Zaterdag 27 september 2008.
Wat een feest... Maandag kwam Pieter met m'n nieuwe auto naar Oosterhout en kon ik afscheid nemen van m'n vorige auto. Ik weiger nog steeds om het over een 'oude auto' te hebben, al was hij met z'n ruim negen jaar en meer dan 900.000 kilometer op de tellen natuurlijk toch wel aardig op leeftijd. Ik weet het niet... Op één of andere manier krijg je gewoon iets met zo'n auto en is het toch maf om afscheid te nemen, ook al staat er iets heel moois te wachten om mee verder te gaan rijden...
Maargoed, genoeg sentiment... Terug naar de realiteit en die is gewoon geweldig. Qua rijden is het een fantastische auto om mee op pad te zijn, al is het wel een beetje wennen aan de enorme draaicirkel die zo'n vier-assige motorwagen van deze lengte heeft. Wat ook even wennen is: de zeilen. Dat is een heel ander systeem dan ik gewend ben, maar de zeilen zijn nu na een paar werkdagen al wat soepeler geworden en dan gaat het al een stuk beter. Op dinsdag kreeg ik gelijk een breedtetransport mee om eens te kijken hoe praktisch het werken met de auto nu eigenlijk is, maar ook dat is een kwestie van gewenning. Je moet op zoveel dingen letten bij het uitschuiven van de laadbak, want het gaat om een borgpennetje hier en een borgpennetje daar, een stukje onderin uitschuiven, een stukje aan de achterkant, een stukje aan de voorkant enzovoort maar het werkt op zich goed. De extra vloerdelen liggen er ook mooi in en het is best een apart gezicht om een motorwagen van de lengte dan ook nog met deze breedte te zien rijden.
De rest van de week heb ik veel tijd besteed aan het inrichten van de auto, want al m'n spullen moesten natuurlijk een eigen plekje krijgen. Uiteindelijk heb ik dat gisterenavond af kunnen ronden, alleen mis ik nog één stoelhoes. Ik had de stoelhoezen namelijk al besteld voordat de auto er was en ik was er vanuit gegaan dat er twee dezelfde stoelen in zouden zitten. Nu blijkt m'n eigen stoel een luxe uitvoering te zijn en de stoel aan de andere kant is de standaard uitvoering, zonder luchtvering. Daar moet dus nog een andere hoes voor komen, maar dat komt in de loop van volgende week wel. Eén detail moet er ook nog op de auto en dat is het logo van AWS, want dat moet nog op de spoiler en dan is hij écht helemaal af.
Inmiddels heb ik het item 'Scania' in het menu een beetje aangepast, maar daar komen nog meer foto's te staan van zowel het interieur als de buitenkant als hij normaal en breed is. Maargoed, dat komt in de loop van de komende weken nog wel want ik moet natuurlijk wel eerst een stel mooie foto's zien te maken. Als het zover is dan zal ik dat hier in ieder geval wel even melden.
Zondag 21 september 2008.
Het fietsen voor vandaag is er bij in geschoten en dat was een bewuste keus, want ik heb op m'n gemak de nummers van gisteren af zitten mixen en doorgestuurd naar de rest. Nu is het dus afwachten wat er voor de rest nog mee zal gaan gebeuren. Verder gewoon lekker rustig aan gedaan en vanavond een poging doen om op tijd naar m'n mandje te gaan. Morgen komt Pieter met de nieuwe auto naar Oosterhout en dan is het maar de vraag hoe laat ik weer thuis ben en met name hoe druk ik die dag ben geweest. Morgen om deze tijd weet ik het... :-)
Zaterdag 20 september 2008.
Vandaag was het weer een keer studiotijd. Vorige week zondag schreef ik al over het project Behind d'n Dike en daar heb ik vandaag twee nummers voor opgenomen. De basis klinkt naar mijn idee in ieder geval niet verkeerd en de het opnemen van m'n set is vandaag ook wel aardig gelukt. Morgen ga ik proberen weer een tijdje te fietsen en daarnaast ga ik me bezighouden met het mixen van het tweede nummer, namelijk Ride. Dit is echt maar een concept en dus heel kort, maarja... alles begint met een idee.
