Maandag 29 oktober 2018 - Eric Clapton.
Ik weet het... Hetzelfde nummer is al eerder voorbij gekomen op muzikale maandag, maar nog niet eerder in deze live versie waar JJ Cale ook aan mee doet. Lang genoeg gebabbeld: check After midnight.
Donderdag 25 oktober 2018 - Gestopt.
Vanaf gisteren staat de oproep voor onder anderen een nieuwe drummer bij Hello George online, dus ben ik vanaf die dag officieel gestopt. Niet omdat ik het niet naar m'n zin had, want Hello George is een bandje waarin mensen zitten met een verhaal. Een goed verhaal en dat maakt ze wie ze zijn, wat uiteindelijk het bandje weer maakt wat het is en dan draait het niet meer om details waar binnen veel bands over gemekkerd wordt: het draait om het plezier, om het SAMEN muziek maken en dat is in mijn beleving een heel mooi uitgangspunt.
Vanaf de oprichting (inmiddels zo'n 8 jaar geleden) heb ik het dan ook altijd enorm naar m'n zin gehad. Leuke repetities, veel (erg) leuke optredens gedaan en het belangrijkste: lol gehad met elkaar, wat uiteindelijk de sfeer bij optredens alleen maar ten goede kwam.
Toch heb ik besloten m'n gevoel te volgen en iets anders (niet muzikaal, maar waar ik hier niet op in wil gaan) te gaan doen. De reden om dit besluit te nemen is dat ik eerder m'n gevoel niet volgde, wat uiteindelijk alleen maar spijt opleverde en dat is een situatie waarin ik niet nog een keer wil komen te zitten. Ik doel hier dan specifiek op de relatie met Kajsa en haar overlijden: je moet dingen doen als ze op je pad komen, keuzes maken als ze gemaakt moeten worden en tja... Het kan natuurlijk zo zijn dat ik het volledig mis gok, maar dan heb ik in ieder geval gedaan wat ik eerder schreef en dat is het volgen van m'n gevoel.
Vanwege al het bovenstaande ga ik het missen, dat is wel zeker. Het bandje op zich, maar met name de mensen die er in zitten en ik ben daarom serieus érg blij om te zien dat Fons en Ed doorgaan en op zoek zijn naar nieuwe bandleden, waarvan ik hoop dat ze ook de juiste personen zullen vinden en de band op de manier voort kunnen zetten zoals hij de afgelopen 8 jaar bestaan heeft.
Maandag 22 oktober 2018 - Road Hammers.
Ze kwamen dit jaar al eerder voorbij, maar ik vind het gewoon een leuk bandje en daarom plaats ik op muzikale maandag gewoon nog een keer een nummer van hun. Dit keer gaat het om Wheels.
Zondag 21 oktober 2018 - Max Verstappen.
Max Verstappen is aangehouden in het programma 'Wegmisbruikers', alhoewel... Door de afbeelding die er bij dit berichtje staat kon het ook nog wel eens meevallen. Ik heb in ieder geval hard moeten lachen om deze video.
Zaterdag 20 oktober 2018 - Widow maker.
Vandaag weer eens in het bos aan het zagen geweest en de onderstaande kwalitatief héél erg slechte video gaat over het verwijderen van een zogenaamde 'widow maker. Bomen in die categorie zijn een risico, niet omdat ze uit zichzelf zo scheef hangen maar meer omdat ze tijdens het zagen gekke dingen kunnen doen vanwege de spanning die op het hout staat. Deze moest er in ieder geval uit vanwege de veiligheid, alleen groeide hij in een kleine eik waarvan het zonde zou zijn om die volledig te slopen door deze boom er volledig in te laten vallen.
De video is overigens zo slecht omdat het om een live feed gaat van Facebook die ik later gedownload heb. Een slechte keus bleek achteraf, want het is dan geen HD video maar een veel mindere kwaliteit. Maar goed, een les voor de volgende keer en het gaat even om het idee. Je kumt trouwens rechtsonderin de video op Youtube klikken en hem daar eventueel op een groter scherm bekijken.
