe komen.
De persoonlijke data voor deze rit: zoals al eerder geschreven heb ik deze tocht als duurtraining gereden en eenmaal terug bij de auto bleek dat ik in 2 uur, 42 minuten en 20 seconden de afstand van 61.55 km had gereden. Dat geeft een gemiddelde van zo'n 22.7 km/u terwijl de maximum snelheid op de route uitkwam op 31.8 km/u. Het is niet zo dat ik aan het einde zoiets had van 'we doen het rondje nog een keer' maar ik had nog genoeg over en dat is in dit geval een goed teken.
Dan nog het schema voor de aankomende week en dat is iets waar ik eigenlijk niet zo goed raad mee weet. De één zegt dat je in de week voor een wedstrijd eigenlijk het beste zo min mogelijk kunt doen en de ander zegt dat je juist wel aan de gang moet blijven, maar niet te intensief. Ik ga daar maar ergens tussenin zitten denk ik:
Maandag: Rust
Dinsdag: Interval
Vijf of zes blokken van 1 minuut voluit
Woensdag: Herstel
Eén uur op maximaal 70%
Donderdag: Spinning
Anderhalf tot twee uur met wisselende kadans
HR max = 80%
Vrijdag: Rust
Zaterdag: Rust + materiaaldag
Zondag: HRC
|
|
|
| 