Vrijdag 19 september 2008.
Eindelijk, het is zover: m'n nieuwe auto is voor 99% klaar en Pieter komt er aanstaande maandag mee naar Oosterhout om hem om te ruilen voor m'n huidige auto:
Meer foto's en dergelijke zijn de komende tijd terug te vinden via het item 'Scania' in het menu en natuurlijk via het Breaking News...
Dinsdag 16 september 2008.
Om een onduidelijke reden was ik vandaag wel héél erg vroeg klaar met werken, maar dat gaf me mooi de gelegenheid een rondje op de fiets te gaan doen. Zoals al eerder aangegeven hou ik tot de Hondsrug Classic alleen het zogenaamde 'vaartspel' aan met het schema zoals ik het zondag geschreven heb. Het was op zich best lekker weer vandaag, want ik vertrok lekker in de zon met een korte broek en een jasje maar later zou de bewolking toch flink toenemen en tijdens het uitfietsen kreeg ik het voor het mooie toch net even te koud. Maarja, een lekkere warme douche doet dan wonderen natuurlijk :-)
Vandaag alles bij elkaar 1 uur, 51 minuten en 14 seconden weg geweest en in die tijd kon ik met een gemiddelde van 24.3 km/u een afstand afleggen van 45.14 km. De hoogst gemeten snelheid kwam uit op 41.3 km/u, de rit is gereden met een gemiddelde hartslag van 82% (= 155 bpm) en aan het einde was ik volgens m'n hartslagmeter 1461 kcal kwijt. Lekker gereden in ieder geval en het resultaat is ook wat beter dan afgelopen zondag.
Zondag 14 september 2008.
Afgelopen week heb ik in verband met de komst van m'n nieuwe auto het item 'Scania' in het menu aangepast en ter zijner tijd komen daar natuurlijk nog wat foto's en info bij. Er is de afgelopen week het één en ander mis gegaan met de afwerking van de zeilen waardoor het afleveren een week is uitgesteld. Jammer natuurlijk, maar het gaat om een unieke auto en die ga je niet half op pad sturen om er later nog dingen aan te veranderen en/of af te maken. Nog ruim een week geduld dus...
Muzikaal gezien gaat het weer de goede kant op. Er staat inmiddels een auditie datum vast voor een toetsenist(e)/zanger(es) en uiteraard hoop ik dat we kunnen slagen in het vinden van een geschikte kandidaat. Daarnaast loopt er een project genaamd 'Behind d'n dike'. Waar die naam vandaan komt? Ach, ooit in een heel grijs verleden moesten we een bandnaam hebben voor Kalamazoo en aangezien we niet zomaar tot een goede naam konden komen werd daarvoor een heel systeem bedacht. Alle bandleden van toen (vijf in totaal) schreven op een briefje vijf bandnamen en die namen gingen we van elkaar punten geven. De naam met het meeste aantal punten zou dan de bandnaam worden en uiteindelijk ging dat dus tussen 'Kalamazoo' en 'Behind d'n dike'.
Aan allebei de namen hangt een apart verhaal, want Kalamazoo is de grootste stad in het Zuidwesten van de staat Michigan in de Verenigde Staten. Vroeger had je bands als 'Chicago' en 'Boston' die wereldwijd best beroemd waren en wij vonden daarom dat 'Kalamazoo' eigenlijk ook best als bandnaam kon dienen. De bandnaam 'Behind d'n dike' is uiteindelijk op de tweede plaats terecht gekomen en eigenlijk ging het om het woord 'dijk' omdat we allemaal uit plaatsen kwamen die aan de rivier liggen, maarja... De Dijk is al een hele bekende band, dus die naam viel uiteraard af. Arie kwam toen met de suggestie om de naam gedeeltelijk in het dialect en gedeeltelijk in het Engels te gebruiken waardoor het 'Behind d'n dijk' werd, maarja... het zou ons clubje niet geweest zijn als we dat gelijk maar veranderd hadden in 'Behind d'n dike' en zo kreeg de naam dan eigenlijk gelijk een dubbelzinnige toon.
Rockband Kalamazoo gaat als band gewoon door ondanks het aantal wissels in de band, maar Aart en Arie hebben nog steeds veel ideeën over eigen nummers en Aart kwam met het idee om daar eens wat mee te gaan doen, waardoor de naam 'Behind d'n dike' weer als naam naar voren kwam maar in dit geval dan niet als bandnaam maar als naam van een project. De kans is namelijk heel klein dat we elkaar ooit in een oefenruimte zullen zien, want alles loopt via internet waar we de muzikale tracks uitwisselen en er onze eigen draai aan geven. Dingen dus thuis bedenken, opnemen en via e-mail opsturen zodat de anderen de bestanden weer kunnen gebruiken in een programma waardoor je op die manier één geheel kunt maken. De complete nummers kunnen dan ook weer uitgewisseld worden, evenals alle losse tracks en zo kun je als bandlid dus een hele eigen draai aan een nummer geven.
We hebben nu twee nummers uitgekozen die Aart in z'n uppie al eens heeft uitgewerkt en daar ga ik binnenkort eens een keer voor de studio in om daar wat drumtracks voor op te nemen. Ik heb al best wel wat ideetjes op gedaan, dus wat dat betreft moet het goed komen. De enige moeilijkheid voor mij is om de drumpartij goed op te nemen, want dat is met een gitaar, bas of zangpartij natuurlijk thuis veel makkelijker te doen. Maargoed, het is een uitdaging en ik heb er best zin in om hier wat tijd en moeite in te steken. Het zal met name in het begin best wel een leerproces zijn, maar dat maakt het juist leuk.
Dan heb ik nog één probleem... Alhoewel, probleem... het is maar hoe je er naar kijkt natuurlijk, want het gaat om de Hondsrug Classic. Die is namelijk over drie weken al en ik heb dus dit jaar echt geen meter gefietst. Okee, als ik schrijf 'geen meter' dan is dat natuurlijk overdreven, maar ik zit op dit moment qua totaal aantal gereden kilomters op nog geen 10% van het aantal gereden kilometers in m'n topjaar tot nu toe: 2006. Toen had ik er rond deze tijd zo'n 4000 km op zitten en nu nog net geen 400 km en dat is gewoon lang niet genoeg om daar een fatsoenlijk resultaat neer te zetten. Ik heb er afgelopen week dus behoorlijk over zitten twijfelen om wel of niet te gaan... Ga ik wel dan kan het behoorlijk frustrerend zijn omdat de kans groot is dat ik vanwege het weinige fietsen een tijd neerzet die slechter is dan vorig jaar, maar aan de andere kant: ga ik niet dan mis ik wel een mooi evenement en winnen doe ik er toch nooit, dus het gaat puur om de persoonlijke prestatie.
Conclusie: ik ga er gewoon heen en de tactiek zal hetzelfde zijn als het eerste jaar dat ik mee deed, namelijk: uitrijden. Het heeft dit jaar immers geen zin om vanaf de eerste meters voluit mee te rijden omdat ik dan aan het eind van het eerste rondje in het zandgat al helemaal stuk zit en de kunst zal dit jaar dan ook zitten in het verdelen van m'n krachten (haha, voor zover aanwezig dan...) over de 54 kilometer die gereden moet worden. Veel stukken zijn vlak, maar er zitten ook behoorlijk technische stukken in het rondje en daar wordt gewoon een aanslag gedaan op zowel je techniek als je conditie en met name aan dat laatste ontbreekt het me op dit moment.