Donderdag 18 oktober 2018 - Artikel.
Het onderstaande artikel is niet van mezelf, maar is van Michiel Bussink en het verscheen op 6 oktober als essay op de site van Trouw. Ik weet niet of ze dit soort dingen lang bewaren of dat het uiteindelijk verdwijnt, maar het slaat wat mij betreft de spijker op z'n kop en daarom plak ik de tekst hier maar even neer:
Mijn houtkachel maakt me gelukkig. Dat klinkt misschien wat pathetisch, maar die houtkachel geeft zoveel intense tevredenheid, dat het niet zo overdreven is.
Tuurlijk, het hout stoken levert een hoop gedoe, heel veel werk, inspanning, moeite op, maar het is het allemaal waard. Goed beschouwd maken die moeite en dat werk juist deel uit van het geluk. En de maatschappelijke trammelant dan die de laatste tijd aanzwelt rondom het huiselijke hout stoken, vanwege de luchtvervuiling? De houtkachel moet worden ontmoedigd, vond het Platform Houtrook en Gezondheid begin dit jaar in een brandbrief aan het kabinet. De GGD Amsterdam en mijn eigen Milieudefensie (waar ik al jaren freelance voor werk) pleiten zelfs voor een verbod.
Prettig is het niet om als groene burger in de mileucriminele hoek te worden gezet. Maar zoals bij zoveel maatschappelijke discussies, gaat er in de polarisatie in dit geval iets verloren aan nuances. Of blijft allerlei belangrijks zelfs helemaal buiten beeld. Met het verketteren van de houtkachel wordt iets waardevols gediskwalificeerd, waarvan we in de huidige samenleving al zo weinig meer over hebben.
Paradijselijk resultaat
Aan het eind van de eerste zaterdag van januari ben ik geradbraakt. Dan heb ik namelijk de heerste hakhoutdag van het seizoen achter de rug. Van januari tot half maart - wanneer het broedseizoen weer begint - zagen we met een ploegje mannen ’s zaterdagsochtends bomen in een drassig stukje bos, een halve kilometer van huis. Vooral berken en elzen zagen we, af en toe een es of een eik. Tot zo’n vijftig jaar geleden werden vooral die elzen vaker afgezaagd: de boeren gebruikten het hakhout voor gereedschap zoals bezemstelen en takkenbossen voor de kachel.
Met de modernisering van de landbouw en agrarische levenswijzen, viel ook het hakhoutwerk stil. Het elzenbroekbos groeide dicht. Op verzoek van de plaatselijke natuur- en landschapsorganisatie hebben we het hakhoutonderhoud in hun bos ter hand genomen: elk jaar zagen we een paar rijen bomen af. Met zichtbaar resultaat. Er is weer veel meer variatie en natuurlijke rijkdom in het bos gekomen. ’s Zomers is het er paradijselijk met bloeiend vingerhoedskruid, fladderende vlinders en schielijk wegschietende reeën die komen knabbelen van de vers uitgelopen elzentwijgen.
Als dank voor het landschapsonderhoud mogen wij hobbyhouthakkers het hout mee naar huis nemen. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Het zagen zelf is een klus, ook niet ongevaarlijk, want een omvallende boom op je hoofd overleef je niet. Het sjorren aan in het water gevallen stammen. Het sjouwen van de stammen over de drassige bosgrond. Het transporteren van de stammen naar huis, waar dan nog het kloofwerk wacht. Elk jaar lijkt mijn rug het houtvesterswerk ietsje minder leuk te vinden. Toch is het heerlijk om je na een werkweek achter de laptop in de koude winterlucht in het zweet te werken. Met behalve een uitgespaarde sportschool ook nog eens een warm huis als beloning.
Een onvergelijkbare warmte
Een feestelijk moment is jaarlijks die eerste keer in het seizoen, ergens in oktober, als we de houtkachel aansteken. Als de zon buiten kracht verliest, ontsteken we de zon binnenshuis. Daar komt het op neer, want hout is opgeslagen zonne-energie, zoals olie, gas en kolen dat ook zijn. Met dat verschil dat fossiele brandstoffen miljoenen jaren geleden zijn aangelegd en nu in no time op raken. Mijn zonne-energie is over twintig tot dertig jaar weer aangegroeid in het elzenhakbosje. Dus ook met dat verschil dat mijn houtkachel loopt op hernieuwbare energie, die per saldo geen CO2 uitstoot en klimaatvriendelijk mag heten.
Mijn speksteenkachel, die de hele benedenverdieping verwarmt, is bovendien een efficiënte kachel, zeker in vergelijking met openhaarden en andere houtkachels, waardoor ik mijn gasrekening ruimschoots heb kunnen halveren. ’s Morgens stook ik de kachel flink heet. De hitte in de kachel wordt voor een groot deel overgedragen op de vierhonderd kilo aan stenen binnenin. Die stenen geven de warmte vervolgens gedurende dag af, ook als de kachel al lang niet meer brandt.
Een aangename warmte bovendien, totaal niet vergelijkbaar met die van de centrale verwarming. De ‘convectiewarmte’ van de cv gaat - heel inefficiënt - tegen het plafond hangen, doet de lucht circuleren en dus ook het stof: geen wonder dat zoveel mensen ’s winters luchtwegproblemen hebben. De stralingswarmte van de kachel dringt direct je lichaam binnen en zorgt voor een prettig en gezond binnenhuisklimaat. Waar alle huisgenoten in het stookloze seizoen vaak elders in huis of tuin zitten, klonteren ze nu samen in de nabijheid van de kachel. Mijn houtkachel werkt als sociale magneet.
Verantwoord stoken
En de buren? Die hebben zelf ook een houtkachel, dus dorpsbewoners die last hebben van schoorsteenrook, komen me niet bekend voor. Ook door verstandig te stoken. Kurkdroog moet dat hout zijn: na het hakken ligt het twee jaar te drogen, al is dat voor berken- en elzenhout niet eens per se nodig. En zorgt dat drogen voor een logistieke puzzel en meerjarenplanning: stapels waaraan gewerkt wordt, stapels waarvan gestookt wordt en stapels die liggen te rusten. Het past allemaal net.
Maar toegegeven, ook al heb ik zo’n efficiënte kachel en stook ik met droog hout: ook die van mij zal een beetje roet en fijnstof uitstoten. Vele malen minder dan veel andere kachels, vuurkorven of openhaarden; van mij mogen ze die haarden - waarbij 90 procent van de warmte de schoorsteenpijn in gaat - best verbieden. En strenge eisen stellen aan stookgedrag is ook geen slecht idee.
In Noorwegen, waar op veel groter schaal hout wordt gestookt dan in Nederland, was het vroeger de gewoonte om ’s nachts de luchttoevoer van de houtkachel voor een flink deel dicht te doen om het vuur te smoren. Zodat vuur de hele nacht bleef smeulen en ’s morgen de boel alleen maar opgerakeld hoefde te worden. Maar wel met als gevolg een zwarte roetdeken over de stedelijke gebieden, want dat smoren veroorzaakt onvolledige verbranding. Dat mag niet meer in Noorwegen: er dient verantwoord te worden gestookt.
Neveneffecten
Alle houtkachels verbieden, zoals GGD Amsterdam en Milieudefensie suggereren, zou een vergissing zijn. Het punt is: there ain’t no such thing as a free lunch. Bij de opwekking van energie betalen we altijd met neveneffecten, waaronder impact op de (leef-) omgeving. Zaak is die impact te beperken. De cv draait (meestal) op fossiele brandstoffen die eens uitgeput raken en klimaatverandering veroorzaken. Daar moeten we vanaf.
