Maandag 21 september 2020 - JLT.
JLT staat in dit geval voor John Lindberg Trio en ondanks alle shit in de wereld geeft dit nummer m'n persoonlijke energie-niveau aan. Onvervalste rockabilly, positieve energie, pessimistisch doen kan later altijd nog... Check Why don't you dance.
Zondag 20 september 2020 - Onderhoud bos.
In een Brabants stukje bos waar ik het onderhoud doe zijn wat bomen door ouderdom in combinatie met de droogte zo slecht geworden dat ze letterlijk op omvallen staan, want er breken hier en daar soms spontaan takken uit de bomen. Op zich niet zo erg als dat ergens in het perceel is want daar komt in principe niemand, maar de enige aanwonende buurman vond dit idee voor zijn kinderen (meer dan terecht) minder prettig en dus moest er iets aan gedaan worden.
Er zijn langs de erfgrens uiteindelijk vijf bomen verwijderd, waarvan er in drie geklommen moest worden. Een nieuwtje over dat klimmen: ik heb een tijdje terug de korte spikes van m'n klimsporen vervangen door langere. Dit zou makkelijker zijn met het klimmen, maar mogelijk wel in het begin iets onstabieler aanvoelen en de enige manier dat je zoiets uit kunt vinden is door het te proberen.
En ik moet zeggen... het klimt inderdaad een stuk makkelijker, in ieder geval tussen m'n oren dus die dingen zijn voor alsnog een blijvertje. Ik heb de oude sowieso nog bij me, dus kan die zo wisselen mocht dat om wat voor reden dan ook nodig zijn, maar ik verwacht niet dat die er terug op gaan.
De enige foto die ik nog heb is de bovenstaande en als je een heel goed geheugen hebt dan kun je hem herkennen. Hij is eerder al voorbij gekomen toen ik deze boom bijgewerkt heb en de gevaarlijkste takken er alvast maar uit had gehaald. Een gelegenheid om hem op dat moment om te gooien was er niet, dus dat is gisteren uiteindelijk gedaan.
Globaal ging het in alle vijf de gevallen om dit soort boompjes van een meter of 12 en op zich stelt het weinig voor dit soort dingen te vellen, maar hier had ik te maken met het hek van de erfgrens waar de boom sowieso overheen hing en dan ging het om te beginnen al om een boom die qua vezels (en daarmee structuur) al niet meer helemaal gezond was.
Daarnaast was ruimte een probleem, want ook in alle vijf de gevallen was er praktisch geen ruimte. De bomen staan op dit plek gewoon te dicht op elkaar en ze blijven daarom altijd ergens hangen. Vandaar dat het een keus was om giseren de lier mee te nemen en met twee personen te werken, want dat hek moest natuurlijk wel heel blijven en... dat is gelukt. Weer lekker gewerkt en op naar de volgende klus :)
Maandag 14 september 2020 - Greta van Fleet.
Simpel. Check deze briljante cover van Rolling in the deep.
Zondag 13 september 2020 - Zaagklusjes.
Veel persoonlijk nieuws is er niet deze periode. Met het werk rommelt het allemaal wel door, muzikaal gezien repeteren we met de band nog steeds niet in verband met Corona en gezien dat laatste zoek ik graag plaatsen op waar niet al te veel mensen bij elkaar zijn. Dan kom je in mijn geval dus al snel op een bosrijke omgeving uit en het was gisteren in alle opzichten een prachtige dag.
Mooie omgeving, mensen die chill zijn en leuk werk met hier en daar een uitdaging en op die manier ben ik de dag wel door gekomen. Punt is eigenlijk dat er altijd wel wat meer bij komt kijken dan wat er op zo'n dag mogelijk is want het wordt uiteindelijk toch vanzelf avond, maar de volgende afspraak is dan zo weer gepland. Eén van de leukste klusjes was deze fijnspar:
Net als bij de laatste grote klus in juni gaat het ook hier om een fijnspar die aangetast is door de Letterzetter en daardoor echt hartstikke dood is. De verschillen met het bosperceel van toen is dat deze met een meter of tien niet zo hoog is, maar de caravan er naast zorgde dan wel voor een uitdaging. Uiteraard was het een mogelijkheid die weg te halen, maar daar bleek zo veel tijd en energie in te gaan zitten dat laten staan in mijn ogen een aanvaardbaar risico was. Een bijkomend nadeel was wel dat deze al zo lang dood was dat hij al begon te scheuren:
Voor mij als zager gaan er dan best wel wat alarmbellen af want dood hout heeft logisch gezien geen levende vezels, maar juist die levende vezels geven structuur en stevigheid aan een boom waardoor je hem in bijna alle gevallen wel veilig kunt laten vallen. Dode vezels doen maar wat, alleen tja... wat... dat is de vraag en daar kom je pas achter als je een zaag er in zet. Daarnaast was deze scheur ook best wel gevaarlijk, want ook zo'n ding helpt niet mee aan de stevigheid en betrouwbaarheid van hout op het moment dat je er een zaag in zet. Hij zou zomaar op kunnen scbeuren en dan komt er toch ineens 10 meter fijnspar naar beneden zeilen op een moment en manier die je echt niet wilt.
De volgende stap is dan het nemen van maatregelen om er toch voor te kunnen zorgen dat er veilig gewerkt kan worden. In dit geval koos ik voor twee spanbanden om het eventueel opscheuren van de stam te voorkomen. Eén had in principe ook voldoende geweest, maar in dit geval had ik het zichtbare deel van de scheur in ieder geval een soort van 'afgedicht' en dat was qua gevoel gewoon beter omdat boven dat gedeelte de lier werd bevestigd:
Het plan was om de lier te gebruiken om de boom om te trekken. Het is dan de bedoeling om een dikkere breuklijst te laten staan waardoor er dus meer stevigheid is en de boom makkelijker blijft staan en de boom vervolgens met de lier door die breuklijst heen te trekken. Als je in een geval als dit de normale dikte van de breukplijst aan zou houden is de kans aanwezig dat de boom daar alsnog ineens doorgeen gaat en er daarmee geen 100 procent controle is. Iets wat ik met die caravan er naast in alle gevallen juist wel wilde behouden en dat is (uiteraard) gelukt :)
Hieronder voor de houtnerds nog een foto van de uiteindelijke breuklijst. De volgorde van het geheel was om eerst de valkerf er in te zagen, daarna een héél klein beetje voorspanning op de lier te zetten, daarna de velsnede recht er in en als laatste heb ik die zoal je aan de linkerkant kunt zien ietsje dunner gehouden. Dat is de kant van de caravan en ik wilde dat hij daar ietsje eerder af zou breken waardoor er tijdens de val nog wat sturing zou zijn. Daarna was het een kwestie van naar de lier lopen en het hele spul veilig om trekken.
Het vervelendste aan dit soort klussen (voor zover je van 'vervelend' kunt spreken) vind ik dat mensen een boom zien vallen en dan zeggen: "Zo, dat ging wel érg soepel en makkelijk!!!" In mijn ogen een compliment en wat ze dan ook goed bedoelen, maar geen idee hebben van het proces wat er aan vooraf gaat. Het is niet 'aankomen, de zaag er in en de bende ligt plat' want vooraf zit nog een heel proces van kijken en denken over wat nou precies de beste en daarmee meest veilige manier is om die ene boom te vellen. Net als bij mensen is geen één boom hetzelfde en daar moet je als zager toch echt rekening mee houden, want dit werk zul je nooit op de automatische piloot kunnen doen.
Maar goed, het was dus weer een enorm leuke dag. Nu vind ik het dat al snel als ik met een kettingzaag rond kan rennen, maar toch... Op naar de volgende klus!
Maandag 7 september 2020 - Lilly Wood.
Soms hoor je nummers die behoorlijk ingewikkeld in elkaar zitten en dan vraag ik me af of een band dat live ook zo strak en energiek neer kan zetten, maar het tegenovergestelde is soms ook mogelijk: nummers die zo simpel zijn, waar ik me dan van afvraag of ze in al hun eenvoud niet verzuipen tijdens een live gig. Dat 'simpel' en 'eenvoud' bedoel ik overigens absuluut niet vervelend of nadelig, want het kan nog steeds een mooi nummer zijn en daar heb ik er vandaag één van gevonden.
Of ja... vandaag gevonden... Het origineel kwam 10 jaar geleden al uit en ik vind het op zich een heel chill nummer. Precies zo'n ding waarvan ik me dus het bovenstaande afvraag: kunnen ze dat live neerzetten qua feel? Het antwoord is simpel: ja. Check deze waanzinnige live versie van Prayer in C.
|
|
|
| 
