Maandag 30 oktober 2017 - Lachy Doley.
Vandaag op muzikale maandag waarschijnlijk voor de meesten weer een onbekende, maar wel een man die echt wel lekkere muziek kan maken. Ik kwam deze Australische singer/songwriter en vooral befaamd toetsenist tegen via Jackie Barnes die als drummer hier meedoet en de zoon is van... inderdaad zanger Jimmy Barnes. Laat ik er maar niet te veel woorden aan vuil maken: check Make it up, live tijdens Blues on Broadbeach.
Zaterdag 28 oktober 2017 - Geschiedenis.
Leven in het verleden is niet goed, maar leren van het verleden om ellende in de toekomst te voorkomen kan verrot goed zijn en daar kom ik op na een docu gezien te hebben over de Eerste Wereldoorlog bij National Geographic Channel en 'geschiedenis' deed me weer even denken aan een discussie op Facebook van een week of wat geleden.
Om dan gemakshalve maar met het laatste te beginnen: er werd naar buiten gebracht dat er waarschijnlijk zo'n beetje 500 miljoen Indianen zijn afgeslacht na de ontdekking in 1492 van het continent wat wij nu Amerika noemen. Daar werd met verbazing over gescproken, maar in mijn beleving hoort het bij een algemene opvoeding. Niet het aantal, maar wel het idee dat wij (als Europeanen) zo nodig ergens anders heen moesten en daar de originele bewoners niet alleen even verjoegen maar dat die gewoon afgeslacht werden.
Het continent Amerika was voor dat wij er kwamen een natuurlijke omgeving waar de bewoners respect hadden voor de natuur en alles wat er leefde. Goed, ze waren hier en daar ENORM wreed in hun oorlogsvoering maar de balans in het leven die deze mensen hadden was ongekend. Kort samengevat namen de Europeanen daar het roer over en werd in 1776 de onafhankelijkheidsverklaring getekend, waarmee ook het fluitsignaal voor een oorlog gegeven werd, maar vanaf 1783 was het dan toch echt een op zichzelf staande natie die zich steeds verder uit zou breiden naar het westen. Tussendoor woedde er nog de bloederige Burgeroorlog, maar na die periode bleef het land eigenlijk wel hetzelfde.
Anders ging het hier in Europa en dat is dan gelijk m'n bruggetje naar de docu waar ik het eerder over had, want als je er over na gaat denken bestonden er veel landen die we nu kennen 100 jaar geleden nog niet eens. Veel landen zijn voortgekomen uit de Eerste Wereldoorlog die nog maar 98 jaar geleden eindigde en relatief gezien is dat érg kort. Het Duitse en Hongaarse Rijk werden opgesplitst in allerlei kleinere landen die zich op hun beurt in de recente geschiedenis vanaf 1989 ook weer op zouden splitsen.
Een kaart van vóór de Eerste Wereldoorlog is dus al niet te vergelijken met een kaart ná die periode en al helemaal niet meer met de kaart zoals die er nu uit ziet met landen als bijvoorbeeld Tsjechië en Slowakije en zo zijn er nog wel een heel aantal te noemen die bijvoorbeeld ontstaan zijn uit het voormalig Joegoslavië. Stuk voor stuk landen die eigenlijk nog maar net bestaan en die de kaart van Europa behoorlijk laten veranderen in nog geen 100 jaar tijd. Niks zo veranderlijk als het weer? Ik denk dat we die uitdrukking wel kunnen schrappen...
Maandag 23 oktober 2017 - Urban Dance Squad.
Vroeger, toen bandjes nog echte muziek met echte energie maakten en hier en daar Nederlandse bands als inspiratiebron dienden voor buitenlandse acts die op hun beurt nog groter zouden worden dan hun Nederlandse inspirator. Daar gaan we vandaag naar terug met een live opname van Pinkpop uit 1994. Urban Dance Squad pionierde met hun muziek en diende als inspiratiebron voor Rage Against The Machine. Ze begonnen eind '86 en gingen begin 2000 al uit elkaar, maar met een klassieker als Demagogue verdienen ze dubbel en dwars een plaatsje op muzikale maandag.
Maandag 16 oktober 2017 - Tenacious D.
De reden voor de keus van deze muzikale maandag: deze lui weten altijd een bepaalde humor te combineren met lekkere rock muziek. Daarnaast is het Dave Grohl die hier de drums voor z'n rekening neemt en dat hoor je in mijn beleving goed. Kort maar krachtig, check: Tribute.
Zaterdag 14 oktober 2017 - Voorjaar.
Het werd vandaag op deze datum hier in Zaltbommel officieel ruim 22 graden en voor half oktober is dat toch érg lekker te noemen. Het was voor mij eindelijk weer een gelegenheid om m'n gras eens te maaien, maar toen ik er mee bezig was bleek al snel dat het toch in de nacht behoorlijk vochtig is. Het gras was in ieder geval zeiknat en dat in combinatie met een bot mes van de grasmaaier wilde het allemaal niet zo erg.
Een korte zoektocht op internet leverde al snel resultaat: 30 euro voor een nieuw mes. Maar ja, dat is toch ook zonde in mijn beleving, dus besloot ik het mes maar eens even te slijpen, of in ieder geval een poging daar toe te doen. Het mes er dus maar eens af gehaald, geslepen met een fijne slijpschijf en daarna weer gemonteerd.
Het resultaat mag er zijn, want hij maait weer als een nieuwe al was het wel een beetje gedoe om alle bramen die in het mes geslagen weg te krijgen en toch de goede hoek over te houden. Kortom: lekker aan het klooien geweest in het zonnetje en het schijnt dat deze mooie periode nog niet voorbij is, dus Harre is voorlopig een blij mensch...
Donderdag 12 oktober 2017 - Anne Faber.
Het verhaal in het kort: Anne vertrekt aan het eind van de middag op vrijdag 29 september op haar fiets uit Utrecht en daarna wordt er niks meer van haar vernomen. Na een hele week met onderzoeken en zoekacties is vandaag haar lichaam aangetroffen in de buurt van Zeewolde. Een vermoedelijke dader is begin deze week al aangehouden, maar tegen hem loopt uiteraard nog een uitgebreid onderzoek.
Als het allemaal klopt is ze door deze verdachte om het leven gebracht. Een verdachte die vrij rond liep, terwijl hij eigenlijk opgesloten zou moeten zitten in een kliniek in Den Dolder omdat hij in 2010 twee tienermeisjes verkrachtte tijdens Koninginnedag in Nijkerk. Triest, héél triest voor de familie maar ik ken Anne en de familie niet persoonlijk dus blijft het een oppervlakkig ding. Echt medeleven kun je met zo'n achterblijvende familie in mijn beleving niet hebben om de eenvoudige reden dat je niet doorgemaakt hebt wat zij op dit moment doormaken. Allereerst de vermissing en dan vandaag het ergste scenario dat hun dochter dood is aangetroffen. Vermoord...
Het medeleven wat ik had met de familie heeft in mijn geval plaats gemaakt voor woede. Als, let wel... áls de verdachte inderdaad de dader blijkt te zijn... in wat voor systeem leven we dan? Voorstanders van ons rechtsysteem zeggen dat het systeem niet perfect is, maar dat er geen betere alternatieven zijn. In mijn beleving zijn die er wél, want het kan en mag niet gebeuren dat een man met een verleden als dit vrij rond loopt. In mijn persoonlijk beleving hoeft hij helemaal niet te lopen en alleen maar dood in de grond te liggen, maar dat is dan weer een ander verhaal.