Maar ook de duurzame alternatieven zijn niet zonder neveneffecten. Met de twaalf zonnepanelen op mijn dak wekken we twee derde van de stroom die we thuis gebruiken, zelf op. Tegelijkertijd realiseer ik me donders goed dat de Chinese fabrieken waar die panelen zijn gemaakt, berucht zijn om hun milieuvervuiling, om over arbeidsomstandigheden en politieke onderdrukking maar niet te spreken. Windturbines hebben hun impact op het landschap, voor waterstuwdammen worden hele landschappen verwoest en bevolkingsgroepen gedeporteerd. Warmtepompen zijn elektriciteitsvreters en veroorzaken geluidsoverlast.
Noem mij een energiebron zonder neveneffecten. Ook gij, orthodoxe houtkachelbestrijders: waar zit uw neveneffect? Want ik neem niet aan dat u ’s winters in de kou zit? Het is een illusie te denken dat er geen haken en ogen zitten aan de broodnodige alternatieven. Vandaar ook zo dat het zo nodig blijft het totale energieverbruik terug te dringen.
Trotse houthakker
Mijn houtkachel is voor mij verbonden met natuur- en landschapsbehoud, klimaatvriendelijke energievoorziening, lichaamsbeweging, wooncomfort, gemeenschapszin, leven met de seizoenen, betrokkenheid bij mijn leefomgeving en autonomie. Ik ben er trots op om met mijn eigen fysieke arbeid te zorgen voor een cruciale basisbehoefte: warmte in de winter. Ik neem mijn verantwoordelijkheid. Een echte man, zo je wilt, iets wat velen aanspreekt, blijkens de enorme populariteit van Lars Myttings boek ‘De man en het hout’, waarin hij uitgebreid verslag doet van hakken en stapelen én verantwoord stoken. Ook voor stoere houthaksters, trouwens.
Het mooie zit hem erin dat iets eenduidigs en basaals is: hout hakken zodat je het ’s winters niet koud krijgt. Het is straight. Authentiek. Niet-vervreemdend. Autonoom. Samen met wat mensen in je buurt in een basisbehoefte voorzien, zonder tussenkomst van geldeconomie of bureaucratie. Een vorm van ‘convivialiteit’, zou de Oostenrijks-Kroatisch-Mexicaanse denker en priester Ivan Illich hebben gezegd. "Gereedschap waarmee mensen het recht hebben om met onafhankelijke efficiëntie te werken." Een minimum van dergelijke technieken is nodig, willen mensen zich welbevinden, meende Illich. Die vond dat directe, fysieke betrokkenheid bij je leefomgeving, die ook voor jou zorgt, een cruciale ‘ethische waarde’ vertegenwoordigt die in de postindustriële samenleving volledig is ondergesneeuwd.
Met voldoening gooi ik nog een paar houtblokken in de kachel, om me te warmen aan de oudste energiebron op aarde.
Maandag 15 oktober 2018 - Blackjack Billy.
Het was fantastisch weer de afgelopen dagen en iedereen heeft na een bloedhete en droge zomer ook nog na kunnen genieten van een mooie nazomer, maar... aan alles komt blijkbaar echt een eind want het mooie weer is half oktober echt op. Geen probleem, dan gooi ik er gewoon wat vrolijke noten in op muzikale maandag in de vorm van Blackjack Billy's Booze Cruise en dan is er niks aan de hand :)
Zondag 14 oktober 2018 - Bos update.
Gisteren maar weer eens even in het bos wezen rommelen en de eigenaar kwam in de loop van de middag ook nog even langs om te kijken. Dit vond het al een hele vooruitgang en ondanks al het plezier wat ik er aan beleef is dat natuurlijk het belangrijkst. Ik ben blij met de klik die ik met deze man heb, want bij de keus tussen een volledig opgeruimd en gecultiveerd bos of een stukje natuur waarin van alles leeft koos hij gelukkig voor het laatste en dat zou mijn keus ook absoluut zijn.
Bij de ingang van het perceel is goed te zien hoe door de jaren heen alles dicht gegroeid is. Niet op de foto te zien, maar er groeien ook nog een aantal bomen vanuit het bos over het pad heen en die moeten vanwege de veiligheid ook verdwijnen.
Ik ben nu degene die het één en ander verstoord, maar normaal komen er in dat stuk bos geen mensen en het krioelt er letterlijk van het leven, niet alleen boven in de bomen met vogels en dergelijke maar ook op de grond is de natuur haar gang gegaan en leven er heel veel verschillende insecten die zich tegoed doen aan al het dode materiaal wat er ligt om dan nog maar niet te beginnen aan de hele zwik konijnenholen die er zitten.
Ruimte maken, daar draait het hier om en op deze foto is goed te zien hoe dicht het allemaal zit.
Vandaar dat het op verschillende manieren leuk is, want uiteindelijk is het de bedoeling dat dit bos zichzelf voort gaat planten met alles wat er in leeft. Het tactisch verwijderen van bomen levert dan niet alleen een hoop voldoening op, maar natuurlijk ook gratis én CO2-neutrale warmte. Kortom... Echt héél leuk om te doen!
Een foto vanaf dezelfde positie als de vorige, maar dan achteruit richting een stukje waar ik al bezig ben geweest en dan kun je goed zien dat er al veel meer licht in het bos komt.
Over het algemeen is het allemaal goed te doen, al zijn er maar weinig bomen die écht vrij kunnen vallen maar dat houdt het spannend en op die manier komt het dus neer op nadenken en wat handigheid om ze toch tegen de grond te krijgen. Daarnaast staan er een aantal bomen in die in de klasse 'widowmakers' vallen. Dit zijn bomen die érg schuin staan en waardoor er op de vezels érg veel spanning staat en dat vraagt een totaal andere aanpak dan een boom die mooi rechtop staat. Dit soort bomen hebben niet voor niets deze bijnaam, want het is niet voor het eerst dat iemand (dodelijk) verongelukt bij het verwerken van dergelijke bomen. Om het nog een slagje erger te maken staan er ook nog dit soort bomen in:
Ze hangen schuin én zijn rot, waardoor er totaal geen vezelstructuur meer aanwezig is en ze dus eigenlijk totaal onvoorspelbaar zijn qua vallen. Er staat er één in waar ik later nog een foto van zal plaatsen en die is misschien al 20 jaar dood. Echt overal zitten gaatjes van insecten die er in wonen én hij staat hangend in een andere boom nog zo'n beetje recht overeind. Het onderste stuk loop vanwege de oude groei schuin weg en door daar te gaan zagen is het maar de vraag wat er zal gaan gebeuren. Hij kan immers recht naar beneden zakken en verder heel blijven, maar het is ook mogelijk dat hij door het onderste stuk door te zagen schuin weg valt. De vraag is dan echter: waarheen en valt hij in één stuk of valt hij direct in stukken uit elkaar zodra er beweging in komt?
Andere projecten in dit perceel zijn nog:
Een hele grote en voor het grootste deel dode den die in twee tamme kastanjebomen hangt én richting de omheining van de enige buren hangt, waarbij het natuurlijk de bedoeling is dat hij de andere kant op gaat vallen en niet op de omheining en andere dingen van de buren.
Een aantal bomen langs het pad op de eerste foto groeien 3 tot 5 meter vanuit het bos omhoog en dan schuin het pad over, terwijl de totale lengte dan rond de 15 meter zit. Die staan zo schuin dat ze in de loop van de tijd gegarandeerd omvallen en om de veiligheid van wandelaars te garanderen moeten die er ook uit. De twee belangrijkste punten om hier rekening mee te houden zijn als eerste de aanwezigheid van die wandelaars, want het is natuurlijk niet de bedoeling dat die een tak of volledige boom op zich krijgen en ten tweede de aanwezigheid van een hekwerk aan de rechterkant van het pad, want dat moet natuurlijk heel blijven.
Verder zitten er wat grote takken en bomen aan de buitenkant die ook wat aandacht vragen, want gaat hier om eiken en de eikeltjes vallen bij de buren in een wei. Die worden vervolgens opgegeten door de paarden en ik heb me laten vertellen dat die daar ziek van kunnen worden. Het belangrijkste punt hier is ook weer een hekwerk wat heel moet blijven.
Kortom: ik ben hier nog wel een tijdje bezig, maar het is zulk vreselijk mooi en leuk werk om te doen dat het lichamelijk zware werk me totaal niet deert. Nog sterker: ik vind het heerlijk om buiten lekker bezig te zijn en dat er vanuit de eigenaar gezien geen tijdsdruk in de zin van een paar maanden is... dat is alleen maar érg prettig. Die snapt gelukkig dat het omgooien en vervolgens gewoon laten liggen van bomen maar een gedeeltelijke oplossing is, al zou het de tijd die in deze klus gaat zitten drastisch verkorten.
Uiteindelijk komt hier weer een mooi stukje bos tevoorschijn waarvan ik de hoop heb dat de natuur weer haar gang kan gaan en dat er niet alleen van alles leeft, maar dat het ook zichzelf voort zal gaan planten. Jonge bomen krijgen nu eenvoudigweg niet de kans te gaan groeien omdat het allemaal veel te donker is en door dat aan te pakken zou hier verandering in moeten komen. Dat de jonge groei iets voor een latere generatie is om aan te pakken is natuurlijk logisch, maar op deze manier krijgt een dergelijk stukje bos de kans zichzelf in stand te houden en ik ben érg blij dat ik de kans heb gekregen in dit bos te mogen werken.
Maandag 8 oktober 2018 - Leo Moracchioli.
Zo iemand waarvan ik niet verwacht dat bij het lezen van de naam ergens een lampje aan gaat en dat is natuurlijk op muzikale maandag ook wel een beetje de bedoeling. Het gaat om een Noorse muzikant cq producer en in de video van vandaag werkt hij samen met Mary Spender. Het nummer op zich is een soort klassieker, maar als je er dan een metal versie van wilt maken en daar dan zo'n arrangement van maakt dat het bijna nog beter is dan het origineel, dan ben je natuurlijk al een held.
Voeg daar dan de video bij waarbij de zin 'Zij is lekker en hij is zo gek als een deur' zo'n beetje alles zegt en dan heb je een top product in handen. Ik vind het qua humor én muzikaliteit in ieder geval super geslaagd en te zien aan het aantal keren dat de video bekeken is ben ik niet de enige die er zo over denkt. Om de (op dit moment) ruim 8.6 miljoen keer in perspectief te zetten: gemiddeld zitten zijn andere video's tussen de 50.000 en 100.000 keer. Ook veel en hier en daar zijn ze ook wel goed cq leuk om te zien, maar geen één haalt het bij deze: Sultans of Swing.
Zaterdag 6 oktober 2018 - Houtwerk.
Vorige week schreef ik over een bos wat ik in onderhoud heb gekregen. Ongeveer 6500 vierkante meter, dus niet zo heel groot maar er zit wel héél veel werk in aangezien er vanaf ergens in de jaren '80 geen onderhoud meer is gedaan. Vandaag heb ik daar de eerste werkdag gehad en het is een kwestie van ruimen, ruimen en nog eens ruimen. Al het dode hout en bomen die zo scheef staan dat het echt gevaarlijk is moeten verwijderd worden en daarnaast moet de zijkant bijgewerkt worden zodat het geheel ook een beter aanzicht krijgt.
