Dinsdag 23 september 2014 - Vonnis overval Deurne. Een tijdje geleden was het in het nieuws: een juwelier uit Deurne werd overvallen en daarbij schoot de vrouw van deze ondernemer beide overvallers dood. Vandaag bevestigd het OM in Den Bosch dat juweliersvrouw Marina uit Deurne niet wordt vervolgd.
Om te beginnen een soort van disclaimer: ik natuurlijk geen jurist of iets wat er ook mee te maken heeft, maar hier en daar zitten naar mijn mening toch wat dingen krom in elkaar en ik wil die mening daarom hier toch even ventileren. Het gaat om dit artikel wat ik net las.
Hierin stelt de rechtbank de vrouw in het gelijk dat ze de overvallers heeft doodgeschoten omdat het om noodweer zou gaan. Daar ben ik het op zich mee eens en ik ben er ook niet rouwig om dat de betrokken overvallers tijdens hun werk het leven hebben gelaten. Tot zo ver geen vuiltje aan de lucht zou je zeggen, tot het ineens over een illegaal vuurwapen gaat waarmee de vrouw geschoten heeft.
Van jongs af aan fascineren (vuur)wapens me enorm en in militaire dienst had ik de tijd van m'n leven omdat ik daar met van alles geschoten heb en hier en daar ook met handgranaten aan het gooien ben geweest. Maar goed... dat gaat op een volkomen legale manier en er zijn dingen die in de burgermaatschappij wat mij betreft gewoon niet thuis horen, met uitzondering van de door de overheid toegestane wapens waarbij dan ook een vergunning hoort inclusief de bijbehorende regeltjes en controles door de politie. Dat moet je wat mij betreft goed voor elkaar hebben en ook heel serieus nemen. In het geval van de juwelier is dat dus niet gedaan...
Maar nu het punt waar het wat mij betreft dan mis gaat: de vrouw van de juwelier wordt vrijgesproken van iets wat naar mijn mening onder dood door schuld zou kunnen vallen, terwijl de man nog wel vervolgd kan worden voor illegaal vuurwapenbezit. Nog steeds geen vuiltje aan de lucht? Nee, nog niet maar dat komt nog. De maximum straf die op een veroordeling van dood door schuld staat is 2 jaar gevangenisstraf of een boete van 19.500 euro, terwijl de maximum straf voor illegaal vuurwapenbezit op kan lopen tot 4 jaar gevangenisstraf of 45.000 euro boete.
Zoals in het artikel te lezen valt zijn er volgens de advocaat van de juwelier verzachtende omstandigheden en denkt hij dat het met de straf voor het illegaal bezitten van een vuurwapen mee zal vallen, maar ik vraag me dan af waarom het voorhanden hebben van een dergelijk illegaal wapen zwaarder gestraft kan worden dan het gebruik er van. Naar mijn mening zeg je als overheid iets als "wij willen geen wapens in onze maatschappij en daar zetten we een zware straf op" en daar ben ik het mee eens, maar dan zou de straf op het gebruik er van toch juist nóg hoger moeten zijn? Je hebt immers de eerste regel al overtreden...
Nu snap ik dat de regel 'dood door schuld' niet per definitie iets met (vuur)wapens te maken hoeft te hebben, maar het blijft in mijn beleving krom dat je makkelijker weg komt met het nemen van een leven dan het illegaal voorhanden hebben van iets wat onder de wet wapens en munitie valt waarmee de handeling kan worden uitgevoerd.
Of <conspiracy mode on> is het een spelletje van het OM om het echtpaar via een omweg toch (zwaar) te kunnen straffen dat ze deze weg bewandelen? <conspiracy mode off>
Zaterdag 20 september 2014 - Code 95, deel 3.
Vorige week schreef ik al over het hele gebeuren rond het bijschrijven van Code 95 op het rijbewijs van een beroepschauffeur en deze week ging ik op voor deel 3, oftewel... ik heb inmiddels 21 van de 35 uur te pakken én ben geslaagd voor m'n heftruckcertificaat. Wat mij betreft een win-win situatie!
Vorige week hadden we de hele dag theorie en dit keer was de praktijk aan de beurt. Nu moet ik eerlijk zijn... als je wat ervaring met het rijden op een heftruck hebt stelt het allemaal niet zo heel veel voor en het enige wat naar mijn idee jammer is, is dat ze eigenlijk alleen maar gericht zijn op het werken in een magazijn met stellingen. Het is natuurlijk handig dat je zoiets kunt en de foefjes kent om binnen de toch wel minimale ruimte met een heftruck te kunnen werken, maar het is totaal andere koek dan waar ik tijdens m'n werk mee te maken heb. Toch wist de instructeur ons allemaal wel het één en ander bij te brengen en ik vond het daarnaast ook een gezellige ploeg waar we mee waren.