Echt gericht trainen heeft voor de komende korte tijd geen zin meer, dus ga ik een poging doen om toch nog wat uren op de fiets te zitten in de hoop dat m'n duurvermogen me niet helemaal in de steek laat. Ik heb het plan opgevat om zo veel mogelijk keren een zogenaamd 'vaartspel' te rijden en dat is eigenlijk niks meer of minder dan iets wat ik in m'n trainingsschema tegen kwam en het komt er op neer dat je dan steeds op een verschillende hartslag gaat rijden. Voor mezelf kies ik blokjes van vijf of tien minuten op 72, 81, 86 en 92 procent van m'n maximale hartslag en dan komt het eigenlijk een beetje neer op een soort verkapte intervaltraining. In het begin is het een kwestie van rustig warm fietsen en daarna wat blokken rijden van telkens twee keer 5 minuten met daarna een blok van 10 minuten, waarbij de hartslag telkens een stukje hoger wordt en daarna weer naar beneden gaat. Dat ziet er dan ongeveer zo uit:
- 5 minuten op 81% (153 slagen per minuut)
- 10 minuten op 86% (163 slagen per minuut)
- 5 minuten op 92% (174 slagen per minuut)
- 5 minuten op 86%
- 10 minuten op 81%
- 5 minuten op 72% (136 slagen per minuut)
- 5 minuten op 81%
- 10 minuten op 86%
- 5 minuten op 92%
- 5 minuten op 86
- 10 minuten op 81%
- 5 minuten op 72%
- 5 minuten op 81%
en dan zit je eigenlijk weer vooraan in het schema en kun je het hele blok dus nog een keer herhalen. Maarja, als ik dat hele blok twee keer doe ben ik al ruim twee uur bezig en daar zal ik het mee moeten doen de komende tijd.
Wat sowieso het belangrijkste is, dat is m'n nachtrust want die schiet er nog al eens bij in. Niet dat ik er tijdens het werk last van heb ofzo, maar de puf om 's avonds dan nog wat te gaan fietsen ontbreekt gewoon en als ik dan wel zou gaan dan doet het meer kwaad dan goed. M'n prioriteit ligt dus bij voldoende nachtrust en dan komt de rest vanzelf wel, want dan kán ik ook daadwerkelijk nog iets doen door de week en hoeft het niet allemaal op het weekend aan te komen. Na de komende Hondsrug Classic begint de tijd weer van de toertochten en ik ben van plan die zo veel mogelijk te gaan rijden. Daarnaast probeer ik door de winter heen te komen met de ene week een rustige lange duurtraining en de week daarna een medium duurtraining om op die manier in de winter toch het duurvermogen op peil te houden en voornamelijk gewoon lekker bezig te zijn met het rijden van de toertochten in Nederland. Hoe het dan volgend jaar gaat lopen zie ik dan wel, want ik kan maar één ding hopen en dat is dat m'n been me niet weer parten gaat spelen. Zolang dat zo blijft zoals het nu is moet het goed komen...
Maargoed, om aan dit hele lange verhaal een eind te breien: vandaag dus lekker in het zonnetje rond gereden. De temperatuur was niet al te hoog en er stond een straffe wind, maar dat mocht de pret zeker niet drukken want ik heb me opperbest kunnen vermaken. Uiteindelijk kwam ik na 1 uur, 47 minuten en 18 seconden weer thuis en had ik met een gemiddelde van 22.3 km/h een afstand gereden van... precies 40 km. De hoogst gemeten snelheid van vandaag kwam uit op zo'n 33.1 km/u, de gemiddelde hartslag op 82% (155 bpm) en volgens m'n hartslagmeter was ik 1427 kcal kwijt.
Maandag 8 september 2008.
Een mens moet wat te dromen hebben en al jaren heb ik de droom ooit nog eens een Yamaha V-Max aan te schaffen. Een motorfiets die gebouwd is als chopper, maar waar een blok van een racer onder ligt en de nieuwe versie schijnt iets van 200pk te hebben als de V-Booster bij zo'n 6000 toeren per minuut erbij komt. De oudere modellen zijn naar mijn idee wat robuuster om te zien, want daar hadden ze bij het ontwerp nog echt het idee van 'we hebben hier een GROOT motorblok en daar bouwen we een mooi frame omheen', maar tegenwoordig moet het er ook nog een beetje gelikt uitzien. Jammer aan de ene kant, maar ze zullen toch ook met hun tijd mee moeten.
Sinds een tijdje zit ik ook al met een zakdoek bij m'n mond bij het zien van een drumstel. En niet zomaar één... De Bionic Stealth van Le Soprano, een klein maar goed Italiaans merk waar elke kit nog helemaal met de hand gebouwd en afgewerkt wordt.
Zou het er ooit van komen, of moet een mens gewoon altijd iets te dromen hebben?
Zondag 7 september 2008.
De afgelopen weken is het redelijk druk geweest en heb ik weinig zin gehad om alles hier bij te houden, dus vandaar even het overzichtje van de afgelopen twee weken... De normale door de weekse dagen zijn hier en daar nogal hectisch. De werkdagen zijn soms aan de lange kant en daarnaast ook nog erg druk, maarja... het zijn allemaal boterhammen zullen we maar denken. Zolang een planning zo gemaakt wordt dat het allemaal met moeite te halen is vind ik het persoonlijk allemaal prima, maar het komt ook regelmatig voor dat ik in theorie al tijd tekort kom dus hoe moet het dan in de praktijk? Maargoed, voor alles is een oplossing.
Vorig weekend had ik op zaterdag een feestje van m'n maatje Stefan. Die vierde zijn verjaardag en trouwdag tegelijk en dat was erg gezellig. Op z'n verjaardag zat hij nog in Thailand, dus dan is het redelijk lastig om een verjaardag te vieren. Zondag speelde bluesband Be Careful in 'Rozen op de Brink' in Kerkdriel en dat was een leuk optreden wat ze daar weg gaven. Daarnaast was ik prettig verrast door de omvang van de Zandmeren (recreatiegebied waar het restaurant bij ligt), want dat bleek een stuk groter en mooier dan verwacht. Maf eigenlijk dat je al jaren in een omgeving woont en dan toch nog dit soort dingen kunt ontdekken.
Dit weekend heb ik het maar wat rustiger aan gedaan en we hadden met een stel van het drummersforum afgesproken om bij Nick te gaan kijken. Die moest invallen bij Two Generations, een bandje wat op moest treden bij het Dolders Poppodium in Den Dolder. Het was een gezellige middag en avond. Leuk om elkaar weer eens gezien te hebben, daarna nog even een bakkie gedaan bij Nick thuis en toen was het alweer tijd om naar huis te vertrekken.
Okee, het waren allemaal bekende nummers die gespeeld werden, maar voor het feit dat Nick maar één repetitie had meegedaan klonk het toch allemaal erg goed. Bepaalde nummers zouden wat mij betreft wat steviger gebracht mogen worden, maar dat is meer een ding wat aan de invulling van de overige bandleden ligt dan aan Nick.
Verder heb ik heel goed nieuws over m'n nieuwe auto: aan het begin van de komende week gaat hij naar Veldhoven waar de zeilen erin komen en de belettering wordt gedaan. Daarna gaat hij naar Beers om de electronica erin te laten bouwen en aan het eind van de week worden in Maasbree de details dan nog afgewerkt, waarna Pieter de maandag erop de auto komt brengen in Oosterhout. Ik hoop voor die tijd al een foto te kunnen plaatsen, maar of dat gaan lukken is op dit moment nog onzeker.
Met Rockband Kalamazoo is het nog even wachten op wat reacties van mensen die onze vacature willen komen vervullen, maar volgens de voorlopige plannen gaan we half oktober de audities doen. Ook hierover natuurlijk ter zijner tijd meer info.
|
|
|
| 
