Oktober 2007

Zondag 28 oktober 2007.
Gisteren had ik stiekem toch nog een minder momentje... Tijdens het ombouwen van m'n fiets kwam ik er achter dat er een slag in het achterwiel van m'n Crossmax set zit en omdat die er voor de Hondsrug Classic niet in zat ga ik er maar vanuit dat die er tijdens m'n val in gekomen is. Vandaag ontdekte ik dat er een gaatje één van m'n handshoenen zit wat er eerst ook niet zat, dus de schade is toch iets groter dan alleen de pijnlijke ribbenkast van mezelf. Maargoed, dat wiel breng ik deze week wel even weg en als dat aan het begin van de week lukt dan moet het toch te doen zijn om dat van het weekend weer terug te hebben. Het gaatje in de handschoen is niet zo groot dat ik hem er voor weg gooi en mocht hij verder gaan scheuren dan heb ik nog wel een ander paar in huis om te gebruiken.

Maarrrrr... Terug naar de orde van vandaag: vandaag heb ik het eindelijk weer eens voor elkaar gekregen om een tourtochtje te gaan rijden. Het volgende verslag heb ik ook online gezet om mtbroutes.nl:

Datum: 28 oktober 2007
Tocht: De hel van Berghem
Plaats: Berghem
Afstanden: 25 en 50 kilometer
Organisatie: WTC Berghem
Weer: Bewolkt maar droog, temperatuur rond een graad of 10
Parcours: Droog, gedeeltelijk hard maar ook veel los zand
Funfactor: *****

Vanmorgen op tijd in de auto gestapt om in Berghem een toertocht te gaan rijden. Berghem is een klein plaatsje net naast Oss en het viel dan ook wel te verwachten dat de tocht door hetzelfde gebied zou gaan als de tochten van Oss en Schaijk, maar omdat ik het een hele mooie omgeving is zou ik me daar niet aan storen. Het is sowieso een tijd terug dat ik een toertocht gereden heb en inmiddels ben ik voor 95% hersteld van m'n gekneusde ribbenkast, dus besloot ik dat ik het maar weer eens op m'n gemakje ging proberen. Eenmaal aangekomen in Berghem stond de startlocatie niet aangegeven, maar die was heel makkelijk te vinden omdat het zalencentrum eigenlijk aan een doorgaande weg ligt. Ondanks het vroege tijdstip was de sfeer al fantastisch en ik schreef me in voor de rit van 25 km. Een korte afstand, maar gaandeweg bleek dat ik de goede keus had gemaakt omdat m'n lijf hier en daar toch nog wel een beetje op speelde.

De route ging via asfalt natuurlijk het dorp uit, maar al snel kwamen we via wat brede paden in het bos terecht en daar kon je eigenlijk maar één ding en dat was zwaar genieten! De zanderige ondergrond was over het algemeen droog en hard, maar hier en daar moest er toch wel een beetje stuurmanskunst aan te pas komen om door het mulle zand heen te komen. Deze stukken waren net lang genoeg om het mooi te houden, want stukken van 100 meter of meer los zand daar zit je dan ook weer niet echt op de wachten. Verder waren er allemaal korte klimmetjes en dito afdalingen waar je heerlijk overheen kon rijden.

Echt een hele mooie omgeving, zeker toen ik op een gegeven moment een klimmetje op kwam en bovenaan kon je tussen de begroeing door kijken naar een meertje wat daar tussen de heide lag. Precies aan de andere kant stonden twee van die Schotse Hooglanders (???, van die grote wilde koeien in ieder geval...) net niet tot aan hun buik in het water. Een prachtig plaatje zo op de vroege morgen en ik heb daar een minuut of wat stilletjes van staan genieten. Even dacht ik nog dat het jammer was dat ik m'n camera niet bij me had, maar aan de andere kant zou het weinig uithalen. De zoomlens op dat ding is nou niet helemaal je-van-het zodat de foto ook niet echt de sfeer weer zou geven die er op dat moment hing. Het zou meer een foto worden van een meertje met heeeeeeeeeel in de verte een paar beesten, dus wat dat betreft maakt het weer niet zo uit dat ik hem niet bij me had.

Maargoed, het grootste deel van de route ging op deze manier verder alleen op het einde waren er wat stukken asfalt en wat brede paden waar overheen gefietst moest worden. Op zich ontkom je daar als organisatie in veel gevallen natuurlijk niet aan, maar in vergelijking met de rest van de route was dit nogal een saai stukje. Vanwege m'n vroege vertrek en de keus om de korte route te rijden was ik in m'n uppie aangekomen bij de pauze, al waren er nog wel een aantal voor me vertrokken. Hier had de organisatie het ook goed voor elkaar, want er was drinken te krijgen in de vorm van limonade en thee en qua eten kon je kiezen tussen krentenbollen, spijsbrood en ontbijtkoek (met en zonder boter). Geen hoogwaardige sportvoeding dus, zoals je soms bij tochten wel tegen komt, maar gewoon simpele voedzame dingen waar je de rest van de tocht echt wel op uit kon rijden en het zijn dan ook dingen die gewoon lekker zijn. Die sportvoeding zal allemaal wel zijn nut hebben, maar in veel gevallen breken je tanden spontaan af vanwege de zoetigheid of wat dan ook en echt lekker is het dus in veel gevallen niet.

Conclusie: ik vond het een geweldige ochtend, niet alleen qua sfeer vanuit de organisatie maar ook hoe ze de route hadden uitgezet en de bevoorrading bij de pauze. Vanwege alle klimmetjes, mooie singletracks enzo en de mooie uitzichten heb ik de route qua funfactor dan ook gewoon vijf sterren meegegeven, want ik heb echt vanaf het begin tot het einde genoten. Een aanrader wat mij betreft als je hier in de buurt eens een tochtje wilt gaan rijden, maar dat kan eventueel ook op eigen gelegenheid omdat je voor zover ik begrepen heb hier in de bossen vrij mag fietsen zolang je maar op de paden blijft. Voor mezelf probeer ik zo veel mogelijk verschillende organisaties te bezoeken, maar als er volgend jaar ergens redelijk in de buurt niets te rijden is dan ga ik hier zeker weer naar toe.

Op zich had ik dus niet zo veel last meer van m'n lijf, maar aan de andere kant ben ik blij dat ik niet voor de 50 km route ben gegaan. Op deze manier was het in ieder geval goed te doen en heb ik ervan genoten. Het plaatje van de Schotse Hooglanders die tot hun buik in het water stonden bij het meertje staat nu nog steeds op m'n netvlies, zo mooi was het... De route kwam overigens op m'n teller uit op 29.69 km en die heb ik met een gemiddelde van 19.6 km/u gereden in 1 uur, 30 minuten en 33 seconden. De maximale snelheid op de route kwam uit op 33.7 km/u.

Zaterdag 27 oktober 2007.
Het gaat nu echt de goede kant op met m'n ribbenkast en ik ga morgen voor het eerst weer een kort tochtje door de Nederlands bossen doen om te kijken hoe me dat zal bevallen. Het zal vast wel goed zijn, want na een paar weken niks kunnen doen sta ik weer te popelen om het bos in te duiken. Het weer is ook nog eens goed voor de tijd van het jaar, dus daar zal het zeker niet aan liggen.

Verder ben ik vandaag alleen maar met m'n huishouden bezig geweest en omdat een goede voorbereiding het halve werk is heb ik alvast maar m'n trainingschema's tot oktober volgend jaar uit zitten werken. Haha, okee... Ik geef toe dat dit net zo veel met voorbereiden te maken heeft als met geen zin om aan het huishouden te beginnen, maar uiteindelijk had ik toch alles mooi klaar en aan kant. Op het feit na dat de klok vannacht een uur achteruit gezet moet worden naar de wintertijd zal het vast een leuk weekend worden. Het begin van vandaag is in ieder geval goed!

Donderdag 25 oktober 2007.
Aan het einde van deze maand heb ik dan toch nog wat leuks te melden: de kogel is door de kerk en Harre krijgt een nieuwe auto. Voor het werk dan wel te verstaan... :-)

Na ruim acht jaar was het tijd om aan een nieuwe vrachtwagen te gaan denken en na overleg met de klant krijg ik als het goed is in de tweede helft van volgend jaar m'n nieuwe auto. De huidige is met een laadbak van ruim acht meter, een totaal gewicht van zo rond de 28 ton en een vermogen van zo'n 260 pk toch vaak net te klein, maar toch is er weer voor een motorwagen gekozen. En wat voor één... Het gaat in dit geval weer om een Scania, maar nu om een P380 8x2*6. Een auto met vier assen waarvan er drie gestuurd zijn en bij de achterste as zal er waarschijnlijk net als bij de huidige auto een aslift op zitten. De lengte van de laadbak komt bij deze auto ergens tussen de 9.5 en 10 meter uit en hij mag beladen worden tot een gewicht van zo'n 38 ton. De 380 pk sterke motor is voor Nederlandse begrippen misschien wat aan de ruime kant voor zo'n auto, maar aan de andere kant loopt het wel allemaal wat makkelijker. Dat m'n werkgever ook aan het milieu denkt blijkt wel weer, want de motor voldoet aan de Euro 5 norm en dat is op dit moment de strengste die er is en deze wordt pas vanaf 2009 voor nieuwe auto's verplicht.

Er komt weer een dagcabine op, maar de standaard cabine's zijn bij het huidige model wat ruimer dan bij het oude model dus dat is ook een mooie stap vooruit. Het enige nadeel vind ik op dit moment nog dat de versnellingbak een automaat zal worden, maar volgens Pieter (m'n werkgever) wen je daar snel aan en is er prima mee te werken. Het idee er achter is om het brandstofverbruik op deze manier (nog) verder terug te dringen en dat is natuurlijk op zich wel weer een goede zaak.

Maargoed, ik ben wat dat betreft dus weer zo blij als een klein kind al zal ik dus toch nog wel wat geduld op moeten brengen. Als echt alles mee zit zou ik er rond de zomer van 2008 mee moeten kunnen gaan rijden, dus voor degenen die het dan nog weten: foto's volgen... :-)

Zondag 21 oktober 2007.
Een weekend update... Om de eenvoudige reden dat er van de afgelopen week eigenlijk niets te melden viel doe ik het maar op deze manier. Ik ben op dit moment nog steeds aan het herstellen van m'n gekneusde rib, al moet ik wel zeggen dat het stukken beter gaat en ik ben dan ook van plan om als het werk het toelaat deze week weer op m'n gemakje een stuk op de weg te gaan fietsen. De offroad ritten zullen toch nog minimaal één tot twee weken op zich moeten laten wachten, maar ik denk voor mezelf dat rust op dit moment het belangrijkste is dus doe ik het maar rustig aan.

Gisteren hebben we met Rockband Kalamazoo voor het eerst kunnen repeteren met onze nieuwe bassist/zanger Gijs en dat liep als een trein. Zowel op het muzikale als op het persoonlijke vlak loopt het gewoon lekker en dat resulteerde in het feit dat we niet alleen een aantal nummers doorgenomen hebben die al op de setlijst stonden, maar dat we daarnaast ook nog wat nieuwe dingen gedaan hebben. Voorzichtig kwam zelfs al een eerste optreden naar boven tijdens een korte pauze, maar hiervoor moeten er toch nog wel wat nummers bij komen. De sfeer is in ieder geval lekker en dat is het belangrijkste. Als een goed begin het halve werk is, dan moet het toch goed komen op deze manier!

Dan iets wat eigenlijk heel persoonlijk is en waar ik over heb zitten twijfelen om het hier neer te zetten: in elke familie komt het natuurlijk voor dat mensen weg vallen en bij ons in de familie zijn we dat ook niet vreemd zoals een aantal mensen wel weet. Helaas moet ik nu melden dat de doktoren een oom van me hebben opgegeven als het gaat om zijn gevecht tegen kanker. Er was nog een mogelijkheid om te bestralen van binnenuit door een nieuwe (nog niet officiele) operatie uit te voeren, maar vanwege een aantal complicaties zien ze daar toch vanaf. Voor onze familie gaat een film die bijna 19 jaar geleden voor het eerst draaide alweer in de herhaling en ik wens met name de naaste familie langs deze weg veel sterkte toe...

Zondag 14 oktober 2007.
Na de hersteltraining van maandag heb ik eigenlijk niets meer gedaan als het om fietsen gaat. Ten eerste omdat het qua werktijden gewoon niet uit kwam en ten tweede omdat de pijn in m'n ribbenkas de afgelopen week eerder erger geworden is dan dat het minder geworden is. Het is niet zo dat het super pijnlijk is, want als ik niks bijzonder doe voel ik er eigenlijk niets van maar bij bepaalde bewegingen doet het wel erg zeer en de onderste rib aan m'n linker kant... tja, daar moet ik echt niet aan komen, want dan verrek ik wel van de pijn. Die straalt ook op één of andere manier door naar m'n rug en daar heb ik 's nachts en 's morgens vroeg het meeste last van. Overdag gaat het dan weer best, maar na een beetje nachtrust begint de ellede weer.

Er is dus toch het één en ander misschien meer mis gegaan dan dt ik in eerste instantie dacht en vandaar dat ik er voor gekozen heb om vandaag maar eens helemaal niets te doen. Volgende week ga ik in het weekend misschien een rondje op de weg doen, maar dat is natuurlijk afhankelijk hoe het verder gaat met het herstel en wat voor weer het is. Mocht het allemaal goed gaan dan ga ik over een week of twee weer het bos in om lekker een toertocht te gaan crossen of een vaste route ergens te gaan doen, maar tot die tijd: rust.

Nouja... rust. Volgende week staat de eerste repetitie met Kalamazoo in de nieuwe samenstelling gepland. Ik heb er in ieder geval heel veel zin in en Gijs is op dit moment al druk bezig om nieuwe nummers door te nemen, dus we moeten volgende week toch lekker constructief bezig kunnen zijn. Meer info kan ik daarover volgende week natuurlijk pas geven :-)

Maandag 8 oktober 2007.
Gisteren om 07.30 uur vertrokken en 's avonds was ik om goed 19.00 uur weer thuis. Bijzonder? Neuh, op zich natuurlijk niet maar in dit geval ging het om de Hondsrug Classic 2007 en het was weer een evenement op zich. Het verhaal in het kort: het weer was goed, de sfeer was goed, het was leuk om Rob weer eens te zien en achteraf bekeken heb ik het eigenlijk nog helemaal niet zo slecht gedaan.

Toevoeging: Vandaag ook nog kans gezien om de wielen van de fiets om te zetten en een rustige hersteltraining op de weg te doen. Die wielen zullen er de eerstkomende drie weken ofzo wel in blijven zitten, want eerder heb ik in verband met drukke weekenden geen tijd om het in bos te gaan fietsen. Bij de hersteltraining die voor maximaal een uur gereden moest worden op een hartslag van maximaal 130 slagen per minuut (68%) was ik na 59 minuten en 15 seconden weer thuis met 22.39 km op de teller. Dat geeft een gemiddelde van 22.6 km/u en de maximale snelheid kwam uit op 34.1 km/u.

Zaterdag 6 oktober 2007.
De laatste loodjes voor de Hondsrug Classic 2007 begonnen voor mij eigenlijk afgelopen donderdag. Toen heb ik nog een rustige hersteltraining gedaan in de vorm van maximaal 60 minuten fietsen op een hartslag die niet boven de 133 slagen per minuut (= 70%) uit mocht komen. Op die manier heb ik in 50 minuten en 2 seconden op m'n dooie gemak 19.96 km gereden. Dat geeft een gemiddelde van 23.9 km/u, terwijl de maximale snelheid uitkwam op 33.1 km/u.

Daarna kwamen vrijdag de laatste loodjes wat betreft het zoeken naar een nieuwe bassist voor Rockband Kalamazoo. Het was een moeilijke keus, maar we zijn er uit: de nieuwe bassist heet Gijs en binnenkort gaan we voor het eerst met z'n allen een volledige repetitie doen en de nieuwe koers voor de band uitzetten. Meer info volgt uiteraard :-)

Vandaag was het een kwestie van op m'n gemak m'n huishouden eens doen en m'n fiets klaar maken omdat daar nog m'n Shimano wielen voor op de weg in zaten. Daar heb ik trouwens een andere buitenband op gezet, want de achterband was toch aardig slecht aan het worden. Als ik nieuwe banden voor de Crossmax wielen koop bewaar ik de oude om die vervolgens op de Shimano wielen te zetten en ze vervolgens op de weg echt helemaal op te rijden. Het rijden met een noppen profiel op de weg is natuurlijk wel wat zwaarder, maar het heeft als voordeel dat ik hier en daar toch een uitstapje kan maken als ik er zin in heb tijdens een duurtraining bijvoorbeeld. M'n fietske is dus klaar, m'n tas met gereedschap en dergelijke hangt klaar en het is alleen nog een kwestie van wat kleren inpakken en vertrekken. Maarja... dat zal toch moeten wachten tot morgen :-)

Vanwege de matige voorbereidingen hoef ik morgen van mezelf geen echte prestatie te verwachten, maar het schijnt mooi weer te worden en ik ga gewoon voor de tweede keer genieten van de sfeer tijdens dit evenement en zie dan wel waar het schip strand. Ik heb er in ieder geval zin in!!

Dinsdag 2 oktober 2007.
De laatste week voor de Hondsrug Classic staat met twee trainingen en veel slapen in het teken van rust. Vandaag stond er nog een korte redelijk inspannende training op het programma, namelijk een extensieve intervaltraining. Hierbij mag de hartslag maximaal stijgen tot 90% (= 172 slagen per minuut) en worden er blokken gereden van één deel arbeid met daarna een half deel rust. In dit geval reed ik steeds blokjes van 1500 meter flink door trappen met daarna dus 750 meter rustig fietsen en het was op zich wel lekker om te doen, al begin ik nu toch echt wel te merken dat het een stuk kouder geworden is. De zon kwam er vandaag totaal niet aan te pas, maar het was droog en dat is natuurlijk het belangrijkste.

Na een rondje van 46 minuten en 50 seconden was ik weer thuis en in die tijd heb ik met een gemiddelde van 25.1 km/u 19.66 km gereden, terwijl de maximale snelheid bij dit rondje vandaag uit kwam op 39.8 km/u.