Echt héél veel werk gaat hier in zitten, maar vandaag ben ik daar voor het eerst aan de slag geweest en het was echt super leuk om te doen. In dit geval samen met een goede vriend een begin gemaakt en in de hoek waar we begonnen zijn is alle troep zo'n beetje opgeruimd en zijn er een aantal grote bomen verdwenen. Die zorgen dan op hun beurt weer voor nieuwe rommel, maar dat wordt uiteraard allemaal nog verwijderd zodat het over een paar jaar de kachel in kan.
De grootste twee uitdagingen zaten vandaag aan de rand van het perceel en wel aan de kant van de enige buren. De buurman kwam zelfs ook nog even meehelpen met een klein trekkertje, maar om de boel om te kunnen trekken moest er eerst wel even geklommen worden. Het was voor het eerst dat ik dit vandaag 'in het wild' deed (om het zo maar te noemen) en het is wennen, maar het werkt op zich wel goed.
Veiligheid staat hierbij natuurlijk net als bij de andere werkzaamheden voorop, dus een klimgordel, klimsporen en een fliplijn zijn in dit geval de minimale dingen die je nodig hebt. Veel mensen denken dat de fliplijn die om de boom heen gaat en waar je dus uiteindelijk ook in hangt zomaar een touwtje is, maar dat is echt niet het geval. Ik heb onlangs nog een test gezien op Youtube waar een kerel iemand had horen zeggen dat je deze lijnen met een kettingzaag zomaar door zou kunnen zagen en dat ze daarom erg gevaarlijk zijn.
Deze man twijfelde niet en offerde zijn eigen spullen op om uiteindelijk het tegendeel te bewijzen: raak je de lijn toevallig, dan is er niks aan de hand en je moet zelfs een aantal keren een paar seconden flink doorzagen op de lijn om hem uiteindelijk echt stuk te krijgen. Het is overigens natuurlijk logisch dat je zo'n lijn vervangt bij een beschadiging, want alleen in goede conditie zal zo'm lijn je veiligheid daadwerkelijk kunnen garanderen.
Maar goed, ik vond het hoe dan ook een inspannende dag maar sowieso ook een erg leuke dag en ik hoop dat er daar nog veel meer van komen. Het is eigenlijk jammar dat ik deze keer niet even een paar foto's gemaakt heb, want het weer was prachtig vandaag maar dat komt dan een andere keer nog wel. Voorlopig maar eens op tijd naar m'n mandje en hopelijk morgen zonder al te veel spierpijn er weer uit... :)
Woensdag 3 oktober 2018 - Stoptober 2018.
Stoptober is één van de vele projecten die de overheid op ons los laat om je te laten stoppen met roken. Deze jaarlijkse actie loopt al een tijd en heeft voor veel mensen een positief gevolg, dus tja... Als ik voor mezelf geen goed moment kan vinden om te stoppen dan probeer ik het op deze manier maar eens.
Zwart/wit klinkt het allemaal zo makkelijk: roken is geen eerste levensbehoefte, je hebt het niet nodig en je zou dus makkelijk zonder moeten kunnen. Maar daar komt dan direct de wereld van de verslaafde om de hoek kijken en ik kan na diverse pogingen melden dat er vreemde dingen gebeuren in je hoofd op het moment dat je als roker stopt met roken, laat staan wat er lichamelijk aan de hand is. De lichamelijke verslaving schijnt overigens met een paar dagen over te zijn, dus daarna zit het enkel tussen je oren. Klinkt ook weer zo makkelijk en toch is het zooooooooooo lastig...
Iedereen kan van alles roepen, maar ik geloof gewoon niet dat roken per definitie zo slecht is als men je wil doen geloven. Kijk, dat het beter is om het niet te doen... daar ben ik het direct mee eens. Maar als ik teksten op pakjes shag zie als "Roken is dodelijk." dan is dat in mijn beleving gewoon niet per definitie waar. De kans dat ik door een verkeersongeval om het leven kom is bijvoorbeeld ook nog altijd gigantisch groot en of ik dan als roker verongeluk of niet doet er in mijn beleving niet zoveel toe.
Maar goed, zoals ik al aangaf: dat het beter voor je lijf is om te stoppen met roken, daar ben ik het mee eens en dat is ook de enige reden waarom ik dit jaar besloten heb om met Stoptober mee te doen. De reden waarom je stopt doet er in mijn beleving ook al niet zo toe: zolang je er zelf maar in gelooft kan de reden een hulpmiddel zijn om het vol te houden om niet weer te gaan roken. Voor mezelf had ik na de vakantie de nieuwe vrachtwagen als reden om te stoppen en ik rook in die auto ook nog steeds niet, maar daar omheen krijg ik het voor mezelf steeds weer voor elkaar om een geldig excuus te verzinnen om niet te stoppen en dat is nu voorbij.
Ik ga ook niet roepen dat ik nooit meer zal roken, want dat kan en wil ik niemand beloven. Wel wil ik er m'n best voor doen en aangezien dit inmiddels dag twee is dat ik volledig zonder peuken zit kan ik melden dat ik er op dit moment echt héél hard m'n best voor moet doen. M'n hele lijf en leden SCHREEUWT op dit moment om nicotine. Ho even... dag twee? En we zitten op 3 oktober vandaag? Ehm, ja klopt. Ik had nog shag over na het weekend en had besloten die gewoon op te maken. Dat dit uiteindelijk resulteerde in een leeg pakje shag halverwege de middag en dat ik bij thuiskomst de peuken in de asbak uit elkaar heb zitten halen om er toch nog een sigaret van te kunnen maken geeft wellicht aan hoe heftig de verslaving werkelijk is.
Bittere ernst is het, maar ik ben toch vast van plan dit een tijd vol te gaan houden en m'n verstand weet op dit moment nog van geen ophouden dus komt het voor vandaag in ieder geval wel weer goed. Morgen dan? Ach, morgen is morgen... dat zie ik dan wel weer. Ik hoop dat ik dan kan zeggen dat ook de derde dag volbracht is en dat allemaal zonder enige hulpmiddelen als pleisters, kauwgom, pilletjes en weet ik wat nog meer. Begrijp me goed: als het voor je werkt dan is zoiets perfect, maar ik wil het persé op deze manier doen. Dat ik daar wellicht mezelf (onnodig) mee in de weg zit is dan iets wat ik maar 'de uitdaging' noem. Wish me luck...
Maandag 1 oktober 2018 - Simple Minds.
Deze band werd opgericht in 1977. Onder een andere naam welliswaar en het zou tot halverwege de jaren '80 duren dat ze echt doorbraken, maar iedereen kent wel de klassiekers Don't you forget about me en Alive and kicking. Mochten deze titels je niks zeggen, kijk dan even op Youtube en waarschijnlijk denk je dan bij de eerste maten al 'Oh... ja'.
Maar goed... Over die periode wil ik het vandaag op muzikale maandag niet hebben, want ik ga in dit geval naar 1995 waarin de band hun album Good news from the next world uitbracht. Het is wat minder bekend dan de eerder genoemde nummers, maar zeker als je een paar goede speakers hebt en het nummer goed hard zit kun je er van alles in horen. Het lijkt eenvoudig, maar zit muzikaal gezien vol met details die als ze zouden ontbreken het nummer totaal om laten vallen.
Kortom: een mooi nummer en een geweldige productie. Check She's a river in de 'extended version'. In dit geval betekent het niks meer of minder dan dat er een instrumentale en normale versie aan elkaar zijn geplakt, maar dan krijg je ook de kans de eerder genoemde muzikale details te horen.
Maandag 29 oktober 2018 - Eric Clapton.
Donderdag 25 oktober 2018 - Gestopt.
Zondag 21 oktober 2018 - Max Verstappen.
Zaterdag 20 oktober 2018 - Widow maker.
Woensdag 3 oktober 2018 - Stoptober 2018.