Ik zou graag zien dat we het systeem eens goed onder handen nemen en er voor zorgen dat dit soort lui nooit, maar dan ook echt NOOIT meer de kans zien om in herhaling te vallen. Als de doodstraf daarbij hier in Nederland geen optie is, sluit zo iemand dan levenslang op en dan ook écht levenslang. Een tijdje geleden zat ik een docu te kijken waarin een jongen ook iemand had vermoord en alle gedragingen en symptomen waren aanwezig dat dit er aan zat te komen. De vader van de jongen vertelde in die docu dat hij bij instanties had gesmeekt zijn zoon op te nemen, om de eenvoudige reden dat hij een gevaar was voor zichzelf én de samenleven. De vader stelde letterlijk: "Mijn zoon had nooit vrij rond mogen lopen".
Ik heb het met open mond zitten volgen, want als ouder wil je toch het beste voor je kind en wil je dat die alle kansen krijgt die er maar te pakken zijn maar deze vader was realistisch en op het lompe af eerlijk. Hij wist dat een definitieve opsluiting de enige oplossing was om problemen te voorkomen en daar werd pas te laat op gereageerd. Het verhaal van de psychische patiënt wat nu met Anne Faber naar boven komt staat dus niet op zich en als er niets zal veranderen in de hele aanpak van dit soort lui gaan we dit simpelweg vaker horen. Iedereen heeft een mening over de zaak en over de dader, maar denk nou eens na waarom dit überhaupt heeft kunnen gebeuren...
In mijn beleving draait het bij het veroordelen en eventueel behandelen van een psychiatrisch patiënt om twee woorden, namelijk 'bewijs' en 'inschatting'. Om te beginnen moet je met een waterdichte zaak komen waarin je aan kunt tonen dat een verdachte iemand heeft vermoord. Daar heb je niet zomaar bewijs voor nodig, nee... onomstotelijk bewijs moet je hebben om iemand te kunnen veroordelen. En daarna doet ergens iemand in het traject een inschatting over hoe de patient zich zal gedragen en wat er nodig is om deze persoon te kunnen helpen. Wacht... een inschatting? Een gok dus eigenlijk! We gaan gewoon gokken wat er in iemand z'n hoofd om gaat en op grond daarvan gaat de patient een bepaald traject in. Volkomen belachelijk, ook als je weet dat die inschatting gemaakt wordt door iemand die er echt wel verstand van heeft en dat die inschatting op basis van allerlei dingen wordt gemaakt.
Volkomen, ronduit belachelijk... dat vind ik het. Het blijkt namelijk nu wéér dat het menselijk brein niet in te schatten is en dan heb je als maatschappij dus de keus: 1) we gaan hier nu écht eens iets aan doen om te voorkomen dat dit soort dingen gebeuren, of 2) we gaan door met inschatten (en dus gokken) waarbij het gegarandeerd is dat er nog meer slachtoffers vallen. Voor degenen die op basis van wat voor argumenten dan ook kiezen voor optie twee: ik hoop dat het volgende keer je eigen zoon of dochter is die verkracht en/of vermoord wordt. Je verdient dan m'n eeuwige respect als je daarna nog steeds dezelfde mening hebt.
Maandag 9 oktober 2017 - Tamas.
Het zullen er in de ogen van anderen vast meer zijn, maar Hongarije telt wat mij betreft muzikaal gezien twee hele goede export producten namelijk Hobo Blues Band en Tamas. Die laatste zag ik hier een keer live met zijn band in Zaltbommel en dat was eigenlijk nog beter dan het origineel van de opname. Hij gaf de dag later ook nog een clinic over zijn gitaarspel en ook al ben ik drummer... toch ging ik er heen. Aardige man en een super gitarist, daar komt het zo'n beetje op neer.
Ongeveer anderhalf jaar na het overlijden van Kajsa nam ik King Street Blues van hem op omdat het nummer me enorm aan haar deed denken, hoe haar leven verlopen is en hoe het uiteindelijk tussen ons verliep. Maar goed, het nummer voor muzikale maandag vandaag: Summer town, om de eenvoudige reden dat we op dit moment wel een zonnetje kunnen gebruiken.
Donderdag 5 oktober 2017 - Leraren.
Nederland viert vandaag weer eens een feestje, want het is vandaag de dag van de leraar. Het is één van de beroepen waarvoor je in mijn ogen naar school kunt gaan om het te leren en een diploma kunt krijgen waarmee je uiteindelijk bevoegd bent om voor de klas te mogen staan, maar een 'meester' of 'juf' bén je. Dat is niet aan te leren. Alles heeft te maken met je eigen houding naar de leerling, het systeem en de wereld, althans... zo heb ik het in het verleden ervaren.
Waar de ene leraar bij het minste of geringste totaal flipte en dingen niet over kon brengen werkt de ander met plezier, een soort van natuurlijk overwicht en van orde houden is dan al praktisch bijna geen sprake. Laat staan dat leerlingen niet doen wat je van ze vraagt. Ik heb leraren en leraressen waar ik nu nog met een goed gevoel aan terug denk, om een eenvoudige reden dat het mensen waren (of eigenlijk nog zijn) die hun hart volgen en je op hun eigen manier iets bij willen brengen, zonder dat daar allerlei moeilijke regeltjes aan te pas moeten komen.
Mega respect voor de mensen die het op deze manier deden en natuurlijk voor de mensen die het nog steeds doen, want het is aan de dag nogal wat anders om voor de klas te staan dan vroeger. Ik heb persoonlijk wel eens het idee dat ouders meer met hun baan en weet ik wat allemaal bezig zijn en dat de opvoeding van de kinderen er bij in schiet. De gevolgen zijn vervolgens op school merkbaar, alleen is een leerkracht zo'n beetje met handen en voeten gebonden om er daadwerkelijk iets aan te doen. Als het dan in de ogen van ouders mis gaat is het vervolgens de leerkracht die het gevreten heeft en daar trek ik dan persoonlijk een enorme streep.
Je bent immers ouder, verzorger of hoe je je rol ook invult maar néém die verantwoordelijkheid dan ook in plaats van die bij een leerkracht neer te leggen. Deze mensen hebben namelijk primair de taak om de kinderen iets te leren in de zin van kennis en een opvoeding valt daar wat mij betreft niet onder, dus ouders van Nederland: doe die opvoeding gewoon eens lekker zelf. Ik denk er al jaren op deze manier over, maar ik kwam gisteren op Facebook deze video tegen waarin Björn van der Doelen het geheel wat mij betreft perfect onder woorden weet te brengen.
Maandag 2 oktober 2017 - Phil X.
Iedereen kent de rockband Bon Jovi, veel kennen de gitarist van die band: Ritchie Sambora maar er zijn er maar weinig die Phil X. als gitarist van hetzelfde bandje kennen. Ze spelen bij alle nummers zo goed als dezelfde partijen om de eenvoudige reden dat ze allebei dezelfde rol hebben binnen de band, maar Phil heeft wat mij betreft een mooiere stijl. Er zit wat meer gevoel in dan bij de spreekwoordelijke 'notenpoeperij' van meneer Sambora.
Ook kent iedereen Stevie Wonder en één van zijn vele klassierks als 'Superstition'. Kom ik weer op een punt wat niet veel mensen weten, namelijk dat Phil X dit nummer met een powertrio zo'n beetje live heeft ingespeeld in een studio en dat is wel zo'n mega vette versie geworden dat ik deze absoluut onder de aandacht wil brengen op muzikale maandag. Check Superstition in de eerder genoemde uitvoering.
Zondag 1 oktober 2017 - Maatschappelijk.
Sommige mensen zeggen wel eens dat we ons meer zouden moeten gedragen als de dieren en het vergelijk gaat dan met name over huisdieren. De mensheid maakt zich hier en daar druk over dingen waar ik me persoonlijk dan van afvraag of het werkelijk nodig is en dan moet ik aan dat vergelijk denken.
Zouden we er werkelijk iets mee opschieten als we bepaald gedrag van onze huisdieren over zouden nemen? Tyler H. (geen crimineel, maar gewoon zijn naam op Youtube) maakt daar in mijn beleving een pakkend filmpje over, zij het hier en daar met een knipoog. De hoofdrol is vergeven aan... zijn hond: