Maandag 31 januari 2022 - Noora Louhimo.
Ergens begin 30 is deze Finse zangeres die met name in eigen land bekend is van de metal, maar hoe ik ook hou van een stel gillende gitaren... die nummers deden me eigenlijk nooit iets. Dat is een kwestie van smaak, persoonlijk gewoel en weet ik wat nog meer en zegt totaal niks over de kwaliteiten van een zangeres. Dat blijkt uit Eternal wheel of time and space, een album wat ze begin vorig jaar uitbracht onder de naam Noora Louhimo Experience.
In eerste instantie kwam ik haar cover van Janis Joplin's Piece of my heart tegen en ik was aangenaam verrast was door Noora's stemgeluid, maar toen bleek die cover op dit album van haar te staan en ben ik verder gaan zoeken. Op die manier kwam ik op het nummer van vandaag en de keus voor deze Muzikale Maandag is gevallen op Sinner on the floor.
Zaterdag 29 januari 2022 - Afronden.
Volgens mij was het ergens begin vorig jaar dat ik via via in werk viel wat eigenlijk geen werk was maar gewoon elkaar even helpen. Dat 'even' dan niet letterlijk even is, maar dat het feitelijk om een beste klus gaat deed er niet zo veel toe. De omschrijving in het kort is de weduwe van een goede vriend die in het buitengebied woont en daar enkel een houtkachel heeft, maar door alle Corona-toestanden als zelfstandige financieel in zwaar weer zit. Vrachten hout kopen zit er dan simpelweg niet in, maar ze kwam via via in contact met mensen die een stukje grond hebben in datzelfde buitengebied, maar daar staan bomen in die veel te groot en/of gevaarlijk zijn en tja... dan help je dus feitelijk elkaar en omdat ik het toen niet zakelijk deed ben ik daar maar gewoon aan begonnen.
De ene hand wast de andere, daar komt het op neer. Om elkaar te helpen was het natuurlijk een super oplossing, alleen als ik het nu zakelijk bekijk is het eigenlijk knap zonde om het op deze manier te doen. Maar goed, ik ben nogal van de afspraken en als je die met elkaar maakt moet je elkaar daar ook aan houden. Bij een grote vergissing kun je altijd nog in gesprek, maar het uitgangspunt blijft dat een gemaakte afspraak na gekomen moet worden. Nu is dit geen zakelijk ding, maar ik vind dat de gemaakte afspraak gewoon blijft staan en dus is het hier een kwestie van afronden. Met de boom van vandaag er bij moeten er in totaal nog 7 stuks uit en dan zijn er op het hele perceel zo'n beetje 37 weg. Het mooiste: het valt qua aanzicht niet eens op, nog sterker... ik vind het er nu mooier cq beter uitzien nu alle troep er tussenuit is maar dat is dan wellicht mijn kijk op dode en gevaarlijke bomen.
Daarnaast zijn alle ratelpopulieren verwijderd omdat die zich zo massaal verspreiden dat het voor de mensen geen doen is het perceel op dit moment schoon te houden. Na het kappen zal er nog best het één en ander op komen, maar als ze dat kort weten te houden sterven ook de wortels langzaam af en blijft er een perceel over wat niet compleet overwoekerd wordt door deze soort én ligt er dus een flinke vracht stookhout bij iemand die het goed kan gebruiken. Het is dan kwalitatief geen super hout, maar branden doet het evengoed en het is zo goed als gratis dus daar kan ze nadat het geklooft en droog is wel wat jaren mee vooruit. Vandaag was het de beurt aan deze om te verdwijnen:
Met ruim 20 meter ook weer een best pinnetje en naast wat fruitbomen op het veld en dat hij (ondanks dat het op de foto niet goed zichtbaar is) behoorlijk scheeft hangt zou vandaag de wind ook een hindernis zijn. De kromming boven het lint loopt eigenlijk schuin weg naar links en in eerste instantie was het plan om hem gewoon haaks op het veld te laten vallen en daarmee tussen de fruitbomen in. Daarvoor bleken de takken echter al snel te groot, want die zouden dan juist de nog jonge fruitbomen kapot slaan en dat was niet de bedoeling. Enkel de onderste takken er uit en dan alsnog laten vallen zou kunnen, maar vond ik in verband met de wind niet zo'n optie.
Je kunt de val van een boom best wat manipuleren met een valkerf die zowel de hangrichting als de wind compenseert, maar compenseer je in dit geval te weinig dan slaan de takken de ene rij fruitbomen stuk en compenseer je te veel dan zal de andere rij het niet overleven. Voor mezelf maak ik dan nog het verschil tussen dat de takken van de boom iets raken of het definitief stuk slaan, want in het eerste geval zal ik absoluut m'n best doen om die valkerf op gevoel goed te plaatsen maar in het laatste geval vind ik dat gewoon geen optie en dus koos ik voor een soort van lomp geweld.
En die optie betekende toch klimmen naar ongeveer 80% om de grote takken te verwijderen, want het definitieve plan betekende in dit geval dat de boom tegen de valrichting én tegen de wind in om getrokken zou worden. Punt van zorg waren dan alleen nog wel de grote takken die andere bomen in de erfgrens zouden beschadigen, dus vandaar dat die er eerst af moesten en dat is niet alleen mooi werk maar geeft vanaf een meter of 18 ook een mooi uitzicht.
Nadat de takken verwijderd waren heb ik een treklijn geplaatst en de valkerf gezet, vervolgens met de lier wat voorspanning gegeven om daarna aan de achterkant de velsnede te zetten. Dan is het nog een kwestie van de lier op spanning brengen en de velsnede af maken zodat de boom gecontroleerd en daarmee dus veilig over z'n dode punt komt en keurig op het veld zal landen. Deze theorie heb ik zoals je aan de breuklijst op de laatste foto kunt zien in de praktijk kunnen brengen. Ik controleer de breuklijst altijd na de velling van een boom, om de simpele reden dat die je veel verteld over hoe je als zager gewerkt hebt. Bij heel veel ongevallen die je op bijvoorbeeld Youtube kunt zien is het de breuklijst die mensen doorzagen waardoor een boom letterlijk alle kanten op kan vallen en je de controle dus volledig kwijt bent.
Je zaagt een boom niet door, maar laat hem door die breuklijst gecontroleerd vallen maar ook ik kan als zager natuurlijk een foutje maken. Je kunt uiteindelijk van de achterkant met de velsnede te hoog of te laag zitten, of scheef als dat juist niet de bedoeling is waardoor een boom ook een kant op valt die je niet bedacht had en zo zijn er allerlei dingen die mis kunnen gaan als je even niet oplet. Kortom: achteraf even naar de stobbe kijken is een beoordeling van je eigen werk en daar kun je als je kritisch bent van leren. Deze ziet er in ieder geval goed uit en de boom is uiteindelijk verwerkt tot stookhout, de takken doen dienst als omheining in een houtwal en zo doet zo'n boom op diverse manieren toch nog dienst. Een nieuwe afspraak staat nog niet, maar binnenkort ga ik daar vast wel weer een keer verder met afronden.
Dinsdag 25 januari 2022 - Totaalplaatje.
Omdat ik nog geen foto had van het eindresultaat van de treurwilg die we gesnoeid hebben volgt bij deze nog even de boom in 4 foto's. Ik hoop dat de eigenaar er nog wat jaren van kan genieten voor hij daadwerkelijk de geest geeft en vervangen zal moeten worden door iets anders, want dat is gezien de huidige staat gewoon onvermijdelijk.
Maandag 24 januari 2022 - Bonfire.
Deze Duitse band met 5 muzikanten begon ooit in 1972 als Cacumen, maar de bandnaam werd in 1986 aangepast omdat men het toch allemaal niet zo lekker vond klinken. Bonfire bestaat dus in principe 'pas' vanaf 1986, maar gezien de indrukwekkende lijst van 21 ex-bandleden hebben ze er niet bepaald gras over laten groeien.
Hoewel er in 2020 nog een gloednieuw studio album uit kwam bracht men binnen een jaar ook nog het verzamelalbum Roots uit en daar komt het nummer van vandaag vandaan. Het is eigenlijk stiekem toch wel een soort van nieuw album, want ook al gaat het om oudere nummers... ze zijn in een soort van akoestische setting opnieuw opgenomen en in het geval van Starin' Eyes is dat wat mij betreft enkel een vooruitgang, maar goed... check zelf even en als ik een tip mag geven: het intro duurt 1.35 min en is in mijn ogen cq oren niet de moeite waard.
Zaterdag 22 januari 2022 - Treurwilg, pt 2.
Na de scheuren van vorige week wil ik nog even laten zien hoe deze klus verder af liep. Het was immers de bedoeling dat we de treurwilg zouden snoeien en dat is uiteindelijk ook wel gelukt, maar gaandeweg bleek hij toch echt behoorlijk slecht. Het gat wat we vorige week aan het eind van de middag ontdekten lijkt het stamdeel waar het in zit behoorlijk te verzwakken, want met mijn paar kilo er in als klimmer zorgde er al voor dat 50 cm treurwilg bewoog als een den van 30 en dan is er toch echt iets niet in de haak.
Zodat je jezelf er wellicht een beetje een voorstelling van kunt maken: al het kleinere spul aan de linkerkant hangt aan een stamdeel over het water wat achter de boom verstopt zit, de dikke linker in het midden komt richting de fotograaf, de dikke rechter van het midden hangt van de fotograaf af en helemaal rechts hangt het stamdeel ook daadwerkelijk naar rechts.
Hier is in principe het lastigste werk klaar, want bij de stamdelen die boven het water hingen is het natuurlijk zaak die niet of in ieder geval zo min mogelijk in de sloot te laten vallen. Voor een deel betekende dat afvangen en voor een deel betekende het ook gewoon laten vallen. Enkel degene die van de fotograaf af hangt en degene die naar rechts hangt moeten hier nog gedaan worden.
Dit was in theorie de makkelijkste en daarom hebben we die ook bewaard tot het laatst, maar eenmaal boven viel het toch (weer) tegen en dan gaat het in principe niet om het werk maar om de staat van de boom. Dit is het stamdeel waar ik in het begin over schreef wat zo bewoog en dat hoort niet bij zulke dikke stukken. Er mag uiteraard bij veel wind wel wat beweging in zitten, maar niet als er iemand van 74 kg in hangt en dat voelde echt verre van prettig. Het zal niet heel snel gebeuren dat hij onder je weg zakt, maar het idee alleen al...
Uiteindelijk is ook dit veilig gelukt en omdat er al heel veel in korte stukken gezaagd was konden we daarna de spullen inpakken en naar huis. De eigenaar ruimt in dit geval alles zelf op en hij zal nog wat grote stukken tegen komen tussen alle 'spaghetti' van de treurwilg, maar die ga ik dan alsnog even voor hem afkorten, want dat hoort er nog gewoon bij in mijn beleving. Een mooie klus met best een stel pittige uitdagingen, maar we wisten ze te overwinnen en dat geeft dan vanzelf weer een goed gevoel. Het enige wat nog mist is een foto van het eindresultaat, maar die volgt komende week dan nog wel.
Dinsdag 18 januari 2022 - Ontzorgen.
Ontzorgen... Kwaliteit bieden voor een normale prijs in plaats van te stellen dat het specialistenwerk is en dat het daarom duur betaalt moet worden en meedenken met de klant. Precies dat heeft er vandaag waarschijnlijk voor gezorgd dat ik een klus niet gekregen heb en om eerlijk te zijn ben ik daar ook niet rouwig om. Het gaat om een jong gezin wat net is verhuist en wat bomen heeft laten verwijderen door iemand die het voor het hout kwam doen en daar zijn de stobben veel te hoog achter gelaten. Iets wat je in mijn beleving juist netjes achter wilt laten, maar dit soort mensen denken in de regel niet verder dan het gratis hout wat ze mee kunnen krijgen en service is iets wat dan niet in hun woordenboek voor komt.
Het kleine beetje extra moeite om te vragen of de boel aan de grond af moet of dat een deel moet blijven staan is er dan niet bij en de grootste reden om zoiets te vragen is eigenlijk wat het vervolgtraject is. Als er nog iemand met een stobbenfrees komt om de achtergebleven stobben te verwijderen is het handig om alles zo laag mogelijk af te werken. Standaard frezen ze meen ik 15 tot 20 cm diep weg, maar als er straatwerk (en daarmee zand) op moet gaat men tot zo'n beetje 30 cm diep. De boom is dan totaal weg en niemand heeft dan nog last van de resten. Sommigen laten een kraantje komen en dan worden de restanten er met geweld uit getrokken en in dat geval is het juist handig als er nog een stukje boven de grond staat. Vraag wat de bedoeling is, lever het werk dan op zo'n manier af dat het voor de volgende makkelijker wordt en je bent in alle gevallen aan het ontzorgen.
Onder ontzorgen valt wat mij betreft ook een prijskaartje, want ik heb het letterlijk horen zeggen: "Ze moeten wel, want zelf kunnen ze het niet dus moeten ze er ook maar goed voor betalen." Het jonge gezin uit dit voorbeeld woont in Tilburg en nam contact met me op om de laatste restjes weg te zagen die de anderen dus achter hadden gelaten. Hoe makkelijk is het dan om daar een dikke prijs op te zetten, naar Tilburg te rijden om daar vervolgens maximaal een half uurtje werk te hebben en weer naar huis te gaan? Heel makkelijk, alleen doe ik dat niet. Voor hetgeen wat gedaan moet worden kunnen ze denk ik beter iemand uit de buurt vragen die het werk net zo goed kan, maar uiteindelijk goedkoper kan werken om de eenvoudige reden dat er geen 100 km voor gereden hoeft te worden.
Het is sowieso een stuk duurzamer om die 100 km niet met de auto te gaan rijden, maar daarnaast is het voor het gezin een goedkopere oplossen en dan kunnen ze het geld wat ze besparen op een andere manier uitgeven. Geld rolt toch wel bij een verhuizing en ik wil daar zakelijk gezien best een graantje in mee pikken als het om iets gaat wat ik voor iemand kan betekenen, maar dan wel op een leuke manier. Soms is die leuke manier even meedenken en iemand anders het werk gunnen waar een klant jou voor belt. Ook al is dat zakelijk gezien niet de meest slimme oplossing, het levert wel het beste gevoel op en uiteinlijk hoop ik dat iemand je juist daarom nog eens belt of aanraad bij een ander.
Maandag 17 januari 2022 - The Treatment.
Niks te hard of te ruig, gewoon lekkere rock zoals rock moet zijn op Muzikale Maandag. Check Wrong way.
Zaterdag 15 januari 2022 - Treurwilg.
De vraag kwam of ik mee wilde helpen een treurwilg in te nemen want die werd nogal groot, er kwamen hier en daar wat takken uit vallen en er zou een gat in zitten wat hem mogelijk niet zo best maakte. Nou ja, altijd leuk natuurlijk. Dus vanmorgen naar de treurwilg vertrokken en het is en blijft een treurwilg met allerlei vreemde gobogen vormen en deels zelfs horizontale dikke takken die je het leven als klimmer/zager behoorlijk lastig kunnen maken, maar dan nog bleek al redelijk snel dat dit geen standaard snoeiklus zou worden.
Een boom als een treurwilg valt logisch gezien binnen de wilgenfamilie en met een mooi woord noemt men dat dan Salicaceae waarvan 2 van de 3 geslachten in Nederland voor komen en dat zijn dan de Salix (wilg, in diverse vormen: treurwilg, knotwilg, schietwilg enz) en de Populus wat dan in de volksmond gewoon de populier is. De vorm van de diverse bomen is totaal verschillend, want waar een populier nog redelijk recht omhoog groeit heeft de treurwilg zoals ik eerder al schreef allerlei gebogen takken die soms horizontaal lopen en tja... zie er maar bij te komen.
Hetgeen waar ze wel overeen komen is de houtsoort: zacht en scheurt erg makkelijk in en dat is wel iets om rekening mee te houden. Als klimmer/zager voor het onderhoud cq de werkwijze, maar als eigenaar zul je zo'n boom relatief vroeg in de gaten moeten gaan houden op gebreken en eventueel maatregelen nemen. Het enige punt is dat van die maatregelen (drastisch snoeien) een boom eigenlijk ook niet opknapt. Als hij de wond kan overgroeien is er niks aan de hand, maar hoewel het om een snel groeiende soort gaat krijgt hij hiervoor lang niet altijd de kans en dan is de relatief zachte houtsoort al snel een nadeel in verband met rot door het inwateren van de wonden.
Vanaf daar gaat het eigenlijk alleen maar bergafwaarts en kun je er in mijn beleving op een gegeven moment beter voor kiezen de boom volledig te verwijderen in plaats van hem een risico voor de omgeving te laten worden, want het zijn vaak niet de kleinste bomen en als er dikke takken uitbreken veroorzaken die snel veel schade. De treurwilg van vandaag bleek zo'n geval. Hij zou eerder getopt of gesnoeid zijn en daarom ergens een gat hebben al wist de eigenaar niet precies waar, maar dat gat had ik al aardig snel gevonden en dat bleek zo'n typisch voorbeeld te zijn van een ingewaterde oude snoeiwond die van bovenaf eigenlijk alleen maar verder de boom in rommelde en waar zelfs 50 cm lager bij het inzagen van de tak nog bleek dat het hout zacht en rot was.
Maar goed... Dat was voor mij persoonlijk bijzaak, want de boom bestond uit 1 dikke stam van ik schat ergens rond de 1.20 meter doorsnede met 3 prachtige dikke uitlopers van 50+ cm. Die inkorten zou op zich nog wel een mooie natuurlijke vorm op kunnen leveren, alleen werd ik al klimmend en werkend gewezen op een scheur en die was dermate dik dat het best wel handig zou zijn om daar eerst even naar te kijken voor we verder wat dan ook nog zouden gaan doen. Dat bleek geen overbodige luxe...
Dan kun je nog denken: "Ach, als hij niet al de diep is dan is er niet zo veel aan de hand." en er was inmiddels al 1 tak van die stam verwijderd, dus in principe hing er al iets minder gewicht aan waardoor het toevoegen van mijn gewicht plus m'n zaag,- en klimspullen niet zo'n probleem zou hoeven zijn. Met de nadruk op 'hoeven zijn', want check dit:
Voor de duidelijkheid: ik heb hier het zaagblad van m'n klimzaag even in de scheur gestoken om te kijken hoe diep die zou zijn en die verdween er moeiteloos in z'n geheel in. En dan komt het mentale deel, want ja... er was al een beetje gewicht af en in principe zou het dan geen kwaad kunnen voor mezelf om naar boven te gaan. Maar wat als de bende onder me onverhoopt toch afbreekt? Ik zat hier met een klimlijn vast aan een ander stamdeel achter me, maar een fliplijn durfde ik hier tijdens het zagen niet te gebruiken hoewel de instructie toch duidelijk is dat je te allen tijde dubbel gezekerd bent tijdens zaagwerkzaamheden om te voorkomen dat je valt mocht je onverhoopt een lijn raken met de zaag.
Het punt in dit geval was echter dat mezelf zekeren met een fliplijn aan de tak die ik af zou gaan zagen voor mezelf niet zo'n optie was, juist omdat alles waar ik op stond en in aan het zagen was af zou kunnen breken. Als dat gebeurt trekt de fliplijn je letterlijk mee en is het maar de vraag hoe je het er af brengt als je aan de ene kant in een klimlijn hangt en er aan de andere kant rond de 1000 kg aan dezelfde klimgordel trekt. Ik besloot dat niet te willen gokken en heb hem afgezaagd met enkel m'n klimlijn als zekering. Mocht de stam het dan onder me begeven, dan zou ik daar in ieder geval in blijven hangen en is de situatie hoogst irritant maar niet levensbedreigend.
Nadat het meeste er af was heb ik de tak afgeblokt en bleek de scheur er inwendig op deze manier uit te zien waarbij hij aan de linkerkant met nog enkel een centimeter of 8 vast zat. Anton grapte eerder al dat hij een biertje verdient had door me er op te wijzen verdient wat mij betreft een hele krat en de beslissing om de tak volledig te verwijderen was in dit geval qua aanzicht van de boom érg jammer maar tegelijk ook onoverkomelijk. Je kunt dit soort dingen laten zitten, maar dan zit een klant even later met een tak die afbreekt en zichzelf dan afvraagt hoe dat toch komt zo vlak na dat er aan de boom gewerkt is. Wellicht een logische vraag en die zeker aan de hand van dit soort foto's volledig te beantwoorden is maar toch... Vragen moet je zien te voorkomen, want een klant vraagt je om je werk te doen en niet om onduidelijkheden te veroorzaken.
Maar goed, door alle toestanden om het snoeien heen duurde het nogal wat langer dan gepland en dat is op zich in dit geval geen probleem dus gaan we een andere keer gewoon terug om de boel netjes af te ronden. Er hangt nu nog 1 kritieke tak in die een hoop rommel gaat veroorzaken en al het overige is een kwestie van afvangen en zelfs hier en daar gewoon laten vallen. Anton kan dan vanaf de grond de vorm bepalen en aangeven tot waar er gezaagd moet worden en dan is het dus eigenlijk zo klaar. Het was in ieder geval weer een mooie dag. Vermoeiend, dat wel want lichamelijk hakt het rommelen over die gebogen takken er best in, maar aan de andere kant is het tot nu toe allemaal wel veilig gegaan en dat is natuurlijk het meeste waard.
Dinsdag 11 januari 2022 - Experimenten.
Soms wil je iets voor elkaar krijgen, maar je weet niet hoe of een ander meent dat het beter cq makkelijker kan als je wel een manier gevonden hebt die werkt. In zo'n traject zit ik nu met 2 dingen: vocht in de auto en het getob met de staalkabel van de lier. Ik zal die volgorde even aanhouden.
Iedereen kent het wel: het moment dat de ramen van je auto beslagen zijn. Iets wat tegenwoordig met airconditioning in de auto zo verdwenen is, maar het punt is dat er dus vocht in de auto aanwezig is. Rij je er veel mee, dan heeft dat vocht minder kans dan dat je minder kilometers maakt en ik val in die laatste categorie. Dat is qua vochthuishouding in de auto al niet per definitie gunstig, maar als je dan zoals ik ook nog een bedrijfsauto hebt dan hangen de druppels condens af en toe heel dik aan het dak.
Niet te voorkomen door de verschillen in temperatuur binnen en buiten en bij een normale auto zie je dat door de bekleding van het dak niet, maar bij een bedrijfsauto dus wel. Meestal is het droog, soms een beetje nattig en soms is het zo nat dat de druppels naar beneden vallen. Ik heb al best wat dingen uitgetest, want kattengrit in een sok zou bijvoorbeeld helpen, maar dat bleek niet afdoende. Ook van die speciale zakjes met een soort balletjs erin die vocht op zouden moeten nemen werkten niet, net als het plaatsen van een vochtvreter want die laatste werkt op zich wel maar die moet je niet vergeten leeg te gooien. Het vocht verzameld zich immers in een bakje en als dat vol is loopt er een dotje smurrie door je auto en geloof me... dat wil je niet.
Het enige wat dus een beetje hielp bleek niet praktisch, maar nu kreeg ik de tip van zout. Keukenzout kan, maar strooizout is een dot goedkoper en zou naar verluid ook erg goed vocht opnemen als je het in een emmertje in de auto zet. Kortom... Ik ben daarstraks de schuur eens in gedoken, heb 2 emmertjes voor een deel gevuld met strooizout en die in de auto geplaatst. Eén emmertje voorin en een wat grotere achterin de laadruimte en nu ben ik dus benieuwd of het daadwerkelijk iets doet. Een beetje condensvorming zal niet te voorkomen zijn, maar als ik het zou kunnen minimaliseren ben ik er al erg blij mee. Vocht is immers iets wat je niet in je auto wilt, want die knapt er simpelweg niet van op. Maar goed, ik kom er ergens in de komende tijd nog wel op terug.
Verder ben ik als ik zaagwerk heb en daarbij de lier nodig heb altijd aan het klooien om de staalkabel weer goed opgerold op het haspeltje te krijgen. De enige manier om dat voor elkaar te krijgen is om de kabel continu onder spanning te houden en laat je die spanning even vieren dan rolt de staalkabel zichzelf zomaar een eind af. Het gaat om 20 meter staalkabel die 3.2 ton kan hebben, dus het is best wel een stevig dingetje zeg maar. Een tijd geleden kwam ik eens een soort rol tegen waar je hem op zou kunnen draaien, maar het bleef in dat geval bij informeren naar specificaties en een prijs want bij het betreffende bedrijf reageerde verder niemand. Nu kreeg ik vorige week de tip van een autoband, om hem daar in te draaien en... check dit dan:
De spanband zit er eigenlijk voor de vorm omheen, want op zich blijft de haak redelijk in de band maar om echt te voorkomen dat hij er eventueel toch uit komt heb ik dat bandje dus maar even getrokken. Verder is dit experiment met 100 punten super geslaagd, want de kabel is nu met een goede minuut op te rollen en in de bus te gooien. Na een dag hard werken geeft dat een stuk minder gedoe dan de haspel waar hij eerder op zat en ik ben hier echt super blij mee.
Maandag 10 januari 2022 - Styx.
Ik kende de band nog niet en mag me daarvoor schamen als ik naar het lijstje kijk wat ze allemaal al uitgebracht hebben. De band is opgericht in 1972 en bracht sinds dien 16 studio albums, 8 live albums, 17 compilatie albums en 34 singles uit. En... ze bestaan blijkbaar nog steeds, want het nummer wat ik vandaag op Muzikale Maandag onder de aandacht wil brengen is in de zomer van vorig jaar uitgebracht.
Het is een opvallend nummer, tenminste... in mijn beleving dan. Een lekkere en opvallende sound, het ritme wat wisselt bij de coupletten en het refrein... Het valt wat mij betreft allemaal wel op z'n plaats. Check Reveries en oordeel zelf.
Zondag 9 januari 2022 - Leuk artikel.
Veel mensen doen per 1 januari aan goede voornemens. Of dat slim is of niet en of je ze vol kunt houden of niet maakt me in dit geval eigenlijk totaal niet uit, want het artikel wat ik vandaag wil delen gaat over de Wegenwacht. En nu hoor ik je denken: "Hoe dan?" Nou, dat is op zich niet erg moeilijk. Lees gewoon even het onderstaande artikel wat ik eerlijk gejat heb van de website van NRC en het is geschreven door Japke-d. Bouma in het kader van Japke-d. denkt mee.
Ik had natuurlijk keurig een link naar het artikel kunnen plakken, maar het punt is dat websites dingen in de loop van de tijd verwijderen en ik vind het gewoon te leuk om het te laten verdwijnen. Vandaar het kopieer,- en plakwerk.
Goede voornemens? Doe niet zo ingewikkeld en doe je werk in 2022 als de Wegenwacht, schrijft Japke-d. Bouma.
Als je een Toyota Corolla uit 1995 hebt zoals ik, zie je ze nooit. Die auto start altijd, heeft nooit kuren en hoeft maar één keer per jaar naar de garage voor de APK. Maar laatst had ik een lekke band en toen heb ik ze toch maar even gebeld: de Wegenwacht. Het werd een onvergetelijke ervaring.
Want er ging niks mis, alles was in een mum van tijd geregeld en er werd goed werk geleverd. Binnen zeven minuten was de band geplakt, waren mijn andere vier banden ook weer op de juiste spanning ("dat doe ik meteen wel even") en hadden we zelfs nog tijd voor een lofzang op oude Corolla’s die nooit wat mankeren - hij hoefde niet eens koffie.
Zo zouden we allemaal ons werk moeten doen, dacht ik terwijl ik hem bewonderend nakeek. We zouden allemaal moeten werken zoals de Wegenwacht - "de laatste helden", zoals een lezer ze omschreef. Hoe heerlijk zou het zijn om een baan te hebben waarin je gewaardeerd wordt, nuttig werk doet, waarin mensen op je zitten te wachten - een vluchtheuvel tussen de bullshitbanen.
En ineens dacht ik: is dat misschien iets voor de eerste week van het jaar? Dat ons goede voornemen voor 2022 wordt meer te gaan werken zoals de Wegenwacht?
Toen ik deze week op Twitter naar jullie goede voornemens vroeg, leek me dat in ieder geval een prima idee. Want afgezien van het goede voornemen "minder werken" (dat opvallend vaak genoemd werd) kreeg ik verder best ingewikkelde antwoorden als "meer luisteren, minder oordelen en betere vragen stellen", "meer op de inhoud en minder op het proces" en: "ik hoop dat ik tussen alle verplichte scrumrituelen door nog wat gedaan krijg". Prima voornemens, maar waarom moeilijk doen als het makkelijk kan?
Want zo eenvoudig is het dus: als je werkt zoals de Wegenwacht ligt er een geweldig jaar in het vooruitzicht, zijn mensen lyrisch over je en breng je overal blijdschap en oplossingen. We kunnen zoveel leren van de Wegenwacht! Nou ja, kijk zelf maar!
1. Je hebt altijd een goed humeur
Niet overdreven, met veel fluiten, foute grappen en heel hard ‘goedemorgen’ roepen, maar de bescheiden variant waarin je vrolijkheid uitstraalt en iedereen graag een praatje met je maakt.
2. Je komt als geroepen
Sterker nog: je komt pas in actie áls je geroepen wordt en na een streng keuzemenu (‘sta je veilig’?). Tot die tijd bemoei je je nergens mee. Je gaat dus niet "pro actief" of "hands on" aan andermans projecten zitten trekken, maar je houdt je bij je eigen werk en valt anderen niet lastig.
3. Je laat onderweg weten dat je er bijna bent.
Tuurlijk, je bent altijd te laat, maar dat heb je als veel mensen je nodig hebben. Maar je kan goed prioriteren (mensen op een donkere snelweg gaan voor mensen die thuis een lekke band hebben) en iedereen weet altijd ongeveer wanneer je er bent.
4. Je komt aan met een gereedschapskist (of een loopdossier) waaraan iedereen kan zien: dit komt goed.
Je noemt het ook gewoon ‘gereedschapskist’ en niet ‘toolbox’.
5. Je geeft mensen nooit het gevoel dat het hun eigen domme schuld is
(terwijl dat 99 procent van de tijd wel zo is) maar geeft makkelijke tips waar iedereen iets mee kan (controleer je oliepeil, ga niet te lang naar de radio zitten luisteren met de koplampen aan en de motor uit, leg een oude winterjas in de achterbak).
6. Je komt met creatieve oplossingen die niet belachelijk veel kosten
(wist je dat ze met een panty je V-snaar tijdelijk kunnen vervangen?).
7. Je lost het op(!) in plaats van overal alleen maar oeverloos over te zeveren.
Je zeurt ook niet dat het heel moeilijk wordt. En als je het niet ter plekke kunt oplossen - wat nooit voorkomt, maar vooruit - heb je een plan B (we gaan nu een sleepwagen laten komen, ik breng je wel even naar de bushalte, op dit tankstation hebben ze lekkere vegetarische saucijzenbroodjes).
8. Je zegt nooit iets in de trant van: ‘neem dat maar van mij aan, mevrouwtje’
maar je legt precies uit wat eraan schort (de chip in de transpondersleutel is stuk, als je diesel tankt in een benzineauto gaat de motor kapot). En ja: je wéét waar je het over hebt en komt niet met vaag jargon aanzetten om je onvermogen te verhullen.
9. Iedereen begrijpt wat je doet.
Je bent dus geen ‘procesregisseur’, ‘spelverdeler’ (ja, dat is weer iets nieuws), ‘aanjager van het versnellingsteam’, of ‘opgavemanager’, maar ‘gewoon’: monteur van de Wegenwacht.
10. Iedereen praat met ontzag over je.
Zodra jij over je werk begint, ontsteken mensen in romantische verhalen. Kletsnatte vakantiegangers alsnog een onvergetelijke tijd bezorgen, Bruce Springsteen-fans die ondanks de autopech tóch nog op tijd op het concert kwamen, blijdschap brengen en vreugde. Dáár hoort werk over te gaan.
Werk als de Wegenwacht en je zult gelukkig zijn.
In de kern waarheid. En als je er wat dieper over nadenkt wordt die waarheid nog groter, want waar het om draait is dat je zelf je eigen wereld creëert en hoe daar in te leven valt. Of niet in te leven valt natuurlijk, dat kan ook maar je hebt het voor het leeuwendeel zelf in de hand. Gebruik het...
Zaterdag 8 januari 2022 - Onderhoud.
Qua energieniveau ben ik het jaar goed begonnen en wellicht zelfs een beetje té goed. Gisteren trok ik in al m'n enthousiasme een spanband aan en daarbij schoot het nogal knap in m'n rug. Niet dat ik niks meer kon, maar wel érg irritant om niet dingen te kunnen doen zoals ik ze gewend ben te doen. Normaal spring ik aan de zijkant eigenlijk altijd zomaar op de vrachtwagen maar nu had ik het trapje aan de achterkant nodig, om het verschil maar aan te geven.
Ik heb het tot zo'n beetje het begin van de middag aangekeken, maar omdat het niet minder wilde worden moest ik toch een belletje doen. Het was namelijk vandaag de bedoeling een klimklus te gaan doen in opdracht van Buitenbeheer Klijmij en daarbij moet een grote treurwilg een heel eind in worden genomen. Punt in dit geval was echter dat ik bang was daarna helemaal niks meer te kunnen en gezien hoe ik vanmorgen op stond was het een goede keus om mezelf voor die klus van vandaag af te melden. Het plan voor vandaag werd dus eigenlijk: niks doen. En dat is best aardig gelukt, vind ik.
Helemaal niks doen gaat in mijn geval niet snel lukken, maar ik ben rustig aan met onderhoud van de bovenstaande klimzaag (de MS193T) bezig geweest waarbij ik het vermoeden had dat er wat vuil in de carburateur zou zitten. Dat bleek achteraf mee te vallen want het was echt héél minimaal wat er in zat, al kun je op de onderstaande foto wel het opgehoopte vuil aan de buitenkant van de carburateur zien zitten. Voor de niet-kenners: aan de bovenkant in het zwarte bakje :)
Ik denk dat de grondige schoonmaakbeurt hem wel goed gedaan heeft en daarnaast heb ik ook de carburateur opnieuw afgesteld. Hij start in ieder geval beter en loopt ook mooier, al zal ik in de details misschien nog wat af moeten stellen. Ik heb hier thuis immers niet de gelegenheid een kettingzaag warm te laten lopen en even op vol vermogen te gebruiken, dus die controle zal moeten wachten tot de volgende keer dat ik hem nodig heb.
Na de bovenstaande foto was het zaak om de boel weer in elkaar te zetten, de ketting nog te vijlen waarvan bleek dat de dieptestellers op één of andere manier knap te hoog stonden en beide tanks af te vullen. Het was weer leuk om op deze manier bezig te zijn, al had ik liever met de zaag in een boom gehangen natuurlijk. De dag verliep er in ieder geval lekker snel door en na wat administratief werk kan ik nu bijna avond gaan houden. Wanneer die treurwilg nou precies aangepakt gaat worden weet ik op dit moment nog niet, maar daarvan hou ik je natuurlijk hier wel op de hoogte.
Maandag 3 januari 2022 - Dubbel.
Dubbel is niet de naam van de band die ik vandaag op Muzikale Maandag onder de aandacht wil brengen, maar je krijgt er als eerste van 2022 simpelweg twee. Simpelweg omdat ze voor mijn gevoel de energie voor dit nieuwe jaar aangeven en om dat maar nog korter samen te vatten: dat wordt een goede energie.
Maar goed, dat verhaal ietsje langer: check I've got the fire van Kissin' Dynamite en Dance, dance, dance van Danko Jones.
Zondag 2 januari 2022 - Stroom.
Stroom is iets wat voor het overgrote deel van de mensen vanzelfsprekend is. Je steekt een stekker in het stopcontact, zet het apparaat aan en het werkt of als je wat licht aan wilt doen klik je gewoon een schakelaar om en het licht gaat aan. Dat koelkasten blijven koelen, CV-installaties blijven verwarmen, deuren bij de supermarkt open en dicht gaan, een netwerk voor mobiele telefonie vrijwel altijd 'aan' staat is toch de normaalste zaak van de wereld? Dat klopt. Tot het niet meer werkt en als dat voor langere tijd is ga je vanzelf anders naar de huidige maatschappij kijken.
Je kunt als moderne mens namelijk vrijwel niets meer zonder stroom. Naast de eerder genoemde dingen werken ook liften niet meer, verlichting is er niet, medische apparatuur valt uit, een kassa werkt niet meer en ook het internet waar die aan gekoppeld zit voor de pinbetaling, alsmede de centrale voor diezelfde betaling werkt niet meer. Vrijwel alles valt stil zonder stroom en het is daarom ook niet verwonderlijk dat ziekenhuizen en zo standaard voorzien zijn van noodstroom om op die manier toch nog de nodige zorg te kunnen bieden. Je kunt nog een tijdje met je auto rijden, maar die zal ook een keer afgetankt moeten worden en ook daar is stroom voor nodig, om nog maar niet te spreken over de electrische voertuigen die sowieso al heel snel nergens meer heen gaan.
Ik zou bijna zeggen: noem iets en het werkt niet meer, maar dat gaat wellicht te ver maar wat ik wil zeggen is dat er meer uitvalt dan je in eerste instantie zou verwachten. Hier in de Bommelerwaard kwamen wij daar vrij snel achter toen er inmiddels 14 jaar geleden een Apache tegen een hoogspanningsmast vloog en daarmee zo'n beetje de hele Bommelerwaard zonder stroom zette. Ik weet niet of het eerder ook al zo was of dat het me meer opvalt, maar sinds dien zitten we hier nogal eens zonder stroom. Nu is dat in de meeste gevallen natuurlijk maar voor (heel) even en is er op zich niet zo heel veel aan de hand, maar in mijn geval is die situatie bijvoorbeeld wel één van de redenen dat ik een houtkachel heb omdat op die manier ook zonder stroom m'n huisje in ieder geval warm te houden is.
Nu kwam er gisteren een artikel voorbij waarin te lezen was dat de problemen in de Bommelerwaard eigenlijk niet meer met technische foefjes op te lossen zijn en dat men daarom druk bezig is het bestaande netwerk op diverse manieren uit te breiden. Het gaat dan in principe voor het grootste deel over de grootverbruikers, want als een tuinder als voorbeeld extra verlichting wil en daarvoor een WKK (=WarmteKrachtKoppeling) wil dan kan dat wel om voor zichzelf in zijn stroom te voorzien, maar kan hij die niet aan het net hangen om stroom terug te leveren. De capaciteit is door alle groei daarvoor gewoon te klein geworden en netwerkbeheerder Liander verwacht ergens in aan het einde van 2024 (dus over 2 jaar pas) alles weer zo op orde te hebben dat er geen problemen meer zijn.
Maar goed, dan ben ik voor het grootste deel wel een leek op dit gebied maar als de capaciteit al aan het randje zit... dan kan dat toch ook zomaar gevolgen hebben voor anderen dan enkel de grootverbruikers? De kleine problemen die we telkens hebben moeten ergens een oorzaak hebben en het zal me niet verbazen als het één in verbinding staat met het ander. Even zonder stroom is voor mij geen probleem en ook een paar dagen eigenlijk niet omdat ik m'n leven zo heb ingericht dat ik ook zonder die stroom kan, maar voor de meeste mensen is het wat anders en die zitten om te beginnen na een paar dagen in de winter al in een steenkoud huis en ook nog zonder eten en een manier om dat warm te maken. Ik ben benieuwd of we van deze toestand iets gaan merken de komende jaren of dat het allemaal mee zal vallen...
Zaterdag 1 januari 2022 - Beste wensen.
Om te beginnen wil ik natuurlijk iedereen een extreem gelukkig en vooral gezond 2022 toewensen. Het zal een jaar worden waarin we nog het één en ander met Corona te dealen hebben, maar ja... In een grijs verleden had ik nog het idee om daar 5 of 6 stukjes over te schrijven, maar vorig jaar stond de teller daarvan al op 20 en we zijn er nog niet vanaf. Maar goed, we gaan het dit jaar allemaal wel meemaken hoe het gaat lopen.
Nu weet ik inmiddels niet meer hoe het bij de vorige jaarwisseling geregeld was, maar dit jaar hadden we een algemeen geldend vuurwerkverbod. In mijn beleving mag je dan geen vuurwerk afsteken en mij persoonlijk boeit het allemaal niet zo erg, maar van dat verbod is niet zo veel terecht gekomen. De 2 onafhankelijk van elkaar geplaatste berichten op Twitter stonden vanmorgen bij mij in 1 scherm en geven wat mij betreft exact weer wat er afgelopen nacht aan de hand was:
Ik denk namelijk ook dat het er absoluut niet veiliger op geworden is, ondanks dat als je naar de aantallen gaat kijken er best wel heel veel minder vuurwerk is afgestoken. De bommen waren dit jaar niet te tellen en toch zullen officiële instanties zich op cijfers beroepen en stellen dat het vuurwerkverbod een groot succes was. Je kunt dingen immers altijd recht praten als je dat wilt, maar of het zin heeft is een ander ding en ik ben serieus benieuwd hoe men hier volgend jaar mee om zal gaan.
|
|
|
| 