Woensdag 17 september 2014 - Gevaarlijk werk.
Het lijkt allemaal zo makkelijk om met een vrachtwagen wat rond te hobbelen en wat spulletjes van A naar B te brengen, maar de afgelopen dagen ben ik weer eens met m'n neus op de feiten gedrukt dat het eigenlijk levensgevaarlijk werk is. Dat klinkt misschien overdreven en zo lang je jezelf bewust bent van de diverse gevaren is er op zich ook niet zo veel aan de hand, maar het punt is dat je niet altijd je eigen veiligheid zelf in de hand hebt. Dat bleek gisteren maar weer eens op de A58 in Zeeland waar in totaal zo'n 150 auto's betrokken waren bij kettingbotsingen in dichte mist. Daarbij zijn twee doden gevallen en liggen er op dit moment nog mensen in kritieke toestand in het ziekenhuis.
Buiten de gevaren onderweg zijn er ook de gevaren tijdens het lossen en laden, want in mijn werk praat je niet over volume maar eigenlijk alleen over gewicht en onderdelen van 3000 tot 6000 kilo per stuk zijn eigenlijk niet meer dan de normaalste zaak van de wereld. Ook hier weer: zolang je jezelf maar van de gevaren bewust bent is er niks aan de hand, maar hoe vaak het niet mis gaat en mensen verongelukken door 'even snel...' wil je eigenlijk niet weten. Ik zeg bij klanten nog wel eens half voor de grap dat ik 's avonds gezond thuis wil zijn en dat het me niet uit maakt hoe laat dat is. Sommigen begrijpen die opmerking, sommigen totaal niet en dan blijf ik het liefst een eind uit de buurt.
Daarnaast heb ik tijdens het werk te maken met de diverse branches waarin staal nodig is. Dat varieert van een normale machinefabriek waar een pallet met wat kleine onderdelen gelost moet worden tot de offshore wereld waar alles lomp, groot en zwaar is. Ook zitten er wat klanten tussen in de chemische en petrochemische industrie en daar heb je weer met hele andere gevaren te maken. Zo stond ik vandaag bij een niet nader te noemen klant in de Antwerpse haven waar ik een paar stalen platen had gelost. Toen ik de auto dicht stond te maken zag ik uit m'n ooghoeken ineens allerlei mensen naar binnen rennen en hoorde hier en daar de opmerking: "Naar binnen en de poorten dicht!".
Het bleek om een gaslek te gaan en niet zomaar een gas, maar om zwaveldioxide. In dit geval komt m'n scheikunde verleden dan toch weer een beetje van pas, want zwaveldioxide (SO2) vormt in de lucht en in aanwezigheid van vocht zwaveltrioxide (SO3) en opgelost in water (H2O) wordt dat uiteindelijk zwavelzuur (H2SO4). Je kunt jezelf misschien voorstellen dat speeksel ook een vorm van water is, dus conclusie: niet handig om dit goedje in te ademen en de hele tent ging dan ook plat.
We gingen met z'n allen naar de aangegeven verzamelplaats waar we moesten wachten op verdere instructies en die hielden in dit geval in dat we ons nog verder van het terrein moesten verwijderen. Het lek bleek snel onder controle, maar alles bij elkaar duurde het toch anderhalf uur voor de brandweer na diverse metingen aangaf wat het veilig was om naar de werkplek terug te keren waar ik m'n auto verder dicht kon maken en eindelijk kon vertrekken om de rest van de rit af te maken.
Voor mezelf trek ik kort door de bocht uit dit soort dingen de conclusie dat er eigenlijk geen gevaren zijn, zolang er ook geen gewoonten zijn. Een helm, handschoenen, veiligheidsschoenen, een veiligheidsbril en andere persoonlijke beschermingsmiddelen zijn dingen die er totaal niet toe doen als je niet weet waar je mee bezig bent. Denk na! Het kan veel ellende voorkomen...
Dinsdag 16 september 2014 - Opmerkelijk.
Vandaag is het weer eens Prinsjesdag, maar dat vind ik dan persoonlijk niet opmerkelijk genoeg om over te schrijven omdat het op zich een mooi verhaaltje is wat er voorgelezen wordt, maar we uiteindelijk toch maar moeten zien of het schip op de Bahamas zal stranden of ergens op de Noordpool. De waarheid zal zoals gewoonlijk wel weer ergens in het midden liggen.
Wat vandaag in mijn beleving wel opmerkelijk was: dat ik in een gesprek min of meer werd gedwongen om na te denken over het woord 'vriendschap'. Niet alleen over wat dat nou precies betekent, maar eigenlijk meer over wie nou je échte vrienden zijn en wat je daar voor over hebt. Iedereen heeft wel een hele partij (vage) bekenden en als chauffeur kom je sowieso veel in aanraking met mensen, dus die club is al snel het grootst. Dan heb je vrienden in de zin van mensen waar je veel mee optrekt, dingen deelt en toch echt wel iets mee hebt, maar die groep wordt dan al een héél stuk kleiner tot je bij je échte vrienden komt. Mensen waar je van op aan kunt en die je in het holst van de nacht kunt bellen omdat je iemand nodig hebt. Mensen die je niet naar je mond praten maar altijd hun eigen mening geven omdat ze weten dat die op prijs gesteld wordt, ook als je het niet met elkaar eens bent. Mensen waarbij het altijd goed is elkaar te zien en dat het niet uit maakt of daar een dag tussen zit, een week, een maand, of voor mijn part een jaar. Er is iets wat je samen bindt en dat soort mensen zijn in mijn geval zeldzaam.
Voor mij persoonlijk is de waarde van dit soort mensen enorm en vandaag vond ik mezelf in de situatie dat het bijna nodig was om te kiezen. Kies je voor één persoon en laat je daarmee alles wat er echt toe doet achter, of doe je een poging die persoon in je leven zoals het is mee te nemen in de hoop dat het voor de ander ook een soort van meerwaarde kan worden? Ik heb gekozen voor het laatste, al zou dat kunnen betekenen dat m'n vrijgezellen leven een knappe verlening tegemoet gaat. Het is een keus en ik kan niet in de toekomst kijken, dus ik weet ook niet of ik het goed doe maar voor dit moment voelt het in ieder geval wel goed.
Maar goed, na dit persoonlijk relaas ook nog iets heel luchtigs wat ik gisteren tegen kwam op het internet: The Falkirk Wheel. Een bootlift in Schotland die niet alleen qua werking maar ook qua ontwerp uniek in de wereld te noemen is...
Zondag 14 september 2014 - Kabaal am Kanaal.
Kabaal am Kanaal is een festival wat zich al doel stelt het gezelligste festival van Eindhoven te zijn en wat mij betreft is dat gelukt. We stonden er vanmiddag met Hello George als opener op het hoofdpodium en niet alleen voor de bands is alles perfect geregeld, ook voor het publiek is van alles te doen... zelfs als je (kleine) kinderen hebt en die meeneemt.
Het draait ook niet alleen allemaal om bandjes en hun muziek, maar er is ook meer te doen en dat maakt wellicht juist het sfeertje. Daarnaast heeft Geert het nog steeds voor elkaar om het festival gratis toegankelijk te maken en dat trekt naar mijn mening sowieso meer publiek dan dat je voor de entree moet betalen, terwijl je eigenlijk niet weet wat je er exact kunt verwachten want grote acts ontbreken op dit festival.
Er eens heen? Als het een beetje meezit kan dat volgend jaar weer en voor meer info kun je hier de website bekijken. Ik hoop dat er de komende dagen wat foto's of wat dan ook binnen druppelen, dan zal ik die hier alsnog plaatsen maar op dit moment heb ik ze niet.
Zaterdag 13 september 2014 - Code 95, deel 2.
Code 95 is een toevoeging op het rijbewijs van een beroepschauffeur en die geeft aan dat je aan de verplichte nascholing van 35 uur per vijf jaar hebt voldaan. Het is daarmee een soort van bewijs van vakbekwaamheid en zonder deze code op je rijbewijs mag je niet meer rijden. Het is dus zaak om dit op tijd voor elkaar te krijgen en aangezien het in 2016 in gaat kun je er maar vast mee bezig zijn. Dat hebben ze bij ons op de zaak ook gedacht toen ze een tijd geleden een dag op het oude deel van vliegveld Weeze organiseerden en inmiddels ben ik vandaag voor deel 2 geweest.
De eerste keer was een dag met allerlei algemene en veelal nuttige dingen, maar vandaag was specifiek gericht op het rijden met een heftruck. Heeft dat voor mij als chauffeur zin om te doen? Nou, als je het letterlijk zo stelt niet maar het geval is dat ik hier en daar toch nog wel eens op een heftruck zit en dan is het heel goed om daar een certificaat voor te hebben en te weten waar je nou werkelijk mee bezig bent. Vandaag was een theorie dag en op zich werd die wel boeiend gebracht, maar... het zonnetje scheen en stil zitten is toch al niks voor mij dus met name na de middag werd het best wel een beetje een drama om geconcentreerd met de les bezig te zijn. Dat dit uiteindelijk gelukt is bleek uit het resultaat van het examen, want met maar 2 fouten had ik het ruim gehaald en was de dag ten einde.
Vrijdag 12 september 2014 - Weekend, eindelijk...
Op zich aardig gewerkt deze week en vandaag was een mooie dag, alleen liet de terugreis vanuit België nogal een beetje te wensen over. Drukte, ongevallen, omleidingen... het zat er allemaal zo'n beetje wel tussen en op zich zou zoiets niet erg moeten zijn. Zwart/wit worden we met z'n allen per uur betaald en hoef je jezelf als chauffeur dus niet druk te maken.
Nou, was het maar zo... We zitten ons vanwege een rijtijdenbesluit soms suf te rekenen om binnen de wettelijk toegestane uren het werk gedaan te krijgen en om maar een simpel voorbeeld te geven: je mag aan échte rijtijd maximaal 9 uur per dag op je kaart hebben en dat mag twee keer per week 10 uur zijn. Ga je daarmee de mist in, dan krijg je een boete en ook dat lijkt weer simpel maar wat nou als je met een paar minuten teveel aan rijtijd zit en de boete die er tegenover staat zo'n beetje torenhoog is? Dan wordt het ineens minder simpel en dat is nou precies waar we onderweg mee te maken hebben: het handelen van controlerende instanties naar de letter der wet en niet in de geest van de wet.
Naast het bovenstaande voorbeeld hebben we nog met veel meer regeltjes te maken en op zich zijn die goed omdat ze simpelweg de veiligheid ten goede komen, maar in de praktijk valt het dus niet mee je overal voor 100% aan te houden. Krijg je dan (met name in de landen ten zuiden van ons) te maken met een controle dan wordt er naar de letter der wet gekeken en alles wat je maar enigszins fout hebt gedaan wordt bestraft met enorme boetes alsof je de grootste crimineel op aarde bent. Krijg je dezelfde controle in Nederland, dan zal de betreffende ambtenaar eerder geneigd zijn om de geest van de wet te volgen en daarmee bedoel ik simpelweg dat alles wel in orde moet zijn maar dat je hier en daar af en toe best eens een steekje mag laten vallen. Je krijgt immers ook geen boete voor te snel rijden als je twee kilometer per uur te hard gaat...
Hieronder een simpel voorbeeld van een enorme vertraging: de ring van Antwerpen. Het is daar normaal al een puinhoop in de spits, maar deze afbeelding is van 15.49 uur vanmiddag en daarop is te zien dat het grootste deel al helemaal vol staat. Kom je een uurtje later, dan is er helemaal geen doorkomen meer aan en kost het je zomaar drie kwartier extra om het stukje af te leggen.
Maar goed, vandaag had ik zo'n dag waar ik met name vanaf de helft van de middag de hele tijd heb zitten tellen of het wel goed kwam. Uiteindelijk kwam het ook maar net goed en dat komt de feestvreugde niet ten goede. Ik ben daarom ook blij dat het weekend is en helemaal omdat het een weekend is wat naar mijn idee vol zit met leuke dingen, maar daarover natuurlijk later meer.
Donderdag 11 september 2014 - Zwart-wit deel 5.
Vandaag deel 5 en dus het laatste deel van deze serie: een (inmiddels gesloopte) toren langs het kanaal bij het Belgische Willebroek.
Ik heb eerder overigens al een andere versie van deze foto geplaatst en toen ging het om deze:
Die laatste vind ik persoonlijk echt super vet geworden, want zoals ik al aangaf is het hele ding inmiddels gesloopt en met name de kleurenversie geeft deze sfeer naar mijn gevoel ook echt weer. Een soort van oud, verlaten gevoel zeg maar. En dan te bedenken dat ik de foto eigenlijk bij toeval kon maken omdat ik die toren zag staan op het terrein bij een klant. Ook die klant zit inmiddels in een gloednieuw pand en van al het oude wat er stond is totaal niets over. Wat er voor in de plaats is gekomen weet ik helaas niet.
Woensdag 10 september 2014 - Zwart-wit deel 4 en online shoppen.
Zoals ik eerder al schreef heb ik op Facebook de opdracht gehad om vijf dagen lang achter elkaar een zwart-wit foto te plaatsen en ik heb besloten die hier ook neer te zetten. Vandaag deel 4: de spoorbrug over de Waal hier bij Zaltbommel.
Dan het online shoppen dingetje... In veel gevallen koop ik dingen liever in een winkel, om de eenvoudige reden dat je daar betere voorlichting en service krijgt en daarnaast sponsor je dan natuurlijk de ondernemer ook gelijk in zijn bestaansrecht maar in een aantal gevallen koop ik dingen toch online. Vandaag was ik op zoek naar een achterlicht unit voor de Nemo, want die is lek en op zich kan dat niet zo heel veel kwaad maar op een gegeven moment komt er natuurlijk een hoop gezeur van als de verlichting door de corrosie van de printplaat niet meer blijkt te werken.
Kortom: met de herfst en winter voor de deur moet er maar eens een nieuwe op en na wat informeren bij twee garages (een algemene en een merkdealer) en wat online rondneuzen kwam ik tot de conclusie dat ik dit dingetje toch echt online ging bestellen. Waarom? Een lichtunit is een lichtunit, niks meer niks minder maar het grootste verschil in dit geval qua prijs kwam uit op ruim 75 euro en dat vind ik dan nogal wat. Dit was overigens het verschil tussen de merkdealer en online bestellen inclusief verzendkosten maar zelf monteren, maar aangezien ik hem er afgelopen week al een keer af heb gehad was ik er al achter dat dit klusje in een minuut of vijf wel geklaard kon zijn. Conclusie: online bestellen en in vijf minuten 75 euro in je zak steken, dat lijkt me bijzonder de moeite waard...
Dinsdag 9 september 2014 - Zwart-wit deel 3.
Zoals ik eerder al schreef heb ik op Facebook de opdracht gehad om vijf dagen lang achter elkaar een zwart-wit foto te plaatsen en ik heb besloten die hier ook neer te zetten. Vandaag deel 3: een macro van Rakker.
Maandag 8 september 2014 - Zwart-wit deel 2.
Zoals ik eerder al schreef heb ik op Facebook de opdracht gehad om vijf dagen lang achter elkaar een zwart-wit foto te plaatsen en ik heb besloten die hier ook neer te zetten. Vandaag deel 2: onmiskenbaar...
Zondag 7 september 2014 - Een nieuwe start.
Nog nooit kwam het voor dat ik zo lang helemaal niks aan deze site gedaan heb. Niet dat ik er niet aan gedacht heb, maar gewoon omdat me door omstandigheden de tijd en energie ontbrak en het is dan makkelijker om iets de delen op Facebook dan het hier online te zetten. Het punt is natuurlijk dat niet iedereen actief is op Facebook en dat ik het bijhouden van dit blog toch wel erg leuk vindt om te doen, dus nu alles weer een beetje op de rit staat ga ik hier na 2.5 maand stilte gewoon weer verder.
Wat er precies aan de hand was doet er eigenlijk niet zo veel toe, maar wat ik wel kwijt wil is dat het in de afgelopen periode gewoon goed met me ging en dat het nu ook gewoon goed gaat. Het waren te veel dingen op een hoop waar m'n energie in ging zitten en het heeft dan naar mijn idee ook niet zoveel nut om die maanden terug te gaan en alles wat toen nieuws was weer op te halen. Vandaar m'n besluit om de afgelopen maanden gewoon blanco te laten en vanaf hier weer door te gaan.
Wat nog steeds erg gaaf is om te doen is muziek maken en Hello George is op dit moment het enige actieve bandje waar ik mee bezig ben, maar gezien de lijst met optredens lijkt het wel of we naast alle gezelligheid die er is ook nog eens behoorlijk aan de weg timmeren. Het is kort samengevat een leuk jaar wat optredens betreft en de repetities zijn zoals altijd ouderwets gezellig. Gisteren hadden we er weer zo één en die stond in het kader van het voorbereiden van een setlijst voor een paar komende festivals. Kortom: gewoon lekker bezig en naast muziek maken is het hier nog steeds de gezelligheid en onderlinge band die de boventoon voert en dat maakt het allemaal zo leuk om te doen en meer dan de moeite waard om energie in te steken.
Iets leuks wat op dit moment op Facebook speelt: daar heb ik de opdracht gehad om vijf dagen achter elkaar een zwart-wit foto te plaatsen en ik heb besloten om dat hier ook te gaan doen. Goed... vanwege de lay-out van deze site moet ik het formaat wat aanpassen, maar het gaat om het idee dat zwart-wit foto's vaak een bepaalde sfeer oproepen waardoor ze eigenlijk mooier zijn dan hetzelfde plaatje in kleur. Dus bij deze de eerste die ik gemaakt heb in het park hier in Zaltbommel. Het gaat in dit geval om een volstrekt willekeurig echtpaar wat daar toevallig liep:
